باوان

1404/1/11

در حاشیه

النا فرانته

3.3

        "من یکی از آن آدم‌هایی هستم که در را پشت سر خودشان می‌بندند."

1404/1/4

3.2

        فکر می‌کردم بیشتر از این‌ها دوستش داشته باشم ولی روزهای آخر بی‌صبرانه می‌خواستم به صفحه‌ی پایان برسم. شبیه خواب طولانی‌ای بود که از یک جایی دست از معنا ساختن برمی‌داری و می‌ذاری داستان تو رو هرجایی که خواست ببره.

1403/10/15

Us against you‪

فردریک بکمن

4.3

        Ana starts laughing. “I love you.”
“Is that why you hit me?”
“Yes!”
Vidar scratches his ear. “Do you have to love me quite so . . . hard?”

1403/10/15

سنگر و قمقمه های خالی

بهرام صادقی

3.7

        با صدایی که بوی گریه می‌داد.

1403/10/15

از روزگار رفته حکایت

ابراهیم گلستان

3.1

        — اما فردا جرأت نداشتم که بگویم، چیزی نداشتم که بگویم. خواب شب و دمیدن فردا صبح تصمیم را تبدیل کرد به تسلیم، تغییر داد به یک یاد _ یادی که آرزو می‌شد.

1403/10/15

نازنین

فیودور داستایفسکی

4.1

239

        «من استاد حرف زدن در سکوتم! کل زندگی‌ام در سکوت حرف زده‌ام و در سکوت تراژدی‌های زیادی را با خودم زندگی کرده‌ام.»

1403/10/15

همه می میرند

سیمون دو بووار

4.1

        همان کف همیشگی و همیشه متفاوت.

1403/10/15

Beartown

فردریک بکمن

4.1

        “What is life, other than moments? What is laughter, other than a small victory over sorrow?”

1403/10/15

شاه می میرد

اوژن یونسکو

3.6

        هیاهوی بسیار برای هیچ!

مثل خون در رگ های من: نامه های احمد شاملو به آیدا

1403/10/15

احمد شاملو

4.0

        «رگبارها و برف را، توفان و آفتاب آتش‌بیز را، به صبر و تحمل شکستی.»

1403/10/15

دریا پری، کاکل زری

گلی ترقی

4.0

        «تو از تبارِ نوری
یه آرزویِ دوری»

1403/10/15

روز واقعه

بهرام بیضایی

4.2

        «من —‌ حقیقت را —‌ در زنجیر دیده‌ام. من —‌ حقیقت را —‌ پاره پاره —‌ بر خاک دیده‌ام. من —‌ حقیقت را —‌ بر سرِ نیزه —‌ دیده‌ام.»

باشگاه‌ها

این کاربر هنوز عضو باشگاهی نیست.

چالش‌ها

لیست‌ها

این کاربر هنوز لیستی ایجاد نکرده است.

بریده‌های کتاب

1403/11/16

3.2

صفحۀ 126

«چطور می‌تونم بمیرم، وقتی زنده نیستم؟» «زندگی خواهی کرد، زندگی می‌کنی.» «زندگی می‌کنم، چون عاشقم.» «فراموش کن. مرده‌های اینجا فراموش نمی‌کنن. می‌بینی باد چطور توی برگ‌ها افتاده؟ عشق رو هم همین‌جور باد می‌بره.» «چیزی هست که به باد نره؟» «دل خود محفوظ دار که زندگی از آن می‌جوشد.» «محفوظ نگه می‌دارم.» گفتم: «محفوظ نگه دار از خشم و جنون، از صاعقهٔ ظلمت که به لب‌ها می‌خوره، وقتی فراموشی رو می‌نوشن.»

1403/11/13

3.2

صفحۀ 94

متوجه شدم که آن عمارت نه فقط دلگیر به نظر می‌رسید، که دل‌به‌هم‌زن هم بود. انگار به‌جای دوام و بقا، دلش می‌خواست همان لحظه بیفتد، درهم بشکند، ولی نه برای اینکه بریزد آنجا، بلکه برای اینکه به‌شکل ابری از گردوغبار دوباره برخیزد و سبک‌بار از آنجا دور شود، که برای همیشه آن مکان بی‌روح را ترک کند.

1403/11/10

3.2

صفحۀ 51

«ما از همان خمیرۀ رویاهاییم.»