یادم میاد روز ولنتاین منتشر شد چه تصادف مبارکی ، با تصویری که از آقای وحدانی و قلمشون داشتم تهیه ش کردم ، حالا توی رقابته با اثر اول این نویسنده ... هر دو کتابی که می خونم ، دوباره دال دوست داشتن و عین عاشقی رو مرور می کنم به چشم می خونم به جان گوش میدم و دوباره با یه باطری فول شارژ میرم سراغ بقیه کتاب های دنیا ... هر دو کتاب دو خط فاصله ...
          

            من با این دو کتاب حسین وحدانی، احوال سالیان مختلف خودمو زمزمه و مرور کردم. نمی‌دونم چرا بهش چهارستاره دادم و مثلن سه‌ یا پنج‌ ستاره ندادم. کتابی که انقدر خوب و روون و از تهِ احوالات آدمی نوشته شده احتیاجی به امتیاز نداره و امتیاز، معیار خوبی براش نیست.
به نظر من این کتاب لزومن برای همه نوشته نشده، ولی خوندنش چیزهایی رو به یاد آدم میاره که رو کیفیت زندگی‌اش تأثیر داره.
          

            کتابی با سبکی متفاوت در آغاز ،  توصیف و جمع بندی هر فصل. 
در این کتاب اتصال هنرمندانه ی چندین عنصر و روایت رو در هر فصل میشه دید . مثلا مثال و خاطره ای بیان میشه ، رها میشه ، ادامه ی متن ... و در نهایت دوباره بهش اشاره میشه ؛ دقیق ، هوشمندانه و دل نشین 

          

            عین عاشقی جستارهای در مورد عشق و دوست داشتنه که گاها در بعضی از موارد می‌تونه ذهن رو درگیر کنه. از این جهت که نویسنده استعاره‌های خوبی می‌سازه قابل تحسینه اما خب در حد جستار (که احتمالا هدف هم قرار گرفته) باقی مونده. من این کتاب رو بهتر از دال دوست داشتن می‌دونم و البته جدا از اون انتخاب اسم این دو کتاب برام کلا جذاب بود!
این کتاب هم جز اون‌هایی بود که در راستای گوش دادن به کتاب صوتی انتخابش کردم اما خب برخلاف اینکه گوینده طرفدار زیاد داره سلیقه‌ی من نبود! 
عین عاشقی مطالب خوبی داره، نکاتی برای فکر کردن مخاطب ارائه می‌ده اما همچنان جز کتاب‌هایی که برای هر مخاطبی حرفی داشته باشه نمی‌دونمش.