پر از فاجعه های انسانی. علاقه مندم کرد برم تاریخ اون دوران رو بخونم ببینم واقعا اینطوری خشن بوده؟!
        

          از بدترین داستان هایی که خوانده ام. چیزی در سطح روزنامه و مجله.
تبدیل یک سخنرانی فحش آمیز و انتقام جویی فلسفی به داستان آن هم با درجه نازلی از بیان.
تو گویی  دانشجوی مبتدی داتان نویسی طرح اولیه ای نوشته باشد.
جای تعجب نیست که استقبال از این اثر اینقدر زیاد است چرا که اساسا فحش نامه ای است عوامانه و عوام پسند. 
پر از نماد پردازی و شخصیت های کاغذی و هر جا هم که می تواند توسل به روابط جنسی.
سرعت بالای اتفاقات شبیه کمیک استریپ های بزرگسالانه است.
بیایید نام ولتر را از این اثر برداریم چه میماند جز اثری شایسته پاورقی؟
بیایید با 1984 یا مزرعه حیوانات دو نمونه شاخص نمادپردازی سیاسی و سطحی دیگر مقایسه کنیم: آنها شاهکار به نظر میرسند!
مثلا روابط جنسی در 1984 اگرچه سواستفاده ای برای جذابیت داستان است اما لااقل بار معنایی کمی پیدا میکند. اینجا مثل پورنوگرافی است. البته ممکن است کسی بگوید هدف همین بوده و تحقیر نظریات فلسفی. میگویم بفرمایید کتاب فلسفه و تاریخ و سیاست بنویسید، این هرچه هست داستان نیست.
        

          چند ماه پیش کتاب رو به صورت صوتی با صدای اقای ارمان سلطان زاده گوش دادم.. اون موقع بیشتر به خاطر خوانش کتاب ادامه دادم و میتونم بگم با خود کتاب چندان ارتباط نمیگرفتم.. صحنه های فوق خشن افراطی یا وحشی گری های گونه انسانی که به شکل فوق وحشیانه ترسیم شده بود در کتاب شاید باعث شده بود که این فکر رو داشته باشم راجبش.. یا اینکه شاید فکر میکردم فلسفه ای که در عمق داستان هست به زمان خود ولتر بیشتر مربوط باشه یا اینکه شاید خود من مفهومی که ولتر میخواست برسونه رو اونطور که خودش میخواسته در زمان خوندن کتاب متوجه نشدم.‌.
گذشت و گذشت تا اینکه متوجه شدم تاثیر این کتاب روی ذهن من از چیزی که فکر میکردم بیشتر و بیشتر بوده و متوجه شدم طی این چند ماهی که از خواندن کتاب میگذره ذهن من گاهی در شرایط مختلف صحنه هایی از کتاب یا کلیاتی از کتاب رو به خاطر میاره و مرور میکنه.‌. به خصوص پایان بندی کتاب و قسمت کار در زمین.. به خصوص جلسه ای که با پادشاهانی که پادشاه نشدند بود.. به خصوص سرزمینی که همه جا پر از طلا بود و همه مردم خانه هاشان پر از طلا و جواهرات بود.. به خصوص صحنه هایی که حاوی قتل و شکنجه ها و تجاوز ها بود.‌. مثل اینکه بیشتر قسمت های کتاب در ذهنم حک شده در حالی که انتظار داشتم کل داستانش رو به فراموشی بسپارم..
قبلا فکر میکردم این کتاب صرفا برای افرادی مناسب هست که سیر فلسفه در گذشته رو مطالعه میفرمایند یا سیر خاصی در مطالعه دارند ولی الان خوندنش رو به همه پیشنهاد میکنم به جز افرادی که با صحنه های فوق خشن اوکی نیستند. ولی باز هم میگم ممکنه تفکر و فلسفه ای که در کتاب بهش پرداخته شده برای همه جذبه نداشته باشه..
        

