یادداشت‌های مهدی درویش زاده (17)

          کتاب مفهوم درست و قدرتمندی را به یدک می کشد اما سطحی و ضعیف نوشته شده.
        

          از اولین داستان های کوتاه نوشته شده توسط داستایوفسکی.
داستان راوی زندگی جوانی محجوب،باهوش و علاقه مند به علمی است که به دنبال محلی برای سکونت جدید خود است.جوان که در تفکرات و عالم خود سیر میکند ناگهان با دختری دیدار میکند که میل و کشش بی وقفه ای نسبت به او و حالاتش پیدا میکند و سعی در برقراری ارتباط با او دارد و این شروع ماجرای دردناک اوست
        

          کتابی از جک کرواک،از پیش گامان نسل بیت آمریکا در دهه 1940 و 1950،نسلی که مقدمات پیدایش جنبش های گوناگون ادبی و اجتماعی در آمریکا را فراهم کرد.جنبش های دانشجویی،جنبش هیپی و ... خود را وام دار این شخصیت ها و تفکراتشان می دانند.
"در راه" بی وقفه و طی فقط 21 روز در 21 آپریل 1951 نوشته شد.جک کل متون را بدون ویرگول و در یک رول کاغذی ۳۶/۵متری نوشت.
کروآک به مرور خاطرات سفرهایش در آمریکا و مکزیک می پردازد و علاوه بر آن نگرش خود و دوستانش نسبت به زندگی و اجتماع را نیز نمایان میکند.در نظر داشته باشید وقایع کتاب در سال 1947 الی 1949 رقم خورده اند.
کتاب در راه در واقع دفترچه خاطراتی از کروآک است که فقط نام شخصیت هایش عوض شده و تمام افراد و ماجراهای درون کتاب حقیقت دارند.در این کتاب سبک زندگی و اهداف نسل بیت نشر پیدا کرده،نسلی که بی پروا و بی هیچ ملاحظه ای به دنبال لذت های گذرا و لحظه ای بود و عاشق و دلباخته موسیقی های جاز و راک.این تنها ویژگی این نسل نبود،مواد مخدر،روابط جنسی زودگذر و بدون مرز و البته در لحظه زندگی کردن بدون تفکر به آینده را میتوان از ویژگی های دیگر بیت ها دانست.
        

          "لیبرالیسم محصول تفکر انسانی است که از دین جدا شده و همراه با تحولات اجتماعی،تفکراتی را بوجود آورده است"
اگر در کتاب کوتاهی قصد داری نگاهی کلی به لیبرالیسم و مدرنیته داشته باشید کتاب خوبیست.با توجه به 
گزیده گویی و نقاط تاثیر گذار لیبرالیسم بینش کلی به شما میدهد تا در مطالعات بعدی استفاده کنید.
        

          ترکیبی از نویسندگان روسی.
قلمش ترکیبی از چند نویسنده معروف روس (داستایوسکی،گورکی و حتی شاید چخوف) است اما ساده تر.
جذابیت این داستان به درگیری که برای مخاطب ایجاد میکند برمیگردد که همواره خودش را به جای شخصیت اصلی میبیند. نکته دیگر مفاهیم عمیقی است که نویسنده پیرامون روح انسان و آزادی روح در قالب رمانش گنجانده و بار معنایی رمان را بالا برده.
        

          "اما  آدمی که به فسق و فجور عادت دارد،برعکس،همیشه سعی میکند کارش را عادی تر و پیش پا افتاده تر جلوه بدهد.ممکن است عملش صد برابر بدتر از آن آدم محجوب باشد،اما ظاهرش را با نزاکت و شایسته نگه میدارد و حتی انگار داعیه برتری هم بر شما دارد" 

نازنین از نوشته های بلند اواخر عمر داستایوسکی است که 5 سال قبل از مرگش آن را نوشته بود.این اثر در واقع در زمان پختگی کامل او چه از نظر ادبی و چه فلسفی نوشته شده است.داستان را از زبان مردی عاشق پیشه میشنویم که بر اثر اتفاقی که برای همسرش افتاده،دائم در حال گفتگو درونی و قضاوت خود است،گو آنکه خود هنوز کامل متوجه نشده چه بر سرش آمده و سعی دارد با همین گفتگو درونی به نتیجه برسد که چه شده است؟
ترجمه کتاب خوب و دلنشین و روان است،حجم کم کتاب هم مزید بر علت شده تا در زمان کوتاهی بتوانید آن را مطالعه کنید...
        

