اوایل کتاب چون با قلم سیدعلی شجاعی آشنا نبودم برایم یک مقدار نامفهوم بود و کتاب کند پیش می رفت، اما رفته رفته برایم قابل فهم شد و در بعضی سطرها با آن داسک ریختم. یک کتاب شاعرانه درباره ی چند نفر از کسانی که در رکاب امام حسین به سعادت رسیدند و دو نفر که به بیراهه رفتند ...
        

          عالی بود... در عین اختصار کامل بود... توصیفات کتاب خیلی قشنگ بود... 

برشی از کتاب:
به خدا سوگند اگر تا ابد هم پای این صفحات ناله کنی و ضجه بزنی، روایت این حکایت نمی کنم؛ که کلمات حقیرند برای هنگامه حشر.... که وصف قیامت فقط خدا کرده...
سقف آسمان بر زمین آوار می شود، اگر از سنگ بر پیشانی بگویم... و خورشید خاموش، اگر از تیر به قلب بخوانم... و زمان می ایستد، اگر از نیزه به پهلو... و قیامت می خیزد، از سه شعبه میان گلو... و دشنام... و ناسزا... نمیگویمت... 
...
این فصل را من روایت نمی کنم... هیچ ات نمیگویم... شهادت حسین را زینب باید بخواندمان ... وسجاد... و تا ابد مجنون بمانیم پیش پای این کلام:
- اللهام فتقبل منا هذا القربان...
که عاشورا، فصل فصل هاست و وصلها؛ و کار ما حیرانی و اشک تا نوای:
- ان جدّی الحسین قتلوه عطشانا
        

          «فصل شیدایی لیلاها» قصه یاران است؛ آدم های خوب قضیه عاشورا که شاید به اندازه حقشان دیده نشدند؛ آدم هایی که در شب واقعه، وقتی چراغ ها خاموش شدند تا هر کس که می خواهد برود، ماندند و به سیدالشهدا (ع) پشت نکردند و فردایش آن اتفاق را رقم زدند که در تاریخ ماند. فصل شیدایی لیلاها، روایت همین آدم هاست؛ از لحظه انتخاب شدنشان، تا لحظه انتخاب کردنشان و البته آن بخش پر رنگ قصه شان که آموزگار ماست. فصل تردیدهایشان، که آن ها هم انسان هایی عادی بودند، می ترسیدند، دغدغه زن و زندگی شان را داشتند، از مرگ در هراس بودند و به فکر منافعشان بودند ولی در لحظه انتخاب و در فصل شیدایی، توانستند انتخاب کنند. توانستند ترجیح بدهند؛ و همین بود که آنها را جاودانه کرد. لاله هایی که امروز قصه فصل شیدایی شان، بشود قصه خواندنی نسل های برآمده از هزار و چهارصد سال بعدشان... پ.ن نسخه صوتی کتاب هم موجود هست.
        

          شب شام غریبان پنج سال قبل داشتم پیش خودم فکر می‌کردم که دیگه عزاداری‌ها تموم شد و سر من هم بی کلاه موند. 
یاد سه چهار سال قبل افتادم که طبق عادت معمول رفتم سراغ کتاب هام. اما انگار دست و دلم نمی‌رفت به اینکه دو کتاب مفتوحم رو بر دارم. لذا رفتم سراغ کتاب‌های نخونده. همین طور داشتم می‌چرخیدم. یهو کتابی به چشمم اومد به اسم *فصل شیدایی لاله‌ها*
این کتاب رو نمایشگاه کتاب گرفته بود. همون موقع هم با کلی ذوق و شوق و دست‌چین شده خریده بودم اما انگار خودش رو پنهان کرده بود تا سر وقتش.

حکایت کتاب حکایت یاران ه. از بی‌معرفت ها تا با‌معرفت ها. 
از کسی که با امیرالمومنین (ع) در صفین بود و بعد در جمل جلوی ایشان ایستاد. بعد امام حسین (ع) رو به کوفه دعوت کرد. در نهایت هم جزو قاتلین ایشان شد (شبث ابن ربعی). 
تا طِرِمّاح که از یاران مخلص امیرالمومنین (ع) بود. امام حسین را در یکی از منازل دید و گفت یه مقدار آذوقه است باید به خانواده برسونم و بیام. امام (ع) هم اجازه دادند و گفتند برو. همراهان و رفقای طِرِمّاح به زبون بی زبونی گفتند بری جا می‌مونیا ولی رفت و سریع هم برگشت اما وقتی رسید که خورشید بر نیزه بود ...