          کاندید جوان خوش قلب و ساده دلی که در قصر بارون گویی در بهشت زندگی میکنه و تحت تعالیم فیلسوفی به اسم پنگلاس قرار داره که خلاصه ی تمام آموزه هاش اینه که همه چیز در دنیا به بهترین شکل خودش قرار داره و در یک کلمه خوش باوری یا خوش بیتی مفرط. کاندید عاشق دختر ارباب قصر میشه و در حین بوسیدن دیده میشه و ارباب اون رو با اردنگی به بیرون قصر پرت میکنه. از اینجا انواع و اقسام بلاهای طبیعی و غیر طبیعی بر سر کاندید و افرادی که طی داستان باهاشون آشنا میشه میاد. ولتر در این رمان طنزگونه به نقد ساده دلی و خوش بینی و رفتار حکومت ها و مردم نسبت به هم پرداخته.ه
        

          نوشتن از کاندید(ساده دل) نه تنها ساده نیست، بلکه دشوار است.
ما در این اثر با رمانی ساده سر و کار نداریم. کاندید رمانی‌ست کلاسیک، سیاسی و فلسفی، که خود را در دریای زمان حفظ کرده و پس از گذشت قرن‌ها، هم چنان به عنوان اثری قوی و خواندنی حفظ نموده است.
وقایع به شکل طنز بیان می‌شود، اما طنز ولتر دل را نمی‌زند، بیراهه نمی‌رود و برداشت فلسفی‌اش خواننده‌ای چون من را که از فلسفه فراری‌ست آزار نمی‌دهد.
ولتر را پیش از این نمی‌شناختم و در کتاب «سایه باد»، مخلوق زافون به آن لینک شدم. 
از آشنایی با ولتر خرسندم، نویسنده‌ای که پرواضح است که به دنیای خود تسلط دارد، می‌داند چه می‌گوید و انگشت اتهامش را به چه سویی نشانه گرفته است. او نویسنده‌ای قرن هجدهمی‌ست، اما وقتی خواننده داستانش را می‌خواند، افکارش بوی نم و کهنگی نمی‌دهد، اثرش ماندگار است و جذاب، که خواننده را پای خود حفظ می‌کند.
کاندید، فسقلی نیست اما اثری‌ست کوتاه که در قالب نزدیک به یکصد صفحه، خواننده را با خود به سفر دور دنیا می‌برد و با دنیاهای مختلف آشنا می‌کند. 
ریتم کتاب به شکل کاملا یکنواخت در سراسر اثر، متوسط رو به بالاست و برخلاف آن‌چه از آثار فلسفی انتظار داشتم، سرعت خواندن را کم نمی‌کند. سرعت روایت طنزگونه‌ی ولتر، ممکن است خواننده را به این فکر بیندازد که او فقط یک طنزنویس ساده است، اما به نظر من او فلسفه‌ی پانگلوسی را به طور مداوم تکرار می‌کرد و با قلم خاصش او را مورد شماتت و تمسخر قرار می‌داد.
کاندید مردی‌ست  ساده‌لوح اما بی‌آزار که در قصرِ بارونِ توندر تن ترونخ زندگی می‌کرد.
او آموزگاری داشت به نام پانگلوس که در سراسر عمرش یک عقیده داشت:‌ 
«همه چیز در زندگی به نیکی ختم می‌شود.». 
کاندید ساده‌لوح داستان، عاشق خواهر بارون می‌شود، و نویسنده او را به شکل جذابی به سراسر جهان می‌گرداند و او را با تمام تیره‌بختی‌ها و کثافت‌کاری‌های انسان آشنا می‌کند تا ببیند:
-آیا کاندید هم‌چنان به فلسفه‌ی آموزگارش معتقد خواهد بود یا نه؟
-آیا پانگلوس فیلسوف، با دیدن رفتار انسان‌ها، هم‌چنان به فلسفه‌اش پایبند می‌ماند؟
-آیا پایان همه چیز در این دنیا نیکوست؟

هشدار:
اگر به دنبال کتاب کاندید بگردید، دو کتاب خواهید یافت...
نخست همین کتاب که در عنوان نوشته شده «کاندید» و در پایینش نوشته شده «ساده دل» و دیگری کتابی‌ست به همین عنوان اما با ترجمه‌ی استاد «محمد قاضی»، نویسنده‌ی آن‌هم ولتر است، اما من آن را نخوانده‌ام ولی مطلع هستم داستان‌های این دو متفاوت است.
        

