بسم الله النور
اما بعد
نیمه شبِ امشب
نمی دانستم که نویسنده ای به نام رضا امیرخانی هست،تا زمانی که قیدار را خواندم و فهمیدم که در واقع،همچین نویسنده ای وجود ندارد.او حکما نویسنده نیست،جخ می پندارم هیچ است.فقط یک هیچ می تواند از این هیچی زیبایی و عشق خلق کند.
نمی دانستم که منِ او وجود دارد،تا انجا که یادداشت محدثه علیمردانی درباره ی ان را خواندم و حلالیت پایانی اش،باعث شد که دلم بخواهد یک اثر دیگر از امیرخانی بخوانم.
در یک سوم اول کتاب،زیاد پیش می آمد قسمت هایی که فهمم بیجک نمی گرفت و تا اخر هم فکر می کنم که فهم من و شما،بیجک نخواهد گرفت اما کم کم به گونه ای در ان نیروی عجیب و ارتباط غریب و آشنا غرق شدم که نه تنها کشش داشتم،بلکه دلم می خواست کتاب را قورت بدهم!
فکر می کردم یک عاشقانه ای باشد و قلمش خوب بوده باشد و شهرت یافته باشد،اما در حقش جفا کردم اگر بگویم به همین توصیفات "من" ختم می شود.
این کلمات نبودند که مرا واردار به خواندن می کردند،سوخت ذهن و مغزم قطعا چیزی دیگری بود که قلم و دست من از درک و مکتوب کردنش عاجز است.
هشدار لو رفتن کتاب⭕️





تنها کتابی ست که مرگ یکی(که یکی هم نبود) از شخصیت های اصلی و دوست داشتنی حرصم را در نیاورد و مثل موج دریا با آن همسو شدم و مشکلی نداشتم




بی اغراق بگویم،نمی دانم می پسندید یا نه،اما حکما خواندنش به ز نخواندن می باشد.فهم من که هنوز بیجک نگرفته اما ۱ و ۲۰ که می شود،دلم ارام است که حاج علی فتاح ها و قیدار ها و درویش مصطفی ها و سید مجتبی ها و حاج قاسم ها هنوز هستند.
پ.ن:وقتی می دیدم که یه قسمتایی از قیدار یا تیکه هایی از کتابای دیگه ی نویسنده توش هست دلم می خواست از ذوق گریه کنم😭💘
پ.ن²:دیگه  همه ی چیز های قابل بیان رو نوشتم بقیه رو خودتون بخونید...
انتظار چی رو دارید؟بخونید و حیران و و اواره برگردید به آه دریانی...
در پس خرابات روح کنج آبادی ست...
      

        بسم الله النور
اما بعد؛
داس مرگ،نوشتهٔ نیل شوسترمن،نظریه ای از آینده ی بشریت در قالب تخیل است.درواقع،درونمایه ی کلی داستان شبیه به سیرک شبانه بود،یک دوئل،یه کشش و یک عشق.
به نظر می آید که مانند دیگر کتاب ها و فیلم هایی که در باره ی آینده ی بشر که آمیخته با تکنولوژی ساخته شده است می باشد،اما یک تفاوت عظیم وجود دارد:فنا ناپذیری
این واژه می تواند شیرین یا ترس بر انگیز باشد.چه می شود اگر درد،آسیب،بیماری،دولت،اقتصاد،قتل و مهم تر از همه،مرگی نباشد؟اگر هیچ "نقصی" نباشد.
طبیعت،معنای خود را از دست بدهد و همه چیز به دست تکنولوژی مدیریت شود می میرید اما چندی بعد  در مرکز احیا چشم باز می کنید.
تاندرهد می گوید:خوبی مطلق روح را بی حس می کند
نویسنده یا بهای زیادی به تخیل داده و یا تصوری از "دین" و آن سوی مرگ نداشته است...
جاهایی پیش می آمد که با نظریات شخصی که در کتاب امده بود به مشکل بر می خوردم اما درکل،فلسفه ی کتاب را ارزشمند و قابل مطالعه می دانم و می پندارم که تفکر درباره ی این وحشت خانه ی فنا ناپذیر و فساد بی پایان  می تواند خوراک چالش های این روز های برخی مان باشد...
نکته ی مثبت،این بود که من از جزئیات و قوانین و مطاهر دنیای درون ذهن نویسنده در پیشرفت کتاب خیلی ظریف مطلع شدم و می توانستم آن را درک کنم.
فقط نفهمیدم که چرا داس؟
اگر به داستان های واقعا علمی و تخیلی که اینگونه ذهنتان را بر انگیزند علاقه مندید،توصیه می شود این کتاب را از دست ندهید.
      

