به نظرم خیلی درست نبود که نویسنده خیال و دین و علوم غریبه رو با هم ترکیب کنه. یا بهتر بگم، بهتر بود دوتای اول رو کنار هم نیاره! 
این که پری که یه موجود خیالیه در کنار امام زمان و جن به تصویر کشیده بشه اصلا خوب نیست. لطفاً این کتاب رو فقط به‌عنوان یه کتاب فانتزی و خیالی بخونید، نه بیشتر.
اما در مورد ماجرای کتاب: 
اسم راوی که مشخص نبود! اما به‌نظرم شخصیت جالبی نداشت و می‌تونست بهتر باشه. نوشتن جزئیات طلسم‌ها هم خسته کننده بود. بیان احساسات هم به‌شدت ضعیف بود. اما خود ماجرای داستان جالب و جدید بود. پایانش هم خیلی باز بود اما نه به‌طوری که خواننده رو به خوندن شش جلد باقی ترغیب کنه. در کل نویسنده باید خیلی بیشتر کار کنه. 
      

        فقط برای درس گرفتن خوب بود!
اما من به شخصه از نحوه‌ی بیان و لحن و نوع شروع لذت نبردم. داستان هم بدون هیچ کشیدگی و کاملا صاف و یکنواخت بود. انگار که کتاب فقط برای آموزش ساخته شده بود. ارزش این حد معروف شدن رو نداشت ولی برای خوندن خوب بود. شنیده بودم همجنس‌بازی هم تو محتوای کتاب هست هرچند من پیدا نکردم.
      

        این کتاب نسبت به کتاب‌های قبلی «حتما باید بخونم ببینم چی میشه داره حساس میشه»تر بود!!
برای اوایل خوندن یک مقدار گیج کننده‌تر بود؛ البته گیج‌کنندگی برای یه کتاب جنایی امنیتی می‌تونه نقطه‌ی مثبت هم محسوب بشه. این کتاب نسبت به بیان احساسات از جلد قبلی یه مقداری ضعیف‌تر بود.
یه چیزی که وجود داشت این بود که من قسمتی از اول کتاب رو که  حرف از یک زندانی و نیما و... بود، ارتباطش رو با خود کتاب متوجه نشدم. شاید قراره توی جلد بعدی مشخص بشه. 
      

        ایده‌ی جالبی بود. اما برخی مطالب کمی تکراری و برخی هم کم بود. شیوه‌ی بیان جذاب و جالبی داشت و گرافیک زیبایی هم داشت. 
      

        این کتاب رو از حرم حضرت معصومه گرفتم و تا ساعت ۲ شب با اشتیاق مشغول خواندنش بودم.
شروع خوبی داشت.متن نامه‌ها هم جالب بود. اما در ماجرای دزدی کتاب هیجان لازم رو نداشت و کاملا مشخص بود که نویسنده آخرش می‌خواسته سریع پرونده‌ی دزدی رو ببنده و ماجرا رو تمومش کنه؛ درحالی که می‌تونست اونو یکم جذاب‌تر کنه و بیشتر طولش بده. قابل پیش‌بینی ولی جالب بود.
      

        کتابی بود که برای دونستن اتفاقات زمان پیامبر خوب بود. ولی سرشار از اشکال بود؛ 
¹- اولین و مهم‌ترین اشکال هم اینکه از زبان شخصیتی بزرگ مثل امام علی بود. این کار نویسنده باعث پایین آمدن شأن و منزلت امام میشه و اصلا مناسب نیست. 
²- دوم اینکه هیجان نداشت و بعد یه مدت خسته کننده می‌شد. 
³- و سوم اینکه به مسائل مهم توجه نکرده بود و تمام توجه‌ش روی جنگ‌های قبیله‌ایِ برای دعوت به اسلام بود و به نکات مهم توجه نکرده بود.
• اگه نویسنده یکم خلاقیت بیشتری داشت و از زبان سوم شخص اتفاقات دوران خلافت به بعد رو روایت می‌کرد به نظرم خیلی به نیاز جامعه نزدیک‌تر و کتاب هم جذاب و کاربردی‌تر میشد.
      

        چی خوب مِشد همی ادامه مِداشت!
خوب بود؛ فقط دوست داشتم زندگی بعد ازدواجش رو هم ببینم.
تنها بدی‌ش شوخی جنسی بود.
      

        از بهترین کتاب‌هایی که خوندمه. نویسنده توی غافلگیر کردن و هیجان آوردن خیلی خوبه. توی شخصیت پردازی هم قویه. فصاسازیش هم خوبه.
عیبش اینه که اوج داستان خیلی کوتاهه و مهم‌ترین مسئله و نکته که نجات ابوراجح از اعدام هست خیلی زود حل میشه؛ کاش یکم بیشتر طولش می‌داد.
      

        با اینکه تمام سخنان از یک جا نیست و در زمان‌های متفاوتی گفته شده‌اند، اما در متن انسجام و هماهنگی وجود داره. هرکس که بخواد اتفاقات پایه و مهمی که در دوران ائمه افتاده رو بدونه و تحلیل اون‌ها رو بشنوه باید این کتاب رو بخونه. 
منتظر حلقه‌ی اولش هستم...
      

        از جمله کتاب‌هایی که معمولا هرکی می‌خونه خوشش میاد.
نویسنده توی نگاه متفاوت به اتفاقات واقعا خوبه و این طنز خوبی رو ساخته. 
فقط کاش شوخی جنسی نبود...
      

        یادداشت‌هایی بود که خوب بود، اما می‌تونست بهتر باشه. نویسنده نباید تمام داستان رو با یه لحن می‌نوشت. کاش گاهی به بعضی قسمت‌هاش هیجان بیشتری اضافه می‌کرد. و اینکه اگر در مورد داعش هم اطلاعات بهتری می‌داد خوب بود. در کل ارزش خوندن داره.
      

        خوب بود. در همه‌ی زمینه‌ها اطلاعات لازم رو همراه منبعش داده بود و جایی برای شک باقی نمی‌گذاشت.
      

        با تمام خوبی‌هاش یه چندتا اشکال داشت: 
بعضی مطالب رو چندبار تکرار کرده بود. با وجود اینکه گفته شده بود اما باز هم پنج شش بار دیگه در صفحات بعدی گفته بودش. 
و دوم اینکه اطلاعات زیادی به آدم می‌داد؛ اما مثل اکثر کتاب‌ها و سخنرانی‌های مهدوی در بیان وضیفه و عرصه‌ی عمل کمی ضعیف بود و بعد از گفتن اطلاعات لازم در این باره، در مورد اینکه حالا ما باید چه کنیم چیزی گفته نشده بود. 
      

        قلم نویسنده واقعا قوی بود. احساست به خوبی و با تمام وجود بیان شده بود. از جمله کتاب‌هایی بود که منو مدام وادار به خوندن می‌کرد. 
البته نباید فراموش بشه که خود نویسنده هم واقعا قوی بود. 
      

        نویسنده در بیان احساسات خوب بود. راوی بودنِ شخصیت منفی هم جدید بود. اما داستان (مثل باقیِ رمان‌های مذهبی) خیلی کشش نداشت و خواننده و به هیجان وادار نمی‌کرد. 
در کل خوب بود