عجیب نیست یک دختربچه دستش در اثر فوتبال بشکند؟ البته اگر هستی دوست داشته‌باشد دختربچه باشد.
کتابی هم در حال و هوای جنگ و هم کتابی که می‌تواند لبخند بر لب بیاورد:)
        

          هستی را دیشب تمام کردم. از اینکه قصه زود به سر رسید، ناراحتم. شیفته‌ی شخصیت خاله نسرین شدم. و رازی که چهره‌ی پدر را برایمان عوض کرد. 
فرهاد حسن‌زاده را دیر کشف کردم. چقدر بازی‌هایش با حروف لذتبخش بود. برقونت قرم./ خالت حوبه؟
توصیف عالیِ عالی. شخصیت‌پردازی عالی‌تر. پایانِ به‌یادماندنی:(
        

          بی نظیره ، شیطنتا و دیالوگای هستی خیلی دلنشیته.
۴ بار خوندم و مرور کردم و هربارم برام جذابیت داشته
        

          داستان هستی یکی از قشنگ ترین داستان های نوجوانی بود که خواندم.
 همه ی عناصر داستان به جا و درست.
        

          کتابی بسیار زیبا برای دختران نوجوان.
        

          خیلی طرز نوشتنش رو دوست داشتم 
متن داستان جذابیت داشت و بالا و پایین داره و مخاطب رو خسته نمیکنه 
        

          یادمه اوایل نوجوانیم این کتابو از کتابخونه مدرسه امانت گرفتم و خوندم و به معنای واقعی باهاش زندگی کردم
        

          من این کتاب رو دوست داشتم.
البته حالا نخوندم چند سال پیش 
به نظرم برای نوجوون های ۱۲_۱۳ساله خوبه
        

          دلش می خواست پسر می بود نه دختری که مو های بلندی داشته باشد ، خاله بازی کند و گشواره بیاندازد.از این کار های دخترانه
متنفر بود. هستی عاشق فوتبال بازی کردن در کوچه بود  و  دوست داشت همراه دایی جمشید به میدان جنگ برود تا در مقابل دشمن بایستد و بجنگد . هستی خود را دختری سر راهی میدانست و به نظرش بابا از او متنفر بود...

تقریبا این کتاب را یک سال پیش خواندم:)
کتاب قشنگ و بامزه ای بود و حال و هوای خوبی داشت. 
این موضوع که بعضی از بخش هایش به آبادانی نوشته شده بود خاص و متفاوت بود، اما در برخی از این قسمت ها کلمات آبادانی برای خواننده ناآشنا بودند و او را گیج میکردند و از نظرم اگر معانی آنها را در پاورقی می نوشت خیلی بهتر بود.
پایان کتاب بسیار جامع و تکمیل بود و نویسنده از پس آن به خوبی برآمده بود و سرانجام شخصیت ها را برای خواننده مشخص کرده بود.
بعضی از بخش های اضافی داستان میتوانستند کمتر باشند زیرا باعث بی حوصلگی مخاطب می شدند.

در آخر اینکه واقعا کتاب خوبی بود و ازرش خواندن داشت. هم موضوع و هم پردازش داستان عالی بودند:)
        

          کتاب روایت دختری 12 ساله از اهالی آبادان است که روحیاتی متفاوت از دختران هم سن و سالش دارد. عاشق فوتبال است و متنفر از عروسک!
نزدیک مدرسه رفتن هستی، به ناگاه جنگ ایران و عراق شروع می‌شود و روند زندگیشان تغییر می‌کند
هستی همراه با پدر، مادر، برادر نوزاد و مادربزرگش به ماهشهر می‌روند ولی روحیه اش کماکان جستجوگر و شیطنت‌هایش پابرجاست.
 دایی و خاله هستی نیز در سیر داستان نقش خیلی خوب و به جایی دارند.
تغییر و تحول شخصیت ها به دور از کلیشه‌های معمول بیان شده و در کل کتاب اثری بسیار جذاب و گیراست
امیدوارم این کتاب در مدارس تبلیغ و خوانده شود.
        

          داستان نوجوانانه و هنرمندانه از دختری آبادانی در جنگ، تصویر واقعی و خوبی از آت زمان و مواجهه مردم با جنگ نشان می دهد.این اولین کتابی بود که از آقای حسن زاده خواندم. نیاز به تعریف ندارد.
        

          نثر خوب، روایت خوب.
        

          دختری که دوست دارد ، دختر نباشد...
شیطونی های جنس پسرانه

        

          هو الصبار.

گل آخری که فرهاد حسن‌زاده می‌زند، پنج ستاره می‌خواهد! پنج ستاره و حتی بیش‌تر.. من هنوز از یادآوری سه صفحه‌ی آخر، متاثر می‌شوم.. 

از شخصیت خاله خوشم نمی‌آمد، تا آن زمان که شعر شاملو را خواند. دلم نرم شد به برکت "پریا"ی شاملو! اما هنوز هم دلم صاف نشده‌بود، زیادی روشنفکرمآب می‌زد و ادایش بیش‌تر از صدق عملش بود انگار. تا کجا؟ تا آن‌جایی که هستی، خاله را وسط جنگ دید، پیش دایی. چه‌قدر ذوق کردم که این شخصیت عاقبت‌به‌خیر شد! و جدّا چه شخصیت عزیز و به‌تعبیری ناهم‌گونی.


