زندگی که با یک خواب آسمانی  آغاز شود و عاقد آن امام رحمه الله باشد؛
زندگی که جای جای آن نهج‌البلاغه  و قرآن نمایان است...
زندگی که عشق بر تمام سختی ها،نبودن ها،مشکلات چیره شده است...
عشق؛
میشود خلاصه ی زندگی.
چه قدر زیبا بود آنجا که شهید برای همسرش کنارآینه یادداشتی میگذاشت؛
و خاص بودن داستان در این که شهیدعلی کسایی
متولد شده در روز عید غدیر؛دامادشده در روز عید غدیر ؛شهید شده و ابدی شدنش هم در روز عید غدیر...
گاه با تک تک کلمات آه‌ کشیدم و سوختم؛
گاه آرام آرام اشک ریختم و گاه غبطه خوردم به این ایمان قوی ...
        

          شهیدی که عید غدیر دنیا اومد و نامش شد علی
عید غدیر ازدواج کرد
و عید غدیر ختم به شهادت شد

زندگیش بر محور قرآن و نهج البلاغه بود
عاقبت دور مولا گشتن به سعادتِ شهادت ختم میشه

این کتاب پر از نکته های اخلاقی و سبک زندگیه
        

          درمیان کتب رواییِ دفاع مقدس، زندگینامهٔ فرماندهان و شهدای شاخص، سهم زیادی را به خود اختصاص داده است.
اما نکته‌ای که هست این است که این دفاعی که مقدس شده و باعث سرافرازیِ دائمیِ این امت شده، سببش تنها دلاوریِ و سلحشوری فرماندهان نبوده؛ همهٔ عوامل درگیر جنگ، باید از خود ایثار و سخت‌کوشی و مقاومت و شجاعت نشان بدهند، تا پیروزی حاصل شود.
و ازقضا، همهٔ اقشار این امت در این نبرد هشت‌ساله خود را نشان دادند و سنگ تمام گذاشتند. از آن نوجوانِ بی‌سیم‌چیِ تُخس! تا آن زنِ رختشورِ اندیمشکی! تا آن حاجیِ‌بازاریِ مَلّاکِ تهرانی! و تا آن فرماندهٔ بی‌باکِ بی‌دلِ خطِ‌مقدم؛ همه ‌و همه دست به دست هم دادند تا از آرمان‌های انقلاب نوپای‌شان در مقابل هجوم مستقیم بیش از سی کشور جبههٔ استکبار، حفاظت کنند.
و ما در زمان فعلی، به این روایت‌ها نیاز داریم. روایت‌هایی از همهٔ این اقشار؛ و نه فقط سرداران و سرلشگران. و الحمدلله در این سال‌ها، ادبیات مقاومت به این سمت و سو رفته و آثار وزینی در این موضوع منتشر شده اند.
این علی‌آقای عزیز قصهٔ ما هم از همین موردهاست. او مسئول تبلیغات مرکز پیاده ارتش شیراز بوده است و باتوجه به مسئولیتش ایامی که در شهر بوده، بیش از ایام تنفس روح‌انگیز حال‌و‌هوای جبهه‌ها بوده است.
داستان شیرین است و قلم نویسنده هم روان؛به همین خاطر سریع جلو می‌رود.
نقطه ضعف اصلی کتاب از نظر من، عدم التفات نویسنده به این مسئلهٔ مهم است که روایت زندگیِ شهید از زبان همسر متفاوت است با روایت زندگیِ همسرشهید از زمان ازدواج تا شهادتِ شهید! نویسنده دومی را در کتاب آورده است، حال آنکه ما همیشه به دنبال اولی هستیم. به همین دلیل می‌بینیم که در تمام این سیصد صفحه، چیزی درمورد نحوهٔ فعالیت‌های کاری تبلیغاتی شهید گفته نمی‌شود. حتی از حالاتِ معنویِ شهید هم مطلب خاصی نمی‌گویند و فقط یکی دوبار اشارهٔ خیلی کلی می‌کنند که مخاطب فقط می‌فهمد سیم‌هایی وصل بوده اما چه بوده و چگونه.. معلوم نیست!
فقط و فقط بیان احساسات و مکالمه‌های جزییِ زن‌وشوهری است. و این، ضعفِ کمی نیست.
ضعف دیگر کتاب طراحیِ انیمیشنی جلدش بود (جلدی که الان بالای یادداشت می‌بینید) که الحمدلله ناشر فهمید که اگرچه مفهوم جلد به داستان مرتبط است اما در نگاه اولیهٔ‌ مخاطب که از داستان بی‌خبر است، این جلد به عنوان یک کتاب نوجوان نقش می‌بندد! و خب جلد جدید خیلی بهتر شده..
نکتهٔ ضعف آخر هم که کمی ناشایست بود، بیان جزییِ حالات زنانگی و زایمان در دو سه جای کتاب بود که برای امثالِ منِ خوانندهٔ مذکر، حقیقتا به‌جا نبود!
راستی این را هم نگفتم. کتابش، برخلاف کتب مرسوم شهدایی، هیچ عکسی نداشت. و خب این مورد هم خیلی توی ذوق می‌زد. /:

