عجیب نیست یک دختربچه دستش در اثر فوتبال بشکند؟ البته اگر هستی دوست داشته‌باشد دختربچه باشد.
کتابی هم در حال و هوای جنگ و هم کتابی که می‌تواند لبخند بر لب بیاورد:)
        

          هستی را دیشب تمام کردم. از اینکه قصه زود به سر رسید، ناراحتم. شیفته‌ی شخصیت خاله نسرین شدم. و رازی که چهره‌ی پدر را برایمان عوض کرد. 
فرهاد حسن‌زاده را دیر کشف کردم. چقدر بازی‌هایش با حروف لذتبخش بود. برقونت قرم./ خالت حوبه؟
توصیف عالیِ عالی. شخصیت‌پردازی عالی‌تر. پایانِ به‌یادماندنی:(
        

          داستان هستی یکی از قشنگ ترین داستان های نوجوانی بود که خواندم.
 همه ی عناصر داستان به جا و درست.
        

          بی نظیره ، شیطنتا و دیالوگای هستی خیلی دلنشیته.
۴ بار خوندم و مرور کردم و هربارم برام جذابیت داشته
        

          خیلی طرز نوشتنش رو دوست داشتم 
متن داستان جذابیت داشت و بالا و پایین داره و مخاطب رو خسته نمیکنه 
        

          کتابی بسیار زیبا برای دختران نوجوان.
        

          یادمه اوایل نوجوانیم این کتابو از کتابخونه مدرسه امانت گرفتم و خوندم و به معنای واقعی باهاش زندگی کردم
        

          دلش می خواست پسر می بود نه دختری که مو های بلندی داشته باشد ، خاله بازی کند و گشواره بیاندازد.از این کار های دخترانه
متنفر بود. هستی عاشق فوتبال بازی کردن در کوچه بود  و  دوست داشت همراه دایی جمشید به میدان جنگ برود تا در مقابل دشمن بایستد و بجنگد . هستی خود را دختری سر راهی میدانست و به نظرش بابا از او متنفر بود...

تقریبا این کتاب را یک سال پیش خواندم:)
کتاب قشنگ و بامزه ای بود و حال و هوای خوبی داشت. 
این موضوع که بعضی از بخش هایش به آبادانی نوشته شده بود خاص و متفاوت بود، اما در برخی از این قسمت ها کلمات آبادانی برای خواننده ناآشنا بودند و او را گیج میکردند و از نظرم اگر معانی آنها را در پاورقی می نوشت خیلی بهتر بود.
پایان کتاب بسیار جامع و تکمیل بود و نویسنده از پس آن به خوبی برآمده بود و سرانجام شخصیت ها را برای خواننده مشخص کرده بود.
بعضی از بخش های اضافی داستان میتوانستند کمتر باشند زیرا باعث بی حوصلگی مخاطب می شدند.

در آخر اینکه واقعا کتاب خوبی بود و ازرش خواندن داشت. هم موضوع و هم پردازش داستان عالی بودند:)
        

          من این کتاب رو دوست داشتم.
البته حالا نخوندم چند سال پیش 
به نظرم برای نوجوون های ۱۲_۱۳ساله خوبه
        

          کتاب روایت دختری 12 ساله از اهالی آبادان است که روحیاتی متفاوت از دختران هم سن و سالش دارد. عاشق فوتبال است و متنفر از عروسک!
نزدیک مدرسه رفتن هستی، به ناگاه جنگ ایران و عراق شروع می‌شود و روند زندگیشان تغییر می‌کند
هستی همراه با پدر، مادر، برادر نوزاد و مادربزرگش به ماهشهر می‌روند ولی روحیه اش کماکان جستجوگر و شیطنت‌هایش پابرجاست.
 دایی و خاله هستی نیز در سیر داستان نقش خیلی خوب و به جایی دارند.
تغییر و تحول شخصیت ها به دور از کلیشه‌های معمول بیان شده و در کل کتاب اثری بسیار جذاب و گیراست
امیدوارم این کتاب در مدارس تبلیغ و خوانده شود.
        

          نثر خوب، روایت خوب.
        

          داستان نوجوانانه و هنرمندانه از دختری آبادانی در جنگ، تصویر واقعی و خوبی از آت زمان و مواجهه مردم با جنگ نشان می دهد.این اولین کتابی بود که از آقای حسن زاده خواندم. نیاز به تعریف ندارد.
        

