یادداشت‌های احمدرضا اکرمی (31)

          اولین کتابی که از تولستوی خوندم.
داستان دو پایان دارد و در هر دو پایان عاقبت گناه (شهوت) چیزی جز ویرانی نیست. 
خوب، آموزنده و قابل تامل.
        

          دوست داشتنی.
        

          آن‌چه می‌ماند ایران است.
بیست و سه روز از تاریخ ایران. سوم تا عصر بیست و پنجم شهریور ۱۳۲۰. اشغال ایران توسط متفقین، برکناری رضاشاه و تاج گذاری محمدرضا. شخصیت اصلی داستان محمدعلی فروغی است که پیرمرد ۶۵ ساله ایست که بعد از ۶ سال خانه‌نشینی برای سروسامان دادن به این اوضاع قاراشمیش پس از اشغال کشور سکان دولت را در دست می‌گیرد و ایران را از این "پیچ تاریخی" به سلامت عبور دهد. حقیقتا شخصیت فروغی رو دوست داشتم.
        

          از اولین کارهای داستایفسکی که به شیوه‌ی طنز به نقد جامعه پرداخته
        

          جنایی خوب و خوش خوان از ژاپن
کم حجم
ترجمه روان
مناسب برای شب و زمانی که حال و حوصله کتاب سنگین نیست (از نظر من)
        

          کتاب متشکل از ۶ داستان کوتاه گزارش گونه است که درونمایه آن‌ها مرگ و عشق است. خوندنش تجربه‌ی بدی نبود. به یکبار خواندن می‌ارزد. فیلم بدون قرار قبلی برداشتی آزاد از یکی از داستان‌های این کتاب است.
        

          کتاب شرح نامه‌های بین هلین هانف آمریکایی، نمایشنامه‌نویس گمنام و کتاب‌خوان شوخ، و فرانک دوئل انگلیسی، یکی از فروشنده‌های کتابفروشی مارکس و شرکا، بین سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۹ است. چیزی که جالب و دوست داشتی بود برام این بود که چطور با ۳۰۰۰ مایل فاصله یه رفاقتی بین این دو نفر شکل می‌گیره که آدم رشک می‌بره به این رفاقت.
        

          «درد این جاست که آدمیزاد روی زمین تنهاست»
فوق العاده و دوست داشتنی.

        

          مزخرف. تا صفحه ۵۰ بیش‌تر نتونستم تحمل کنم.
با سلیقه من جور نبود
        

          تلخِ تلخِ تلخ.
فک نکنم به این زودی فراموشش کنم.
        

          داستانی طنز در نقد فضای جامعه نظام سوسیالیستی شوروی که فقط با چاپلوسی و پاچه خواری می‌توان امتیاز کسب کرد.
ترجمه روان بود و نثر کتاب به صورتی است که می‌توان سریع خواند.
بخش‌هایی از کتاب:
یقیم ادامه داد: «پس به من بگویید کجاست آن تساوی و عدالتی که ما این همه ازش دم می‌زنیم؟ کجاست؟ به من بگویید کجاست آن تساوی و عدالتی که روزنامه هایمان یکبند درباره اش حرف می زنند؟ آیا ما انقلاب کردیم که شاهد چنین بی عدالتی هایی باشیم؟» ص۹۴
.
من این حرف ها را فقط در خانه ام می زنم، زیرا حزب خواهان وفاداری ماست، نه عشق ما. من مجازم که از حزب بدم بیاید اما موقعی که لازم باشد من سرباز حزب خواهم بود.ص۱۱۳
.
تو فکر میکنی که اگر علیه رژیم شوروی ننویسی، ما می آییم و ازت تشکر می کنیم؟ نه، اشتباه میکنی. فقط کافی نیست که علیه ما نباشی. تو باید طرفدار ما باشی و علناً این طرفداری ات را هم در نوشته هایت و در سخنانت ابراز کنی.ص۱۱۸
        

          مجموعه‌ی 8 داستان کوتاه از نیکلای واسیلیویچ گوگول.
داستان‌هایی عالی و خواندنی که برای آشنایی با گوگول عالیست.
با اینکه از خواندن این کتاب بیش از دو سال می‌گذرد هنوز بعضی از داستان‌های آن بخصوص داستان شنل هنوز در ذهنم زنده است.
        

          مجموعه‌ای از 10 داستان کوتاه از  چخوف بزرگ بهمراه نقد و تفسیر. 
همه‌ی داستان ها دلچسب و خواندنی بودند.
کلا چخوف چه در داستان کوتاه چه نمایشنامه عالیست
        

          داستانی جذاب با پایانی غیر قابل پیش بینی. با اینکه داستان رو میدونستم و قبلا به صورت صوتی از ایرانصدا شنیده بودم باز هم متنش جذاب بود. 
ترجمه روان بود اما نیاز به بازبینی دوباره داره چون فقط یکی دوبار حس کردم که روند داستان درست نیست و به متن اصلی مراجعه کردم و فهمیدم ترجمه کلا غلط بوده (ممکنه تایپیست اشتباه کرده باشه) و بعضی جاها هم غلط املایی داشت.
        

          خلاصه‌ی داستان این است که جوانی با همسرش که نامش «الیا»ست در روستایی زندگی می‌کند و از زندگی لذت می‌برند اما همسرش را گروگان می‌گیرند و او برای پیدا کردن او به شهری باید برود که از آن متنفر است و با کسی رو در رو شود که قدرتمندترین فرد آن شهر است و ...

اول اینکه کتاب دوم نویسنده است از نظر من شروع جذابی ندارد. اما هر چه جلوتر می‌رود به دلیل معمایی بودن داستان به جذابیت آن افزوده می‌شود و می‌توان آنرا تا آخر ادامه داد. مشکلی که من در داستان دیدم عدم فضاسازی و شخصیت پردازی است. ایده‌ی داستان خوب و جالب است اما جذابیت آن به حدی نیست که بتوان ستاره‌ی بیشتری به آن داد.


        

          دومین نمایشنامه‌ای که از ایبسن خوندم و عجب چیزی هم بود. چیزی راجع به داستان نمی‌گم برای کسایی که با اسپویل مشکل دارن. باید خودتون بخونین حظ ببرین.
کاش فرصتی پیش بیاد نمایش این اثر رو هم ببینم