و در پایان:
" اللهم ارفع درجه
و الحقنا به . . . 🤍
        

          
دو روز پیش رژیم جنایتکار صهیونیستی به خاک کشورمان حمله کرد و تعدادی از فرماندهان و دانشمندان هسته‌ای و مردم عزیز کشورمان را به شهادت رساند... 

دیروز عید غدیر بود که با راهپیمایی حماسی مردم شجاع و نجيب  ایران در اقصی نقاط  کشور و به خصوص حضور میلیونی مردم  شهر تهران، به حمایت از وطن، وحدت ملی، فریاد، خشم و انزجار از اسرائیل و استکبار جهانی تبدیل شد. احمق‌های صهیونیست هنوز نشناخته‌اند مردم نترس ایران را... 

امروز کتاب آخرین فرصت را به پایان رساندم. بعد تمام کردن کتاب نمی‌دانستم چه درباره‌ی این کتاب بنویسم که حق مطلب را ادا کند. تا اینکه با نوشتن دو پاراگراف اول تازه فهمیدم چگونه درباره‌ی کتاب بنویسم.  این کتاب درباره‌ی مربی و مسئول عقیدتی- سیاسی مرکز پیاده ارتش شیراز، شهید کسایی است. از این نظر کتاب سوژه‌ی بسیار خاصی دارد که کمتر به آن پرداخته شده است. شهید با نهج البلاغه انس عجیبی داشت. تولدش، ازدواجش و شهادتش در روز غدیر بود. ویژگی‌های اخلاقی آقای کسایی و مخصوصاً اهمیتش به رعایت بیت المال درس‌های قشنگی برای خواننده‌های کتاب دارد. 

 کتاب از زبان همسر شهید، خانم قافلان کوهی است. کتاب زمینه‌ای عاشقانه دارد.  قلم نویسنده را بسیار دوست‌ داشتم هرچند به قول بعضی مخاطبان کتاب شاید لازم نبود به بعضی جزئیات اشاره شود. شروع و پایان داستان واقعاً خوب است. شرح اتفاقات از زبان همسر شهید به خوبی انجام شده است. خبری از توصیفات اضافه نیست، چون همسر شهید کسایی صادقانه اتفاقات زندگی‌اش را نقل می‌کند و این باعث می‌شود شیرینی‌ها و تلخی‌های او را تا حدی با پوست و استخوانت لمس کنی. واقعاً نمی‌توانم توصیف کنم حجم مجاهدت‌های این زن را. 

آن بخش خوانده شدن عقد این زوج در خانه‌ی امام  و   توصیفاتی که همسر شهید از امام دارد، مو را بر تن آدم سیخ می‌کند و شما هم به احتمال زیاد مثل خانم قافلان کوهی و من پر از حس شوق و هیجان شدید. آن بخشی هم که درباره‌ی رهبر انقلاب خاطره‌ای نقل می‌شود، بسیار خواندنی  است. 

