پر از فاجعه های انسانی. علاقه مندم کرد برم تاریخ اون دوران رو بخونم ببینم واقعا اینطوری خشن بوده؟!
        

          از بدترین داستان هایی که خوانده ام. چیزی در سطح روزنامه و مجله.
تبدیل یک سخنرانی فحش آمیز و انتقام جویی فلسفی به داستان آن هم با درجه نازلی از بیان.
تو گویی  دانشجوی مبتدی داتان نویسی طرح اولیه ای نوشته باشد.
جای تعجب نیست که استقبال از این اثر اینقدر زیاد است چرا که اساسا فحش نامه ای است عوامانه و عوام پسند. 
پر از نماد پردازی و شخصیت های کاغذی و هر جا هم که می تواند توسل به روابط جنسی.
سرعت بالای اتفاقات شبیه کمیک استریپ های بزرگسالانه است.
بیایید نام ولتر را از این اثر برداریم چه میماند جز اثری شایسته پاورقی؟
بیایید با 1984 یا مزرعه حیوانات دو نمونه شاخص نمادپردازی سیاسی و سطحی دیگر مقایسه کنیم: آنها شاهکار به نظر میرسند!
مثلا روابط جنسی در 1984 اگرچه سواستفاده ای برای جذابیت داستان است اما لااقل بار معنایی کمی پیدا میکند. اینجا مثل پورنوگرافی است. البته ممکن است کسی بگوید هدف همین بوده و تحقیر نظریات فلسفی. میگویم بفرمایید کتاب فلسفه و تاریخ و سیاست بنویسید، این هرچه هست داستان نیست.
        

          صرفا نقد و  تمسخر نظریه خوشبینی هست که توسط لایبنیتس و هم فکر های او ارائه شده،ولتر نمیتونسته این حرف رو قبول کنه که تمام شر ها و بلاها و مصائب هم به نوعی خیر و خوبی محسوب میشن،در این کتاب هم بسیار سعی کرده که تاثیر واقعی شر رو روی انسان داستان وار تصویر سازی کنه،و در آخر هم تیر خلاصی که میزنه اینه که بس کنید این همه فلسفه بافی های انتزاعی و بیهوده رو بیایید فکری به حال خودمان کنیم و باقچه خانمان را بیل بزنیم,
بهتره که قبل از این کتاب حتما در مورد نظریه های فلسفی هم عصر های ولتر و خود ولتر بخونید .
        

          فعلا هیچ چیز نمیتوانم بگویم جز این که خیلی تاثیرگذار و عمیق و خوب بود اما این همه ماجرا نیست
باید باز هم از ولتر بخوانم و درباره ش
        

          نوشتن از کاندید(ساده دل) نه تنها ساده نیست، بلکه دشوار است.
ما در این اثر با رمانی ساده سر و کار نداریم. کاندید رمانی‌ست کلاسیک، سیاسی و فلسفی، که خود را در دریای زمان حفظ کرده و پس از گذشت قرن‌ها، هم چنان به عنوان اثری قوی و خواندنی حفظ نموده است.
وقایع به شکل طنز بیان می‌شود، اما طنز ولتر دل را نمی‌زند، بیراهه نمی‌رود و برداشت فلسفی‌اش خواننده‌ای چون من را که از فلسفه فراری‌ست آزار نمی‌دهد.
ولتر را پیش از این نمی‌شناختم و در کتاب «سایه باد»، مخلوق زافون به آن لینک شدم. 
از آشنایی با ولتر خرسندم، نویسنده‌ای که پرواضح است که به دنیای خود تسلط دارد، می‌داند چه می‌گوید و انگشت اتهامش را به چه سویی نشانه گرفته است. او نویسنده‌ای قرن هجدهمی‌ست، اما وقتی خواننده داستانش را می‌خواند، افکارش بوی نم و کهنگی نمی‌دهد، اثرش ماندگار است و جذاب، که خواننده را پای خود حفظ می‌کند.
کاندید، فسقلی نیست اما اثری‌ست کوتاه که در قالب نزدیک به یکصد صفحه، خواننده را با خود به سفر دور دنیا می‌برد و با دنیاهای مختلف آشنا می‌کند. 
ریتم کتاب به شکل کاملا یکنواخت در سراسر اثر، متوسط رو به بالاست و برخلاف آن‌چه از آثار فلسفی انتظار داشتم، سرعت خواندن را کم نمی‌کند. سرعت روایت طنزگونه‌ی ولتر، ممکن است خواننده را به این فکر بیندازد که او فقط یک طنزنویس ساده است، اما به نظر من او فلسفه‌ی پانگلوسی را به طور مداوم تکرار می‌کرد و با قلم خاصش او را مورد شماتت و تمسخر قرار می‌داد.
کاندید مردی‌ست  ساده‌لوح اما بی‌آزار که در قصرِ بارونِ توندر تن ترونخ زندگی می‌کرد.
او آموزگاری داشت به نام پانگلوس که در سراسر عمرش یک عقیده داشت:‌ 
«همه چیز در زندگی به نیکی ختم می‌شود.». 
کاندید ساده‌لوح داستان، عاشق خواهر بارون می‌شود، و نویسنده او را به شکل جذابی به سراسر جهان می‌گرداند و او را با تمام تیره‌بختی‌ها و کثافت‌کاری‌های انسان آشنا می‌کند تا ببیند:
-آیا کاندید هم‌چنان به فلسفه‌ی آموزگارش معتقد خواهد بود یا نه؟
-آیا پانگلوس فیلسوف، با دیدن رفتار انسان‌ها، هم‌چنان به فلسفه‌اش پایبند می‌ماند؟
-آیا پایان همه چیز در این دنیا نیکوست؟

