آد‌م‌هایی که زیاد با کتاب‌ها سر و کار دارند کمتر از دیگران از خواندن لذت می‌برند. موقع خواندن بیشتر از اینکه خودت را فارغ از اتفاقات روزمره در داستان غرق کنی در پی کالبدشکافی قسمت‌های مختلف کتاب هستی. از طرفی روزمره ای وجود ندارد که از آن به کتاب ها پناه برد. کتاب خواندن خودش روزمره است! اما شهر خرس برای من چیزی شبیه یک نوشابه خنک بود که در یک روز تابستانی باید جرعه جرعه بنوشمش که زود تمام نشود.
آدم‌هایی که زیاد با کتاب‌ها سروکار دارند ناخودآگاه خیلی از کلمات را جا می‌اندازند و چشمانشان سریع از روی پارگراف‌های طولانی می‌گذرد، اما برای خواندن شهر خرس در کمال ناباوری برمی‌گشتم و هر پاراگراف را دوباره و دوباره می‌خواندم. که نکند کلمه‌ای از زیر چشمم سر خورده باشد و باعث شود طعم کتاب را کمتر حس کنم.

شهر خرس اولین کتابی که از فردریک بکمن خواندم نبود. قبل ازاین «مردی به نام اوه»، «مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است» و «بریت ماری اینجا بود» را هم خوانده بودم. از همه‌ی آن‌ها طعم خوشی یادم هست، ولی جزییات چندانی خاطرم نیست. کتاب‌های فردریک بکمن سرشار از شخصیت‌ها و حوادثی است که ساده و روزمره به نظر می‌رسند و موقع خواندن به جانت می‌نشینند اما بعد از اینکه کتاب را کنار می‌گذاری مثل بخاری ناپدید می‌شوند. برای همین تصمیم گرفتم شهر خرس را به دقت بیشتری بخوانم. جوری که هیچ‌وقت فراموشش نکنم.

همان صفحات اولیه کتاب قلبم را لرزاند. ماجرای اصلی کتاب، ماجرای شهری است که هیچ چیز ندارد. و فقط یک چیز برایش باقی مانده است. عشق به هاکی. و حالا عشق به هاکی می‌تواند همه شهر را و همه‌ی آدم‌های شهر را نجات بدهد. همان طور که پیتر، مدیرعامل باشگاه هاکی شهر به همسرش می‌گوید:«می‌دونم که فقط یه بازیه. ولی ما یه شهریم وسط جنگل. توریست نداریم. معدن نداریم. صنعت هم نداریم. فقط تاریکی داریم و سرما و بیکاری. اگه بتونیم شهر رو دوباره به هیجان بیاریم، حالا سر هرچی، یه اتفاق خوبه. عشقم، می‌دونم که تو اهل اینجا نیستی و اینجا شهر تو نیست، ولی یه نگاهی به دور و برت بنداز: شغلی نیست، شورای شهر عقب کشیده. مردم اینجا قوی‌ان، هر کدوم از ما در درونمون یه خرس داریم، ولی مدت‌هاست که هی پشت هم بد آوردیم. این شهر نیاز داره تو یه چیزی برنده بشه. ما نیاز داریم به اینکه حتی یه بارم که شده حس کنیم بهترینیم. من می‌دونم که این فقط یه بازیه، اما فقط همین نیست. هیچ وقت نبود»

و داستان، داستان هاکی است و همه ی این آدم‌ها. پیتر که مدیر عامل باشگاه است و همسرش کرا و دخترش مایا که علاقه‌ای به هاکی ندارند اما سرنوشتشان با آن گره خورده. داستان کوین و بنی و بوبو و آمات و فیلیپ و ویلیام که اعضای تیم جوانان را تشکیل می‌دهند و دیوید و سونه و تیلز که مربی و اسپانسرهای تیم هستند. شخصیت‌های متعدد و به ظاهر بی‌ربطی که بکمن ما را با تک‌تک‌شان همراه می‌کند و عمق نگاه و گذشته‌ی آن‌ها را برای ما شرح می‌دهد. و حالا چشم همه‌ی شهر و همه‌ی این آدم‌ها به قهرمانی تیم جوانان است. کتاب در روند ساده خودش پیش می‌رود که ناگهان حادثه‌ای همه چیز را بهم می‌ریزد. حادثه‌ای بیرون از زمین هاکی، هاکی را تحت الشعاع قرار می‌دهد و به همان ترتیب آرزوهای شهر را بهم می‌ریزد. 

