اینکه تو درمورد غذا بخونی لذت‌بخشه.
کلا داستان‌های سفرنامه‌ای جذابیت منحصر به فرد خودشونو دارن.
ولی کاش عکس از غذاها هم بود، چون خب طبیعتا من با اینکه عاشق جذابیت  غذاهای آسیا شرقی هستم اما اینکه نمیدونستم اون غذاها چیه باعث میشد سخت بشه تصور کرد و هربار دست بر دامن گوگل بشم.
ترجمه و نشر مثل همیشه عالی :)
      

        اگر‌بخوام حالا درمورد کتاب صحبت کنم نظرم با اولش از زمین تا آسمون فرق می‌کنه.
این کتاب یک داستان ساده نیست، قرار نیست مقتل‌خوان ما بشه و با کلمه‌کلمه‌ش روضه بخونیم و اشک بریزیم.
نویسنده بیشتر سعی بر این داره که واقعه عاشورا رو از منظر فلسفی-عرفانی بررسی کنه و متاسفانه یکم دیر خواننده بر این موضوع واقف میشه.
به دید یک کتاب فلسفی نگاه زیبایی داشت، اما به نظر من خیلی زیاد ایرادات روایی داشت که باید در نگاه یک بچه شیعه اصلاح بشه.
ترجیح من کتاب دیگه ای به اسم‌ «صحنه‌گردان عاشورا»س که نثر دقیق‌تر و ملموس‌تری داره.

      

        به عنوان یه دانشجوی هنر که یه دختر ایرانی هم هست.
خوندن داستانک‌هایی از شاهنامه و اساطیر ایران باستان خیلی جذابه.
نثر روونه و کاملا مناسب قصه‌گویی برای کودکان یا هدیه برای نوجوون‌هاست.

      

        دوسش داشتم اما می‌تونست خیلی کامل‌تر باشه اگر ژاپنی‌ها هرجزئیاتی که به‌نظر خودشون غیرضروریه رو حذف نمی‌کردن.
درکل شخصیت ملموسی بود دختر و برام زیبا بود.
و همچنین ترجمه خیلیی زیبایی داشت
      

        تلفیق سپید و غزل و پست مدرنی
انگشت به لب کرده لبت منتقدان را..
با اینکه برخلاف عموم مردم بنده شعر‌های کتاب سرمه‌ای بیشتر پسندم بود.
اما هرآنچه آقای عسکری بسراید برجان می‌نشیند.
      

        سیر کتاب خیلی آرامش‌بخش بود، اما گاهی باعث میشد تو از خط داستانی خارج بشی و حواست پرت بشه‌.
فصل‌های کوتاهش خیلی برای من دوست‌داشتنی بود و خب این‌هم یک ویژگی مثبت بود.
داستانک‌هایی که باعث دلگرمی می‌شن. درست مثل قدم‌زدن داخل یک کتابفروشی کوچیک همراه با لیوان‌قهوه
      

        سیر مبارزه دلنشین بود، مبارزان نیز.
حالا که آلنی از جلد پنهان خود درآمده همه‌چیز تغییر کرده؛ بیچاره گزل‌کوچک.. 
سراسر کتاب بغض است و افتخار.
فداشدن آلنی به نحوی زیبا بود که اشک در چشم می‌خشکید.
و مارال... امان از مارال.
این کتاب ذره ذره وارد زندگی من شد و فکر می‌کنم که هرگز خارج نشه.
و اندیشه‌هایی در سر که اتمامی ندارد.
      

        نامش هرگز آرام نخواهی‌گرفت است و دومین فصل لااقل در خواب گریه مکن..
ماجرای روز‌های سخت ایران روزهایی سرشار از خفقان اما تولد امیدهایی روبه‌ روشنایی فردا.
برای آلنی مارال غمگینم، برای آینازشان، برای آمان جان و همه فداییان
این‌جاده‌هرگز خلوت نخواهد شد، در این روزگار پا روی رد خون کدامشان می‌گذاریم!؟ این آرامش را مدیون که‌ایم؟
      

        آلنی عزیز.
لحظه لحظه سرشارتری از حس فدا شدن.
پس خلوتت را فدای خلق می‌کنی.
از اینجا که داستان کاملا شکل می‌گیره برام همه‌چیز خیلی جالب تره.
قطعا ابراهیمی هیچکس رو ناامید نمی‌کنه..

      

        هر شب عمرم به یادت اشک می‌ریزم ولی
بعد حافظ‌خوانی شب‌های یلدا بیشتر..
 درمورد حامد عسکری نمیشه حرف زد. فقط باید غرق بشی توی کلماتش
      

        پنج ستاره کمه.
توی دنیایی که آلنی تمام تلاششو می‌کنه که شروع به کاری کنه غیر از هم‌وطن‌کشی و غیر از ترکمن‌کشی. چه کسی قرار دل بی قرارش میشه بجز مارال دردی محمد؟!
آقای ابراهیمی در دل مایی بی‌شک.
یادمه درمورد جلدهای قبلی نوشتم که هیچکس برای من گالان و سولماز نمیشن. اما کاملا اشتباه می‌کردم.
      

        یک کلاسیک ساده و دوست داشتنی.
ورژنی که من خودم بسیار کوتاه بود و نمیدونم توی کتاب نشر‌هایی مثل افق و آموت ممکنه چه چیز‌های اضافه‌بر سازمانی نوشته شده باشه.
روابط و اتفاقات زیبا بود و ملموس.
      

        نه از سیر داستان راضی بودم و نه از ادبیات.
با احترام کامل به نویسنده داستان معلوم نیست از کجا شروع میشد و اصلا چرا اونجوری به پایان رسید.
انگار احساس نیاز به سفر به آینده فقط باعث شده بود که نویسنده یه سری  ایده رو کنار هم به عنوان کتاب منتشر کنه.!!!
      

        باور دارم که این کتاب سال گذشته خریداری شده بود تا خوندنش مطابق بشه با یک سال بعد دقیق در ایام فاطمیه.
برای من مطلب جدیدی نداشت این کتاب و مروری بر تاریخی بود که همه بچه‌شیعه‌ها واجب عینی و کفایی هست که بدونن.
قلم نویسنده بود که زیباتر کرد و البته بیشتر دل رو می‌شکوند.
در خط داستانی یادداشت‌هایی بود که انگار بین ناشر و نویسنده رد و بدل می‌شد و حقیقتا با اون قسمت اصلا ارتباط برقرار نکردم بلکه کاملا بنظرم باعث می‌شد از فضای روحانی کتاب فاصله بگیری.
ولی از این گذشته هرکس باید چندین بار بخونه این حوادث رو  و از زبان‌های مختلف بخونه تا هرگز از یاد نره. چرا که بچه‌شیعه به فاطمیه زنده‌ست.
      

        احساساتی مثل خوندن یه دفتر خاطرات قدیمی و شیطنت‌هایی که حتی ما دهه هشتادی‌های  شهرستانی هم باهاشون زندگی کردیم و بزرگ شدیم.
البته ستاره‌ای که کم کردم بخاطر بعضی غلط املایی و اشکالات ویراستاری بود که بنظرم واقعا از نشر و نویسنده بعیده!