داستان کتاب پر از گره عجیب است که در نقاطی عجیب‌تر باز می‌شود.
از همان ب بسم‌الله تا آخر داستان تو متوجه نمی‌شوی چرا باید این اتفاق بیفتد یا فلان شخصیت این کار را انجام بدهد.
اما روند داستان انقدر گیرایی دارد که تو دائما به خواندن ادامه بدهی بلکه تمام گره‌های ذهن که حین خواندن کتاب به وجود آمده بود حل بشود. 
حالا موقع نوشتن یادداشت کوچکی در مورد کتاب همان‌قدر سردرگمم که موقع خواندن فصل‌های زیاد اما کوتاه کتاب بودم.
ولی ترجمه روان و سلیس بود. و کاملا قابل درک.
      

        ترجمه اطلسی خرامانی همیشه زیباست. ادبی و همینطور قابل درک و نه چندان سنگین و نه خیلی سبک.
تنها مشکلی که این‌بار با آذرباد داشتم این بود که سانسورهاش نسبت به کتابهای دیگه و قبلی که خونده بودم خیلی بیشتر شده بود و نسخه نشر مجازی سانسور کمتری داشت‌ (اونم سانسور شده بود.)
از نظر فانتزی ماجرا بخوام بگم قدرتمند و قوی بود. اگر علاقه‌مند به فضای پرواز و اژدها هستید هم بدون شک این کتاب رو دوست خواهید داشت.
آخر کتاب؟ انقدر غمیگنم از اینکه جلدای بعدی ترجمه نشده که داره دیوونم می‌کنه.
زیدن و وایولت هم بدون شک زوج دشمن به عشاق معرکه‌ای بودن :)
      

        این ماجرای زن و زن بودن در آسیا خیلی مقوله جالبی هست.
تو دختری پس مثل چاپستیک شکننده هستی و نمیتونی سقف رو بالای سر نگه داری.
درحالی که شاید اصلا چاپستیک برای نگه‌داشتن سقف خلق نشده.
و اینجا ما دخترایی رو داریم که پاشونو فراتر از اعتقادات کوچک خانواده‌هاشون می‌ذارن و نشون می‌دن که چاپستیک بودن دلیلی بر ضعف نیست. حتی اگه بخاطر دختر بودنت اونقدری ارزش نداری که اسم خودت رو داشته باشی.
از نظر ترجمه و  سیر داستانی هم عالی بود. ممنون از دانش‌آفرین 
      

        به خاطر تک تک قطره اشک‌هایی که توی صفحات این کتاب جا گذاشتم بارها نوشتم و نشد که پست کنم.
این دفعه و این جلد برای من با جلدهای قبلی خیلی فرق داشت و خیلی دوست داشتنی‌تر و قابل لمس‌تر بود چرا که حالا داریم از کسایی می‌شنویم که برای ما عزیزترین شخص سوم بودن در این روزگار عزاداری.
به خاطرم نیست که باید چی بنویسم و چی بگم. اما حالا می‌دونم که این بریده بریده خوندن کتاب و هر روز تنها یک داستان خوندن خیلی روش خوبی برای این نمونه کتاب‌ها بود.
حالا ما روضه‌هایی رو داریم که مقتل‌هایی از کلمات سخت در کتابهای کهن نیست. این‌بار همراه می‌شیم با روضه‌های خانگی که شاید لمس کرده باشیم و شاید در شهر خودمون اتفاق افتاده باشه.
خیلی زیبا، خیلی عمیق.
      

        بهترین جلد.
بهترین پایان.
چیزی که من از این کتاب دوست داشتم این بود که هرجلد به صورت تصاعدی از جلد قبلی قشنگ‌تر بود و این جلد؟ واقعا با اینکه توی حدس زدن داستان‌های فانتزی استعداد پیدا کردم ولی منو شوکه کرد و پلات تویست به‌جایی داشت.
برای کسایی که دوست دارن بدون اسمات زیاد کتاب فانتزی بخونن واقعا بهترین انتخابه.
ولی همچنان ماکوتو... خیلی درگیرم کرد.
کای کای‌ کای›
      

        شعر. شعر و شعر.
مفهومی کاملا سلیقه‌ای.
ولی به صورت کلی اینکه شعرها داشتن روایتی رو بیان می‌کردن خیلی‌ دلنشین بود.
      

        من بنده استعاره‌م. بنده خوش زبونی و کای؟ واقعا پسری بود با تمام این توصیفات.
همه‌چیزش به جا بود. برخورد دوباره اشخاص باهمدیگه و کیت؟ لعنتی دست از این عقده‌ای بازیات بردار.
پایانش هم واقعا به جا و زیبا بود.
قشنگ قدرتمند رو شست و برد.
      