با پایان کتاب امّا تازه سؤال‌هایت شروع می‌شود و این یعنی توی خواننده هنوز هم می‌خواهی بیشتر از شهید بدانی. شاید هم در صفحات پایانی کتاب منتظری که عکس و سندی از شهید و خانواده‌اش ببینی، امّا کتاب عکسی ندارد.  همه‌ی این‌ها درست امّا وقتی بعد از اتمام کتاب می‌بینی که اتفاقات مهم زندگی شهید عید غدیر بوده و پایان رژیم منهوس صهیونیستی هم دارد از عید غدیر شروع می‌شود و حالا خداوند فرصتی به نسل ما داده که در نابودی و محو شدن اسرائیل نقش داشته باشیم و ان شاءالله نابودی او را با چشم خودمان ببینیم، تو به من بگو: دیگر برایت مهم است که کتاب چرا عکس ندارد یا اینکه مثل من  تو هم  به این فکر می‌کنی که وقتش رسیده با اتکا و توکل به خداوند، دوباره با هم با مقاومت یک دفاع مقدس دیگر رقم بزنیم؟

🔵 در بخشی از کتاب اشاره شده که امام علی (ع) می‌فرماید:《 به هنگام خشم، نه تصمیم، نه تنبیه، نه دستور.》به نظرم رسید که این متن عین حدیث نیست و احتمال زیاد برگرفته از چند حدیث است که با پرسیدن از سامانه پاسخگو این برداشتم تایید شد. 

در توصیه ای امیرالمومنین علیه السلام فرمودند : « لا تقضین فأنت غضبان ». 1
در حالی که خشمگین هستی حکم و قضاوت نکن.( تصمیم و دستور ممنوع است) 

در حدیث دیگری فرمودند : « لا أدب‏ مع‏ غضب‏ ». 2
هنگام خشم نباید تأدیب (تنبیه) کرد. 

1.کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی (ط - الإسلامیه) ج‏7 ؛ ص413- تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق.
2. تمیمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم ص770- قم، چاپ: دوم، 1410 ق.








        

          خیلی برام عجیب بود
من معمولا کتاب رندگینامه شهدا ررو نخوندم، این کتاب رو توی فروشگاه استان دیدم و به پیشنهاد فروشنده خریدمش، خیلی ناخوداگاه، توی حرم شروعش کردم و شب توی قطار به سمت تهران، ادامه داده و تمومش کردم
یعنی کل کتاب رو توی شاید کمتر از نصف روز خوندم
نمیدونم چی بگم و چی بکار ببرم
از ذوب شهید توی نهج البلاغه و قرآن و شهادت بگم
یا از صبر و حلم همسر معظمه ایشون...
ان شاالله خدا بندگی خالصانه و شهادت در راه حق رو نصیب ما هم بکنه...

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ﴿۱۶۹﴾
هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‏ اند مرده مپندار بلكه زنده‏ اند كه نزد پروردگارشان روزى داده مى ‏شوند (۱۶۹)
        

          ايدئولوژي 
احترام
عشق
باور به آرمانها
سيره زندگی #شهید_علی_کسایی و همسرشون رفعت خانم بود،
چشم های رفعت جز علی رو نمی‌دید و چشمای علی وقف امام و مکتب امام بود
و باور به این مرد بزرگ چه بزرگانی رو تربیت و رشد داد
یه جمله تو این کتاب مدام تکرار شده و حرف و عمل شهی🌹ید کسایی بوده و اون اینکه:
ما خودمون انقلا.ب کردیم خودمونم باید پای سختی هاش وایسیم.

