یادداشت‌های نگـین (20)

          دروغ چرا؟
 عنوان کتاب به تنهـایی ترغیبم کرد برای خریدنـش. 
عنوانی که مـیتونه خلاصـه ای از زندگـی هر کدوم از ما به هر نـحو و معنـایی باشه .
خلاصه داستـان همه جا هست . من فقط میـخوام بگم هانـتای درونگـرای تنها که بین کتابـها دنبال خودش و معنـی زندگی میگرده به شـدت منو یاد خودم مینـدازه .

پایان داسـتان همون چیزی بود ک انتظـارش رو داشتم . 
کتاب کم نظیریه . بخوندیش . همین
        

          جـستارهایـی درباره عشـق عادت و جدایـی .
نویسـنده خوش ذوق به زبان کامـلن امروزی و دلنشـین و قابل درک درباره عـشق و زوایـای مختلفش صحبـت کرده و گاهـی حتا نکتـه هایی ساده اما بسـیار مهم ، واقعـی و حتا تلـخ رو گوش‌زد کرده .
برای من بهترین قسمـتش ؛ اونجایی بود که درباره دوری و عادت صحبت میکرد .
        

          خوشـحالم که بالاخره داستـانی خوندم که واضـح و شفاف و بدون سانسـور اختلاف عقاید زمان انقـلاب رو بیـان میکنه و واهـمه ای از نشون دادن چنـد‌دستـگی ، نارضـایتی و مخالفت رو نداره . 
نویسـنده اونقدر کاربلد هسـت که با وجود کم گویـی از تفـکرات ایرج ، و صرفن با یادآوری خاطراتش ، اون رو محبـوب داستان جلـوه بده.( و حتا شاید عقاید شخصی خودش رو تحـمیل کنه) . درمانـدگی و بیچـارگی مادر و خواهـر داستان ،  نون به نرخ روز خور بودن پدر ، عقاید کورکورانه ی اسد ، سرپیچـی و یکـدندگـی و تفکرات منحصر به فرد و تاثیر احزاب مختلف روی ایرج ، سعید و مجید به زیباترین شکل ممکـن گفته شد و پایان داستـان همونی بود ک از ایرانـی جماعت برمیاد ..!!
این کتاب بهم ثابت کرد سیـاست ، کثافتِ محض هستش و بعد از جنگ و فقر ، اگر میتونستم چیزیو حذف کنم  قطعن سیاست بود . 

« بار دیگه باید بگم من شیفـته قلم معروفی ام .»
        

          همیشـه دوست داشتـم جهـان رو از دید و تصـور آدم‌های نابیـنا ببینم . از بزرگترین ترسـهای من نابیـنا شدنه . و الان که این رمان رو تمام کردم ترسـم چنـدین برابر شد .
رمان خواننده رو با خودش میـکشونه توی ذهن محصـور شده ی دخترک نابینا . جذابیت داسـتان برای من نحوه ی درک محیط پیرامون ، و توجه‌ عمـیق به جزئیات بـدون داشتـن بینایی بود . 
کتاب وایـب منفی داره و حال خوب کن نیسـت . ذهن آدم رو میبنده و به فکر فرو میبره . نکات دارویی و گیاهیش برای منی ک سررشـته ای ندارم ، تخصصی و حوصله سر بر بود . 
بهرحال تجربه متفاوتی بود .
        

          گفتم حالم خوب نیست کتاب چی بخونم؟ 
گفتن زوربای یونانی ببر تضمینی .
حالم خوب شد ، سرزنده ، پر از شور و شوق زندگی
کتاب رو از خیلی جهات میشه مورد بررسی قرار داد . 
من دیدگاه میل ب زندگی جسمانی و لذت بردن از تک تک لحظات ، زندگی در لحظه ، رقص ، شادی ، اهمیت ندادن به مسائل پیش پا افتاده ، و جدی نگرفتن زندگی رو دوس داشتم ! 
اما بعضی جاها انقدر جنس زن رو تحقیر کردن و به چشم ابزار بهش نگاه کردند که تفکر فمنیستی میومد سراغم و از شدت خشم کتاب رو میبستم و توان ادامه دادن نداشتم ! 
اما باید ادامه میدادم و میپذیرفتم که که این تفکر وجود داشته و داره و خواهد داشت و من باید تاب خوندن و شنیدن همه نوع تفکری رو داشته باشم که هدف کتاب خوندنم همینه ..
        

