ناکدبانو در مورد زن جوان پرکاری است که متوجه می‌شود در زندگی چیزهایی مهم‌تر از کار کردن هم وجود دارد و به‌تدریج یاد می‌گیرد از چیزهای کوچک زندگی لذت ببرد. این کتاب طنز جذاب برای سرگرم کردن و خنداندن مخاطب نوشته شده است، اما حاوی پیامی مهم است: لزوم برقراری تعادل بین کار و زندگی.
        

          رمان خوبی بود و به موضوع به خوبی پرداخته شده بود 
نشان داد که همه زندگی کار و تکنولوژی نیست و می شود از کارهای ساده هم لذت زندگی را برد .
پرت شدن ناگهانی از آن همه برنامه کاری فشرده و شهر شلوغ به جایی آرام و کارهای روتین خانه و پدید امدن عشق، داستانی زیبا به وجود اورده
        

          در ژانر کمدی رمانتیک به نظرم خیلی خوب بود و شخصیت پردازی خیلی خوبی داره و داستانش خیلی شیرین و روان بود. من خیلی دوستش داشتم
        

          بعضی وقتا نیازی به هدف توی زندگی نیست؛ نیازی نیست به فکر آینده های دور باشی؛ همین که قدم بعدی رو برداری کافیه... 
مثل همیشه از خوندن کتابای سوفی لذت بردم .
        

          چقدر میتونه ساده روان و جذب کننده باشه !
یه خاطر جالب دارم از این کتاب که امیدوارم نظر یک نفر رو بابات این کتاب جلب کنه ...
در اوایل تابستان در یکی از پیج های فروش کتاب این اثر زیبا رو دیدم و تنها به جز یک قیمت توضیحاتی ازش نوشته نشده بود ...آنی  دلم هوای این کتاب را خواست اینکه چقدر این اسم من روصدا کرد که باید بخوانمش واقعا خوشحالم که این تجربه رو داشتم ...
امیدوارم از این دست کتاب ها شما رو هم صدا بزنه و این زیباترین قسمت کتابخوانیست:))))
        

          نمیگم کتاب خیلی خاصیه و همه حتما باید بخونن، ولی اگه الان ذهن‌تون درگیره و حوصله‌ی کتابای معمایی، کلاسیک و کلا داستانای پیچیده رو ندارین پیشنهاد می‌کنم بخونیدش
یه داستان خیلی ساده، با متن و ادبیات ساده و داستانی جالبه
برای لحظاتی غرق سادگی و زیبایی دنیای اشپزی و خونه‌داری میشید و ازش لذت می‌برید
        

          خوب بود. کلا کتابای نشرنون رو دوس دارم . عالی نبود ولی خوب بود
        

          ترکیب عالی نویسنده و مترجم میشه کتاب‌هایی که به خوبی یه سریال وقایع کتاب رو توصیف می‌کنن و باعث فکر کردن و هیجانی کردن مخاطب می‌شن.
لذت‌بخش بود و باعث جدا شدن از دنیای واقعی.
        

          "ناکدبانو" رو که می‌خریدم یه تازه مامان کم سن و سال و بی تجربه بودم. وقتی چشمم خورد به عنوانش با خودم گفتم چقدر ممکنه وصف حالم باشه. یک جورایی هم بود و هم نبود. 
من مثل سامانتا نبودم. اما درکش کردم. سامانتا یکی از وکلای شرکت کارتر اسپینکه. تمام روز کار می‌کنه. فکر و ذکرش  فقط سهام دار شدن هست و کار و کار و کار. اون برای خودش وقتی نداره، حتی روز تولدش.
تا اینکه به خاطر یه اشتباه اخراج می‌شه و به طرز عجیبی، سر از خونه "گایگرها " در میاره. اونجا مجبور میشه کارهای خونه رو انجام بده و آشپزی! چیزی که به عمرش انجام نداده...

