نثر روایت.ان و خوش خوان
اما جمع بندی ناقص
      

        نادر ابراهیمی که احتیاج به معرفی کردن ندارد. اما دربارع این فاطمه خانم نویسنده باید گفت که در سال های اول انقلاب، در نامه ای تند و تیز درباره فقر، اختلاف طبقاتی، تصرف انقلاب، ناامیدی از تغییرات، عدم تمایل به گفتگو درباره ارزش ها، زمین گذاشتن آرمان‌ها و زندگی مثل بقیه، سیاسی کاری ها و در نتیجه همین سوال اصلی طرح جلد مه انقلاب چی به ما داد رو بحث و گفتگو می کنه.

جواب های نادر ابراهیمی هم جذاب و خواندنی است.
کتاب مختصر اما پر محتوا و قابل گفتگو داده است که مغزها رو راه می اندازد. چه در موافقت و چه در مخالفت. 
      

        اگر از جنبه محتوایی بخواهم نظر بدهم، ماجرایی روح خراش، واقعی و دارای آموزش برای نحوه برخورد خواهد بود. گرچه طبیعی است که وقتی تنها از یک سمت به قاضی می رویم، ایرادات و اشتباهات خود را کمتر جلوه می دهیم. به امید آنکه مجدد مادر و فرزند به هم برسند و به نیکی و خوشی عمر بگذارنند.

اما از نظر قصه پردازی، تکرار ها آزار دهنده بود. خط روایی برخی اوقات شاید بدون دلیل flash back هایی را تجربه می کرد و در ادامه نزدیک flash forward های نا به جا.
      

        با سطح باقي کارهای آقای عاکف تفاوت چشمگیری داری ...

خاطرات خوب آن ها تکرار نشد متأسفانه 
      

        کتاب «جمع و حاصل‌جمع‌ها» سفری است آرام و در عین‌حال لرزان از درون انسان، از آن لحظه‌های بی‌صدا که اعدادِ دل را می‌سنجند، نه اعداد دفتر را. ایجاد اجتماعات و روابط انسانی اجتماعی را ارزشمند می سازد.
 جناب علی صفایی در این اثر، زندگی را نه رشته‌ای از حوادث، که حسابی ناتمام از احساسات انسان و تلاش برای ارتقای زندگی می‌بیند؛ جمعی از لبخندها و گریه‌ها، از دل‌تنگی‌ها و دل‌سپردن‌ها.  

در لابه‌لای واژه‌ها، صدای انسانی شنیده می‌شود که می‌خواهد بفهمد چگونه می‌توان میان منطق و محبت توازن برقرار کرد؛ چگونه می‌شود در حساب سختِ روزگار، دل را از بدهیِ امید خالی نکرد و حول اهداف متعالی جمع شد

در پایان کتاب، آدم درمی‌یابد که حاصل‌جمعِ زندگی وقتی قابل ارزیابی است که بر محور خدا تعریف شود. «جمع و حاصل‌جمع‌ها» یادمان می‌آورد که زندگی را باید با دل شمرد، نه با عدد.
      

        روایتی مستند از روزهای داعش در عراق.
شناختم از آقای معصومی زارع از یکی دو سال بعد از نگارش این نوشته هاست. فعلا کاری به نحوه نگاه شان ندارم. در مجموع روایت دست اول از واقع به علت حضور در میانه امر دارند که در این کتاب هم مشخص و خواندنی است.
اما سیاه بینی این سال هایشان را در نوشته های این کتاب نمی توان یافت. شاید ریشه های آن و دلایل را بتوان یافت.

در مجموع، اطلاعات دست به نقدی می توان یافت. روند مکتوبات در جایی بسیار ریز و نفصل و برخی جاهایی که باید بیشتر بسط پیدا می کرد، بسیار مختصر بود. هر چند طنازی متن به دلم ننشست، اما در تحلیل وقایع کمک حالم شد.

اگر به فهم داعش (به عنوان نسخه بدلی ساختار تشیع) علاقه مند هستید، توصیه می کنم.
      