جان دادن پای آرمان‌ها و باورهات عین زندگیه✨️

#آخرین_فرصت نوشتهء #سمیرا_اکبری با قلمی روون و زیبا زندگی علی و رفعت رو به زیبایی به تصویر کشیده
ملموس و قابل الگوگیری
بخوانید و لذت ببرید🤍✨️
        

          اولش، با دیدن قطر کتاب، جا خوردم.😧😬
راستشو بخوام بگم، روند اصلی و کلی داستان، تقریبا شبیه کتب دیگه ای بود که از زندگی نامه شهدا خوندم. 🤷‍♀
اما خب، نکات جالبی داشت، که نذاشت، از خوندن این کتاب، منصرف شم.✔️
البته !
شوق شرکت در مسابقه ش هم، بی تأثیر نبود😉😅 { پویش خط امین }

نکات خیلی ظریف🔎 و کاربردی ای که، این شهید توی زندگی شون رعایت میکردن،👌 برام عجیب و در عین حال تلنگر بود.😊 
        

          تعبیر "سرآمد شهدا" وادارم کرد که کتابو بخونم اما اواخر کتاب به ذهنم رسید این تعبیری که رهبری به کار بردن شاید به واسطه شناخت قبلیه چون کتاب جواب این پرسش رو که شهید علی کسایی چرا باید سرآمد شهدا باشه رو نمیده به نظرم.  «آخرین فرصت زندگی»  روایت زندگی شهیدی است که عید غدیر متولد شد عید غدیر ازدواج کرد و عید غدیر شهید شد. و جالب اینکه من هم کتابو عید غدیر شروع کروم. نکته قابل توجه برای من در زندگی شهید توجه به نهج البلاغه بود. 
        

          کتاب قشنگی بود ، کاش بیشتر با نهج البلاغه انس بگیریم
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 

کتاب عالی و دقیقی بود 
کتاب نشون میده که برای شهید شدن باید سختی کشید و باید تلاش کرد همینجوری به آدم این مقام رو نمیدن 
و چه زندگی زیبایی داشتند با نهج البلاغه و قرآن 
        

          به نام خدای مهربان من💛
مثل بقیه کتاب های خاطرات شهدا شیرین و دلنشین بود.
فقط نمیدونم چرا این دفعه انقد به پایان رسوندنش طول کشید!
شاید بخاطر اتفاقات اخیر باشه...
دوباره صبح جمعه و داغ بر دل نشسته سربازان وطن🇮🇷
۲۳ خرداد یادآور غم ۱۳ دی بود...
باورش برایم هنوز هم سخت است، دوست دارم که همه این ها کابوسی بیش نباشد و همین الان از خواب بپرم!!!
ولی هرطور نگاه میکنم میبینم نه این عین واقعیه
این نبرد بین حق و باطله.باید صبر کرد باید قوی ایستاد
هر بار داستان شهدا رو میخونم به حالشان غبطه میخورم
اثری از ترس در وجودشان نیست، نگرانی ندارند
آرام و بی‌صدا فقط در انتظار دیدار یار حقیقی میبارند...
خوش به سعادتشان🌾
ان‌شاء‌الله ما هم لیاقت شهادت رو پیدا بکنیم.

آخرین روز بهار ۱۴۰۴🌻
        

          متن و نگارش کتاب و حتی وصف و احوالات، دلنشینم نبود، اما در جستجوی سرنخ هایی از شخصیت ساخته شده‌ی شهید علی کسایی، کنجکاوانه ورق میزدم و کلمات را می‌کاویدم؛ هنوز در ابهام و خیال اینکه چگونه میشود علی ساخت یا علی شد با نفسم چک و چانه میزنم.
بگذریم!
بخوانید اما سیراب نمیشوید، هنوز میخواهید بدانید.
        

          بسیار بسیار از مطالعه این کتاب لذت بردم. تقدیم به همه عزیزانی که مایلند سبک وزندگی شهدا را آشنا بشوند مخصوصا در خانه وسبک همسر داری. این کتاب از زبان همسر شهید است وپر است از راه حل های کاربردی برای مدیریت خانه و فرزندان و همسر و جامعه و..
        