          مردی را تصور کنید که بعلت خیانت همسرش قصد خودکشی دارد اما خودش شهامت اینکار را نداشته و قاتلی استخدام میکند که او را به قتل برساند،اما در نقطه ای از زندگی وی از این تصمیم پشیمان شده و دنبال راه نجاتی میگردد...داستان این رمان از این قرار است.
ترجمه جالب از آب درنیامده و مخاطب راحتی که باید با ترجمه داشته باشد را ندارد و بعضی پاراگراف ها نامانوس و غیرقابل فهم هستند.در نقطه ای حتی اسم دو کاراکتر جا به جا گفته می شود(لینا و تولینا در ابتدای آشنایی).
در کل متن قابل قبولیست و میتوانید اگر مقداری به هیجان(فقط مقدار کمی) علاقه دارید این کتاب را مطالعه کنید.
        

          "قبلا از رو خریت خیال می‌کردم خیلی باهوشه، واسه اینکه خیلی چیزا از نمایش و سینما و ادبیات و اینا می‌دونست. اگه کسی ازین چیزا سر در بیاره خیلی طول می‌کشه آدم بفهمه طرف مشنگه یا سرش به تنش میارزه"
کتاب روایت نوجوانی است که بعلت مشکلات درسی و شیطنت هایش از مدرسه شبانه روزی اش اخراج شده و چند روز دیگر باید به منزل برگردد.هولدن که شخصیت اصلی ماجراس تصمیم میگیرد چند روز زودتر از مدرسه بیرون بزند و بدون اینکه به خانواده اش اطلاعی دهد این چند روز را خارج از خانه و مدرسه بگذراند...داستان هم پیرامون همین 3 روزی است که وی خارج از مدرسه به سر میبرد.
زبان صریح و بی پرده این نوجوان در روایت اتفاقات یکی از عوامل جذب به این کتاب است.درست است که این کتاب ظاهرا برای نوجوان هاست،اما کاملا مخاطبش بزرگسالان و دنیای آن هاست.ترجمه محمد نجفی هم کاملا حس نویسنده را منتقل کرده و کمتر مطلبی در این رمان نامفهوم می ماند.
        

          گام دوم انقلاب اسلامی،گامی است که انقلاب باید با شناخت گذشته خود(نقاط قوت و ضعف) پیش به سوی قله های بلندتری از پیشرفت بردارد.
بر همه مردمان کشور واجب است که بدون سانسورهای رسانه ای غرب،بدانند ایران در چه عرصه هایی رشد داشته تا به جای احساس ناامیدی،با تلاش و امیدواری قدم به سمت آینده روشن بردارد.
در این کتاب سعی شده با بیان آمارهای جهانی معتبر،اولا ایران را با دوران قبل از انقلاب اسلامی مقایسه کنند،ثانیا با دیگر کشورهای جهان و منطقه.آمارها بسیار شفاف و دقیق هستند و می توانند به عنوان سند استفاده شوند.
نقدی که به کتاب وارد است،توضیحات جهت داری است که گاها بر متن ها اضافه شده.بهتر بود از آن جهت که کتاب سعی بر مستند سازی پیشرفت ها دارد،در متن از جانب خاصی جهت داری نکند تا مخاطب عام احساس راحتی بیشتری با متن داشته باشد و با اعتماد کامل نسبت به بی جهت بودن آمار کتاب را مطالعه کند.
        