خلاصه توی این فکر بودم که خب من اگه بودم مثل کدوم یک از یارها بودم. این شخصیت ها رو فقط برای یه نقل تاریخی به ما معرفی نکردند. 
می شم مثل اونی که از امام قول می گیره که تا لحظه ای که به درد‌تون می‌خورم و خطری ازتون رفع می‌کنم هستم و بعد می‌رم (ضحاک ابن عبدالله)؟ 
یا می‌شه بشم مثل اون آقایی که خرابکاری کرد اما امام (ع) خریدنش به خاطر ذاتش، به خاطر ادبش (حر ابن یزید ریاحی)؟ 
یا مثل زهیر که چند روز قایمکی صحبت‌های امام (ع) رو بشنوه، بعد غصه نزاع داخلی مسلمون‌ها بگیره، بعد سعی کنه تو راه برگشت با امام (ع) هم منزل نشه، ولی امام (ع) با چند دقیقه صحبت آخر و عاقبتش رو کن فیکون کردند. 
یا اصلا می شه آرزو کنم مثل یکی دیگه از قله ها بشم که اولا امام براش نامه بنویسند ثانیا این قدر لطیف خطاب شه: *من الغريب الي الحبيب* . اونم با سر برسه خدمت آقا و مولایش.

ذهنم درگیر بود و بالا پایین می‌کرد تا رسید به شب جمعه که عزیزی بفرمایند که ما همگی جزو کاروان امام حسین هستیم الان؛ علی رغم بعد زمان. اما اینکه کجای این جمع قرار داریم اهمیت داره. این مسیر، مسیر سعادته و دارای منازل مختلف. هر چه بیشتر حرکت کنیم به روح قیام حضرت (ع) که علاوه بر جهاد اصغر، جهاد اکبرِ مبارزه با نفس هم هست نزدیکتر می شیم. انتهای این ارتقا و نزدیکی به روح و هسته اصلی حتما شهادته. چه در میدان نبرد با دشمن خارجی چه در میدان جنگ و جدال با *أَعْدَي عَدُوِّكَ نَفْسَكَ الَّتِي بَيْنَ جَنْبَيْكَ*

اینجاست که باید بگیم *اللهم ارزقنا شهادة فی سبیلک*
        

          من چرا این کتاب رو این‌قدر دوسش دارم؟ :))))
یکی از بهترین کتاب‌هایی که می‌تونید درباره قیام امام حسین علیه السلام و واقعۀ عاشورا بخونید. ایدۀ اینکه داستان چند راوی داشته باشه کتاب رو جذابتر کرده و قلم نویسنده بسیار دلنشینه. همه‌چیز تو این کتاب سر جای خودشه :) با وجود چند راوی، خواننده گیج نمیشه و به مرور با شخصیت هر راوی به خوبی آشنا میشه. به شدت پیشنهاد می‌کنم.
        

          هرکه میخواهد مارا بشناسد داستان کربلا را بخواند.(شهید آوینی)
روح مبارزه با استکبار را جز در صحنه‌ی کربلا نمیتوان به صورت اصیل و پاک پیدا کرد.از همان مبارزات کربلاست که استکبارستیزی‌های سیاسی در صحنه‌های جهانی سالهاست که تکرار میشود و چه سرمنشا زیبایی دارند این مبارزات.هرچه ابعاد مختلف عاشورا را میخوانم و هرچه بیشتر از آن اتفاقات به گوش جانم میرسد جمله‌ی کل یوم عاشورا را بیشتر میفهمم...حر را همه شنیده‌ایم ولی در این کتاب دقیق‌تر به اتفاقات پرداخته شده است،ولی امان از ضحاک و حرف‌هایش در این کتاب،هر فصل که از زبان ضحاک بود دیگر توان ادامه دادن مطالعه را نداشتم،شاید از ترس بود،از ترس اینکه مبادا یک نیم روز غفلت مارا یک عمر پشیمان کند.از ضحاک تا آن دونفر که درمیان سپاه عمرسعد علیه عمر سعد شوریدند،همه‌اش درس است و همه‌اش اتفاقاتی که با امروز ما عجین است.
        