          رفعت خیلی نگران میشد و من همراهش نگران میشدم
این کتاب مزه اشک میداد💦
        

          این رمان  مرور خاطرات دوران زندگی و رزمندگی شهید علی کسایی است ، علاوه بر آن می‌توان کتاب آخرین فرصت را #تاریخ_شفاهی دوران انقلاب و جنگ ایران و عراق دانست که در قالب داستانی واقعی؛ «صمیمیت و ساده‌زیستی»، «احترام به والدین»، «عشق به همسر و فرزند»، «صبر و ایثار»، «توجه به بیت‌المال و حق‌الناس»، «عفت و حیا» و «فداکاری و شهادت» را زیبا و هنرمندانه به تصویر کشیده است.
آخرین فرصت را سمیرا اکبری نوشت .او زندگی عاشقانه و انقلابی شهیدعلی کسایی، مربی و مسئول عقیدتی سیاسی مرکز پیاده ارتش شیراز  را در 313 صفحه  روایت کرد.  علی کسایی در ۱۴ آذر ۱۳۳۴ مصادف با «عید غدیر» در شیراز به دنیا آمد، بیست و پنج سال بعد خطبه عقدشان توسط امام خمینی(ره) جاری شد و مراسم ساده عروسی‌شان نیز در روز «عید غدیر» برگزار شد. 
 ایشان  زندگی‌اش را وقف آموزش و تفسیر قرآن و نهج البلاغه و آرمان‌های انقلاب اسلامی کرده بود، در روز عروسی‌اش دعا کرد تا خداوند شهادتش را هم روز «عید غدیر» قرار دهد.
        

          خب قبل از اینکه این متن را بخوانید یه سر به یادداشت خود به‌نشر همین پایین  بزنید 😅مشخص می‌شود قرار است زندگی چه کسی را ورقی بزنید،شهید علی کسایی  شهیدی که به نظرم  ذوب در مولا علی بود...مربی عقیدتی که با  نهج البلاغه خو گرفته بود، نمیدونم آیا  از شهید نکات و یادداشت های تدریسی‌شون به جای موندن یا نه و اگر مونده بودن کاش اونام مرتب و  منتشر  می‌شد.
        

          عالیست 
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 
بسیار لذت بردم از مطالعه کتاب، متن روان و دلنشین بود 
خاطرات بیان شده نیز بسیار مرتب و زیبا پشت سر هم چیده شده بودند و احساس همزاد پنداری با شخصیت داستان به کامل ترین شکل ممکن تبلور می‌یافت
ان شاءالله که شهید بزرگوار دستگیر ما باشند 
و من الله توفیق...
        

