این دفعه می‌نویسم تا دفاع کنم نه تعریف!
خیلی‌ها گفتند که کتاب‌ها افت کرده و دیگه داستانش به زیبایی قبل نیست اما اصل قضیه اینجاست که اصلا کیفیت داستان‌ها بر اساس این نوشته شده که ما بفهمیم توی هر لحظه و هر ثانیه‌ای فکر کردن به پادشاه بزرگ و مهست اعلی ما رو از دردسرها و اشتباهات و  غصه‌ها نجات بده. پس نمیشه که شخصیت‌ها بدبخت بشن یا هرگونه پایانی بجز پایان شاد داشته باشیم و از طرفی چون تماما با اسطوره‌های ایرانی-اسلامی  داخل داستان استفاده شده که هر کدوم داستانی دارن که هنوز ما تجربه نکردیم، (مثل ظهور) نمیشه نویسنده‌ چیزی رو نسبت بده یا هرچیزی.
و در آخر  با تمام این محدودیت‌ها بهترین کتابی هست که در ژانر شگفت ایرانی-اسلامی می‌شه خوند و ارزش‌ چندبار خوندن هم داره.
      

        واقعا حیف هست که نمره‌ای جز پنج به این کتاب‌ها داد اما من این بار میخوام بگم که چون ۴جلد قبلی بدون شک برای من ۵بودن این‌بار ۴.۵ کافیه.
حالا بیشتر مشتاق علی شدم. حالا دوست دارم تندتر بخونم و در عین حال غمگینم از نزدیک شدن به پایان. پس می‌خوام  نرم نرم بخونم اما نمیتونم دل بکنم. سخته.
      

        به تازگی چندان از این نمونه کتاب‌ها نخوندم. در واقع چون در دراز مدت این سبک کتاب‌ها در سنین کم برام مامن و پناهگاه امنی نبودن انگار به صورت کلی زده بودم.
اما این کتاب برام سراسر لذت بود. انگار که نویسنده همینطور که از نوشتن می‌گفت حرف دل من رو می‌زد.
و البته که نثر روان و عزیزی داشت. و واقعا مغز رو درگیر می‌کرد اما تنشی نداشت.
      

        از این کتاب در ابتدا به اندازه سایر مجموعه‌های جی‌ماس تعریف نمی‌شنوید. چون به نظر میاد خیلی دیده نشده.
اما بعد از صد صفحه این ترکیب خلاقانه دنیای مدرن با پر‌ی‌ها و موجودات افسانه‌ای بسیار بسیار شما رو فرا می‌گیره. پس فقط اندکی صبر احتیاج داره‌.
تمام شخصیت‌ها برام ملموس بود و خیلی قشنگ داستان پیش‌رفت با یه پایان واقعا جالب. انقدر که حتی شخصیت‌ها هم شوکه شدن چه برسه به من.
      

        برام عجیبه. فکر می‌کردم به راحتی با این مجموعه خداحافظی کنم اما واقعا سخت بود. 
این جلد سرشار از داستان جدید بود.ماجراهای جنگ اول و دنیای بریتانیا و همه‌چیز.
شخصیتهایی که ازشون خداحافظی کردیم و بهشون سلام کردیم. بزرگ شدن تک تک بچه‌های خانواده بلایت و کشیش رو دیدیم و همه‌چیز.
فصل آخر برام همه‌چیز بود. واقعا دوست داشتنی.
      

        من واقعا ارتباط خیلی قویی با بچه‌های آنی برقرار کردم.
خیلی جالبه که  آنی بچه‌هایی شبیه‌خودش داره. هرکدوم به نحوی رویاپردازن و خیلی به بچگی آنی‌شبیه‌ن.
دوسش داشتم خیلی‌زیاد.
      

        شخصیت‌ های جدید این جلد خیلی برام دوست‌داشتنی بودن، خیلی خیلی بیشتر از سایر جلد‌ها و خب فضای کتاب هم واقعا قابل تحسین بود.
کاش می‌شد خیلی از ماها همینطور یه خونه دنج ساحلی داشتیم که توی باغچه خونه‌ش گلای‌مورد علاقمون رو می‌کاشتیم.
      

        نثر کتاب کمی سخت بود (که به نوعی طبیعیه به خاطر بیان خود آیت‌الله بهجت)، اما باز هم حال و هواش بی‌نظیر بود.
من تقسیم‌بندی بخش‌های کتاب رو دوست داشتم و خاطرات افرادی که با حضرت حجت دیدار داشتن و همچنین وقایع پیش از ظهور خیلی برام جالب و ارزشمند بودن.
      