          فعلا هیچ چیز نمیتوانم بگویم جز این که خیلی تاثیرگذار و عمیق و خوب بود اما این همه ماجرا نیست
باید باز هم از ولتر بخوانم و درباره ش
        

          از اونجایی که آبلوموف رو تازه تموم کردم به نظرم اومد پایان این داستان یه جورایی پاسخی به آبلوموفیسم بود...
اما‌بیشتر از همه یاد این جمله نیچه افتادم: کسی که در زندگی خود چرائی برای زیستن داشته باشد هر چگونگی را پشت سر میگذارد... 

(هیچوقت برایم مهم نبوده که اسم یک مفتی‌ یا وزیر را بدانم من به کل از این ماجرا بی خبرم و فکر میکنم در مجموع کسانی که در کارهای همگانی دخالت میکنند معمولا عاقبت بدی پیدا میکنند و سزاوار سرنوشتشان هستند من به سرنوشت کنستانتینوپل گوش نمیدهم  همینقدر که میوه های باغم را آنجا بفروشم راضیم...) 

این بی توجهی و بی تفاوتی درسته؟ شاید کمی باعث آرامش بشه اما باعث ظلم ظالم هم میشه چون تو به اعمالش بی تفاوتی...حالا کدوم مهمتره آرامش شخصی و تحمل رنج یا به هم زدن آرامش و  اعتراض به ظلم با علم به اینکه دنیا جای بهتری نخواهد شد چون ظالم دیگری به قدرت خواهد رسید...هیچ کاری نکردن و سکوت! یا انجام عملی برای مقابله با ظلم؟!...

جمله‌ای از کتاب: 

اما اصلا این زمین برای چه به وجود آمده؟ برای دیوانه کردن ما 

-تو فکر میکنی که برای همیشه انسان ها مثل امروز همدیگر را قتل عام خواهند کرد ؟ همیشه دروغگو ،خیانتکار ،ناسپاس،دزد،ضعیف،آبزیرکاه،بزدل،بدگو، شکم پرست، باده خوار خسیس، جاه طلب،  حسود، خون خوار، تحمت زن،  هوسران، کهنه پرست، ریاکار و احمق باقی خواهند ماند؟
-قبول داری که هر جا باز کبوتری یافت شکارش میکند؟ -البته
-خب اگر بازها همیشه طبیعت خود را حفظ میکنند پس چطور گمان میکنی که انسان تغییر خواهد کرد؟
-اینجا اختلاف عمیقی وجود دارد به دلیل آزادی  خواسته 

کار مارا از شرارت های بزرگ، کسالت ،فساد و تنگدستی حفظ میکند 

به نظر میرسد این پیر مرد خوب نسبت به آن شش پادشاه ...آینده بهتری برای خود دستو پا کرده باشد (باید کتابو بخونید تا متوجه بشید) 

انسان به دنیا نمیاید تا استراحت کند.


        

          شاهکار جاودانه ولتر در باب خیر یا شر بودن این جهان ؛ پر از گشودگی های فراوان.
        

          گروه کتاب خوش‌خوانی بود اما چندان ارتباط برقرار نکردم با کتاب. باید کمی بیشتر در مورد زمانه ولتر و نظراتش بدانم تا شاید به درک بهتری از کتاب برسم.
        