          « آخرین فرصت » می‌تواند فرصت خوبی برای آشنایی با یکی از بهترین‌های خدا در میان بندگان او و چه بسا درمیان شهدایش باشد. شهیدی که عید غدیر زاده‌شد، علی نام گرفت، شیعه‌ی علی زیست، نهج البلاغه را مفسر بود و در عید غدیر اجابت دعایش تحقق یافت. همان دعایی که با زبان روزه در روز ازدواجش که هنگامه‌ی عید غدیر بود از دل بر زبان جاری کرد و چه خوش سعادتی ست اجابت دعای شهادت.
روایتی جذاب، سرشار از احساسات واقعی و نزدیک که مخاطب می‌تواند مثل آیینه مقابلش بایستد و خودش را با این سبک زندگی مومنانه ارزیابی کند. چرتکه بیندازد که در زندگی دینی و انقلابی کجای کار است؟! 
از مستحباتی چون نماز شب و روزه‌ی روز، تا واجبی چون خمس، احترام و دست‌بوسی مادر، از برنامه‌ریزی و دریافتن تک تک لحظات عمر حتی در صف نان و شیر و تخم‌مرغ، تا شاگردپروری معلمانه که قریب به دویست شاگردش شهد شهادت نوش کنند، روابط حسنه با همسر و فرزند، تربیت دینی آن‌ها، کنترل چشم تا جایی که حتی نتوانی خواهر همسرت و یا منشی دفترت را به جز از روی صدا بشناسی!!
شاید کمتر کتابی از زندگی شهدا خوانده‌باشیم که در آن از غرزدن عروس از مادرشوهر، بوسه‌هایی در پرده‌ی حیا، گله‌های زنانه از کارهای زنانه‌ی بی‌شمار در منزل و جاماندن از عبادات اجتماعی که مردان در صف اول آن هستند، خستگی‌های مادرانه‌ی یک مادر چهارفرزندی،به این صراحت سخن رفته باشد. و چه خوب که بخوانیم از چگونگی مدیریت مدیری که شهیدانه این صحنه‌های زندگی را تدبیر و اداره کرده‌است. 
در این اثر میتوان به یقین رسید که همسر شهید را هم خداوند انتخاب می‌کند. کتابی که با رویای صادق همسر شهید کسایی آغاز می‌شود که قبل از خواستگاری آقای کسایی ازدواجشان را بر فراز گلزار شهدا و در آسمان‌ها به خواب دیده و چه شیرین تعبیر شده این رویا
ازجذابیت دیگر این اثر جاری شدن خطبه‌ی عقد این شهید در بیت امام و توصیف دقیق و زیبای فضای این تقدیر خجسته است. آنگاه که امام خمینی وکالت همسر شهید را می‌پذیرد و حتی مقدار مهریه‌اش را پدرانه پیشنهاد می‌دهد.
در اولین فرصت آخرین فرصت را بخوانید. به این امید که اراده کنیم در این فرصت کوتاه زندگی هرقدر توانستیم خداپسندانه زندگی کنیم. باشد که شهدا در این مسیر دستگیرمان باشند. سلام و درود بر شهید علی کسایی و تمام شهدا از آدم تا قیامت...
        

