روایتی مستند از روزهای داعش در عراق.
شناختم از آقای معصومی زارع از یکی دو سال بعد از نگارش این نوشته هاست. فعلا کاری به نحوه نگاه شان ندارم. در مجموع روایت دست اول از واقع به علت حضور در میانه امر دارند که در این کتاب هم مشخص و خواندنی است.
اما سیاه بینی این سال هایشان را در نوشته های این کتاب نمی توان یافت. شاید ریشه های آن و دلایل را بتوان یافت.

در مجموع، اطلاعات دست به نقدی می توان یافت. روند مکتوبات در جایی بسیار ریز و نفصل و برخی جاهایی که باید بیشتر بسط پیدا می کرد، بسیار مختصر بود. هر چند طنازی متن به دلم ننشست، اما در تحلیل وقایع کمک حالم شد.

اگر به فهم داعش (به عنوان نسخه بدلی ساختار تشیع) علاقه مند هستید، توصیه می کنم.
      

        به نسبت باقي کتاب های روایت فتح، از نظر متنی بسیار ضعیف تر بود.
اصل ماجرا و سوژه عالی بود امام پرداختی نامناسب، موضوع را کشت.
خاطرات شیرینی از باقي کتب این انتشارات برایم تجدید نشد، متأسفانه.
      

        قطعا  یکی از حوزه های پر افتخار و امیدبخش پیشرفت علمی و تکنولوژی مملکت، سلول ها بنیادی است. علم و صنعتی که بسیار جای الگوبرداری داره و روحیه یکجانشینی رو مضمحل می کنه.
نگاه مشترکی که چه در این مورد، چه در حوزه نانومواد، چه در حوزه هسته ای،  چه در حوزه های پیشرفته دیگه مثل مواد مغناطیسی و اپتیکی و تا حدودی میکروالکترونیک دیده می شه شامل تلاش بی وقفه، اتصال و اتکال به حضرت حق ، استعانت از ائمه اطهار علیهم السلام و عدم ایستایی است.

خلاصه اگه نیاز سوخت محرک و نجات بخش دارید از این کتاب غافل نشید
ا
      

        از چند ظر برام جالب بود:
اول. افتخار به هم وطن بودن با چنین افرادی
دوم. خواستگاه مشترک دانشگاهی و ساختار پژوهشی
سوم. درگیر بودن به ساخت روایتی مشابه از غیورمردان و غیورزنانی مشابه ایشان 

کتابی است که می تواند امید به حرکت و تلاش را در شما زنده کند
      

        کتابی بی سر و ته
با هدف و سیناپس خوب اما پرداختی ضعیف
شاید به عللی بخش هایی از آن حذف شده که این طور چفت و بست هایش رها و گسسته بود.
      

        کتابی روان، پر خاطره خصوصا برای کسانی که تجربیات مشترک  در اطراف خود داشته اند. به‌علاوه منعکس کننده برخی از صفات مثبت و منفی های مان که شاید کمتر متوجه آن هستیم.
سخت می شود آن را زمین گذاشت.
      

        خدایا علتش را نمی دانم که چرا این طور رقم زدی. ولی باور قلبی ام آن است که نه افراد و نه کتب الکی سر راهم سبز نمی شوند.
دو کتاب سفرنامه حج که مملو از حسرت، همراهی و روضه بود را در کمتر از یک هفته در برابرم قرار دادی. آن هم در اواخر ذي القعدة و اوایل ذي الحجة پر نورت.
حالا که هوایی ام کردی، خودت دریاب که اوضاع خراب است ...

و مهم تر
پیش از تشریق، ترويه و عرفه ...
السلام علیک یا باب نجات الأمة
      

        خیلی کم پیش می آید که کتابی را ناتمام رها کنم.
اما متأسفانه این بار، رخ داد.
کتاب بلاتکلیف، با خط روایی ناقص، جملات طولانی که ابتدای جمله فراموش می شود و ارجاعات به زمان های موازی در حین روایت بدون کلام مشخص کننده این جهش
القصه
تجربه خیلی بدی بود.
      