نتیجه‌ایی که سوفی با کتابش می‌خواست بگه  برای من واضح بود، چیزی که خودم الان تو وجودم دارمش. اونم آرامشِ ایجاد تعادل بین کار و زندگیه. چیزی  که می‌شه با اولویت قرار دادن مهم‌ترین چیزهای زندگیمون بهش برسیم. خوشحالم که این کتابو خوندم. سامانتا  عاقبت بخیر شد.
منم که مدت‌هاست که دیگه یه مامان پر انرژی و با تجربه‌ام^^ پس تشویقققق😁
باید بگم منم مثل دوستان از اغراق‌های آخر داستان خیلی خوشم نیومد ولی چون عاشق پایان های خوشم خیلی اعتراض ندارم.
        

          لعنتییی
ناتانیل چرا انقد جذاب بوووود😃🔥. 
        

          خلاصه داستان: «سامانتا» وکیلی شناخته‌شده در لندن است که زندگی‌اش را تماماً وقف پیشرفت در مسیر حرفه‌اش کرده. وقتی «سامانتا» در آستانۀ یک ترفیع بزرگ است، اشتباهی وحشتناک از او سر می‌زند. او که نمی‌تواند با عواقب این اشتباه مواجه شود، پا به فرار می‌گذارد و با اولین قطار، به منطقه‌ای روستایی در نزدیکی لندن می‌رود. در آنجا او را با زنی دیگر اشتباه می‌گیرند و «سامانتا» به عنوان خدمتکار خانه‌ای اعیانی استخدام می‌شود. اما او از کار خانه، هیچ نمی‌داند... .
به عنوان رمانی عاشقانه و کمدی مشهور شده ولی جنبۀ کمدی‌اش برجسته‌تر است. «ناکدبانو» داستانی گرم و گیرا است که حسابی حالتان را خوب می‌کند و طنزش بیشتر از آنکه به خنده‌هایی انفجاری منجر بشود، همیشه لبخندی را کنج لب‌هایتان می‌نشاند. داستان، کم‌وبیش قانع‌کننده است، اگرچه بعضی اتفاقات منطقی به نظر نمی‌رسند و دیگر زیادی ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار هستند که هویت واقعی شخصیت اصلی لو نرود! رمان برخلاف عنوانش و ظاهرش، فقط برای خانم‌ها جذاب نیست و خلاصه که همه، از مرد و زن باید چیزهایی از کدبانوگری بدانند! «ناکدبانو» به ظاهر نقدی بر فمنیسم افراطی است اما فراتر از آن، نگاهی انتقادی می‌افکند به وضعیت انسان مدرن و تلاش مداومش برای پیشرفت. «ناکدبانو» را می‌توان به‌عنوان نمونه‌ای از یک رمان عامه‌پسند خوب و ارزشمند، به دیگران توصیه کرد.
        

          سالها پیش از این نویسنده دو کتاب به زبان اصلی خوانده بودم . این هم بد نبود ولی یک جاهایی خیلی آبکی می‌شد.
        

          این کتاب خیلی ساده و در این حال شگفت انگیزه و به موضوع خیلی خوبی پرداخته.
        

          اولش اینهمه  دست و پاچلفتی بودن سامانتا داشت واقعا حوصله‌مو سر می‌برد ولی بعدش تا انتهای کتاب یک نفس خوندم هرچند آخرش باز یکم آبکی شد ولی درکل کتاب قشنگی بود.
        

          به نظرم این که نویسنده جرأت به خرج داده و از یک نیاز اصلی انسانی صحبت کرده، خیلی جالبه،  اون هم در دنیایی که مرتب فریاد می کشه و می خواد ما به عنوان زن اون نیاز را ندیده بگیریم! به طور کلی، تا جایی که می‌دونم، ژست کلی فمنیست ها و تم اصلی جامعه انسانی این شده که زن ها باید مثل مردها به شغل و آینده حرفه ای و مالی شان همپا و یا بیشتر از زندگی عاطفی شان اهمیت بدن. شوربختانه خیلی از دختران جوان فریب شعارهای کرکننده این جماعت را می خورند و صدای ملایم و منطقی که میگه: بهتره اول از همه به عنوان یک دختر یا پسر نوجوان جهان بینی خودمون از دنیا و  این که کدوم طرفی قراره بریم را مشخص کنیم، در این هیاهو رسانه ای گم شده.
 حتی اگر این کار را تا حالا به که به میانسالی رسیدیم، نکردیم، مهم نیست، این کتاب میگه، هیچوقت دیر نیست همیشه میشه نگاهمون را عوض کنیم یا کامل کنیم.
        

