اگر خواننده محترم به دقت بخش اول کتاب را دنبال نماید متوجه خواهد شد که اصلی ترین دلیل دستگیری اینجانب[سید مجتبی عطاردی] توقف و یا حداقل به تأخیر انداختن حرکتی است که شاید می توانست منجر به یک تحول صنعتی و اقتصادی در حوزه میکروالکترونیک در ایران بشود.

دستگیری و حبس دکتر عطاردی به عنوان استاد برجسته دانشگاه صنعتی شریف و دیگر استادان ایرانی که گاه خبر آن منتشر می شود، نه به دلیل ارتکاب جرم یا حتی کوچک ترین تخلفی صورت می گیرد، بلکه به دلیل پایبندی این افراد به انقلاب اسلامی و استقلال کشور و آزادی ملت ایران از قید اسارت های گذشته است.

در گرما و سرما، به خصوص زمستان‌های سخت آن موقع تهران، از شمس آباد ،پنج شش کیلومتر پیاده می رفتم تا حشمتیه، تا اینکه در غرب شمس آباد نزدیک سلطنت آباد (پاسداران فعلی) «مدرسه میثاقیه» ساخته شد. البته نه به خاطر بچه های شمس آباد که مدرسه نداشتند، بلکه به خاطر اینکه بسیاری از امرای ارتش در سلطنت آباد خانه های ویلایی ساخته بودند و بچه هایشان نیاز به مدرسه داشتند. بنابراین کلاس پنجم و ششم به «میثاقیه» رفتم که مختلط بود و توسط خانم برادر تیمسار اویسی اداره می‌شد و به خاطر بچه های امرای ارتش و برادرزاده اویسی که در آن مدرسه بود خیلی به مدرسه رسیدگی می‌کردند.

زندانی شدن یک استاد دانشگاه و عضو هیأت علمی در یک کشور بیگانه تا آنجا که می دانم قبل از دستگیر شدن من رخ نداده بود. به ویژه زندانی در زندان بزرگترین قدرت اهریمنی دنیا.