          اگر حتی یک نفر را پیدا کردید که به روز تولدش نفرین نفرستاده باشد، یا با خود نگفته باشد که بدبخت ترین انسان است، مرا با سر به دریا بیندازید
---
نقد اش به لایب نیتز و نظریه بهترین جهان ممکن و خوش بینی بیش از حد و بی منطق بعضی از افراد در صورتی که داخل شر و بدبختی در حال غرق شدنند جالبه و یک جورایی پیامد این سبک تفکر کردن و نشون می ده
و راهکاری که ارائه می ده رها کردن قواعد متافیزیکی و اهمیت دادن به واقعیت های قابل لمس و تجربه زندگیه
---
من ترجمه ٱقای اسپیلی رو مطالعه کردم و نگاهی هم به ترجمه ٱقای گودرزی انداختم جفتش خوب و روان بود ولی به شخصه ترجمه ٱقای اسپیلی رو بیشتر پسندیدم
        

          صرفا نقد و  تمسخر نظریه خوشبینی هست که توسط لایبنیتس و هم فکر های او ارائه شده،ولتر نمیتونسته این حرف رو قبول کنه که تمام شر ها و بلاها و مصائب هم به نوعی خیر و خوبی محسوب میشن،در این کتاب هم بسیار سعی کرده که تاثیر واقعی شر رو روی انسان داستان وار تصویر سازی کنه،و در آخر هم تیر خلاصی که میزنه اینه که بس کنید این همه فلسفه بافی های انتزاعی و بیهوده رو بیایید فکری به حال خودمان کنیم و باقچه خانمان را بیل بزنیم,
بهتره که قبل از این کتاب حتما در مورد نظریه های فلسفی هم عصر های ولتر و خود ولتر بخونید .
        

          کاندید گفت حرفی نیست اما ما باید زمینمان را شخم بزنیم
این آخرین جمله کتاب واقعا تن آدم رو می لرزونه 
میلیون ها بچه بیگناه از گرسنگی میمیرن
هیچ نظمی وجود نداره
اما ما باز مجبوریم کارمون رو از سر بگیریم ما باز زمین ، زمین هایی داریم که باید شخم بزنیم ما تنهاییم
        

          کاندید جوان خوش قلب و ساده دلی که در قصر بارون گویی در بهشت زندگی میکنه و تحت تعالیم فیلسوفی به اسم پنگلاس قرار داره که خلاصه ی تمام آموزه هاش اینه که همه چیز در دنیا به بهترین شکل خودش قرار داره و در یک کلمه خوش باوری یا خوش بیتی مفرط. کاندید عاشق دختر ارباب قصر میشه و در حین بوسیدن دیده میشه و ارباب اون رو با اردنگی به بیرون قصر پرت میکنه. از اینجا انواع و اقسام بلاهای طبیعی و غیر طبیعی بر سر کاندید و افرادی که طی داستان باهاشون آشنا میشه میاد. ولتر در این رمان طنزگونه به نقد ساده دلی و خوش بینی و رفتار حکومت ها و مردم نسبت به هم پرداخته.ه
        

          بعد از مدت‌ها یک کتاب کلاسیک خوندم که بهم خیلی چسبید.

جلسه پاتوق کتاب‌باز‌ها-02.24
        

          چقد جنگی که بین باورم و حقیقت بوجود آورد رو دوست داشتم.
        