شاید اولین و مهمترین نکته‌ی کتاب‌های فردریک بکمن همان شخصیت‌پردازی است. شخصیت‌پردازی است که باعث می‌شود ما ضعف‌های پی‌رنگی و خسته‌کننده بودن کتاب در نقاطی را در نظر نگیریم و فقط لذت ببریم. شخصیت‌پردازی است که باعث می‌شود روزها بین کارهای مختلف فکر کنیم که حالا که ما پیش کتاب نیستیم در شهر خرس چه می‌گذرد و همین است که باعث می‌شود آن قدر دوستش داشته باشیم که احساس کنیم بعد از مدت‌ها یک کتاب خوانده‌ایم که می‌توانیم چشممان را به روی همه‌ی ضعف‌هایش ببندیم و هر جا رسیدیم بگوییم بهترین بود. از طرفی بکمن به ما اجازه نمی‌دهد در مورد هیچ یک از شخصیت‌ها قضاوت کنیم. درست زمانی که می خواهیم بگویم فلان شخصیت آدم خوبه یا آدم بده داستان است قسمتی دیگری از شخصیت او را به نشان می‌دهد که کاملا منصرفمان کند. برای همین است که می‌توانیم باور کنیم آن‌ها هم آدم‌های واقعی مثل ما هستند. مثل ما سردرگم می‌شوند، مثل ما خیلی وقت‌ها گیجند و نمی‌دانند چه خاکی به سرشان کنند. و حوادث داستان هم همین قدر واقعی پیش می‌روند، مثل زندگی واقعی. پیروزی و بهبود شرایط در گرو آن چیزی نیست که ما انتظار داریم اتفاق بیفتد. و علی رغم همه‌ی این‌ها شخصیت‌های معمولیِ ما می جنگند و دست از مبارزه نمی‌کشند. درست مثل زندگی واقعی.

حالا دلم می‌خواهد شهر خرس و همه‌ی آدم‌هایش را در یک شیشه شفاف بیندازم و همه جای زندگی همراه خودم حمل کنم. می‌خواهم عشق و دوستی بینشان را  تا همیشه خاطرم بماند و هیچ‌وقت جزییاتش را فراموش نکنم و بعد دوباره بینشان برگردم و در تاریکی و سرما بجنگم و بجنگم و بجنگم.

پ.ن: ذکر این نکته لازم است که کتاب، برای بالای هفده سال مناسب است. و مسلماً اصول و ارزش‌های اسلامی در آن رعایت نمی‌شود. مسائلی که حال آدم را تا حدی بد می کند ولی در عین حال هم بیشتر مصممان می کند، کتاب هایی بنویسیم که به خوبی شهر خرس باشد. کتاب مردمان کشوری که آن ها در درونشان یک خرس داشتند و دست از مبارزه نمی‌کشیدند...
        

          مرز ظریفی هست بین زنده بودن و زندگی کردن.


✍️ فردریک بکمن 
📗 شهرِ خرس
        

          در ابتدای کتاب اسامی متعدد و داستان های متنوع از افراد شما رو سر درگم میکنه اما از صفحه تقریبا 200 کتاب موضوع اصلی مشخص میشه و از کتاب  لذت می‌برید.
        

          کتابای فردریک بکمن برای جدا شدن از زندگی و خوش خواندن خیلی گزینه‌ی خوبین. این کتابم مثل همیشه کلی شخصیت چند بعدی قشنگ و خوش قلب داشت ولی اولا  که سانسور حسابی شامل حالش شده بود. ثانیا احساس میکردم برای اولین بار توی شخصیت های اصلی آدم مسن نمیبینیم. 

دوستش داشتم ولی در رده بندی کتابای بکمن بعد از بریت ماری میذارمش احساس میکنم از اون ضعیف تره.
        

