نکته قابل توجه؛ در این کتاب: 
سرعت پیشروی اتفاقات زمان حال= نصف سرعت پیشروی مسائل زمان گذشته 

همان‌طور که فکر می‌کردم قضیه بو دار شد اما زود بوی قضیه خوابید، مسئله روشن شد و دوباره بوی جدیدی حاکی از ماجرا های جدید به مشام رسید...

اینکه نمی‌توانم ادامه قصه را حدس بزنم خیلی شیرین است و من را به خواندن ترغیب می‌کند.

خداروشکر که من در تهران نیستم، وگرنه احتمالا من هم می‌رفتم مجوز شهرداری برای عکاسی را می‌گرفتم تا وارد عمارت شوم؛ البته بعد از آنکه مطمئن شدم عمارتی هست ؛)

امیدوارم پایان جلد سه به مذاقم خوش بیاید و در ذوقم نخورد...
          

            جلد دوم مجموعه دروازه مردگان و بازگشت رضا قلی به تهران و ادامه ماجراهای خانه نویان خان!
پای شخصیت های جدیدی به داستان باز می شود که به جذابیت کتاب افزوده است
هیجان و غافلگیری از عناصر هم این جلد هستند و مانند جلد اول زمین گذاشتنش سخت است!
          

            کتابی با موضوعی جالب و عجیب و خیلی روان باورم نمیشه کتابی به این خوبی از نظر متنی و موضوعی اثر نویسنده ایرانی باشه.
و جالب تر از این اینه که مکان ها و وقایع تا حد زیادی واقعی بوده.
تا الان بهترین کتاب رمان  فارسی به نظرم این اثر هست
خیلی خیلی خیلی توصیه میکنم بخونیدش

[پایان کتاب]
          

            مثل جلد اول هیجان انگیز و پر از جزئیات.
کتاب شما را درگیر داستانی میکنه که جدا از جذابیت خود ماجرا،در پشت زمینه خیلی از مسائل اجتماعی و تاریخی و فرهنگی رو با گوشت و پوست حس میکنید.
خواندنش کمتر یک روز و نیم زمان برد و زمین گذاشتنش واقعا سخته.
هنوز هم مثل جلد اول، معتقدم این کتاب برای هر نوجوانی مناسب نیست.

          

            داستان‌هایی که دستمایه های تاریخی دارن کمتر میتونن انقدر جذاب و غیر قابل پیش بینی جلو برن
واقعا دستمریزاد به آقای شاه آبادی

بی‌صبررانه منتظرم جلد سومم که بدستم برسه و اونم یک نصف روز تمومش کنم

#رمان_تر_و_تمیز
#رمان_نوجوان
          

            به نظرم معمولی بود. هیجانش از کتاب اول کمتر بود. تغییر فضا از حال به گذشته و برعکس بسیار سریع بود با فصل های کوتاه و این مساله خیلی آزار دهنده بود. من که فصل های مربوط به حال رو چندتا پشت هم میخوندم بعد میرفتم چند فصل مربوط به گذشته رو می خوندم! ماجرای جدیدی هم که تو حال اتفاق افتاد یه چیز جدید بود که اصلا در قسمت گذشته حرفی ازش زده نشده بود و حتی در همین جلد در داستان مربوط به گذشته نیومده بود و این به نظرم ضعف کتاب بود. جا داشت یکی دو تا کد تو جلد قبلی و داستان گذشته همین جلد بیاد.
          

            بالاخره بعد سه ماه تمومش کردم. خیلی فکر کردم به اینکه چی شد از جلد اول به دوم انقدر جذابیت کتاب برای من کم شد و فکر می‌کنم مسئله بخشی از داستان بود که در زمان حال می‌گذشت. مثل کتاب قبل این جلد هم یک خط داستانی در حال داره و یک خط داستانی در زمان رضاقلی، که در انتهای کتاب به هم پیوند میخورن. ضعف اصلی این جلد بنظرم بخشی بود که در زمان حال می‌گذشت، غیر از مرگی که اتفاق افتاد و یه کم هیجا‌ن‌انگیزش کرد بقیه‌‌اش بنظرم کش‌دار بود، نقطه‌ی اوجش انتهای کتاب که مرد سیاهپوست داره درباره‌ی اجدادش توضیح میده.. یک تک‌گویی کشششدار و بدون پیچ و خم، دیگه انگار نویسنده حوصله نداشته در خلال داستان‌ این نکات رو متوجه بشیم، یه باره لقمه‌پیچ تقدیم کرده بهمون.
اما.. اما.. جمله‌ی آخر کتاب اون جمله‌ی طلایی‌ای بود که آدم رو ترغیب می‌کنه بره سراغ جلد سوم. امیدوارم جلد سوم تو ذوقم نخوره
          

            این جلد ریتم تندتری داشت و جذاب تر هم بود.
علاوه بر شخصیت های قبلی، شخصیت های جدیدی هم به هر دو زمان اضافه شدند.
از میرزا حسن رشدیه در حد اسم در این جلد می خوانیم و شخصیتی به نام نادر پر رنگ تر می شود.
کتاب هم جوری تمام می شود که دوست داری بلافاصله جلد سوم رو شروع کنی...
          