          مجموعه ای از داسـتان های خیلی کوتاه که هر کدوم زندگـی روزمره رو از زاویه خاصـی توضیح میداد . به طور کلی هر داستان نکـته ای داشت ک بر حسب اتـفاق یا تاکید نویسنده ، نکته ی چنـد داستان مشترک و طرح داستان ها تکراری بود. حقیقـتن فقط از داستان هایی ک اسم هاشون‌رو در ادامه مینویسم خوشم اومد و باقی برای من جذابیتی نداشت .
داستان های :
ما کدام طرفیم ؟ - عاشقانه - رنده کردن پیاز -دندان شکسته - برتولت برشت در تاکسی -زمستان امسال - آن طرف - یک داستان ساده - اول مهر - اخر خط -پنج دقیقه - شباهت - قصه - پاییز -مرد جلو تاکسی - خواب و بیداری
        

          و اما سمفونـی مردگان 
بالاخره خوندمش.
همیشـه وقتی کتابی بولد میشه و همه ازش تعریـف میکنن ، میذارم بگذره و بگذره تا وقتی اون جـو تمام بشه و بعد بخونمش . اینجوری تحت تاثیر فضـای تعریف و تمجید و یا نقد کتاب قرار نمیگیرم .
سمفونی مردگـان رو به همین دلیل با تاخیر زیاد خوندم .
رنـج‌نامه ای محزون ، روان ، دلنشـین، تلخ و تاثیـرگذار ..
شاید این جمله برای تمامی آثار معروفی عزیز کاربرد داشته باشه .
حداقل برای ۴ رمانی ک تا الان ازش خوندم و یکی از دیگـری شیوا تر ! 

من شیفته قلم معروفی ام . این کتاب هم بسیار هنرمندانه نوشته شده بود . قطعن زیاد ازش صحبت شده و من صرفـن حسم به کتاب رو یادداشت میکنم و نه بیشتر .
قصـه ی تلخ خانواده ای ک به خاطر وجود تفاوت های شخصـیتی و رفتاری ، تفاوت در افکار گفتار و در نتیجه عمل ، هیچ وقت روی خوش زندگی رو ندید .
کتابـی که به من یادآوری کرد قدر خانواده حمایتگـرم رو بدونم .

نکته ای ک دوس دارم اینجا بگـم ، انتخاب هنرمندانه و موزون عنوان کتاب و موضوع و حتا موومان های( movement ) کتابه ک هارمونی بسیار قشنگی داشت .

و در آخر من عاشق اسم سورملیـنا شدم !
        

          از عنوان کتاب که بـسیار درخور انتخـاب شده راضـی‌ام!
شخصـیت اصلی کتاب که نویسـنده هستش بین داسـتان هایی ک مجـبور به ساختنش میشه و شکـنجه های وحشـتناکی که دچارش میشه ، ذوووب میشه . 

اولین کتاب نویسنده هستـش و مثل مابقـی آثارش قوی نیست . اما قلـم ِ معروفی رو باید خوند . همیشه و در همه حال .
        

          چی بگـم از زیبایی و لطافـت این کتاب که ۲۹ سال نوشـتنش طول کشید و یک روزه منو شیفـته‌ی خودش کرد؟! 

محتـوا و موضـوع بی نـظیر کتاب ، توصیفـات کم نـظیر ، ایجـازهای بجـا ، و عـشق و انـدوه ِ بی پایـانی که سـراسر داستـان رو گرفته .. 

داستـان جوری شمـارو با خودش میکـشونه جوری شمارو غرق لطافـت و عشـق و بغـض میکنه که به سخـتی میشه ازش دل کند .

بارها میخواسـتم بریده هایی ازش شِر کنم اما این کتاب چنان شاهکـاری بود که تک ب تک جمله ها و بنـدهاش برام جذابیـت داشت.

میتونم ساعتها درموردش صحبـت کنم اما اینو بگم که :
رفت توی قلـبم همین و بس :)
        

          کتابـی سرگرم کننـده و درعین حال واقعـیت و بسـیار شبیه به زندگـی خیلی از ماهـا .
حجم کتاب زیاد نیسـت ، نویسنـده پرگـویی نکرده ، به اندازه و خوشایـند به جزئیات پرداختـه و نثر کتاب مثل همه ‌ی کتابـهای ‌پیرزاد روان و دلنـشینه .

من دو داسـتان اول رو بسـیار پسندیـدم و ارتباط گرفتم .
        

          خیلی وقتـها ، رنـدوم و اتفاقـی کتابی که مطالـعه میکنم با حال و هوای خودِ اون موقعـم هارمونی داره . حالا به هر راهـی یا خودم ربطـش  میدم و یا واقـعن خدا اینجـوری آرامش و escaping  رو بهم هدیـه میده .

کتاب بادام رو تمامـش کردم و یه جمـله ش که بارها تو ذهـن من و زندگـی من تکرار شده رو از زبـون گُنِ قصـه خوندم :

“خوش به حـالت…! لعنـتی، خوش به حـالت که هیـچ احسـاسی نداری ! کاش منم مثـل ِ تو بودم ! “
        

          روایـتی خواندنی از روزمـرگی ها و روزمردگـی های مادری ۳۷-۳۸ ساله در شهری کوچـک با دغدغـه های مشـترک بین مادرها و زنهـای اغلب خانـه‌دار !
موضوع داسـتانی کتـاب ، موضـوع خاص و پرمحتـوایی نبود ، ولی قلـم نویسنـده چنان حرفه ای و جـذاب بود که با اکـراه کتاب رو زمـین میذاشتم !
من براحتی تونسـتم همذات پنـداری کنم با کلاریـسِ قصه و دغدغـه هاش . پیـشنهادمیکنم از خوندنـش لذت ببرید . غرق داسـتان و جزئیاتی میشـین که در اون زویا پیرزاد نه اغراق کرده و نه کم گویـی .