        خدایا علتش را نمی دانم که چرا این طور رقم زدی. ولی باور قلبی ام آن است که نه افراد و نه کتب الکی سر راهم سبز نمی شوند.
دو کتاب سفرنامه حج که مملو از حسرت، همراهی و روضه بود را در کمتر از یک هفته در برابرم قرار دادی. آن هم در اواخر ذي القعدة و اوایل ذي الحجة پر نورت.
حالا که هوایی ام کردی، خودت دریاب که اوضاع خراب است ...

و مهم تر
پیش از تشریق، ترويه و عرفه ...
السلام علیک یا باب نجات الأمة
      

        کتابی شهدایی با زاویه متفاوت
همراه با حرکت بین خیال، واقعیت و داستان فرسایی
تغییر مدام بین رئالیسم و سورئالیسم 
      

        خشونت بیش از حد نوشته،
نداشتن سیر داستانی مشخص،
نداشتن حرف نهان،
و نمایش بیش از حد حیوانیت شخصیت های نوشته
باعث عدم لذت بردن و همچنین عدم امکان معرفی شدن به بقیه شد.
      

        در شبی که بی خوابی به سرم زده بود، با این کتاب همراه شدم. به خیال اینکه آروم می شم و شده برای ساعاتی کوتاه چشم بر هم می گذارم. اما بدتر شد.
از آقای جعفری کتاب های دیگری هم خوانده بودم. اما وضع این روایت متفاوت بود:
- هم به علت اتفاقی که برای جوان ۲۱ ساله افتاده بود، 
- هم به علت تقارن با ایام عجیبی که در سال ۹۸ پشت سر گذاشتیم،
- هم به علت اینکه ساعتی پیش از پرواز، من هم پروازی داشتم و ...،
- هم به علت حال روحی پدرو مادر که راویان ماجرا بودند،
- و هم به علت نوع نگارش نویسنده.

همه این ها باعث شد، منِ خواننده که پیش از این ساعتی که با کتاب همراه شدم، امیرحسین قربانی بهابادی رو نمی شناختم به حالی بندازه که چند بار کتاب رو ببندم و حواسم رو به چیزهای الکی پرت کنم یا دنبال دستمالی بگردم برای پاک کردن اثرات بارش ابر.
      

        پایان در شب شهادت بهترین رفیقش
بدون شرح اضافه ...
      

        هیچ چیز در این عالم اتفاقی نیست؛
بر اثر حادثه نیست؛
بر اثر شانس نیست.

شهادت هدف نیست؛
مزد عمری مجاهدت است؛
مزد عمری خودسازی است؛
مزدی عمری تقوا، حلال و حرام کردن است.

سالهاست که باور کردم کتاب ها، اتفاقی در مسیرم قرار نمی گیرند. بسیار پیش اومده که کتابی رو شنیدم، معرفی شده یا به طریقی خریدم. اما رفتند و خودشون رو بین کتاب های در صف خوانده شدن، پنهان کردند تا سر وقتش ...
حدود یک سال پیش این کتاب رو خریدم و امشب، در نزدیکی ایام شهادت شون، مهمان قاسم حاج قاسم شدم.
چه روزها و ساعات سختی دوباره برام زنده شد ...
مدتی بود، کتابی من رو به بی خوابی ننداخته بود. خصوصا با حجم کاری عجیبی که از چهارشنبه علی الطلوع تا آخرین دقایق پنجشنبه شب داشتم و ادامه اش رو باید جمعه علي الطلوع تکمیل کنم.

اما حکمت اینکه بیدار نگه داشته شدم تا این ساعت رو نمی دونم.
آقا وحید، خودت می دونی که سالهاست وقتی از محضر سیدالکریم و علمای مدفون در آستانشان مرخص شدم، مستقیم از طریق شبستان خدمتت رسیده ام. چه زمانی که بی همسایه بودی و چه وقتی سیدِ جلادتی و حسين امیرعبداللهیان رو در جوار خود دیدی.
به حق اون ساعات، 
به حق روضه هایی که بر مزارت خوانده اند، 
به حق کربلا و مشهدی که دوست داشتی مشرف بشی ولی نشد و به جای زیارت، دائم الحضور شدی
شفاعت مون کن و گره از کار همگی مون باز کن
      

        در مسلخ عشق جز نکو را نکشند 
روبه صفتان زشت خو را نکشند 

گر عاشق صادقی ز کشتن مگریز
مردار بود هر آنکه او را نکشند