            جلد دوم است و ادامه‌ی ماجراهای جلد اول. هنوز هم خبری از کش دادن، لفت دادن، وصف بی جا نیست.
نه از کشش داستان کم می‌شود و نه داستانی یا اتفاقی تکراری. آدم‌های جدیدی اضافه می‌شوند و نقش‌های جدید و حوادثی جدید می‌آورند. و اما آخر کتاب. نویسنده بسیار کار بلد، جوری تمامش می‌کند که بلافاصله سراغ جلد سوم بروی. 
          

            مثل جلد اول عالی
قالب داستان رو من خیلی دوست دارم...
پیشنهاد میکنم
          

            کاملاً یک‌نفس خواندمش. حدود دو سه ساعت دراز کشیده بودم روی تختم و خوندمش و خدایی خیلی جذاب بود.
تو این جلد ماجرا جالب‌تر شده. پیچش‌های جالبی داره که دوست دارم ببینم تو جلد بعدی چطور قراره جمع بشه.
از مرد هندی و خود مجید و خاطرات الماس و کافور گرفته، تا ماجراهای شرلوک هلمزی نادر و رضا. و البته که شکور جان :))
          

            {آدمها هم
وقتی روبه‌روی هم قرار می‌گیرند باید یکی برود کمی پایین‌تر و اجازه بدهد دیگری خم بشود طرفش، باید او را بکشد سمت خودش تا حرف هایش به جریان بیفتند. وگرنه ممکن است آن
 آدم هی پر بشود و پر بشود اما نتواند حرف بزند، تا جایی که یا حرف‌هایش برای همیشه بمیرند یا منفجر بشود و همین جوری
 حرف‌هایی بزند که هیچ ربطی به آنچه که می‌خواسته بگوید
ندارد.}

عامدانه چندین ماه فاصله انداختم بین مطالعهٔ جلد اول و دوم. که ببینم آیا جلد دوم به خودی خودش، کشش و قوت دارد یا نه. که داشت.
آقای شاه‌آبادی در جای درستی ایستاده. مسأله‌اش تاریخ است و هویت ملی. داستان را هم خیلی خوب می‌داند و بلد است. طبیعتاً با نتیجه‌ای مطلوب مواجهیم.
البته که مثل جلد اول، در مواجهه با تهران قدیم، بیشتر با اطلاعات ویکی‌پدیایی روبرو می‌شویم تا با تصویرسازی‌هایی عینی مبتنی بر منابع تاریخی موجود. ظرفیتی که می‌شده از آن استفاده شود و نشده.
          

            به لطف قلم آقای شاه‌آبادی سریع تمومش کردم و باهاش کیف کردم!
شخصیت های جدیدی که وارد کتاب میشدن رو خیلی دوست داشتم و از شخصیت پردازی قوی این کتاب دوباره کلی کیف کردم.
تفاوت این کتاب با جلد قبل اینکه ، زندگی ها و داستان های جدیدی وارد کتاب میشه که داستانو جذاب تر و جزئی تر میکنه و شما کم کم وصل شدن تیکه های پازل رو به هم احساس میکنید و حس شرلاک خومز بودن بهتون دست میده(اونایی که خوندن میفهمن چی میگم)!
روند داستان هم گیرا و جذاب بود ؛ همین باعث میشه که وقتی پای کتاب میشینید مثل بنز تمومش کنید و برید سراغ جلد بعدی!
فقط تنها چیزی که این وسط هست اینه که احساس میکردم شخصیت های اصلی واقعا تو بعضی از جاها بی عقلی میکردن و بعضی کارا کشکی انجام میشد و شاید اینو بخوام به عنوان اولین نقص قلم نویسنده بگم که یکم اذیتم میکرد.
به طور کل مثل کتاب قبل دوستش داشتم و پرقدرت میرم به سمت جلد سوم و آخرین جلد این مجموعه!
پ.ن۱ : شخصیت ناصر خیلی متفاوت و جذاب بود و حرص خوردناش برام جذاب بود( خنده شیطانی!).
پ.ن۳ : الماس و دوستانش رو خیلییییییی دوست دارممممم و به شدت به دلم میشینن!