کتاب خوبی بود بیشتر ماجرا درباره  زنی به نام اشواق بود که از قبیله اش فرار کرده بود وهمسایه حضرت زهرا شده بود خیلی کم ماجرا هایی از اهل بیت گفته شده بود نویسنده داستان ها را به صورت مختصر گفته بود این کتاب می توانست بهتر نوشته شود
        

          پایان کتابی که دوست داشتم تمام نشود 
هر داستان که به روان ترین حالت ممکن نوشته شده بود 
آدم رو مجذوب سادگی متن میکرد و از  قشنگی های این کتاب همین  نثر ساده اش بود 
 حال و هوای بسیار خاصی به خواننده میداد که با شخصیت ها و احساسات اون ها خو می‌گرفت 
این کتاب کلمه ای داشت که آتشی میشود بر دل شیعه مولا 
و آن چیزی نبود جز سقیفه ...
        

          کتابی که یک نفس آن را خواندم 
داستانی جذاب گیرا و روان که شما را به  صحرای سوزان عربستان می‌برد و همسفر زنی می‌شوید که عشق پدری به دخترش را باور ندارد 
        

          کتابی رمانی درمورد زنی که عاشق  فاطمه شد...
این می‌تونست خیلی بهتر باشه. نویسنده باید صحنه های مهمی مثل اولین رسیدن اشواق و پسرش و خیلی جاهای دیگه رو نشون بده. روند کتاب خیلی کند و آهسته است و نویسنده کاری کرده که حتی جاهایی که یکم هیجانی‌تره (مثل زندانی شدن اشواق و مرگش) هم ساده پیش بره و همون اول راه نجات(اسم سمراء) رو گفته.  کتاب طوریه که خواننده خیلی راحت ممکنه دلش بخواد کنارش بزاره و اون روند ماجرایی که از یه رمان انتظار می‌ره در کتاب وجود نداره. اما از حق نگذریم، صحنه‌های احساسی و جملات جالبی، و البته فضاسازی و توصیف خوبی داره. شخصیت‌پردازیش هم خوبه.
        

          داستان روان بود . داستانی که از زندگی زنی که بنا به شرایط به مدینه می آید و با زندگی پیامبر(ص) و حضرت فاطمه(س) آشنا میشه و زندگیش دستخوش تغییر میشه.
 کتابهایی که در این زمینه نوشته میشن به خاطر محدودیتهایی که هست به سمت کلیشه وتکرار مکررات پیش میرن و در قالب یک داستان اصلی داستان فرعی تر که از زندگی ائمه هست را مطرح میکنن.

در کل برای نوجوان خوندنش خالی از لطف نیست.
        