          " شهر خرس" داستان شهریه که زندگی تک تک افراد آن با هاکی گره خورده و همه ی افراد آرزوی قهرمان شدن تیم هاکی شهرشان را دارند. تیم قرار است در مسابقات کشوری شرکت کند تا بعد از پیروزی جمعیت کثیری از سرمایه گذاران را به شهر خود بکشاند. همه چیز خیلی عالی پیش میرود تا اینکه در یک قدمی قهرمانی اتفاقی رخ میدهد که اوضاع بهم میریزد و شهر به دو دسته تقسیم میشود.
اول از همه بگم که این کتاب محدودیت سنی ندارد و برای هر گروه سنی‌ای مناسب است.
شهر خرس داستان عشق و فداکاری‌هاست. کتاب شخصیت‌های زیادی داشت که به خاطر سپردن اسم تک تکشان در ابتدا شاید برای شما دشوار باشد چون برای من‌هم بود.
از سانسور کتاب هم ترجیح میدم حرف نزنم که تقریبا داشت باعث میشد از کتاب زده بشم اما خب نویسنده همه چیز رو تو مشتش گرفته بود و مانع این اتفاق شد.
فردریک بکمن با موضوعات پیش پا افتاده داستان هایی را خلق میکند که خواننده از خواندن آن دهانش باز میماند. قلم خارق العاده‌اش باعث میشه با تک تک شخصیت‌های کتاب زندگی کنی که این موضوع، به پایان رسیدن و جدا شدن از کتاب را برای شما سخت میکند.
مردم بیورن‌استاد و مردمی که از پشت صفحات کتاب عضوی از بیورن‌استاد شدند هیچگاه لبخند چشمان همیشه غمگین بنی را فراموش نخواهند کرد.
در آخر اگر این کتاب را خواندید و از آن لذت بردید پیشنهاد میکنم کتاب‌های دیگر این نویسنده را نیز بخوانید. مخصوصا کتاب مردی به نام اوه که کتاب موردعلاقه ی من است.
        

          یکی از توانایی های آقای فردریک بکمن ، علاقه مند کردن شما نسبت به افراد و محیطِ اعصاب خرد کن ، عجیب و غیرقابل تحمله😁
کتاب شهر خرس ، داستان یه شهر کوچیک و از یاد رفتس، شهری که مردمش همه چیز و فدای هاکی میکنن..
این کتاب داستان یک تعرض، تقابل بین درست و غلط ، خیر و شر هست ..
کتاب قشنگی بود ولی کاش آخر داستان همه چیز به وضوح مشخص میشد...
اگه از کتاب شهر خرس خوشتون اومد، ادامش و میتونید در کتاب 'ما دربرابر شما' دنبال کنید.
        

          این کتاب برای نوجوان‌ها و جوان‌ها مناسب‌تره. ولی هرکسی تصمیم گرفته این کتاب رو بخونه حتی یک لحظه هم شک نکنه.
        

          نمی‌دونم راجب این اثر چطور بگم که حق مطلب ادا بشه! بله، همونطور که از آقای بکمن انتظار می‌رفت، این مجموعه‌ش هم معرکه بود. شخصیت‌پردازی‌ها بی‌نقص و زاویه دیدی که نسبت به زندگی کارکترها در اختیار خواننده‌ها قرار می‌گرفت بی‌نقص‌تر! طوری زندگی و کارکترها به تصویر کشیده می‌شدن که خواننده کاملا اون‌هارو درک بکنه.

من به فردریک بکمن افتخار می‌کنم بابت شجاعتی که داشت و دست گذاشت روی همچین موضوع مهمی. عاشق این کتابم و خواهم بود، من با تک‌تک کارکترهای کتاب زندگی کردم، دقیقا همون چیزی که کتاب‌ها و قلم بکمن به من هدیه میده: زندگی در عمق کتاب‌ها، لمس کامل کارکترها و زندگی‌ها.

این جلد این مجموعه بی‌نقص بود، زیبا و به شدت قوی ـخدای من! چطور میشه انقدر عمیق نوشت؟ چطور میشه مجذوب قلم نویسنده نشد؟ـ اما جلدهای بعدی نقدهایی جدی بهشون وارده که توی کامنت‌های خودشون خواهم گفت. اما این جلد، روح من رو پرواز میده. بابتش قلبم از غم فشرده میشه، به مایا افتخار می‌کنم و غم‌و دردش رو با کوشت و پوستم درک. و از جناب بکمن ممنونم که صدای این قربانی‌ها شد.
 
داستان انقدر قوی نوشته شده که کاملا شمارو با سیر داستان همراه و شناور می‌کنه و بعضی جاها اجازه میده درونش غرق بشین. به تک‌تک کارکترها می‌پردازه و شرحشون میده، به غم‌ها و رنج‌هاشون. خوشحالم که این کتاب رو خوندم، این "مجموعه" رو خوندم. تمام دغدغه‌ها، مشکلات و همه‌چیز این شهر رو واضح و شفاف و ظریف شرح میده طوری که کاملا قابل درک باشه و خواننده متوجه بشه. 

