بیشتر از بو حرف می‌زند و گاهی منظره نشانمان می‌دهد.  گاهی دست و پا شکسته است.  گاهی حراف است و فکر می‌کند بامزه است.  اما ریشه‌اش درست است؛  دغدغه‌اش واقعی و التهابش درونی است.  
و اصلا منفعل نیست.  دلش مبارزه‌جو است و صورتش صلح‌خواه.  صحنه پرتابش به هوا آرامش دارد.  در برخورد با انتحاری هیجان کاذب و هالیوودی ندارد.  آرام و معمولی است و اصیل.  گور پدر بزک و زنده باد آنچه واقعا خودم می‌پسندم.  ترسی ندارد مگر جایی که حقی از مظلومی ضایع شود. حتی اگر مظلوم زن و بچه‌های داعشی باشند و خاطی و ظالم شاخه‌ای از حشد الشعبی... 
امیدوارم آدمیت معصومی زارع به پای هیچ آدم و انقلاب و حکومت و شهرت و مخاطبی ذبح نشود.
        

          یادداشت‌هایی بود که خوب بود، اما می‌تونست بهتر باشه. نویسنده نباید تمام داستان رو با یه لحن می‌نوشت. کاش گاهی به بعضی قسمت‌هاش هیجان بیشتری اضافه می‌کرد. و اینکه اگر در مورد داعش هم اطلاعات بهتری می‌داد خوب بود. در کل ارزش خوندن داره.
        

          کتاب، یادداشت‌های روزانه‌ی معصومی زارع از نبرد با داعش است که در آذر ۱۳۹۶ نوشته شده. نثر روان و بعضاً طنزآمیزی دارد که البته گاهی زیاده‌روی شده، اما در کل می‌توان با آن همراه شد. مهم‌ترین ویژگی این اثر این است که نویسنده علاوه بر تحصیلات آکادمیک در حوزه‌ی مطالعات منطقه، تجربه‌ی میدانی نیز دارد و همین مسئله باعث شده تصویری با جزئیات از نیروهای مقاومت عراق در برابر داعش ارائه دهد. همچنین، کتاب حاوی جزئیات جامعه‌شناختی ارزشمندی درباره‌ی مردم عراق، خانواده‌های وابسته به داعش و تأثیر بعثی‌های سابق در شهرهایی مانند حویجه است که شناخت بهتری از فضای اجتماعی آن منطقه به خواننده می‌دهد. این کتاب برای کسانی که می‌خواهند درک اولیه‌ای از  تکثر فرهنگی جامعه عراق پیدا کنند، نقطه شروع مناسبی است. نکته منفی کتاب کمبود تصاویر می باشد.
        

           به نام خدای خوبم 

ارزش خواندن دارد. یادداشتی در روزنامه ایران جمعه درباره این کتاب نوشته‌ام که خب خودتان مراجعه کنید و بخوانید :)