هشدار:
اگر به دنبال کتاب کاندید بگردید، دو کتاب خواهید یافت...
نخست همین کتاب که در عنوان نوشته شده «کاندید» و در پایینش نوشته شده «ساده دل» و دیگری کتابی‌ست به همین عنوان اما با ترجمه‌ی استاد «محمد قاضی»، نویسنده‌ی آن‌هم ولتر است، اما من آن را نخوانده‌ام ولی مطلع هستم داستان‌های این دو متفاوت است.
        

          اگر حتی یک نفر را پیدا کردید که به روز تولدش نفرین نفرستاده باشد، یا با خود نگفته باشد که بدبخت ترین انسان است، مرا با سر به دریا بیندازید
---
نقد اش به لایب نیتز و نظریه بهترین جهان ممکن و خوش بینی بیش از حد و بی منطق بعضی از افراد در صورتی که داخل شر و بدبختی در حال غرق شدنند جالبه و یک جورایی پیامد این سبک تفکر کردن و نشون می ده
و راهکاری که ارائه می ده رها کردن قواعد متافیزیکی و اهمیت دادن به واقعیت های قابل لمس و تجربه زندگیه
---
من ترجمه ٱقای اسپیلی رو مطالعه کردم و نگاهی هم به ترجمه ٱقای گودرزی انداختم جفتش خوب و روان بود ولی به شخصه ترجمه ٱقای اسپیلی رو بیشتر پسندیدم
        

          کاندید جوان خوش قلب و ساده دلی که در قصر بارون گویی در بهشت زندگی میکنه و تحت تعالیم فیلسوفی به اسم پنگلاس قرار داره که خلاصه ی تمام آموزه هاش اینه که همه چیز در دنیا به بهترین شکل خودش قرار داره و در یک کلمه خوش باوری یا خوش بیتی مفرط. کاندید عاشق دختر ارباب قصر میشه و در حین بوسیدن دیده میشه و ارباب اون رو با اردنگی به بیرون قصر پرت میکنه. از اینجا انواع و اقسام بلاهای طبیعی و غیر طبیعی بر سر کاندید و افرادی که طی داستان باهاشون آشنا میشه میاد. ولتر در این رمان طنزگونه به نقد ساده دلی و خوش بینی و رفتار حکومت ها و مردم نسبت به هم پرداخته.ه
        