        بسم الله النور
 اما بعد؛
از جلد و عطر نعنا بگویم یا از کوچه پس کوچه های آبی رنگ با عطر بهار ؟
از قدم زدن با پای پرهنه در نیمه شب های مراکش یا احساس گنجانده شده در آوای الله اکبر اذان پیرمرد ها در آفتاب گرم ظهر؟
شایدم این سحر چای بود که با نعنا حل شد و ایرانیِ جماعت را مشتاق و تشنه کرد...
اما از نظر شخصیت ها و وجه کسانی که در سفر ملاقات کردند ،
من گرمای سباستین را ترجیح می دهم.
این کتاب خوشمزه است،برای تقویت اشتها تجویز می شود.
تقدیم به تمام دوست داران گربه ها!
      

        بسم الله النور
و اما بعد؛
مفید،کوتاه،دلچسب!
      

        بسم الله النور 
و اما بعد؛
نثر کتاب روان و "خودمانی" است و با اینکه خواننده را  مخاطب قرار نداده است اما این احساس به من القا و موجب اشتیاق بیشترم برای خواندن شد.
در لا به لای سخنان آقای عرب،می توان به تفاوت ها و نکات مثبت و منفی جامعه ی غرب و جامعه اسلامی پی برد و چیزی که این مقایسه را جالب می کند، این است که در بارهٔ آمار صحبت نمی کنیم و این خوب و بد ها را کسی می گوید که در هر دو جامعه با هر دو سبک زندگی بوده و سرد و گرم ها را چشیده است.
گاه از خودم خجالت کشیدم، ایشان در مرکز استکبار و اسلام ستیزی برای اسلام جنگیدند و ما در اسلامی ترین کشور  جهان،سپر خود را در مقابل تیر های آخر الزمانی(!) دشمن انداخته ایم.
شیرینی کتاب،تغییراتی بود که به وسیله ی آقای عرب در خانواده و دوستانشان به وجود آمده بود.
در نهایت، برای حقیر جذاب و جالب بود و توصیه می کنم حتما بخوانید.
      

        بسم الله النور
و اما بعد
کتاب را که دیدم،ذوقم کور شد.به نظرم کتابی که نثرش گفتاری باشد،فرقی با رمان های بی پایه و اساس اینترنتی ندارد و تنها باعث اتلاف وقت است.
تنها نکته ی مثبتی که متوجه شدم،داستان و پیشرفت آن بود .با این وجود که ایده ی تلفن همراه گمشده و دیگر اتفاقات پس از آن،ایده ی جدیدی نبود اما می توان گفت که نویسنده خوب از پس مدیریت خلاقیت و تازگی بر آمده بود و پیش آمد ها را از جایی به بعد در داستان به گونه ای تنظیم کرده بود که مخاطب را پر از هیجان و با خود همراه کند.
از پایان این کتاب هم راضی نبودم...
اگر در حد من سخت گیر نیستید شاید خوشتون بیاد
      

        بسم الله النور
و اما بعد؛
زمان شاه امن بود و دلار پایین بود و همه در خوشی زندگی م کردند،؟!
پس بخوانیم از دختری روستایی  در آخرین نسل حکومت پهلوی که نه از دربار و محمد رضا شاه می دانست و نه از قیمت دلار، که چه بر سرش آمد  درون بزم آن روزگار.. 
عاشقانه ای پر کشش و جاری در امواج خروشان دریای زندگی حریر،تازه عروسی روستایی که در روز عروسی اش اتفاقاتی او را به جایی متفاوت از خانه اش می کشاند...این کتاب به اندازه ی کتاب هایی که در حالت خاطره گویی از زبان مردم آن زمان هستند، حالت مستند ندارد و بیشتر به علاقه مندان به عاشقانه های تاریخی توصیه می شود.
      

