بسم الله 

طبیعی است که این کتاب به هیچ وجه برایم جالب نبود.
و قرار نیست که ما از یک نویسنده تمام آثارش را دوست داشته باشیم.
این داستان جزو اولین نوشته‌های اوست...
همان حس نوشته‌های داستایفسکی روانشناس و جامعه‌شناس را دارد
اما قدری جوان‌تر و کم‌تجربه‌تر...
        

          «به‌ نام ‌خدا»

کتاب از دو داستان تشکیل شده که هردو متعلق به اوایل نویسندگی داستایفسکی هستند.
از آنجا که  داستان دوم (رمانی در نُه نامه) را_ که خیلی روسی بود_ متوجه نشدم  چند خطی که در ادامه می‌آید، ناظر به داستان شوهر حسود است:

کتاب طنز موقعیتی قوی‌ای داشت و خیلی بجا از این طنز استفاده شده بود.
دیالوگ‌ها بسیار کار شده و خوب بودند.
نتیجه داستان ترکیبی از پیام اخلاقی و نقد اجتماعی بود.

در مجموع اثر ضعیفی نبود اما در حد «همزاد» و «بیچارگان» هم نبود.

پ.ن: ترجمه‌ی آقای اسماعیلی سیگارودی بسیار خوب بود و پر بود از پانوشت‌های واقعاً مفید و جزئی‌نگرانه. باعث شد ترغیب بشم باقی ترجمه‌هاشون رو هم بخونم.

        

          از اولین کارهای داستایفسکی که به شیوه‌ی طنز به نقد جامعه پرداخته