جنگ که می آید فقط به دنبال راهی برای ادامه زندگی هستی. باید ادامه داد.نه برای خودت.به خاطر دیگران.به خاطر کسانی که دوستشان داری. به خاطر بچه هایت که حتی نمی‌دانند جنگ یعنی چه...

عادت ها انسان را دچار غفلت می کند.

نوجوانی فصل زنده شدن حس هاییست که نه میتوانی بگویی مزخرف است و نه میتوانی سرت را بیندازی پایین و دنبالش بروی .فصل سردرگمی بین غرایز است و یک پدر و مادر با حال می خواهد تا حالت را بفهمند و همراه خودشان تو را بکشانند و دنبالت راه بیفتند تا یک وقت گم نشوی. شاید هم نوجوانی فصل شناخت است و انتخاب. چون خیلی دلت می‌خواهد یک کنجی داشته باشی و ساعت ها در این کنج تنهایی کز کنی و به هرچه هست و نیست و باید ونباید فکر کنی....

کار کردن برای رضای خدا زیاد مشکل نیست. زمانی سخت می‌شود که بین رضای خدا و خلق باید انتخاب کنی. تصمیم گیری مشکل می‌شود اما، وقتی خدا را بخواهی ،خدا تنهایت نمی‌گذارد.

این دنیا به خیلی ها بدهکاره، اما تا حالا هیچ کس نتونسته طلبش رو وصول کنه...