          باسمه
🔰 متن کتاب روان هست و حجمش کم. راحت امکان مطالعه سریعش هست. برای من از حالت عادی کمتر طول کشید و حتی موازی کتاب اصلی که دارم میخونم پیش بردم.
🔰 چیز جالبی که دیدم، تشابه روند تعریف کردن ماجرا با داستان های نوین ادبیات ایران بود! ادبیاتی که با مطالعه آثار کلاسیک غربی خصوصاً فرانسوی شروع شده بود. خلاصه یاد اون متن ها زنده شد…
اما…
🔰 علی رغم اسم ولتر، چیز خیلی خاصی نداره… هجویه ای بر دوران گذشته برای ما و دوران معاصر برای ولتر !
🔰 عمر ولتر به انقلاب فرانسه قد نداد؛ اما ریشه های ذهنی جریان روشنفکری موثر اون، در قالب این داستان  قابل مشاهده هست. مخالفت با نهاد دین (که وقایعش مشهور هست) و حتی ملی گرایی به معنای منفی (گرچه این حرف تا زمان کمون پاریس خیلی نمود عملی پیدا نکرد). اگرچه نگاه انتقادی ولتر در اروپا هم برقراره؛ اما دید منفی ولتر به عقاید و مردم غیر اروپایی (مسلمانان و یهودیان) چیزی بود که واقعاً آزار میداد. چیزی که برای درک علت وقابع قرون بعد اروپا نسبت به بیرون از خودش، مفید بود…
🔰 برای من اثر ویژه ای نبود؛ نمیدونم شاید اون دوران بوده باشه (گرچه موارد مشابه رو حداقل شنیدم). از اسم ولتر یا پیرنگ داستانش توقع بیشتری میرفت. رفت و برگشتهای تکرار شونده از مرگ شخصیتها جالب نبود. موارد جنسی بیش از حد (حتی بیشتر از خشونتها) تکرار و مطرح میشد؛ بدون اینکه کمکی جدی به پیشبرد روند داستان بکنه (بیشتر این حس بهم دست داد که برای عامه پسند کردن هر چه بیشتر این اتفاق افتاده).
🔰 جمع بندی کتاب هم که واقعاً نچسبید. در مجموع خیلی توصیه نمیکنم؛ مگه برای یه مطالعه اختصاصی حول عصر روشنگری یا انقلاب فرانسه (تفننی هم شاید؛ گزینه بهتر دارین ولی).
        

          کاندید ولتر داستانی است از عصر روشنگری، با نقدهای تندی به اروپای زمانه خود با اغراق‌هایی طنزآمیز که تن به فلسفه می‌زند و البته طنزی بسیار شیوا و جذاب، جهان‌هایی متنوع در حدی که در کمتر داستانی می‌توان این همه جذابیت از نظر تنوع جهان‌های داستانی را جستجو کرد، پرماجرا، خوشخوان، و البته بسیار بسیار تفکر بر انگیز

ولتر در این اثر واقعیت اروپا و پیشینه تاریخی‌اش و آن چه خود را سرآمد جهان می‌داند  به نمایش گذاشته و با طنزی گزنده داستانی پر ماجرا را ارائه کرده است. از آن جنس داستان‌هایی است که شک ندارم بعدها بارها دلم برای جهانش تنگ می‌شود و کتابش را باز خواهم کرد و به جستجوی بخشی از آن خواهم گشت و دوباره و دوباره‌اش خواهم خواند و همین الان هم در حسرتم که چرا تا امروز چنین اثر کوتاه اما سترگی را نخوانده بودم.
        

          این کتاب با این که کم حجم بود ولی به نظرم موضوع جالب در رابطه با آدما  و  تاثیری که از جامعه پذیری از سمت خانواده و جامعه دارن .
در رابطه با یک فردی هست که طوری بزرگ شده و تعلیم بهش دادن انکار همه جهان و اتفاقاتی که میوفته درونش  و اداماش همشون خوبن و هیچ وقت اتفاق بدی بینشون رخ نمیده و حتی طوری آموزش داده که برای هر اتفاقی نمیتونه تحلیل یا جوابی داشته باشه ولی وقتی وارد جامعه و اتقاقاتش رو میبینه ، هر اتفاقی براش تعجب آور میاد و از آدما چنین رفتارایی که میبینه انتظار نداره
        