        بسم الله النور
و اما بعد؛
نمی دانم که آیا کتاب های خانم شکوریان فرد،واقعا یک سیر تکراری دارند و یا این احساس  من است که در تمام آنها،شخصیتی دور از خدا و گم شده در هیاهوی روزگار است که در طی اتفاقات داساتان،به مرگ و زندگی و عشق خدا و اینگونه موضوعات می اندیشد و به راه راست باز می گردد.
البته این کتاب به غیر از موضوعی که در بالا اشاره کردم، در درون موضوع اصلی که نمایانگر نخبه ای ایرانی و جو دانشگاه و اساتید که آو و امثالش را از حکومت زده و تشویق به مهاجرت به خارج از کشور و تحصیل و خودمت به کشور های بیگانه می کردند،همچنین محل ندادن برخی مسئولان به این چنین نخبگانی و همکاری نکردن با ایشان بود، مقایسه  ی  کمی هم از زندگی در اروپا و غرب و ایرانِ خودمان که خیلی ها کورکورانه تنها انتقاد می کنند و خوبی ها را نمی بینند ،در خود جای داده بود.
از خواندن این کتاب،پشیمان نیستم و آن را به علاقه مندان به قلم این نویسنده(که در کتاب هایش روز شب نمی شود اگر عاشقانه ای در جریان نباشد)،توصیه می کنم.
      

        بسم الله النور
و اما بعد؛
آقای عاکف،آقای عاکف،هرگز نخواهید فهمید که چه بلوایی در کورانه ی دلم به راه انداختید.هرگز نخواهید فهمید که در جاده ی طویل خواندن کتاب،چندین بار آرزو کردم که جای علی و صابر و سید مهدی و یا حتی شفیع و آن نوجوانی که با سید شهید شد  باشم،هرگز نخواهید فهمید که چندین بار به حال عقب مانده هایی چون خودم گریستم،هرگز نخواهید فهمید که چگونه کلمه کلمه ی این کتاب را حریصانه بلعیدم و پایانش را آغاز راه دانستم،هرگز نخواهید فهمید که چقدر باعث شدید دلم خواستار عاشقی و عارفی و زاهدی و خداترسی و شاعری و شهادت شود و هر گز نخواهید دانست که چه اندازه دوست دارم  در دل شب،در دل آتش در چمنزار یاس های زهرایی و همگام با گل های نرگس مهدوی برقصم،...
نتوانستم لحظه ای خود را از کتاب بیرون بکشم،گرچه اول کتاب خیلی برایم جذاب نبود و متوجه اتفاقاتش نمی شدم،اما از زمانی که علی وارد داستان شد،طعم حلاوت بخشش را زیر زبانم احساس کردم و این تازه آغاز ماجرا بود....
      

        بسم الله النور
و اما بعد
اگر زن آقا را خوانده باشید،حال و هوایش آن گونه است و اگر نخوانده اید،کتابی ست کوتاه با باران شمال و گویش مردمانی از تبار میرزا کوچک خان جنگلی.
داستان اولین رمضانی را تعریف می کند که روحانی ای کم سن و سال برای اولین تبلیغ خود به روستایی در شمال کشور رفته و با مردمان آنجا خو می گیرد...
داستانی کوتاه و شیرین که توصیه می کنم بخوانید،پر ِپرش،یم ساعت وقتتان را می گیرد.
      

        بسم الله النور
و اما بعد
شاید با خود بیاندیشید خواندن کتاب چون از زبان شخصی است که دیگر در میان ما نیست،حس و حال عجیبی دارد اما اینگونه نیست،من  عطر  عبادت های شبانه شهدا را و زنده بودنشان را دریافتم و به یقین رسیدم که در پیشگاه خدای خود روزی داده می شوند.
برای من و امثال من که به اقتضای سن،با ادبیات داستانی خو گرفته ایم،روند کندی نداشت و خسته کننده نبود.با اینکه ازجایی به بعد با توجه به مستند بودن کتاب،متن پر از نام و نشان و پست و مقام شد که گاهی از آن ها سر در نمی آوردم و دانستن آنها یا جزئیات برخی عملیات های حزب‌الله را بر خود واجب نمی دیدم،اما لذت بردم و اصلا از خواندن این کتاب پشیمان نیستم. وپایان این کتاب تازه آغاز آنهایی بود که دشمنان نادان اسلام در اندیشه ی پوچ به نابودی شان رسیدند...
      