        به نسبت باقي کتاب های روایت فتح، از نظر متنی بسیار ضعیف تر بود.
اصل ماجرا و سوژه عالی بود امام پرداختی نامناسب، موضوع را کشت.
خاطرات شیرینی از باقي کتب این انتشارات برایم تجدید نشد، متأسفانه.
      

        قطعا  یکی از حوزه های پر افتخار و امیدبخش پیشرفت علمی و تکنولوژی مملکت، سلول ها بنیادی است. علم و صنعتی که بسیار جای الگوبرداری داره و روحیه یکجانشینی رو مضمحل می کنه.
نگاه مشترکی که چه در این مورد، چه در حوزه نانومواد، چه در حوزه هسته ای،  چه در حوزه های پیشرفته دیگه مثل مواد مغناطیسی و اپتیکی و تا حدودی میکروالکترونیک دیده می شه شامل تلاش بی وقفه، اتصال و اتکال به حضرت حق ، استعانت از ائمه اطهار علیهم السلام و عدم ایستایی است.

خلاصه اگه نیاز سوخت محرک و نجات بخش دارید از این کتاب غافل نشید
ا
      

        از چند ظر برام جالب بود:
اول. افتخار به هم وطن بودن با چنین افرادی
دوم. خواستگاه مشترک دانشگاهی و ساختار پژوهشی
سوم. درگیر بودن به ساخت روایتی مشابه از غیورمردان و غیورزنانی مشابه ایشان 

کتابی است که می تواند امید به حرکت و تلاش را در شما زنده کند
      

        کتابی بی سر و ته
با هدف و سیناپس خوب اما پرداختی ضعیف
شاید به عللی بخش هایی از آن حذف شده که این طور چفت و بست هایش رها و گسسته بود.
      

        کتابی روان، پر خاطره خصوصا برای کسانی که تجربیات مشترک  در اطراف خود داشته اند. به‌علاوه منعکس کننده برخی از صفات مثبت و منفی های مان که شاید کمتر متوجه آن هستیم.
سخت می شود آن را زمین گذاشت.
      

        خدایا علتش را نمی دانم که چرا این طور رقم زدی. ولی باور قلبی ام آن است که نه افراد و نه کتب الکی سر راهم سبز نمی شوند.
دو کتاب سفرنامه حج که مملو از حسرت، همراهی و روضه بود را در کمتر از یک هفته در برابرم قرار دادی. آن هم در اواخر ذي القعدة و اوایل ذي الحجة پر نورت.
حالا که هوایی ام کردی، خودت دریاب که اوضاع خراب است ...

و مهم تر
پیش از تشریق، ترويه و عرفه ...
السلام علیک یا باب نجات الأمة
      

        خیلی کم پیش می آید که کتابی را ناتمام رها کنم.
اما متأسفانه این بار، رخ داد.
کتاب بلاتکلیف، با خط روایی ناقص، جملات طولانی که ابتدای جمله فراموش می شود و ارجاعات به زمان های موازی در حین روایت بدون کلام مشخص کننده این جهش
القصه
تجربه خیلی بدی بود.
      

        خدایا علتش را نمی دانم که چرا این طور رقم زدی. ولی باور قلبی ام آن است که نه افراد و نه کتب الکی سر راهم سبز نمی شوند.
دو کتاب سفرنامه حج که مملو از حسرت، همراهی و روضه بود را در کمتر از یک هفته در برابرم قرار دادی. آن هم در اواخر ذي القعدة و اوایل ذي الحجة پر نورت.
حالا که هوایی ام کردی، خودت دریاب که اوضاع خراب است ...

و مهم تر
پیش از تشریق، ترويه و عرفه ...
السلام علیک یا باب نجات الأمة
      

        کتابی شهدایی با زاویه متفاوت
همراه با حرکت بین خیال، واقعیت و داستان فرسایی
تغییر مدام بین رئالیسم و سورئالیسم