        من فکر نمی‌کردم که لورن رابرتس بتونه کتابی  با این ادبیات سطحی  بنویسه. ناتوان معرکه بود و نمیدونم شایدم ترجمه خوبی نخوندم.
ولی شخصیت ماکاتو معرکه بود و اینهمه شباهت به کای؟ یکم عجیبه برام.
و واقعا بی‌اندازه دلم برای آدنا فشرده‌‌س...
      

        یک سریال از صدا و سیما رو درنظر بگیرید که توی ماه رمضان پخش می‌شه.
این کتاب دقیقا همینجوری بود، در آخر همه شخصیت‌های بد به سزای اعمالشون رسیدن و شخصیتهای خوب که از اول کتاب داشتن زجر میکشیدن اجر کارهای خوبشون رو توی فصل آخر گرفتن
یه سری چیز‌ها اصلا مشخص نبود و مشخص هم نشد. انگار مثلا یه جلد قبل این جلد بوده که باید میخوندی تا از اون جریانات اطلاع داشته باشی. (مثلا جریان بابای امیریل یا استاد ریحانه)
این امتیاز رو به خاطر خود جریان گنجشک‌ها دادم وگرنه که اصلا کیفیتش راضیم نکرد.
      

        ساده و زیبا روایت شده بود. هرچند بعضی از موارد خیلی ساده و بدون هیچ توضیح و روایتی بیان شده بود اما همیشه خواندن یک کتاب بیشتر از ارباب معرکه‌ست.
      

        داستان از روی یک داستان اصلی نوشته شده بود که بنظر من دیگه بیش‌از اندازه چکیده نگاری شده بود و تو باید خیلی از قسمت‌ها رو حدس می‌زدی که از قضا قسمت‌های مهمی هم بودن.
اما به صورت کلی من از افسانه‌ش لذت بردم.
      

        من هنوز هم عاشق این مجموعه‌م اما دوست ندارم امیدم ناامید بشه.
این پایان کار نبود اما پایانش هم خیلی ساده و بدون هیچ‌گونه خط درست داستانی بود که باعث میشد دلم بخواد بازهم صفحاتی کتاب بخونم.
بجز اینکه کل کتاب یک خط داستان درست نداشت و یهو از زبون شخصیت‌های فرعی کتابهای سابق نوشته شده بود که از قضا انگار خودشون هم آدمای مهمی بودن.
امیدوارم جلد بعدی دوباره رشد خودش رو کنه.
      

        این دفعه می‌نویسم تا دفاع کنم نه تعریف!
خیلی‌ها گفتند که کتاب‌ها افت کرده و دیگه داستانش به زیبایی قبل نیست اما اصل قضیه اینجاست که اصلا کیفیت داستان‌ها بر اساس این نوشته شده که ما بفهمیم توی هر لحظه و هر ثانیه‌ای فکر کردن به پادشاه بزرگ و مهست اعلی ما رو از دردسرها و اشتباهات و  غصه‌ها نجات بده. پس نمیشه که شخصیت‌ها بدبخت بشن یا هرگونه پایانی بجز پایان شاد داشته باشیم و از طرفی چون تماما با اسطوره‌های ایرانی-اسلامی  داخل داستان استفاده شده که هر کدوم داستانی دارن که هنوز ما تجربه نکردیم، (مثل ظهور) نمیشه نویسنده‌ چیزی رو نسبت بده یا هرچیزی.
و در آخر  با تمام این محدودیت‌ها بهترین کتابی هست که در ژانر شگفت ایرانی-اسلامی می‌شه خوند و ارزش‌ چندبار خوندن هم داره.
      

        واقعا حیف هست که نمره‌ای جز پنج به این کتاب‌ها داد اما من این بار میخوام بگم که چون ۴جلد قبلی بدون شک برای من ۵بودن این‌بار ۴.۵ کافیه.
حالا بیشتر مشتاق علی شدم. حالا دوست دارم تندتر بخونم و در عین حال غمگینم از نزدیک شدن به پایان. پس می‌خوام  نرم نرم بخونم اما نمیتونم دل بکنم. سخته.
      

        به تازگی چندان از این نمونه کتاب‌ها نخوندم. در واقع چون در دراز مدت این سبک کتاب‌ها در سنین کم برام مامن و پناهگاه امنی نبودن انگار به صورت کلی زده بودم.
اما این کتاب برام سراسر لذت بود. انگار که نویسنده همینطور که از نوشتن می‌گفت حرف دل من رو می‌زد.
و البته که نثر روان و عزیزی داشت. و واقعا مغز رو درگیر می‌کرد اما تنشی نداشت.