تمام آنچه در این سالها از زبان رهبری شنیده بودم در زندگی اشرف سادات دیدم... از توجه به خانواده تا آتش به اختیار بودن، از ایمان و توکل تا تربیت نسل شیعه...
      

        کتاب مطالب خوبی در زمینه نگاه مکاتب مختلف علی الخصوص اسلام در زمینه زنان جمع آوری کرده ولی من به چند دلیل این کتاب دوست نداشتم

1.سیر تحول آدم ها و اتفاقی مثل معجزه و عشق بدون مقدمه و غیر منطقی بود
2.تعریف و تمجید های دیگران نسبت به مبانی دین اسلام بیش از حد اغراق آمیز بود
3.نگاه کتاب صفر و صدی بود، یعنی همه معتقدین به مبانی اسلامی و طرفداراش صددرصد سفید و مخالف ها صددرصد سیاه بودند
4.شخصیت پردازی ها ضعیف بود و همین مسئله رفتار و دیالوگ شخصیت ها را باورپذیر نمی کرد

در کل، در حوزه رمان داستانی با موضوع دیدگاه اسلام کتاب دختران آفتاب و خاطرات سفیر، کتاب های قوی تری هستند. 
      

        زیبا ولی غمگین💔🥺
      

        کتاب هستی خیلی وقت بود گوشه کتابخانه بابا جا خوش کرده بود، اما فکر می کردم که بابا به خاطر علاقه به همکلاسی دوران کودکی کتاب ها و کلاس های آقا حسن زاده را دوست دارد. گذشت تا چند وقت پیش که فیلم "زیبا صدایم کن" بر اساس کتاب فرهاد حسن زاده ساخته شد، این قضیه مرا ترغیب کرد به خواندن کتاب های ایشان، البته اول کتاب "هستی"، که تعریف و تمجید هایش را چند وقتی بود که شنیده بودم، را برای خواندن انتخاب کردم. 
تمام چیزهایی که یک کتاب خوب باید داشته باشد کتاب "هستی" دارد، شروع و پایان خوب، تعلیق، شخصیت پردازی و...
نکات جالب این کتاب برای من این چند نکته بود: انتخاب شخصیت اصلی داستان که برخلاف کلیشه داستان های درباره ی جنگ یک دختر جسور است، پرداختن به قضیه آوارگی مردم آبادان، استفاده از لهجه آبادانی، روایت منصفانه (مثلا در جایی از کتاب به برخورد های نامناسب برخی از مردم در کمپ ماهشهر اشاره می شود)، پرداختن به تأثیر جنگ بر حال روحی رزمنده ها، اشاره به شیرینی زندگی در کنار تلخی های جنگ و آوارگی با استفاده از زبان طنز. 
      

        شهید متولد 80

شب سوم محرم هیئت مدینه النبی را برای مراسم انتخاب کردم، البته دقیق ترش این است که شهید من را به این مراسم دعوت کرده بود، وارد که شدم میز کوچکی پر بود از عکس و کتاب های شهید، به خاطر همسایگی با مدینه النبی نام شهید را شنیده بودم اما چیزی درباره ی زندگیش نمی دانستم. وقتی فهمیدم شهید ارادت ویژه ای به رقیه خاتون دارند و زمانی که مادر شهید در مراسم به کتاب در دستم اشاره کرد و گفت "کتاب پسر من خریدی"  بیش از پیش به خواندن کتاب مشتاق شدم. 

 کتاب را یک نفس خواندم، انتخاب هوشمندانه راوی کتاب، تصویر سازی خوب موقعیت ها، قلم روان نویسنده در کنار توجه به سبک زندگی مومنانه شهید نظرم را جلب کرد. تنها نکته منفی کتاب، پایان مبهم اثر بود.
      

        همه ی آدم ها یک قصرآبی دارند
قصرآبی ای که گذر از اکنون تنها راه رسیدن به آن است، گذر از سنت ها، حرف مردم و هر چیزی که از له کردن آن می ترسیم

ولنسی استرلینگ  هم یک قصر رویایی دارد، قصری که هر روز در دنیای تصورش به شکلی درمی آید، اما شجاعت برای گذر از سنت های خانواده استرلینگ چگونه ممکن است؟ آن هم برای دختر آرام و صبوری که هیچ وقت نه گفتن را تمرین نکرده؟

 نویسنده با درایت مرگ را راه رهایی ولنسی برای شجاعت ترسیم می کند، مرگی که ولنسی را متقاعد می کند از خواسته های بزرگ خود گذر کند و تنها هدف خود را رهایی از شرایط رنج آور امروزش بگزارد، بدون اینکه برای آینده برنامه ریزی کرده باشد
 اگر چه داستان شبیه قصه های کودکی گاهی بیش از اندازه رویایی می شود اما حال خوب این نوشته ال ام مونتگمری مثل مجموعه آن شرلی بر دلم نشست