لذتی که حرفش بود مجموعه ای است از ناب ترین تجربه های به ظاهر پیش پا افتاده و هرورزه ی ما مجموعه ای از بدیهات آنقدر که کمتر کسی به شان فکر میکند پیمان هوشمند زاده و منطق روایی ساده و روانش کولاژوار قطعاتی از مشاهدات هر انسانی را از پیرامونش و خاطراتش کنار هم چیده جوری که رای خواننده چاره ای جز حیرت کردن نمی ماند این تکه ها و در کلیت شان این مقالات عریان کننده ی یکی از بارزترین کمبودهای هنر معاصر ماست قدرت دیدن شناختن و شکافتن ساده ترین اتفاقات جاری زندگی و حرف زدن راجع به شان گاعی لازم است انگشت عکاس برای فشردن شاتر بلرزد قلم در دستان نویسنده بلغزد و مخاطب جسارت کندو کاو در جزئی ترین رکن اثر پیش رویش را بیابد این کتاب به قول نویسنده اش توضیح واضحات است