          در مورد این مدل کتاب ها، از جنبه های مختلف می توان نوشت. هم می شود در مورد شخصیت شهید صحبت کرد هم در مورد همسر ایشان و هم می توان نکات مربوط به متن کتاب و روایت ها را گفت. پس از هر کدام چند جمله ای می نویسم تا عدالت رعایت شود☺️
شهید کسایی را نمی شناختم، اولین بار با عنوان شهید غدیری با ایشان آشنا شدم. البته طبق اطلاعاتی که در سایت ارتش موجود است، تاریخ شهادت ۱ روز قبل از عید غدیر است. خبر شهادت در روز عید غدیر منتشر شده است. این موضوع تفاوتی در بزرگواری ایشان و مقام معنوی شهید ایجاد نمی کند ولی وقتی روایت صحیح است چرا قضیه به گونه ای دیگر روایت شود؟ این موضوع در آخر کتاب هم برایم گنگ بود، با توجه به آنچه در تبلیغات دیده بودم و آنچه در انتهای کتاب میخواندم  تصورم این بود که شهید در روز ۱۷ ذی الحجه مجروح و ۱۸ ذی الحجه به شهادت رسیده اند ولی هر چه میخواندم و جلو می‌رفتم خبری از این موضوع نبود و این برایم جالب نبود.
شهید کسایی را در این کتاب به باتقوا بودن، مخلص بودن، هدفمند و هدف‌شناس بودن، پرکار بودن، بصیر بودن، مهربان بودن، متواضع بودن، خانواده‌دوست بودن، سخت‌گیر بودن بر بیت‌المال، مقید بودن به درآمد حلال، مقید بودن به کمک به طبقات پایین جامعه و در خدمت مادر بودن شناختم. جمع این ویژگی‌ها را در خود داشتن، نشان از بزرگی این شخصیت دارد. گاهی اوقات هنگام خواندن کتاب به شدت نیاز پیدا می‌کردم که به احترام این شخصیت بزرگ برخیزم و بایستم. از پرکار بودنشان خیلی خوشم آمد؛ به نظرم این ویژگی اگر درست پرورش پیدا کند، خودش فتح بابی برای بسیاری از ویژگی‌های مثبت در وجود انسان می‌شود.
همسرشان را همسری همراه و صبور یافتم. همسری که در نبود مرد خانه، برای بچه‌ها در کنار مادری، پدری هم می‌کرد و البته این موضوع یکی از فصول مشترک زندگی بسیاری از همسران شهدا و زنانی است که همراه زندگیشان را در میان راه از دست می‌دهند. همسر شهید سعی می‌کرد احساساتش مانعی برای عمل به تکلیف همسرش ایجاد نکند و از حق هم نگذریم شهید کسایی در روزهای حضورش در منزل، قدردان این همراهی و تلاش بود. رعایت احترام به شوهر در عین صمیمت و بدرقه همیشگی ایشان هنگام خروج از منزل، از رفتارهای تحسین‌برانگیز خانم قافلان‌کوهی بود که برایم بسیار ارزشمند و آموزنده است. شاید مجموعه‌ی همین رفتارها و مراوده‌هاست که آن روحیه عظیم شهادت‌طلبی و عمل به تکلیف را در میدان جهاد خلق می‌کند.
و اما در مورد کتاب؛
شیوه نگارش و تنظیم خاطره‌ها را دوست داشتم. نثری روان و گویا داشت و خواننده را از ابتدا تا انتها با خودش همراه می‌کرد. به قدری این خاطرات جدا از هم، به خوبی با هم ترکیب شده بود که گاهی اوقات فراموش می‌کردم این کتاب هم مثل سایر آثار این حوزه، حاصل مصاحبه‌ها و خاطره‌گویی‌هاست. داستان پرش زمانی خاصی نداشت و یکدست روایت شده بود. بجا به گذشته می‌رفت و بجا به زمان حال برمی‌گشت. برخلاف کتاب "برای زین اب" و روایت نامنظمش از زندگی شهید بلباسی که هم زمان‌پریشی داشت هم تکلیف راوی مشخص نبود و باید خود خواننده در این مورد به کشف و شهود می‌رسید!
با همه‌ی این‌ها، کتاب از نظرم یک نقطه ضعف بزرگ داشت و آن هم پرداختن به بعضی جزئیات خصوصی زندگی زناشویی شهید بود. نمی‌فهمم بیان این موارد و نوشتنش چه کارکردی برای منِ مخاطب دارد؟! بیان این موارد آیا قرار است به فهم من از شخصیت شهید و رفتار خانوادگی ایشان  و احترام به ایشان از نظر منِ خواننده اضافه کند یا برعکس؟ به آخر کتاب که رسیدم با خودم گفتم اگر جریان سه بارداری ناخواسته (حداقل از نظر زمانی)  و واکنش همسر شهید به این شرایط ذکر نمی‌شد چه چیزی از دست می‌رفت؟ چه لزومی به گفتنش بود؟ چه استفاده‌ای شد؟ آیا لازم است همه چیز با همه‌ی جزئیات گفته شود؟!

پ.ن: با توجه به متن کتاب، به نظر می‌رسد که بحمدللّه شهید کسایی، خانواده‌ی خودشان و خانواده‌ی همسرشان وضعیت اقتصادی خوبی داشتند. همچنین هر دو خانواده، حمایت‌گری معنوی خوبی نیز از خانواده شهید کسایی هم در دوران حضور ایشان در جبهه و هم در روزهای بعد از شهادتشان داشتند. هر چند که هیچ کدام از اینها نه گرمای کانون خانواده را بر می‌گرداند، نه جای خالی پدر را برای بچه‌ها پر می‌کند، نه مرهم فقدان همسر و تکیه‌گاه برای خانم خانه است؛ ولی می‌خواستم این تلنگر را به خودم بزنم که فکر نکن همه‌ی خانواده‌های شهدا در زمان حیات و بعد از شهادت همسرانشان از این موهبت‌ها بهره‌مند بودند یا که نان را روزانه برایشان می‌آوردند. خیلی از خانواده ها این شرایط مالی و حمایتی را هم نداشتند ولی پای عهدی که بستند ماندند...

سلام و رحمت خدا بر شهدا و بر همسران صبور و همراهشان ...