          مثله همیشه قلم نویسنده برام دوست داشتنی بود.فقط اینکه یهویی داستان تموم شد.دوس داشتم بیشتر ادامه داشته باشه مثلا اینکه نقش اصلی چیکار میخوادبکنه به چه کاری ادامه بده
        

          از آن رمان‌هایی که برای تشویق به کتاب‌خوانی خوب هستند. یا برای رفع خستگی وسط کلی کار و مشغولیت ذهنی. 
اما  ترجمه‌ی کتاب به صورت محاوره‌ای بود و این اصلا خوب نبود. 
        

          کتاب باحالی بود اینکه بعضی جاها یکم یعنی در واقع خیلی اغراق‌آمیز می‌شد اذیت می‌کرد ولی اینکه همه چیز عالی و بی‌نقص و طبق انتظار ما پیش نمی‌رفت رو خیلی دوست داشتم..
اولای کتاب بهتر بود، طنزش بیشتر بود و اغراقش کمتر..
ولی در کل تجربه بدی نبود برخلاف کتاب قبلیش که خوندنش واسم خیلی طول کشید، این کشش زیادی داشت و با همه اشکالات سخت می‌شد کنارش گذاشت و دلت می‌خواست بخونی ببینی چی می‌شه:))

زیاد از تجزیه و تحلیل کردن یه رمان مفرح خوشم نمیاد، و به نظرم همین که لحظات خوبی رو با خوندنش تجربه کردم کافیه ولی خب بعد از خوندنش دوست داشتم اینا رو بگم.😁👇🏻
تا حدودی اسپویل❗️
منظورم از اغراق اینه که واقعا سامانتا فقط با چند ماه زندگی توی اون خونه انقدر تغییر کرد؟ کسی که انقدر هیچ کاری نمی‌کرد، انقدر سریع تمام نکات خانه‌داری رو در حد یه آشپز تحصیل کرده و یه خدمتکار کاربلد یاد گرفت؟ و فقط به خاطر اون علاقه‌ش به ناتایل که فقط چند ماه طول کشیده بود و اولش تقریبا بچه‌گانه بود، حاضر شد چنین موقعیت شغلی فوق‌العاده ای رو کنار بذاره؟
برای یه فرد عادی وقتی دید اون کار خیلی اذیتش می‌کنه منطقی بود که دوباره به اون فضا برنگرده اما برای کسی با چنین زندگی قبلی ای و این همه تلاش و زحمتی که واسه این کار کشیده بود.. نمی‌دونم حداقل به نظر من که خیلی وسوسه‌کننده‌ست‌.
برای همین اینکه فهمید فقط به خاطر موقعیتش افراد کنارش بودن و فک می‌کرد دوستاشن و یه بار تصمیم گرفت برگرده و تسلیم حرفای گای شد به نظرم خوب بود و به واقعی شدن داستان کمک کرد و فقط موندنش تو اون روستا هم باید بیشتر طول می‌کشید.
و اینکه اتفاقات برخلاف چیزی که فکر می‌کردم بود، اونجا که وقتی با زحمت به اتاق اون کلاهبرداره(اسمشو یادم نمیاد😅) رفت و هیچی پیدا نکرد یا وقتی به خاطر یه اشتباه کوچیک توی اون جشن همه هویت واقعیش رو فهمیدن و بعدش به جای اینکه طبق انتظار خواننده، عاقلانه رفتار کنه و توضیح بده و همه رو متقاعد کنه، مثل یه آدم عادی داد و بیداد راه انداخت و عصبانیتش رو نشون داد و بعد هم بیرونش کردن
و به خاطر این ها اینکه بعدش اون همکار و همسایه‌ش به حرفاش گوش داد غیرمنطقی نبود و برای خواننده خوشحال‌کننده بود.

ببخشید طولانی شد اگه خوندینش ازتون ممنونم.💓