          « و عاشورا، فصل فصل هاست و وصل ها؛ و کار ما حیرانی و اشک تا نوای : 
انّ جدّی الحسین قتلوه عطشانا...»

        

          فوق‌العاده ترین کتابی بود که میشد در مورد روز عاشورا خوند.
قلم خیلی ساده و روانی داشت.
        

          تاریخ پر است از آدم هایی که دیر رسیده اند! آدم هایی که اگر لختی زودتر راهوافتاده بودند دنیایشان عوض می‌شد.
خواندن فصل شیدایی لیلا ها روایت حال و احوال چند جامانده است از یک واقعه بزرگ! طعم حسرت را بچشید با این کتاب.
.
«فصل شیدایی لیلاها» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/104100
        

          اوم خوب چی بگم
جالب بود!
توصیفات و به رخ کشیدن حال افراد عالی بود
راحت میتونم بگم این کتاب من و شیدای خودش کرد:)

        

          چقدر عقل حقیر است در بازی دل...

عالی بود.. میشه هرسال محرم این کتابو خوند و اشک ریخت.. 

        

          🌱هُوَ الرّحیم🌱
.
رمانی با راوی مرکب.
هفت اول‌شخص که روایت‌شان از مکه شروع می‌شود و از زهیر و رویارویی‌اش با امام که جای تمتع، نیت مفرده کرده.
و پیش می‌رود با جنون ضحاک و مرور آن‌چه پیش‌ازآن گذشت بر او و به قضاوت‌نشاندن عقل‌ش، جایی که دل حکم می‌کند،
و رسیدن به حرّ،
و آمدن طرماح و همراهان‌ش نزد امام...
و...
بهتر، همان‌که نویسنده می‌گوید:
ما هفت‌تن بودیم؛
من زهیر بن قین بجلی،
و من ضحاک بن عبدالله مشرفی،
و من حرّ بن یزید ریاحی،
و من عمرو بن قرظه انصاری،
و من عبیدالله بن حرّ جعفی،
و من شبث بن ربعی،
و من...
.
انتخاب راویان در این اثر مشهود می‌باشد و قابل‌تحسین، که نقطه اشتراک همه‌شان در هم‌راه بودن با #حسین است. اما چه همراهی‌ای، در چه مقطعی، چگونه و از چه زمان یا تا چه زمان؟
و آن‌دیگری، گریزهای تاریخی به گذشته افراد با خاندان پیامبر، به‌جا و به‌وقت.
و محبت حضرت حسین است که جمله‌به‌جمله در جان...
.
می‌خوانیم در #فصل_شیدایی_لیلاها ، از مصاف دو سپاهی که گویا هر قشری و هر تفکری و هر عقیده‌ای در آن‌دو وجود دارد؛ که تا قیام قیامت اگر بنویسند و بنویسیم از این واقعه، جوهر کم می‌آوریم و کلمه هم.
و هم علت حرکت امام و دلایل و روند شکل‌گیری جنگ و واقعه کربلا را، اما بیش از همه، چیزی که در این میان قابل‌تامل می‌نماید، سرگذشت راویان‌ش است.
.
.
.
برشی از رمان، به قلم استاد عزیزم #سیدعلی_شجاعی :
- من حسین بن علی، زمینی را که در آنیم به مرکز کربلا، و ابعاد چهار میل در چهار میل، از ابراهیم بن عمیر، امیر قبیله بنی‌اسد خریدم؛ به هزار دینار و با سه شرط؛ اول آن‌که چون واقعه درگرفت و حادثه انجام پذیرفت، اجساد ما میان بیابان رها نماند و بنی‌اسد در کار تجهیز برآیند...
بغض می‌دود در گلوی ما هرسه، امام اما ادامه می‌دهد:
- و دوم آن‌که، محل قبور ما برای عزادارانم آشکار کنند و راه بر ایشان بنمایند...
اشک می‌نشیند بر چشمان ما هرسه، امام اما می‌خواند:
- و سوم آن‌که، تا سه روز میزبان باشند سوگواران و زائرانم را، و آب و خرما چنان دهندشان که گرد خستگی، بر چهره ایشان نماند...
به هق‌هقی آرام می‌لرزد شانه‌های ما هرسه، امام اما می‌نویسد:
- و این زمین، از آنِ فرزندان و پیروان و زائرانم... تا آن زمان که زمان هست و روزگار پابرجا... تا قیامِ قیامت و آغازِ انجام این دنیا... و همگان بدانند که این سرزمین را، و خاکش که خون ما بر آن ریزند، صاحبی نیست مگر من، حسین پسر دختر پیامبر، که بخشیدمش به آنان‌که بر عزایم اشک فشانند و روی خراشند و جامه چاک دهند. پس هرکه به این سرزمین درآید، در خانه خویش پا گذاشته...