          ((بهتر است بدون بحث و استدلال کار کنیم، فقط این طور می شود زندگی را تحمل‌ پذیر کرد))
"از متن کتاب"
پس از پایان  کتاب به یاد این جمله تامل برانگیز از میگل د اونامونو  فیلسوف اگزیستانسیالیست اسپانیایی افتادم :
((زندگی نمی تواند خود را تسلیم عقل کند، زیرا غایت زندگی زیستن است نه دانستن))
کتاب دارای سیر داستانی ساده و تک زمانه است.شخصیت اصلی داستان کاندید نام دارد که همانند نام خود ساده و خوش باور و صادق است.کاندید که به تبع استاد خود پانگلس باور دارد که این جهان بهترین جهان ممکن است و هر چیزی بهترین اتفاقی است که می افتد در مسیر زندگی با رویداد هایی مواجه می شود که به این باور شک می کند .او در  هیچ جایی خوشبختی و سعادت را نمی یابد مگر در کشوری غریب تحت عنوان الدورادو که رفاه در آن به سبب این است که در آن جا اصلا نهادی همچون کلیسا و صنفی همچون روحانی در آن یافت نمی شود . در اواخر داستان حتی پانگلس نیز همانند گذشته به بهترین جهان ممکن باور ندارد اما از این حیث که خود را فیلسوف می داند و معتقد است که فیلسوف نباید از عقیده خود دست بکشد، همچنان بدان پافشاری می کند . در مقابل پانگلس، کارکتری دیگر به نام مارتن که دانشمندی فقیر است قرار دارد. وی معتقد است که این بهترین جهان ممکن نیست و نسبت به همه چیز شکاک است . کاندید نیز سرگردان در میان آراء و دیدگاه های مختلف است اما به جهت خوش بین بودنش تا آخرین لحظه امید این را دارد که به خوشبختی و سعادت همراه با معشوقش دست یابد.
به طور کلی می توان گفت ولتر در این اثر قصد دارد به نقد مسیحیت و نهاد کلیسا ، فلسفه به ویژه فلسفه لایب نیتس بپردازد.
        

          کاندید گفت: «پس این دنیا به چه منظور ساخته شده است؟» مارتن پاسخ داد: «به‌منظور اینکه لج ما را درآورد.»

این کتاب بامزه و کوتاه همان‌قدر که نقد لایب‌نیتس و بهترین جهان ممکنش است، نقد تمام کسانی هم هست که بر این باورند که هر اتفاقی که می‌افتد، هر قدر هم بد و مصیبت‌بار، حتماً خیر و حکمتی درش بوده.
        

          یادداشتی بر کاندید:

کاندید، رمانی نیم‌چه فلسفی‌ست که نویسنده‌اش به‌واسطه‌ی وقایع متعدد و زنجیرواری که در آن رخ می‌دهند، پرسش‌هایی عمیق مطرح می‌کند و به برخی از آن‌ها پاسخ‌هایی کوتاه می‌دهد. هدف نه در پاسخ، که در تفکر به پرسش‌هاست.

درباره‌ی آن نمی‌توانم زیاده‌گویی کنم. کتابی‌ست صد صفحه‌ای که هر صفحه‌اش وضعیت درهم‌تنیده‌ی فرانسه‌ی قرن هجدهم را نمایان می‌کند. کتاب را بدون داشتن پس‌زمینه‌ای از عصر روشن‌گری و تاریخ فرانسه‌ی قرن هجدهم، می‌توان گیج‌کننده دانست؛ اما پرسش‌ها هم‌چنان داغ و تازه‌اند. 

ولتر در اثرش به مسائلی مرتبط با خدای قادر مطلق، خشونت و قتل، تجاوز، فلسفه و علم، و خوش‌بختی می‌پردازد. طنز طعنه‌آمیز او خواننده را به یاد جاناتان سوییفت می‌اندازد و بسیاری از این مفاهیم در لفافه و با کنایه مطرح می‌شوند. 

کاندید، جوانی‌ست ساده، خام، راست‌گو، نرم‌خوی و البته زیبا و دل‌فریب. کاراکتری که تمام و کمال مرا به یاد تام جونزِ هنری فیلدینگ می‌اندازد و شباهت قصه‌ی این دو کاراکتر نمی‌تواند تصادفی باشد. 
کاندید که در قلعه‌ی آقای بارون توندر – تن – ترونک زندگی می‌کند و بسیاری او را فرزند نامشروع خواهر بارون و یک نجیب‌زاده می‌دانند، پس از گرفتن (یا بهتر است بگوییم دادنِ) بوسه‌ای از دختر هفده‌ساله‌ی بارون، یعنی کونه‌گُندِ آتشین‌مزاج و شهوانی، از این قلعه هم‌چون انسانِ از بهشت رانده‌شده، طرد می‌شود.
کاندید تحتِ آموزه‌های یک فیلسوفِ خوش‌باورِ آلمانی‌ست به نامِ پانگلس که یک تنه برای به‌سخره گرفتن لایبنیتس —فیلسوف آلمانی قرن هفدهم و معتقد بر این‌که این جهان بهترین جهان ممکنی‌ست که می‌توانست خلق شود— توسط ولتر خلق شده‌است و تا حدودی هم یادآور کاراکتر اسکوئرِ رمان سرگذشت تام جونز است. 
کاندید با این تفکر که در بهترین دنیای ممکن زندگی می‌کند، با قلبی عاشق به مسیر خود ادامه می‌دهد. کم‌کم آشنایی‌اش با آدم‌های متفاوت و قرار گرفتن‌اش در موقعیت‌هایی عجیب و حتی خطرناک، باعث می‌شود که شک و تردید از عقاید تحمیل‌شده‌ی گذشته او را وادار به تفکر کند.