          کتاب بیستم
۱۲-۱۶ مرداد ۴۰۲
‌
من با این کتاب واقعا عشق کردم🥹 نسخه صوتی‌ش رو با صدای محسن خدری تو فیدی‌پلاس شنیدم و چه خوشحالم که خودم نخوندمش. گوینده خیلی حرفه‌ای و خوش‌ذوق کار کرده بود. لحن شخصیت‌ها، تصویرسازی‌ها و.. همه خوب از آب دراومده بودن. 
این کتاب، یه داستان کوتاه صدصفحه‌ای از فرانسوا ولتر، فیلسوف و نویسنده‌ی خلاق قرن هجدهمی فرانسه‌ست. که سال 1759 چاپ شده!! یعنی بیش از ۲۵۰ سال پیش. کتاب ملغمه‌ای‌ست از اعتقادات و انتقادات ولتر به کل جهان هستی! که در کوتاه‌ترین و البته تاثیرگذارترین شیوه نگارش شده یعنی طنز. 
قهرمان کتاب جوانی ساده‌دل و خوش‌طینت به اسم [کاندید]ه - برادرزاده آقای بارون توندرتن‌ترونک (همه اسامی همین‌قدر عجیب و بامزه بودن)- که در قلعه‌ای همراه خانواده‌ی بارون و یک معلم سرخانه فیلسوف به اسم پانگلوس زندگی شادی داره. زیادی سرخوشه و فکر میکنه در زیباترین قلعه‌ی جهان، همراه با بهترین موجودات جهان و خوشبخت‌ترین آدم جهانه:) 
تا اینکه یک روز موقع بوسیدن دختر بارون، دوشیزه کونه‌گند زیبارو لو میره و با اردنگی از قلعه پرت میشه بیرون🥲
زندگی کاندید زیر و رو میشه، به کشورها و قاره‌های مختلف سفر میکنه، با بدترین و بهترین آدم‌های جهان آشنا میشه، در جنگ‌‌ها شرکت میکنه، زندانی میشه، شکنجه میشه، پولدار میشه، بی‌پول میشه، با ظالم‌ترین حاکمان، خبیث‌ترین راهب‌ها، دوروترین کاسب‌ها و و و و روبرو میشه و عقاید جوانی‌ش به چالش کشیده میشه: آیا این جهان بهترین جهان ممکنه؟ آیا هر شری به خیر منتهی میشه؟ چه کسی خوشبخت‌ترین آدم جهانه؟ آیا ذات انسان سرشار از بدی و نفرته؟ هدف از خلقت چی بوده؟ و.. 
ولتر فلسفه رو با طنز درمی‌آمیزه و دورنمایی از روابط سیاسی و اجتماعی مضحکی که در تمام جهان و در طول تاریخ تکرار میشن به تصویر میکشه. نظام‌های حاکم رو نقد میکنه و با همین اثر صدصفحه‌ای یکی از مهم‌ترین کتاب‌های تاریخ رو می‌نویسه که زمینه بزرگترین انقلاب‌ها رو فراهم کرده.
از این کتاب ساده نباید گذشت. هر کسی با هر سطحی از تفکر مخاطب این کتابه. هر جمله‌ی کتاب، عقیده‌ای رو به سخره می‌گیره، قانونی رو نقد میکنه و نشون میده جهان ما چه بی‌رحم و ترسناک و ظالمانه اداره میشه.
در طول خوندن کتاب قهقهه می‌زدم چه بسا مدام سر تکان می‌دادم و به ولتر نابغه احسنت می‌گفتم که در قرن هیجدهم چنین مطالب جهان/زمان شمولی نوشته که ما در قرن ۲۱ شاهد صورت‌های نوین و بزک‌کرده‌ی این جنایات هستیم. چه حیف که من این کتابو ندارم، اما قطعا میخرمش و بارها می‌خونمش. 
        

          کاندید گفت: «پس این دنیا به چه منظور ساخته شده است؟» مارتن پاسخ داد: «به‌منظور اینکه لج ما را درآورد.»

این کتاب بامزه و کوتاه همان‌قدر که نقد لایب‌نیتس و بهترین جهان ممکنش است، نقد تمام کسانی هم هست که بر این باورند که هر اتفاقی که می‌افتد، هر قدر هم بد و مصیبت‌بار، حتماً خیر و حکمتی درش بوده.
        