        کای و پیدین ترکیب خوبی از عشق ممنوعه بودن.
پایان کتاب تا حد زیادی برای منی که کتاب‌های فانتزی رو قورت دادم قابل پیش‌بینی بود اما بازهم نمیشه از جذابیت شخصیت پردازی‌ها چشم‌پوشی کرد.
داستان مسابقات کتاب جدید نبودن اما مراحلشون جالب بود و خیلی زیاد باعث می‌شد که بخوای ادامه بدی.
      

        می‌نویسم اما کلمه‌ای نیست.
این جلد متفاوت بود، چون خیلی از گره‌های داستانی رو باز کرد و خیلی خیلی زیبا انتخاب و رضایت خدا رو در دین نشون داد.
و پایانش عجیب بود، انقدر عجیب و استرس‌زا که حتی نمی‌دونم چطور باید برای جلد بعد صبر کنم.
      

        آقای کوره‌چی برای من چیزی بیشتر از این داستان‌هاست و من بی‌اندازه ایشون رو می‌پسندم.
ارجاعات ماجراهای کتاب به تفاسیر قرآنی و احادیث و زیبایی‌های دیگه کتاب بیشتر از همیشه به وجد می‌آره منو. 
ژانر شگفت بی‌نظیره و این قلم بی‌نظیر‌تر.
      

        این کتاب برای من کامل بود، با وجود مشکلات کمی که در ویراستاری داشت بازهم همچنان سرشار از هیجان و حسی بود که مدتها با هیچ کتابی تجربه نکرده بودم.
شخصیت‌پردازی با وجود اینکه جای  قوی‌تر بودن داشت بازهم بسیار زیاد بهم احساس نزدیک‌پنداری می‌داد و پلات تویست‌های پایان کتاب واقعا برام شوکه‌کننده و جذاب بود.
فکر می‌کنم واقعا بعد مدت‌ها یک کتاب با نویسنده‌ای ایرانی بهم چسبید.
      

        شاید رئالیسم فانتزی ژانر من نیست.
برام جالبه که کتابی که‌انقدر برای خریدن و خوندنش ذوق داشتم به اندازه کافی ذوق‌زده‌م نکرد.
کتاب سرشار از نکات زیبا و همچنین جملاتیه که واقعا به درد استوری کردن و گذاشتن توی کانال میخوره. اما نمیشه به عنوان یه کتاب فانتزی بهش نگاه کرد.
کاملا رمان بزرگسالیه که حالا چند تا موجود افسانه‌ای هم داخلش زندگی می‌کنن. البته که باید بگم این ایده نویسنده برای زنده شدن شخصیت‌های یک داستان کاملا عالی بود و انگار درمورد رویای هر کتابخون صحبت شده بود.
متن کتاب روان اما کمی با توجه به ژانر فانتزی سنگینه (که در واقع مناسب ژانر رئالیسمه) و درمورد نظر قطعی و پیشنهاد کردنش باید اول جلدهای بعد رو بخونم.
      

        همیشه خوندن کتاب‌هایی که داخلش درمورد کتاب صحبت میشه رو دوست دارم.
داستان خیلی ویژه و به خصوصی نداره و صرفا گذران زندگی دو همسایه روایت میشه اما ترجمه واقعا روان و زیبایی داره و کتاب به صورت کلی جذبت می‌کنه که ادامه بدی (در واقع باید بگم به صورت نچسبی آبکی نیست).
من دوسش داشتم با اینکه می‌تونست کامل‌تر هم باشه.
      

        زندگی کردن با کتابای آنی اینجوریه که اگر پشت سرهم خوندی که بهترین زندگی رو باهاشون تجربه می‌کنی اما اگر بین‌ دوتا جلد فاصله افتاد باید تا‌وقتی دوباره بتونی به این جو و آرامشش عادت کنی کلی‌ خودزنی کنی.
تا اواسط کتاب کمی برام سخت بود. این جلد بسیار زیاد ترکیب از نامه‌های آنی به گیلبرت و ماجراهای معمولی کتابه و انگار نویسنده خواسته خلاقیت  جدید به‌خرج بده. (اکثر نامه های آنی یهو قطع میشن و نوشته شده‌که مثلا این تیکه لازم نبود نوشته بشه یا دوبند از نامه حذف شد.) اما با همه این‌ها بازهم آنی برای همیشه پیش کلاسیک خون‌ها جایگاه ویژه‌ای داره.