          همانطور که از اسم کتاب پیداست،با اثری مواجهیم که مخاطبینش علاقه مندان به کتاب یا همان خوره های کتاب هستند.
احسان رضایی صرفا به بیان خشک این آداب نپرداخته و هر بخش را با خاطره شیرینی از خودش ترکیب کرده که متن را جذاب تر کرده و همزاد پنداری بیشتری را از طرف مخاطب جذب خودش میکند.بخش ها اندازه مناسبی دارند و حوصله مخاطب از این بابت سر نمی رود.در کل اگر از آن دسته افرادی هستید که عشق کتابید و هر لحظه در ذهنتان با کتاب خاطراتی می سازید،این اثر احسان رضایی حس خوبی بهتان خواهد داد و در کنارش توصیه های مفیدی هم به علاقه مندان کتاب میکند که برخی از آن ها حقا  کاربردی هستند
بخشی از کتاب که راجب امانت دادن کتاب است:
"تا آن روز به کسی کتاب امانت نداده بودم.از کسی،جز کتابخانه های عمومی هم،کتاب نخواسته بودم.مواظب کتاب های خودم بودم و خدای شترهایم.صنعت نشر برای خودش خدایی داشت.من نگران همان چندتا دانه کتابی بودم که هر کدامشان برایم خاطره ای داشت و عزیز بود.اما جلو این فن آخری،کم آوردم،بدل خوردم و نتوانستم مقاومت کنم....
        

          *گاهی وقت ها مردن برای آدم عروسی است،جدی میگویم*

کتاب،خاطرات خودنوشته خسروباباخانی  است که سال های زیادی به مواد مخدر اعتیاد داشته...
داخل کتاب از ناامیدی ها،معضلات،افکار و حتی دغدغه های افرادی که سالیان سال است معتاد هستند و بقیه جامعه با چشم تحقیر و دشمنی به آن ها نگاه میکنند میگوید.
با این کتاب نگاهمان به معتادها عوض میشود و با زجرهایی که از طرف خود،جامعه،خانواده و گاها پزشک ها به آن ها وارد میشود آشنا میشویم...
شاید بعد از خواندن این کتاب به هر معتادی که برسیم از چشمانش دردهایش را بهتر بخوانیم...
        

          نگارش جذاب و پر هیجان در کنار تصویر های جاندار،باعث شده که مخاطب کمتر احساس کند با یک کتاب مواجه است… بعد از چند صفحه نوشته،چندین صفحه تصویرگری مرتبط وجود دارد که این مورد باعث شده تا حس دیداری به سمتی برود که گویا در حال تماشای فیلمیست نه کتاب خواندن و از آنجایی که موضوع و محتوای رمان هم مرتبط با یکی از پیشگامان فیلمسازی جهان(ژرژ میلیس) می باشد،هماهنگی فرم ارائه و محتوا به حداعلی میرسد و نویسنده به بهترین شکل به مقصود خود دست پیدا میکند.
        

          داستان روایتی از چند پیر سالخورده است که به دنبال کنجکاوی خود پرونده های پلیس را در دورهمی خود در ۵ شنبه ها دنبال می کنند و سعی در حل آنان دارند.
با اینکه از اسم رمان انتظار می رود که شاهد یک اثر جنایی و شاید ترسناک باشیم،اما بیشتر شاهد ذکر خاطرات چند پیر سالخورده هستیم که در کنار روایت زندگی آنان،روایت رمان و قتل ها هم جلو می رود.
در این رمان ابدا به دنبال هیجان نباشید که خبری از آن نیست و مانند شخصیت های پیرش خسته کننده و گاها سردرد آور می شود.
        

          از آن دسته کتاب هایی که اگر به دست مخاطب هدفش برسد، مخاطب سفت کتاب را میچسبد،در آغوش می فشارد و تا سرخ شدن چشمانش به خواندن  یکسره آن ادامه می دهد.
داستان سفر شیطان را روایت میکند و در چند روایت موازی داستان دنبال می شود...
        

          کتاب روایتی است از مشکلات زندگی همسایگانی که در یک برج ۱۷ طبقه زندگی میکنند.
هر یک از شخصیت ها درگیر یکی از مشکلات دنیوی خود است...
نام کتاب از حدیثی با همین مضمون از امام علی گرفته شده.
موازی بودن داستان و ارتباط شخصیت ها در زندگی هم،یکی از نکات جذاب کتاب است.
پایان بندی میتوانست بهتر باشد...
        

          خاطرات کوتاه و ساده از زبان همرزمان...
کتاب روایت هایی از رشادت های برخی از فرماندگان دوران دفاع مقدس است.روایت ها بی آلایش و ساده است و مخاطب را زیاد درگیر نمی کند چون فضاسازی خوبی ندارد...
        

          کتاب گویا و قابل فهم است و زبان شیرینی دارد اما در فصول مختلف وحدت موضوع وجود ندارد و خیلی از موضوعات چندباره تکرار می شوند…