یادداشت‌های Bêhzad Muhemmedî (67)

          تا رسیدن به فصل آخر هی میخواستم کتاب‌رو ول کنم کلا نخونم. ولی واقعا فصل آخرش خیلی عالی بود. الان که کتاب رو تموم کردم خوشحالم که خوندمش.
        

          واقعا لذت بردم از خوندنش.
        

          انگار داری گفتگوی یک نویسنده رو با کسی که داره گزارش تهیه می‌کنه در یک روزنامه سیاسی دهه ۶۰ می‌خونی.  واقعا ارزش خوندن نداشت. 

        

          نکته‌ جالب برام این بود که طرف با اینکه هیچ تخصصی درباره بیشتر بیماری‌ها نداشت با تمام استرس‌ها و ترس‌هاش باز بیماران رو عمل می‌کرد. انسان وقتی مجبور باشه چه کارها که نمیکنه.
و یا اینکه دکتر وقتی درباره بیماریی نمیدونست برمی‌گشت توی اتاقش و در کتاب‌ها درباره اون بیماری دنبال راه‌حل می‌گشت. وقتی اینو با زمان الان مقایسه می‌کنم یکم خنده‌داره که شما توی گوگل سرچ کنید مثلا بیماری فلان، انقد تبلیغ و و... میاره که ادم حالش بهم میخوره.
و خیلی نکات دیگه که نمیخوام بهتون بگم تا خودتون برید بخونید.
در کل واقعا لذت بردم از خوندنش.
        

          واقعا لذت بردم از خوندنش هرچند که بدون ایراد نبود. یکی دو فصل از وسطای کتاب به قدری توصیفات زیاده و داستان به کندی پیش میره که دوس داری کتابو بذاری کنار و اینکه کاش پایان بهتری داشت. 
در کل دو ماه تمام من دارم با بردی و ال توی فکرم زندگی میکنم و واقعا لذت‌بخش بود.
        

          فضاها توی داستان به شدت جذاب توصیف شدن ؛جوریکه دلم خواست برای همیشه توی یک آسایشگاه زندگی کنم و ارتباطی هم با بیرون نداشته باشم. اما پایان داستان باز و گنگ بود. و چون من از کتاب‌های با پایان باز خوشم نمیاد یک ستاره کم دادم.  اما فک کنم تا اخر عمر فضای اون آسایشگاه رو فراموش نمیکنم. 
        

          درباره یک سری مسائل می‌تونه بهتون راهکارهایی بده که ذهنتون رو نسبت به مشکلات زندگی آروم‌تر کنه.
        

          در زمان مناسب و وقتیکه بهش نیاز داشتم خوندمش و شد یکی از بهترین‌ کتاب‌هایی که تو زمینه روانشناسی خوندم.
عالی بود.
        

          وشەی زل زل زۆری تیابوو کە خوێندنی کتێبەکەی سەخت دەکردەوە. ئەو واشانەش خەتای وەرگێڕ یان کەسیتر نییە و پێویستە هەبێ. 
        

          نه حس خوبی از کتاب گرفتم.
نه داستان جذابی داشت.
هیچی به هیچی. 
در یک جمله بخوام تعریفش کنم:
غُرزدنای یک دلقک.
شاید این کتاب در دهه ۶۰ میلادی کتاب فوق العاده‌ای بوده باشه چون نویسنده عقاید مذهبی و... رو زیرسوال برده و به نوعی باهاشون مخالفه ولی این کتاب برای خواننده های نسل الان خیلی پیش پا افتاده به حساب میاد.
        

          کتاب بدی نبود. اولاش خیلی ساده شروع شد. جامعه که بزرگتر شد فهم کتابم سخت شد. ولی واسه کسایی که در زمینه اقتصادی مطالعه ندارن ارزش یه بار خوندن رو داره .
        

          دوو چیرۆک لە نۆ چیرۆکی ئەم کتێبەم بەدڵ بوو.
١. مەرگی نووسەر  ٢. ئەولە و مەراقێکی کۆن.
هەڵەی ڕێنووسی زۆریشی تیا بوو کتێبەکە.
        

          درسبک نمایشنامه کتاب بدی نبود. اما من اولین کتابی بود توی سبک نمایشنامه که خوندمش و اصلاا نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم. فک کنم اخرین نمایشنامه‌ای هم باشه که خوندم .
        

          اگر اگر بی‌حوصله و کسلید، و دوس دارید در این زمینه اطلاعات مفیدی به دست بیارید به نظرم این کتاب ارزش خوندن داره. 
        

          همیشه دولت مقصر نیست همیشه بقیه مقصر نیستن. شاید مشکل از خودمونه. تا ما درست نشیم دنیای اطراف درست نخواهد شد.
توصیه میکنم بخونید.
        

          کتاب بیشتر شبیه کانال‌های شخصی در شبکه‌های اجتماعی بود که توش دلنوشته مینویسن.
صرفا کتابیه که نویسنده بگه من کتاب چاپ کردم. سه ستاره رو هم بخاطر این دادم که از بین این دلنوشته‌ها جملات قشنگی هم وجود داشت. وگرنه یک ستاره هم واسش زیاده.
        

          یادداشت ‌های یک آدم منزوی. شاید اگر از لحاظ روانشناسی بهش نگاه کنید جالب باشد که آدم وقتی بهش بی احترامی میشه بیشتر امکان اینو داره که به دیگران بی احترامی کنه و...
ولی از نظر من کتابی معمولی و شایدم سطح پایین بود.
شاید من در زمان اشتباهی خوندمش. 
        

          اگر قبلا این کتاب رو میخوندم شاید سه ستاره میدادم ولی چون در زمان مناسبی خوندم و باهاش تونستم ارتباط برقرار کنم امتیاز کاملو دادم. لازمه که بگم کتاب بیشتر توصیفیه و جوری توصیف و ترجمه شده که شما میتونید خودتون روی توی موقعیت داستان قرار بدید. حس خوبی بهم داد و ازش خوشم اومد.
        

          متن کتاب یا بهتر بگم ترجمه کتاب ادبی و به شکل ادبیات گذشته‌ست. همین یکم از جذابیت داستان کم کرده و باعث میشه بیشتر مطالب کتاب نامفهوم باشن یا به سختی قابل درک باشن. خود کلیات داستانشم زیاد چیز فوق‌العاده‌ای نبود.
جای تعجبه چاپ هشتمشه.

        

          داشتم توی طاقچه میگشتم رفتم تو قسمت بینهایت این کتابو دیدم جا خوردم که اینجا چیکار میکنه. کتاب رو که باز کردم دیدم بلهههه اینم خوندم و نکاتی که واسم جالب بوده هم هایلایت کردم.
خیلی وقته دارم تلاش میکنم کمتر کتاب روانشناسی بخونم چون همشون یه حرفی میزنن. الان از من بپرسن که از این کتاب چی یادت میاد به جرات میگم هیچی. شاید بعد خوندن این کتاب در خیلی زمینه ها ذهنیتم تغییر کرده باشه ولی راستشو بخواید اصلا چیزی از این کتاب یادم نمیاد. 
شاید خاصیت کتاب های غیر داستانی همین باشن. بعد خوندنشون ذهنیتتون راجع به خیلی مسائل تغییر میکنه ولی دیگه شما یادتون نمیاد کدوم کتاب باعث شده کدوم ذهنیت در شما به وجود بیاد. 
از اونجایی که نکاتی که هایلایت کردم جالب و خواندنیه به کتاب ۵ ستاره دادم.