        

          که کربلا، فصلِ فصل‌هاست و وصل‌ها، فصل از هرچه جدا از امام، و آن‌‌گاه وصل به امام تا انتهای این افقِ لایتناهی که حیات انسان است. و هرروزِ ما مصافی بر فصل و وصل، که کل یوم عاشورا، و کل ارض کربلا.
        

          از مزایای کتاب خواندن ، سفر در زمانی است که در آن نزیسته ای ، تجربه ی شخصیتی که نداشته ای ، تصمیم گیری های صحیح و غلطی که عواقبش را میچشی... من در این کتاب هم عمر سعد شدم و هم حر،
هم زهیر و حبیب و هم ضحاک و...
هم شیرینیِ محبت اباعبدلله را چشیدم و هم حس سنگین رانده شدن را تجربه کردم...
کتابی بود که به حال و هوای محرم نزدیک بود و لذت بردم.
اما چرا ۳ ستاره...
چیزی که در کتب برادران شجاعی به چشم میخورد القای اطلاعات جمع آوری شده در قالب توصیفات فراوان و لغت های تکرار شونده است("تفته" در این کتاب و "هیات" در کتاب کمی دیرتر از سید مهدی شجاعی) که چهره حرفه ای ندارد.
ولی درکل اگر قرار بود در زمان سفر کنم، به یاسمنِ دبیرستانی پیشنهادش میکردم.
همون قدر که رمان های کلاسیک رو به یاسمنِ راهنمایی توصیه میکردم.

همین:)
        

          
این کتاب، روایتی ادبی از شش تن از یاران امام حسین علیه‌السلام است. روایتی که از حرکت امام علیه‌السلام از مکه آغاز میشود و در کربلا به پایان می‌رسد.
پنج تن از اینان به کربلا رسیده‌اند، و تنها یک نفر، از غافله امام جا می‌ماند؛ او وقتی می‌فهمد آخرت خود را به چه چیز فروخته، که دیگر همه چیز تمام شده‌بود ... 
البته در ابتدای کتاب، ذکر شده که روایت از زبان هفت نفر است. به نظر می‌رسد نفر هفتم، خودِ نویسنده‌ی کتاب است.

هرچند که آن‌چه در کتاب آمده، مغایرتی با تاریخ ندارد اما به هرحال این کتاب را نمی‌توان یک کتاب تاریخی دانست و برای اطلاع از وقایع عاشورا به آن رجوع یا استناد کرد،. چرا که زبان ادبی در آن غلبه دارد. نویسنده هم در انتها اشاره کرده که تقدم زمانی بعضی از روایات و ماجراها، رعایت نشده‌است. 
ماجراهای روایت شده هم، روایاتی جدید یا کمتر شنیده نیستند، بلکه نویسنده همان ماجراهایی که بسیار شنیده‌شده را روایت کرده‌است، اما به هرحال، زبان ادبی داستان، دلنشین است.

ادبیات و قلم نویسنده در این کتاب، ممکن است برای برخی مخاطبان ثقیل باشد. از سوی دیگر در بعضی قسمت‌ها، نیاز است مخاطب کمی جلوتر برود تا متوجه شود که روایت این قسمت، از زبان چه کسی بیان شده‌است.

این کتاب برای نوجوانان ۱۵+ و بزرگتر مناسب است.
کتاب، نسخه‌ی صوتی دارد.