          هستی، دختری با رفتار پسرانه و مشکلاتی که با پدر دارد؛ و شروع جنگی که همه دلخوشی‌های  کوچک هستی را می‌گیرد... 
 گذشته از بعضی نکات ریز که به عنوان زن و مادر نپسندیدم، ولی به عنوان خواننده، رمانی بود که از خواندن آن لذت می‌بردم  تا اینکه به صفحات پایانی آن رسیدم، جایی که سرو کله پدر پیدا شد و برخلاف شخصیتی که تا لحظه آخر از او دیده بودیم، یک گوشه نشست و از «پقی» گفت که دختر همسایه وقتی او کوچک بوده کرده و از این ترس او اینی شده که حالا هست. چیزی که در زندگی هر کودکی شاید بارها اتفاق می‌افتد، ولی... 
        

          شخصیت هستی برای من واقعا دوست داشتنی بود ..!
        

          یادم می آید که در سال ۸۹ این کتاب را در یک مسابقه ی کوچک مشاعره در کانون پرورش فکری برنده شده بودم... بردنش برایم شیرین بود... اما خواندش شیرینی آن را دوچندان کرد... بین کتاب های مربوط به نوجوانان ، کتابی بود که حرف هایی برای گفتن داشت... 
حرف هایی از دل خودمان... 
        

          هستی از محبوب ترین کتابای منه و توی نوجوانای ایرانی از بهتریناست ... من شخصا زمان خوندنش یه چیزی شبیه به لهجه ابادانی دست و پا شکسته داشتم از نظر خودم :))

https://taaghche.com/book/69253
        

          از بهترین هایی که خوانده ام. از خوانده هایی که دلم می خواهد همه بخوانند. از کتاب هایی که با آن زندگی کرده ام. از بهترین کتاب های حسن زاده عزیز به جهت شخصیت پردازی بسیار قوی، زبانی بسیاری شیرین، زاویه دیدی جدید، پرداخت خوب به جنگ، تصویر آبادان در آغاز جنگ، تاثیرات جنگ بر فرد، خانواده، جامعه، چالش در رابطه دختر و پدر و چیزهایی  که فقط با خواندنش دست گیرتان می شود.
        

          کتاب بسیار خوبی بود و داستان بسیار جالب در مورد جنگ را داشت اشاره میکرد و فرهاد حسن زاده بهترین داستان هارا می‌نویسد و بهتون این داستان را پیشنهاد میکنم ...🙂
        

          هو الصبار.

گل آخری که فرهاد حسن‌زاده می‌زند، پنج ستاره می‌خواهد! پنج ستاره و حتی بیش‌تر.. من هنوز از یادآوری سه صفحه‌ی آخر، متاثر می‌شوم.. 

از شخصیت خاله خوشم نمی‌آمد، تا آن زمان که شعر شاملو را خواند. دلم نرم شد به برکت "پریا"ی شاملو! اما هنوز هم دلم صاف نشده‌بود، زیادی روشنفکرمآب می‌زد و ادایش بیش‌تر از صدق عملش بود انگار. تا کجا؟ تا آن‌جایی که هستی، خاله را وسط جنگ دید، پیش دایی. چه‌قدر ذوق کردم که این شخصیت عاقبت‌به‌خیر شد! و جدّا چه شخصیت عزیز و به‌تعبیری ناهم‌گونی.


ضرب‌المثل و طنز و گویش محلی، این سه، دست به دست هم می‌دهند و زبان اثر را شاخص می‌کنند، به‌نظرم.

ولی راستش را بخواهید، مشت نویسنده زود باز می‌شود. نه فقط این‌که نویسنده زود مشتش را باز می‌کند، بل‌که خواننده اگر زرنگی کند همان اول اول، درون مشت نویسنده را دیده. و این بد است، خیلی بد است!

و دیگر
ذهنم درگیر شد که دختر را چه‌گونه تصویر کنیم، درست‌تر است؟ تصویر متناسب از دختر در کدام اثر هنری‌مان وجود دارد و درخشان است؟
        

          وقتی خانم معلم ما سر کلاس برگزیده ای از  داستان این کتاب  را خواند به نظرم امد که داستان قشنگی باید باشد