قطعا یکی از نقاط قوت کتاب‌های فردریک بکمن به نمایش درآوردن حقیقت‌های دنیاییه. هیچ‌وقت داستان رو سمت فانتزی‌ها نمی‌کشونه، یا همه‌چی رو به شکل کلیشه‌واری خوب و خوش تموم نمی‌کنه، خانواده‌ها واقعی‌ان؛ همون چالش‌ها و همون عشق‌ها. نوجوون‌ها رو کاملا درک می‌کنه، و عاشقانه‌هاش، و عاشقانه‌های آقای فردریک! خود عشق واقعی‌ان. بدون هیچ فانتزی‌ای، بدون هیچ مثلث عشقی چرت و پرتی؛ عشق‌هایی که بکمن توی کتاب‌هاش میارن خود خود عشقن. همونقدر دوست‌داشتنی، التیام‌دهنده، واقعی، برنده و نابودکننده. و این نقطه قوت توی این کتبش نیز هست.
آقای فردریک بکمن همیشه انقدر خوب کارکترهاش رو به تصویر می‌کشه که مهم نیست تو چه سنی باشن؛ پیر، نوجوون یا یه به هفت‌ساله، تمام دغدغه‌هاشون کاملا با جزئیات به نمایش درمی‌آن. 

من لذت بردم و با تک‌تک لخظات و هیجان‌ها و غم‌و دردهای عمیق این مجموعه کاملا همراه شدم و درس‌های خیلی زیادی ازش گرفتم، هرچند شیفته‌ی هیچ‌کدوم از جلدهای این مجموعه به اندازه جلد اولش نشدم. ازت ممنونم آقای بکمن، بابت آثارهای فوق‌العاده‌ای که خلق می‌کنی.
        

          چهارمین کتابی که  از فردریک بکمن خوندم و عالی بود. 
تا صد صفحه ی ابتدا کتاب همه چی خیلی عادی بود اما درست در زمانیکه همه مردم در اوج شادی و هیجان بودن و حداقل من انتظارش رو نداشتم ورق برگشت و قلبمون مچاله شد و حسابی غصه خوردیم. 💔

در کل کتابیه که ذهن خواننده رو درگیر خودش میکنه. و به شدت پیشنهاد میشه که بخونیدیش. 
        

          تا به حال هاکی انقدر مهم نبوده !
داستان در یک شهر کوچک و محصون در میان درختان روایت می شود و از این محیط در طول وقایع نیز فاصله زیادی نمی گیرد ، همچی عادی و جذاب پیش می رود که ناگهان اتفاقی شوم کل شهر را به دو دسته تقسیم می کند : کسانی که طرف حق هستند و کسانی که خود را به ناشنوایی زده اند.
لازم به ذکر هست که این کتاب شخصیت محور نیست و داستان های زیادی را دنبال می کند که مثل تکه های یک زنجیر به همدیگر متصلند ، در این رمان که شروع مجموعه نیز هست نویسنده بیشتر به شخصیت سازی بها داده است که خواننده را برای یک سفر جذاب و به یاد ماندنی آماده کند و در عین حال ضمیمه ای برای رشد شخصیتی کارکتر های کتاب در آینده باشد.
نویسنده در رساندن مفهوم و هدفش کاملا خوب عمل کرده و به شکل کاملی کل افراد جامعه را در خود جای داده ، کتاب تلفیقی از ژانر درام ، هیجانی و رئالیسم است که به خوبی از پتانسیلش استفاده کرده به گونه ای که اگ این سه گانه ، سه گانه مورد علاقه شما نباشد صد در صد جزو سه گانه های مورد علاقه شما خواهد بود.
خودتان را برای سفری آماده کنید که همیشه در یادتان باقی خواهد ماند و این تازه فقط شروعش است.
در آخر نیز از نشر نون و خانوم الهام رعایی برای چاپ و ترجمه فوق العاده اشان تشکر میکنم.
        

          شهر خرس رمان جذابیه ، شخصیت پردازی فوق العاده ای داره ،پرکششه و شما رو با خودش همراه میکنه
        

          خوب بود
        

          بسیار کتاب دوستداشتنی و لذت بخش با  پرداختی جامع به روحیه ی حساس و شکننده ی بشر. بکمن هیچوقت من رو نا امید نمیکنه و این اثر بهترین تجربه من ازش بود.  
ولی حیف که ترجمه به اندازه کارهای قبلی بکمن با نشر نون خوب نبود.
        

          از بکمن مردی به نام اوه رو خونده بودم خوب بود ولی طولانی
شهر خرس رو هم خوندم ارزش هدف داشتن رو جالب عنوان کرده بود و در ادامه ارزشهایی که هدف بوجود می آورد ....
        