کاندید برای من، تام جونزی‌ست فرانسوی که برای دست‌یابی به آنتی-سوفیای زندگی‌اش، گالیورانه به سفرها و ماجراجویی‌هایی فلسفی می‌رود. او در پایان فقط به دنبال انجام یک کار است، و خواننده‌ی عزیزِ این متن، ما هم به‌تر است همان کار را کنیم. «باغ‌مان را آباد کنیم.»
        

          داستان کوتاه و تأمل برانگیزی بود. بیشتر منو از این شگفت زده کرد که آدما تا چه حد میتونن خوی وحشی‌گری خودشونو بروز بدن و بهش افتخار هم بکنن..اینکه جنایت برای مردم اون موقع عادی بوده برام عجیبه. تو کتاب درباره ی به سیخ زدن و کباب کردن انسان‌ها و دار زدن و خوردن گوشت انسان و مرتد سوزانی و این اعمال وحشی نوشته شده..دوست دارم بیشتر راجب اون موقع بخونم ببینم آیا واقعا همینطوری بوده یا نه.
پیام کتاب این بود که زندگی هیچ وقت قرار نیست آسون باشه، زندگی همیشه شمشیرشو فرو میکنه تو شکمت، ولی یه روزی هم دست از سرت برمیداره تا بتونی زندگی معمولی داشته باشی و خدا رو شکر کنی که دیگه قرار نیست اون بلاهای وحشتناک قبلی سرت بیاد.
سبک داستان منو یاد کتاب کیمیاگر انداخت با این تفاوت که کتاب کیمیاگر در جهت نشون دادن خوبی و قشنگی دنیا بود ولی این کتاب در جهت نشون دادن زشتی و پستی دنیا و اینکه دنیا میتونه خیلی پست تر و کثیف تر از چیزی که تصور می‌کنیم باشه.
یه تیکه از کتاب هم برام جالب بود که نویسنده تو قرن ۱۸ام که هیچ وسیله ی نقلیه و ماشینی نبوده، این تو فکرش بوده که یه سری دانشمند دور هم جمع بشن و یه وسیله نقلیه ماشین مانند برای عبور از دره ها و سخره ها بعد از چند روز درست کنن =)
به نظرم این کتاب نسبت به زمان خودش، کتاب خیلی خفنی بوده و وقتی با سطح فکر مردم اون موقع میسنجیم، میتونیم بگیم یه شاهکار ادبی برای زمان خودش محسوب میشه!
        

          یکم:
هجو نامه‌ای است علیه ملغمه‌ای از چیزها. اما بیشتر به برهان «بهترین جهان ممکنِ» لایپ‌نیتس می‌پردازه که متعاقبا پرش به فلسفه اسلامی هم میگیره.
دوم:
سعی کنید با هر رمانی بر اساس مقتضیات عصری که توش نوشته شده برخورد کنید. مطمئنا چیزی که ولتر قبل از انقلاب کبیر می‌نویسه خیلی فاصله داره با چیزی که اورول سده بیست می‌نویسه.



