یادداشت marya

        همه ی آدم ها یک قصرآبی دارند
قصرآبی ای که گذر از اکنون تنها راه رسیدن به آن است، گذر از سنت ها، حرف مردم و هر چیزی که از له کردن آن می ترسیم

ولنسی استرلینگ  هم یک قصر رویایی دارد، قصری که هر روز در دنیای تصورش به شکلی درمی آید، اما شجاعت برای گذر از سنت های خانواده استرلینگ چگونه ممکن است؟ آن هم برای دختر آرام و صبوری که هیچ وقت نه گفتن را تمرین نکرده؟

 نویسنده با درایت مرگ را راه رهایی ولنسی برای شجاعت ترسیم می کند، مرگی که ولنسی را متقاعد می کند از خواسته های بزرگ خود گذر کند و تنها هدف خود را رهایی از شرایط رنج آور امروزش بگزارد، بدون اینکه برای آینده برنامه ریزی کرده باشد
 اگر چه داستان شبیه قصه های کودکی گاهی بیش از اندازه رویایی می شود اما حال خوب این نوشته ال ام مونتگمری مثل مجموعه آن شرلی بر دلم نشست