        

          فصل شیدایی مجنون‌ها...
روایتی از اصحاب سیدالشهدا در روز واقعه که شاید یکی از راویانش رو نشناسید و ندونید که سر بزنگاه به چه مصیبتی دچار شد و شاید مطالعه‌ی اون تلنگری باشه برای همه‌ی ما.
شاید ما همیشه موقع روضه خوندن، خودمونو یکی از اصحاب تلقی کردیم که اگر بودیم، چه‌ها می‌کردیم و چنین میشد و چنان میشد، در حالی که اطمینانی وجود نداره که هر کدوم از ما، مسیری که ضحاک در پیش گرفت رو در پیش نگیریم و عقل دوراندیشمون وقتی ببینه جان دادن در این مسیر، شرایط رو هیچ تغییری نمیده، نتیجه بگیریم که پس تا همون وقتی که فایده داریم فقط لازمه بمونیم!
از بیرون که بهش نگاه میکنم، تاسف میخورم به حالش، ولی وقتی عمیق میشم، هیچ از خودم دور و بعید نمیدونم که در این موقعیت چنین انتخابی نکنم!
پس شاید لازمه در تعاملاتمون با خودمون و با اماممون یکم دقیق‌تر بشیم که وقت به خاک سیاه ننشونیم خودمونو...
نثر آقای شجاعی بسیار نثر سنگین و با وقاریه و حقیقتاً شایستگی انتقال چنین مفاهیمی رو داره، این دومین کتابیه که از این موضوع ازشون میخونم، ولی با وجود اینکه هر دو از یک واقعه روایت میکنن و اتفاقات یکیه، احساس تکراری بودن بهم نداد. بسیار توصیه می‌کنم.
        

          مرگ بر پیشانی فرزندان آدم، آنچنان آشکار و هماره نقش بسته است که گردنبند بر گردن دخترکان و خلخال بر پایشان.

کتاب حسرت می‌نشاند بر دل آنها که نیستند با امامشان و نبودند به وقتی که باید می‌بودند. 
        

          "فصل شیدایی لیلاها" کتابی از نشر نیستان است که نویسنده در ۲۳ فصل و از زبان ۷ راوی از انتخاب می‌گوید و عاقبت. انتخابی که از لحظه حرکت امام حسین (ع) از مکه شروع شده و به عصر عاشورا ختم می‌شود.
در حقیقت هر فصل این اثر نمایانگر تدریجی ذات پاک و حلالی است که شیره وجود آدمیان شده است. سیرت پاک افرادی چون حر بن یزید ریاحی که در آزمون مقابله خویش با حسین (ع) سربلند بیرون می‌آیند. یا زهیر بن قین بجلی که به وقت دعوت امام به تحریک زنی نیکو سیرت جانبازی می‌کند


متن کامل معرفی این اثر در مجله اصفهان زیبا ثبت شده است.
        

          #کتاب #فصل_شیدایی_لیلا_ها نوشته #سید_علی_شجاعی کتاب خیلی قشنگیه درباره حادثه #کربلا با یک متن ادبی زیبا. اما از زاویه دیدی متفاوت که من تا قبل از این کتاب با این زاویه دید به حادثه کربلا نگاه نکرده بودم. روایت این کتاب از زبان کسانی است سر #بزنگاه مهم تاریخ زندگیشان تصمیم های مهم زندگیشان را گرفتند یکی سعادتمندشد 
و دیگری...
 یکی حر شد
یکی زهیر
 یکی ضحاک
یکی شبث
یکی عمرو بن قرظه
شاید داستان #ضحاک_ابن_عبدالله_مشرقی را در هیچ کتاب دیگری به این زیبایی نخوانید. کسی که با امام وعده کرد تا اگر دید، بودنش سودی در زنده ماندن امام ندارد برود و #عصر_عاشورا رفت و امام را تنها گذاشت.
        

          کتابی که روایت عشق و عاطفه بین ماموم و مولاست... و چقدر حقیرند کلمات در این روایت ها... 
کتابی که سرشار از عظمت اصحاب حسین _علیه السلام _است و تمام اندیشه پر بی قرار از این که چگونه می شود، امام با بالاترین درجه در احساس و عشق و محبت، زمین خوردن حبیب، زهیر، نافع، بریر و... را ببیند و جانش؛ اما به سلامت...
 و چه نگرانی میان این هفتاد تن از یاران او، در چنین قماری که سراسر عشق وجنون و تاختن است و جز آن هفتاد تن نمی توانند جان را به معامله بگذارند تا جان دادن حسین... پیش چشمانشان...چه دردناک اند کلمات... وای به حال آنان که دیدند و چشیدند این درد ها را... 💔