اربعین ۱۴۴۵ قمری-کربلای معلی
        

          داستان کلاسیک کوتاهی در مورد جوانی خوش باور و ساده دل به نام کاندید هست که در قلعه ای در آلمان زندگی میکنه و بعد از اینکه دلبسته دختری به نام گونه کند میشه ،پدر دختر کاندید رو از قلعه بیرون میکنه و داستان از اینجا شروع میشه ،شرح سفرها و رویارویی های کاندید با مردم مناطق مختلف،ولتر سعی کرده توی این کتاب نقدی به کشیش ها و باورهای دینی،خداباوری،پستی و رفتارهای وحشیانه آدم ها داشته باشه،اینکه« آدم ها گرگ نبودند و‌گرگ شدند و قطعا طبیعت رو فاسد کردند ،اینکه شهری نیست که ویرانی شهر مجاور را نخواهد.»
چیزی که من خیلی دوست داشتم طنز داستان بود اینکه کاندید آدم خوش باوری بود اما در طول داستان اونقدر به فنا میره که با خودش  میگه : «دریغا! خوش‌باوری یعنی جنون اصرار بر اینکه همه چیز خوب است، آن هم وقتی که اوضاع خراب است.»
و اینکه حتی کشیشی که باور داشت همه چیز قراره خوب پیش بره هم به فنا رفت خیلی برام خنده دار بود و وقتی سرو کله اش توی داستان با اون وضع پیدا شده من لبخندی زدم و گفتم آره همینه
        

          ماجرای های کاندید ساده دل و خوش باورتموم شد ، چقدر یه جاهایی حرص میخوردم .داستان کتاب بی شباهت به فارست گامپ نبود و یه جاهایی یاد فارست می افتادم. تاریخ اروپا همیشه پر از جنگ بوده و الان چندین ساله که غرب اروپا صلح برقرار شده ، با خواندن این کتاب با جنایت های وحشتناک اون زمان مخصوصا غرب اروپا بیش تر آشنا شدم در کل با توجه به این که کتاب برای زمان حال نیست داستان خوبی داشت بحث های فلسفی جالبی در طول کتاب انجام میشه که میشه برداشت های مختلفی ازش کرد و میشه از کاندید امید به آینده و زندگی در لحظه حال رو یاد گرفت
        

          مسئله اساسی ولتر در این رمان، پاسخ به چند سوال است: چرا در این زندگی رنج می‌کشیم؟ تا کی قرار است رنج بکشیم؟ آیا این زندگی بهترین جهانی است که ممکن بود خلق شود؟
این سوالات از سوالات اساسی و مهم متافیزیک و فلسفه دین است اما ولتر نمی‌خواهد از دریچه بحث‌های تحلیلی به این مسئله بپردازد. او فرم روایی را برای پاسخ به این سوال انتخاب می‌کند.
از آنجا که ولتر متفکر فلسفه سیاسی و از منتقدان جدّی مسیحیت کاتولیک در عصر روشنگری است، فارغ از پاسخ به این سوالات و نقد لایب نیتس، به صورت آشکار یا ضمنی کشیش‌ها و حکومت‌ها را نیز مورد نقد قرار می‌دهد. روایت او متشکل از فیلسوفانی است که مدام از وجود شر یا بهترین جهان ممکن حرف‌های تکراری می‌زنند و کشیش‌هایی که مدام خیانت کرده و مال مردم را می‌دزدند. حکومت آرمانی‌ای که او تصویر می‌کند، حکومتی جدا از سیاست است، جایی که کشیش وجود ندارد و دین شأنی از شئون کلیسا یا حکومت نیست.
ولتر تمام ایده‌های تحلیلی راجع به وجود رنج را به نوعی ناقص می‌داند و به صراحت از زبان کاندید می‌گوید: «بهتر است بدون بحث و استدلال کار کنیم، فقط اینطور می‌شود زندگی را تحمل پذیرتر کرد». ولتر بحث‌های تحلیلی درمورد وجود شرّ و رنج را بیهوده می‌داند. چه اهمیتی دارد که زندگی ما بهترین جهان ممکن است وقتی هر روز رنج می‌کشیم؟ به جای اینکار بهتر است آنچه داریم را تحمل پذیرتر کنیم، همین.
        

          ولتر قابل ستایشه. اما علت ستودنش برای من چیه؟ در یک کلمه، آیرونی!
ولتر برای تحقق رسالتش، برای نقدی که از روزگارش داره از آیرونی استفاده می‌کنه. شخصیت و وضعیت هایی خلق می‌کنه که روی مرز بین تراژدی و کمدی می‌رقصن. و به شما هم اجازه نمیدن که یک جا بند بشید. همه چیز رو به اندازه، با ریتم تند، بدون حاشیه میگه و میره. اصلا درنگ نکنید در خواندنش!