البـته این هم بگم که اولیـن کتابی بود که راجع به ارامـنه با همه اسامی زیبا و خاص و گاهن دغدغـه هاشون میخوندم .
        

          اول بگم که کتابی که من خوندم ۲۴۵ صفحه داشت و نه ۲۰۸ . (سانـ.سور)
هرچقـدر سعی کردم ارتباط بگیرم، معنی و مفهومـی که نویسنده تلاش میکرد بهم برسونه رو بفهمم، نتونستم!
اینجوری بودم که ته داستان از خودم میپرسیـدم خب که چی؟!
هر قصه شو میتونم تو نهایتن ۵ جمله خلاصه کنم! این همه طول و تفسیر برای چه؟؟

تعاریف زیادی شنیدم . اما من ( درحال حاضر و با این شرایطم) باهاش عجین نشدم .
        

          همیـشه خوندن کتابهـایی با حجـم زیاد برام پر دغدغـه بوده . به پیشـنهاد پدرم این کتاب رو خوندم و فقط ۱۰ روز نیاز داشتـم تا کتاب رو تمام کنم ! کتاب همه جا باهام بود . از هر فرصتـی برای خوندنش اسـتفاده کردم . جذاب بود . کشش داسـتانی داشت . بدون نقـص نبود . میشد بهتـر باشه . میشد مختصـرتر باشه. اما خط داسـتانی با جزئیات بسیار ریز و کامل داشت ک خواننـده رو با خودش پیش میبرد .
این نکـته رو هم دوس داشتم اینجا بنویسـم که انتخاب اسمـها رو دوس داشتم . 
پندار 
همت 
آزاد 
بیدار 
شفق 
بلور 
بانو
        

          کـتاب حجـم کمی داره ولـی کشـشِ محتـوایی خیلی زیاد .
داسـتان هایی کوتـاه و خواندنـی و گاهی با پایـان غافلگـیر کننده و جذاب .
فضای داسـتان‌هاش کمی به کتاب های صادق هدایت شبیه بود . 
نسـخه ی قدیمی و فوق العـاده ی این کتاب رو (چاپ ۱۳۳۹ ) تو کافـه ی مورد علاقه م پیدا کردم و قبل از حاضـر شدن سفارشـم ، غذای روحمـو نوش جان کردم 😉 :)
        

          من از اون آدمایی ام که بعـضی وقتـا به نصـیحت احـتیاج دارم .
این کتـاب این نیـاز منو مخـصوصن وقتـی دلخور و دلگـیرم به بهتـرین شکل ممکـن برطرف میکنه.
از معـدوووود کتـاب هایی هسـتش که هیـچ وقت تو کتـابخونه م بایگـانی نشد و همیـشه دم دستٰمه برای یاد آوری بجـا و دوستـانه ی پونه جون .
        

          من ایـن کتاب رو تو روزهـای پر دغـدغه ی فکـری با صدای دلنشـین پیام دهکـردی و موسیقـی بک‌گراند بسـیار زیبایی گوش دادم و شاید همین باعث شد‌حـس خوبِ عمیقـی نسبت به کتاب و متن عاشقـانه ش داشته باشم 
بعضـی جملات انقدر زیبا بود و البته گاهی پیچیده ، که بارها برمیگشتم و دوباره و سه باره مرور میکردم‌.
تجربه لذت بخشی بود .به جـانم نشست :)
        

          ایـن کتـاب برای منِ بوشهـری عزیزه . انقـدر باهاش عجـین شدم که انگـار تو یه بعد از ظهـر گرم تابستـونی نشستـم و با خانواده ، زندگـی یکی از همشـهریام رو برای هم تعـریف میکنیـم.

اگـر ذره ای به بوشـهر قدیم و زبان بوشهری علاقه دارین پیشنـهاد میکنم اینو بخونید .
        

          •تمـام زندگی هیاهویـیست پس کمی دیگران را بخنـدان و بهترین کاری که میـتوانی را انجام بده و چیزی را جـدی نگیر !
• ساده ترین معـنای زندگی خوشـی است ، خود شعـف و شادی و تجـربه های زندگی و سلامت جسـمی، ارضا و آرامش عضلـات و حواس، راحتی گوش و چشم و ذائقـه .
•حقیـقت به ما میگوید ،خوشبخـتی حالتی از رضایتمندی ذهنی روانی است .
        

          من و نورا سـید با این تفـکر که “برای این زندگـی ساخته نشـده ایم ، فشـاری بی وقفـه تحـمل میکـردیم ، “چیـزی آنقدر آزاردهـنده که نه میتـوانستی تحمـلش کنی و نه آنقدر قوی که بتوانی آنرا کنـار بزنی “
اما در آخر با تجـربه کردن زنـدگی های موازی به این نتـیجه رسیدیم که حلـقه گمـشده زندگی‌مان *عشـق* بود و “حسـرت است که مارا پژمرده و تبـاه میکند” 
پس  با اشتـیاق به زیسـتن با عشق و بدون حسـرت ,با جملـه و شعار “من زنده هسـتم “ به زندگی بازگشـتیم .

* I am alive *