        بسم الله النور
و اما بعد؛
در شرح این کتاب ،کتابی با واژگان و ترکیبات و تشبیهات نو که شوق خواندن را تشدید می کند.مستندات تاریخی  که نشان می دهد داستان حل شده در جزئیات و تخیل،ریشه ای عمیق و تاریخی دارد و اگر از کشش داستان بخواهم بگویم:عاشقانه ای که در تار و پود ماجرا و شناختِ فرزند خورشید بافته شده است.در واقع،از سلطه ی اعراب بر ایران و نژاد پرستی و آزار و اذیت هایی که در برهه ای از تاریخ شامل حال ایرانیان می شد می خوانیم و شبهه ی ذهنی  ما که می گوید اسلام را اعراب به ایران اوردند،پس مقصر آزار و اذیت ها و بی قانونی ها اسلام و ائمه ی معصومین هستند در این کتاب برطرف می شود.از مقدمه ی کتاب با آن همراه شدم و دل دادم تا پایان.بسیار عالی بود،لذت بردم(تاریخی که در کنار تخیل بیان شده باشد و در عین حال قابل فهم و در جریان باشد،مخاطب را به خواندن جذب می کند) و به همه توصیه می شود.
      

        بسم الله النور 
و اما بعد؛
من مدت ها بود که دوست داشتم سیر مطالعاتی ام را به سوی دین و ائمه و نرم نرم تاریخ اسلام پیش ببرم و این کتاب برای آغاز مرا جذب راه کرد.
کتاب برادر من تویی،چکیده ای روان و پر کشش از مصیبت ها و اتفاقات خلافت امام علی تا شهادت امام حسن و روایت روز عاشورا با محوریت حضرت عباس علیه السلام است که من به نوجوانان و کسانی که می خواهند  فارغ از جزئیات تاریخی با شخصیت حضرت عباس و اتفاقات پیرامون زندگی ایشان آشنا شوند توصیه می کنم.
خط به خط کتاب برایم روضه بود و چقدر در قطره قطره اشک هایم این نوحه جاری بود که کاش این روضه دروغ باشد:برای دلخوشی نوکران این درگاه
دروغ روضه بخوانم، دروغ بسم الله
      

        بسم الله النور
و اما بعد؛
با سيندخت سوار بر سمند صحرا را پیمودم. به همراه او خود را به نجوای قرآن شبانه ی اُم مسعود سپردم و میان دانه های شن کویر گم شدم.با او دیگر دلم عبادتگاه بانو...نه نمی گویم تا بخوانی و بفهمی و چون من  گم شوی تا پیدا شوی.گم شدن خلوتی است برای پیدایش اصلی.بخوان و با قاعده‌ی عشق همراه شو و بخوان  از لحظه ی زیبای عاشقی...!
      

        بسم الله النور
در آغاز اگر بخواهم خود را در حدی بدانم که نظر نگارشی بدهم،باید بگویم که  این که توصیفات کتاب زیاد بود،تا اندازه ای به خوب تصور کردن فضا ها و اجسام و اشخاص کمک می کرد و نکته ی مثبت تلقی می شد،اما از جایی به بعد واقعا توصیفات زیاد و گاها تکراری بود.برای نمونه در کل کتاب چند بار مادر و کالسکه ی فرزندش در چند مکان و فضا را به تصویر کشیده بود. تشبیهات بسیار جالب و خلاقانه ای  در متن بود که متن را خاص و جدید می کرد.اما چیزی که من را حین مطالعه اذیت می کرد،این بود که حالات جسمی نا زیبا ی شخصیت اصلی را جز به جز بیان می کرد و من حالم بد می شد از خواندن این این واژه های استفراغ و...  موضوع سفر در زمان ،موضوع مطرحی است  اما ایده ی اجرایی آن در کتاب جدید،خیال انگیز و جالب بود وداستان را جذاب و پر کشش می کرد.اندرزی که داستان به خواننده می داد کسل کننده نبود و این که تنها در جملات دیکته نشده بود و در ضمن داستان و نتیجه ی آنچه اتفاق افتاد بود به ذهن مخاطب منتقل می شد باعث ماندگاری مطلب در ذهن خواننده بود.در اخر،داستان نسبتا خوب و جذاب و هیجان انگیز و پر کششی بود که خواندنش به نوجوانان عزیز توصیه می شود. البته من با پایان کتاب و رند کند و مهبم ماندن بعضی نکات در داستان ،کنار نیامدم و انتطار بیشتری از این کتاب داشتم.اما اگر به خواندن داستان سفر در زمان،با چاشنی عشقی سوزان  و مبارزه با قاتلی زنجیره ای و نجات قهرمان ملی در زمینه ی اثر پروانه ای،علاقه مند هستید از خواندن این کتاب لذت خواهید برد و نقص های آن را نادیده خواهید گرفت.