          ((بهتر است بدون بحث و استدلال کار کنیم، فقط این طور می شود زندگی را تحمل‌ پذیر کرد))
"از متن کتاب"
پس از پایان  کتاب به یاد این جمله تامل برانگیز از میگل د اونامونو  فیلسوف اگزیستانسیالیست اسپانیایی افتادم :
((زندگی نمی تواند خود را تسلیم عقل کند، زیرا غایت زندگی زیستن است نه دانستن))
کتاب دارای سیر داستانی ساده و تک زمانه است.شخصیت اصلی داستان کاندید نام دارد که همانند نام خود ساده و خوش باور و صادق است.کاندید که به تبع استاد خود پانگلس باور دارد که این جهان بهترین جهان ممکن است و هر چیزی بهترین اتفاقی است که می افتد در مسیر زندگی با رویداد هایی مواجه می شود که به این باور شک می کند .او در  هیچ جایی خوشبختی و سعادت را نمی یابد مگر در کشوری غریب تحت عنوان الدورادو که رفاه در آن به سبب این است که در آن جا اصلا نهادی همچون کلیسا و صنفی همچون روحانی در آن یافت نمی شود . در اواخر داستان حتی پانگلس نیز همانند گذشته به بهترین جهان ممکن باور ندارد اما از این حیث که خود را فیلسوف می داند و معتقد است که فیلسوف نباید از عقیده خود دست بکشد، همچنان بدان پافشاری می کند . در مقابل پانگلس، کارکتری دیگر به نام مارتن که دانشمندی فقیر است قرار دارد. وی معتقد است که این بهترین جهان ممکن نیست و نسبت به همه چیز شکاک است . کاندید نیز سرگردان در میان آراء و دیدگاه های مختلف است اما به جهت خوش بین بودنش تا آخرین لحظه امید این را دارد که به خوشبختی و سعادت همراه با معشوقش دست یابد.
به طور کلی می توان گفت ولتر در این اثر قصد دارد به نقد مسیحیت و نهاد کلیسا ، فلسفه به ویژه فلسفه لایب نیتس بپردازد.
        

          باسمه
🔰 متن کتاب روان هست و حجمش کم. راحت امکان مطالعه سریعش هست. برای من از حالت عادی کمتر طول کشید و حتی موازی کتاب اصلی که دارم میخونم پیش بردم.
🔰 چیز جالبی که دیدم، تشابه روند تعریف کردن ماجرا با داستان های نوین ادبیات ایران بود! ادبیاتی که با مطالعه آثار کلاسیک غربی خصوصاً فرانسوی شروع شده بود. خلاصه یاد اون متن ها زنده شد…
اما…
🔰 علی رغم اسم ولتر، چیز خیلی خاصی نداره… هجویه ای بر دوران گذشته برای ما و دوران معاصر برای ولتر !
🔰 عمر ولتر به انقلاب فرانسه قد نداد؛ اما ریشه های ذهنی جریان روشنفکری موثر اون، در قالب این داستان  قابل مشاهده هست. مخالفت با نهاد دین (که وقایعش مشهور هست) و حتی ملی گرایی به معنای منفی (گرچه این حرف تا زمان کمون پاریس خیلی نمود عملی پیدا نکرد). اگرچه نگاه انتقادی ولتر در اروپا هم برقراره؛ اما دید منفی ولتر به عقاید و مردم غیر اروپایی (مسلمانان و یهودیان) چیزی بود که واقعاً آزار میداد. چیزی که برای درک علت وقابع قرون بعد اروپا نسبت به بیرون از خودش، مفید بود…
🔰 برای من اثر ویژه ای نبود؛ نمیدونم شاید اون دوران بوده باشه (گرچه موارد مشابه رو حداقل شنیدم). از اسم ولتر یا پیرنگ داستانش توقع بیشتری میرفت. رفت و برگشتهای تکرار شونده از مرگ شخصیتها جالب نبود. موارد جنسی بیش از حد (حتی بیشتر از خشونتها) تکرار و مطرح میشد؛ بدون اینکه کمکی جدی به پیشبرد روند داستان بکنه (بیشتر این حس بهم دست داد که برای عامه پسند کردن هر چه بیشتر این اتفاق افتاده).
🔰 جمع بندی کتاب هم که واقعاً نچسبید. در مجموع خیلی توصیه نمیکنم؛ مگه برای یه مطالعه اختصاصی حول عصر روشنگری یا انقلاب فرانسه (تفننی هم شاید؛ گزینه بهتر دارین ولی).