          برای تمامی نوجوانان ، به خصوص دختران نوجوان توصیه میکنم ، نحوه برخورد والدین دختر داستان بسیار با ارزش است
        

          کتاب خیلی خوبیه. از خوندن خط به خط‌اش لذت بردم
        

          شهر خرس داستان یک شهر/روستاست که از دوران اوج خودش در همه چیز فاصله گرفته، شغل و درآمد و رفاه و حتی ورزش سالهاست در سیر نزولی قرار دارند. اما حالا بعد از سالها با بازگشت یک بازیکن هاکی قدیمی در نقش مدیر فنی تیم هاکی جوانان و بازیکنان جوان خوبی که در تیم هستند مخصوصا کوین، همه‌ی شهر امیدوار شدند که با قهرمانی در مسابقات کشوری دوباره رونق به شهر برگرده. تمام شهر فکر و ذکرشون شده هاکی و بازیکنان هاکی. ولی این ماجرای اصلی نیست، کتاب اینطوری شروع میشه که در اواخر ماه مارس یک نوجوان با تفنگ دولول دنبال یک نوجوان دیگه به جنگل میره، اسلحه رو روی سرش میذاره و ماشه رو می‌کشه. حالا اینکه این اتفاق چرا افتاد داستان اصلی این کتابه، پس بر میگردیم به ابتدای ماه مارس در شهر خرس تا ببینیم ماجرا از چه قرار بوده...ه
به نظرم متفاوت از یکی دوتا کتاب دیگه‌ای بود که از بکمن خوندم، اما همچنان جذابیت خودش رو داشت و مسائل خوبی رو بیان کرده بود مثل رابطه‌ی فرزندان و والدین، قضیه‌ی تجاوز و نگاه بقیه، نقد جامعه‌ی جنسیت زده و ....ه
        

          
🐻: شهر خرس به معنی واقعی داستان یه شهره. در بیورن استاد (به معنی شهرخرس در زبان سوئدی) هاکی مهمه، انقدر مهمه که مبنای زندگی مردم شهره. پس وقتی تیم جوانان قراره به فینال بره یعنی دیگه تک تک آدمای شهر کل روزشونو با هاکی میگذرونن. حالا چرا؟ چون امسال تیم ستاره داره و امید برای قهرمانی زیاده. 
ولی آیا واقعا همه مردم هاکی براشون مهم ترین چیزه؟ حتی از بچه هاشونم مهم تره؟ وقتی بحث انتخاب الویت پیش بیاد اونا چه تصمیمی میگیرن؟ فرزندشون یا هاکی؟ حالا اگه یکی فرزندش رو انتخاب کرد بقیه مردم چیکار میکنن؟ اونا این انتخاب رو قبول میکنن یا نه؟ و اینجاست که شهر در آستانه یه تصمیم مهم قرار میگیره و بیورن استاد مجموعه ای از تصمیماتیه که مردمش میگیرن، اصلا مگه غیر از این میشه باشه؟


🐻: چندسال قبل این کتاب رو برای بار اول خوندم و واقعا غرقش شدم. همیشه فک میکردم اگه کتابی رو یه بار خوندم، توی بازخوانیش دیگه مثه دفعه اول خوشم نمیاد. ولی اشتباه میکردم، موقع دوباره خوانی شهرخرس حس کردم حتی از دفعه اولم بیشتر خوشم اومده و بیشتر کتاب و آدماش رو میفهمم. 
من عاشق بکمنمم و هرچی این مرد مینویسه روی قلبم میشینه. از بس ساده ولی خاص مینویسه. با قلمش یه کاری میکنه که شما آدمای یخی یه شهر یخی رو درک کنین و حتی همذات پنداری کنین باهاشون. 
دوس دارم از تک تک شخصیتهای کتاب بگم ولی میگم بخونین کتاب رو تا لذتشو ببرین. البته برای اونایی که ازش چیزی نخوندن میگم باید ۱۰۰صفحه بهش فرصت بدین تا بفهمین چی میخواد بگه و چیکار میخواد بکنه، زود قضاوتش نکنین چون نیمه دوم کتاب شگفت زدتون میکنه. 
بله من این کتاب رو برای دومین بار خوندم و برای بار دوم عاشقش شدم و چشمام قلبی شد😍. 
        

          داستان یک شهر و یک تیم  هاکی 
و اینکه چطور زندگی افراد این شهر کوچک به بازی تیمی وابسته هست 

        

          و شهر خرس هم تموم شد :)))✨
بکمن عزیزم ، خیلی سعی کردم کتابت رو دوست نداشته باشم ، اما نشد ‌.. مشتاقانه منتظرم که دو جلد بعدی رو هم بتونم بخونم 
حس همزاد پنداری که با شخصیت های کتاب تو دارم رو با هیچی عوض نمیکنم ، خیلی خوب میشه درکشون کرد ، غم رو قلبشون رو حس کرد ، با خوشحالی شون خوشحال شد و با اون ها زندگی کرد ..