ضرب‌المثل و طنز و گویش محلی، این سه، دست به دست هم می‌دهند و زبان اثر را شاخص می‌کنند، به‌نظرم.

ولی راستش را بخواهید، مشت نویسنده زود باز می‌شود. نه فقط این‌که نویسنده زود مشتش را باز می‌کند، بل‌که خواننده اگر زرنگی کند همان اول اول، درون مشت نویسنده را دیده. و این بد است، خیلی بد است!

و دیگر
ذهنم درگیر شد که دختر را چه‌گونه تصویر کنیم، درست‌تر است؟ تصویر متناسب از دختر در کدام اثر هنری‌مان وجود دارد و درخشان است؟
        

          دختر بودن یا پسر بودن؟ مسئله این است!
مسئله واقعا همین است. جنسیت می تواند از اثرگذار ترین عوامل زندگی شما باشد ، از آن عواملی که خودتان نمیتوانید انتخابش کنید. خیلی عجیب است!
هنر اقای حسن زاده همین است. انقدر قشنگ این مسئله را گوشه گوشه کتاب با قلمشان پنهان کرده بودند که هم با هستی هم ذات پنداری می کردی هم می دانستی که تکه هایی از کارش غلط است! عجیب بود، خیلی عجیب، به اندازه عجیب بودن آب هندوانه خوردن سهراب، یا سیلی زدن های پدر، یا شکستن دست یک دختربچه 12 ساله در اثر فوتبال بازی کردن با بچه های کوچه! ما بیچاره نیستیم که فوتبال  بازی کردن یک دختر بچه با همسنانش برایمان نا متعارف است؟ 
نباید باشد.  و شاید ما باید به همین نتیجه میرسیدیم. شاید حرف آخر آقای حسن زاده این بود که زندگی روی این کلیشه ها پیش نمیرود ونباید هم انتظار داشت که برود. 
ممنونیم جناب حسن زاده! :)
پی نوشت: گاهی برگردید به آن زمان هایی که در کوچه بازی میکردید و صدای فریاد هایتان، سکوت خانه همسایه ها را می شکافت. ما که آن موقع نبودیم و حسرت آن طور بازی کردن هم به دلمان می ماند، اما شما فراموشش نکنید. و این شاید برترین نصیحتی باشد که یک کوچکتر می تواند به بزرگ ترش بکند :)
        

          از حال و هوای جنگ و دختری شجاع که مادرش رو از زیر آوار با صدای صوت نجات میده دختری که میتونه موتور سوارشه 
واسه یه نوجوان جذابه .
        

          چقدر اصیل، لطیف و دوست داشتنی است.داستان در فضای جنوب رخ میدهد  و با جنگ تحمیلی پیوند می خورد.
شخصیت اصلی دختر نوجوانی است که دوست دارد شبیه پسرها باشد و رفتارهای این چنینی دارد ولی او یک دختر شجاع،باهوش است که در پس قلبش لطافت های عمیقی دارد.سرانجام با عملکردش چند بار خانواده اش را نجات می دهد
قلمش فوق العاده است،جذاب وخلاقانه
داستان هستی وجود ما را وسعت می‌بخشد و پخته و بزرگ میکند.
برای+۱۴ خوب است ولی به نظرم +۱۲ کتابخوان هم مناسب است.
        

          قلبم فشرده شده ..
از شدت غمی که بعد از پایان کتاب ، به قلبم هجوم آورده ..
پایانش رو خیلی دوست داشتم ، زیبا و در عین حال شبیه یه کوه بزرگ از غم بود ..
دلم میخواد برم و دستای دایی جمشید رو بگیرم ،سرمو بندازم پایین تا  التماس تو چشامو نبینه و آرزو کنم همه چی درست بشه و یه بار دیگه خنده هاشو ببینم ..
دلم میخواد به خاله نسرین بفهمونم که میفهمم پشت اون لبخند ها و شیطنت هاش هزار هزار درد و غمه و به خاطر منه که به روش نمیاره ..
دلم میخواد به بابا بگم نترس ، قول میدم همه چی درست بشه ، به کسی نمی‌گم که چی تو قلبت میگذره ..
کاش صاحب ِ ماهی ِ صیغل داده شده از جنس هسته خرما بود تا مجبور نمی‌شدم با حسرت بهش نگاه کنم .. کاش بود تا ازش تشکر میکردم ..
کاش ..

خیلی زیبا بود ، خیلی .. 
        

          به نام آن که همه از اوییم 
کتاب هستی فرهاد حسن زاده یکی از بهترین کتاب های او و شاید به جرعت بتوان گفت حتی بهترین کتابش است و همچنین این کتاب یک از بهترین رمان های نوجوان است که خواندم 
نثر بسیار روان و با گویش شیرین و داستان بسیار گیرا و شخصیت های بسیار خوب که انگار واقعا مثل آدم های درون جامعه هستند نه مثل شخصیت های بعضی کتاب ها که انگار مثل مردم نیستند خاص هستند و مشکلاتشان هم خاص هست 
نوع شخصیت ها و ویژگی های منحصر به فرد هرکدام عالی بود و هر کدام به جا و درست بود 
کتاب پایان خوبی داشت و به نظرم به باحال ترین حالت ممکن تمام شد که هم حال و هوای واقعی اون زمان رو به ما داد و هم احساسات رو به خوبی به ما منتقل کرد
امیدوارم این رمان را بخوانید و لذت ببرید