          به امید دیدار را در فاطمیه امسال و روزهای بعد از آن دوباره خواندم ولی نوشتن یادداشتش به امروز کشیده شد.
به امید دیدار روایت گر داستان زنی بت پرست از یکی از قبیله های اطراف مدینه است که بعد از مرگ شوهرش به ناچار قبیله اش را ترک میکند و با فرزندانش به مدینه النبی پناه می برد. در آنجا با مسجد و خانه ی پیامبر (ص) همسایه می شود، با فاطمه (س) و افراد خانه اش آشنا می شود، شیوه رفتار پیامبر (ص) را با دخترش مشاهده می کند، در پذیرش اسلام دچار تردید می شود، جریان مباهله را می بیند، با کاروان پیامبر (ص) عازم حجه الوداع می شود، به مدینه بر می گردد و ... 
تلاش نویسنده در خلق شخصیت ها ستودنیست ولی ایراداتی هم دارد. مثلا گاهی اوقات، زیادیِ شخصیت ها خواننده را درگیر حواشی بیهوده کرده و مانع لذت بردن از داستان می شود. خلق موقعیت های باورپذیر برای قرار دادن اشواق(شخصیت اصلی داستان) در معرض اتفاقات مختلف مربوط به خاندان رسول خدا (ص) در دوران حضور ۱۰ ساله در مدینه، برایم جالب و گاهی هیجان انگیز بود. داستان روند تقریبا یکنواختی دارد و این موضوع تا نیمه دوم کتاب همچنان به چشم می خورد، در حدود ۱۰۰ ص پایانی گره هایی در داستان ایجاد می شود که البته خیلی هم با توجه به شخصیت پردازی های آغازین کتاب، برای خواننده ابهام آفرین نیست.
یکی از موضوعاتی که در این کتاب به چشم می خورد، فضاسازی ها و استدلال هایی بود که به نظرم چندان منطقی و قابل باور نمی آمد. از یک طرف با گزارش های تاریخی که فضای زندگی اجتماعی مکه و مدینه را در دوران رسول خدا (ص) به تصویر می کشد چندان تطابق ندارد، از طرفی دیگر با برش های دیگری از خود داستان هم همخوانی پیدا نمی کند مثل ترسیم فضای بی خبری مطلق در میان قبیله ها، بی خبری مطلق اشواق و خانواده اش از حال یکدیگر در طول ده سال، بی خبری از بعثت پیامبر (ص) بعد از ۱۳ سال، توجیه غیر منطقی تغییر مسیر کاروان اشواق از مکه به مدینه، فضاسازی غیر منطقی ماجرایی که بعد از توقف در غدیرخم برای اشواق پیش آمد، توطئه یهود برای قتل حضرت زهرا (س) قبل از بدر، ماجرای اسلام آوردن حمامه کنیز اشواق، ماجرای تردید اشواق برای اسلام آوردن، توصیف حالات پیامبر (ص) در جریان مباهله و غدیر خم، ابراز تمایل اشواق به راشد بعد از ازدواج دوم، پاسخ رعنا به حضرت صدیقه (س) هنگام اتمام حجت شبانه بر درب خانه ها و ...
در مورد تطابق با گزارش های تاریخی هم ابهاماتی برایم مطرح شد، مثل این جمله که در مورد دین یهود بود:"دین یهود هزاران سال است که محکم و استوار باقی مانده است"، در مورد محل خانه حضرت زهرا (س) بعد از ازدواج در مدینه، کیفیت رفتن حضرت زهرا (س) از خانه پدر به خانه همسر در شب عروسی، زمان درخواست کنیز از پیامبر (ص)، تاریخ وفات کلثوم بن هدم، پرده دار بودن مسجد پیامبر (ص)، پیشنهاد روزه گرفتن از طرف حذیفه بن یمان، شبیخون قریش یا بنی بکر به قبیله خزاعه، اشاره به امامان دوازده گانه در حدیث غدیر و اینکه چه قدر این نقل معتبر است، حادثه هجوم در خانه ی نزدیک بقیع بوده نه خانه ی کنار مسجد پیامبر(ص) و ...

در مجموع در این روزگار کم بودن آثار داستانی خوب و جذاب درباره معصومین (ع)، فکر می کنم با وجود همه موارد فوق، بشود"به امید دیدار" را اثری که ارزش خواندن و وقت گذاشتن دارد معرفی کرد.
        

          ﷽
کلماتش چون نسیمی خنک ، لطیف و ملایمِ یک صبحِ بهاری
تن و روحم را نوازش می داد 𓏲
حسِ و طعمِ شیرین زندگی در کوچه ی بنی هاشم را به جانم چشاند...
بوی خاک نمدار ، نخل های بر افراشته ، مسجد النبی ، خانه ی امیرالمومنین 
از این خوشی ها بیشتر؟
اما می دانستم  وزش این نسیمِ بهاری پایدار نمی ماند
و به نوایی غمگین مبدّل خواهد شد 
و همان شد...
به امید آن که چشم هایمان لایق دیدار رویِ مبارک شما
در جهان ابدی باشد حضرت مادر ...
(تو این کتاب قرار نیست مطلب جدید و نشنیده ای بخونید اما از زاویه ای  نو میتونید به قضایا نگاه کنید )

        

          اشواق زنی جوان و تازه بیوه شده است که بعد از دو دختر منتظر فرزند سوم است. در دوران عرب جاهلی و اوایل اسلام هستیم و اشواق در قبیله همسرش وسط بیابان زندگی می‌کند با پدرشوهری متعصب بر رسوم جاهلیت مثل زنده به گور کردن دختران. اشواق از ترس دختر شدن فرزندش در شرایطی که شوهری نیست تا از او حمایت کنه، با کمک پنهانی مادرشوهر از قبیله فرار می‌کنه تا بعد از ۱۰ سال به شهرش مکه بره اما دست سرنوشت او رو به یثرب می‌بره که به تازگی مدینه‌النبی شده.

ما همراه اشواق از ماجرای مهاجرت پیامبر و دختر عزیزش باخبر میشیم. از زاویه دید او پیامبر رو می‌بینیم که دخترش رو چقدر دوست داره، دستش رو می‌بوسه، به خاطرش از جا برمی‌خیزه، به خانه علی می‌فرسته.
خود حضرت فاطمه رو می‌بینیم که مشک بر دوش در کوچه‌های خاکی مدینه به سمت خانه میره و به گفتگوی اشواق با ایشان گوش میدیم. روزی که حسنین بیمار هستند به ملاقاتشون میریم، نگرانی مادرانه زهرا و خواهرانه زینب رو نظاره می‌کنیم. 

تو همه این لحظات دلم غنج میزد. در شرایطی که گفتن و نوشتن و تصویرسازی درباره معصومین یکی از سخت‌ترین و حساس‌ترین کارهاست، خیلی دلچسبه اثری پیدا کنی که هم هتک حرمت این عزیزان رو نکرده باشه و هم تو رو تا حد ممکن به اونها نزدیک کنه.

نویسنده در شخصیت‌پردازی هم کار قابل توجه و حتی به نظرم متفاوتی کرده. ما تو داستان‌ها و حتی روایت‌های غیرداستانی از صدر اسلام معمولا آدم‌هایی رو می‌بینیم وارسته، مومن، دست از جان شسته در مقابل منافقان و مشرکان دشمن و عیان. اما تو این داستان شخصیتی رو داریم به نام رعنا که مسلمان شده، عاشق خاندان پیامبر هم هست اما دلش می‌خواد عافیت و امنیت داشته باشه. توان روحی و جسمی مقاومت نداره. معتقده پیامبر باید با بقیه صلح کنه تا انقدر جنگ نشه و فقط وقتی خوشحاله که اوضاع بر وفق مرادش باشه. اون شبی که حضرت فاطمه بعد رحلت پیامبر با همسر و پسرانش در تک‌تک خانه‌های مسلمانان مدینه رو می‌زنه تا بیعت غدیر رو بهشون یادآوری کنه این شخصیت با شرمندگی میگه اگه علی زودتر اومده بود سقیفه با او بیعت می‌کردم و کاریه که شده دیگه. این شخصیت می‌دونه اسلام حقه اما تحمل سختی‌های متعاقب اعتقادش رو نداره. خاندان پیامبر رو دوست داره اما به خاطرشون خودش رو اذیت نمی‌کنه. اوایل کتاب فکر می‌کردم این چه شخصیت بیخود و غیرقابل باوریه ولی هر چه پیش رفت متوجه شدم اتفاقا نویسنده چه کار دقیقی برای پرداخت رعنا کرده، چقدر خوب ایمان سست و نفهمیدن مفهوم مقاومت و ولایت رو تو این شخص نشون داده.

به داستان ۴ ستاره دادم چون به نظرم تو مسئله زمان می‌شد ایرادهایی بهش گرفت. با توجه به اینکه داستان برای نوجوان بالای ۱۵ ساله و این طیف سنی و حتی خیلی از بزرگسالان تاریخ دقیق رویدادهای و غزوه‌های صدر اسلام رو نمی‌دونن خوب بود به بهانه‌ای تو هر فصل می‌نوشت چه سالی از هجرته. و ایراد بزرگتر مربوط به آخر داستان و بعد از حجه‌الوداعه. اشواق بعد این سفر دزدیده میشه و تا بعد شهادت حضرت فاطمه آزاد نمیشه. یعنی حدود ۵ ماه نبوده. با توجه به اتفاقات و دلایل دزدیده شدنش این ۵ ماه منطقی به نظر نمیومد که به خاطر لو نرفتن داستان بیصتر نمی‌تونم توضیح بدم.