بهترین جلد.
بهترین پایان.
چیزی که من از این کتاب دوست داشتم این بود که هرجلد به صورت تصاعدی از جلد قبلی قشنگ‌تر بود و این جلد؟ واقعا با اینکه توی حدس زدن داستان‌های فانتزی استعداد پیدا کردم ولی منو شوکه کرد و پلات تویست به‌جایی داشت.
برای کسایی که دوست دارن بدون اسمات زیاد کتاب فانتزی بخونن واقعا بهترین انتخابه.
ولی همچنان ماکوتو... خیلی درگیرم کرد.
کای کای‌ کای›
      

        شعر. شعر و شعر.
مفهومی کاملا سلیقه‌ای.
ولی به صورت کلی اینکه شعرها داشتن روایتی رو بیان می‌کردن خیلی‌ دلنشین بود.
      

        من بنده استعاره‌م. بنده خوش زبونی و کای؟ واقعا پسری بود با تمام این توصیفات.
همه‌چیزش به جا بود. برخورد دوباره اشخاص باهمدیگه و کیت؟ لعنتی دست از این عقده‌ای بازیات بردار.
پایانش هم واقعا به جا و زیبا بود.
قشنگ قدرتمند رو شست و برد.
      

        من فکر نمی‌کردم که لورن رابرتس بتونه کتابی  با این ادبیات سطحی  بنویسه. ناتوان معرکه بود و نمیدونم شایدم ترجمه خوبی نخوندم.
ولی شخصیت ماکاتو معرکه بود و اینهمه شباهت به کای؟ یکم عجیبه برام.
و واقعا بی‌اندازه دلم برای آدنا فشرده‌‌س...
      

        یک سریال از صدا و سیما رو درنظر بگیرید که توی ماه رمضان پخش می‌شه.
این کتاب دقیقا همینجوری بود، در آخر همه شخصیت‌های بد به سزای اعمالشون رسیدن و شخصیتهای خوب که از اول کتاب داشتن زجر میکشیدن اجر کارهای خوبشون رو توی فصل آخر گرفتن
یه سری چیز‌ها اصلا مشخص نبود و مشخص هم نشد. انگار مثلا یه جلد قبل این جلد بوده که باید میخوندی تا از اون جریانات اطلاع داشته باشی. (مثلا جریان بابای امیریل یا استاد ریحانه)
این امتیاز رو به خاطر خود جریان گنجشک‌ها دادم وگرنه که اصلا کیفیتش راضیم نکرد.
      

        ساده و زیبا روایت شده بود. هرچند بعضی از موارد خیلی ساده و بدون هیچ توضیح و روایتی بیان شده بود اما همیشه خواندن یک کتاب بیشتر از ارباب معرکه‌ست.
      

        داستان از روی یک داستان اصلی نوشته شده بود که بنظر من دیگه بیش‌از اندازه چکیده نگاری شده بود و تو باید خیلی از قسمت‌ها رو حدس می‌زدی که از قضا قسمت‌های مهمی هم بودن.
اما به صورت کلی من از افسانه‌ش لذت بردم.
      

        من هنوز هم عاشق این مجموعه‌م اما دوست ندارم امیدم ناامید بشه.
این پایان کار نبود اما پایانش هم خیلی ساده و بدون هیچ‌گونه خط درست داستانی بود که باعث میشد دلم بخواد بازهم صفحاتی کتاب بخونم.
بجز اینکه کل کتاب یک خط داستان درست نداشت و یهو از زبون شخصیت‌های فرعی کتابهای سابق نوشته شده بود که از قضا انگار خودشون هم آدمای مهمی بودن.
امیدوارم جلد بعدی دوباره رشد خودش رو کنه.
      

        این دفعه می‌نویسم تا دفاع کنم نه تعریف!
خیلی‌ها گفتند که کتاب‌ها افت کرده و دیگه داستانش به زیبایی قبل نیست اما اصل قضیه اینجاست که اصلا کیفیت داستان‌ها بر اساس این نوشته شده که ما بفهمیم توی هر لحظه و هر ثانیه‌ای فکر کردن به پادشاه بزرگ و مهست اعلی ما رو از دردسرها و اشتباهات و  غصه‌ها نجات بده. پس نمیشه که شخصیت‌ها بدبخت بشن یا هرگونه پایانی بجز پایان شاد داشته باشیم و از طرفی چون تماما با اسطوره‌های ایرانی-اسلامی  داخل داستان استفاده شده که هر کدوم داستانی دارن که هنوز ما تجربه نکردیم، (مثل ظهور) نمیشه نویسنده‌ چیزی رو نسبت بده یا هرچیزی.
و در آخر  با تمام این محدودیت‌ها بهترین کتابی هست که در ژانر شگفت ایرانی-اسلامی می‌شه خوند و ارزش‌ چندبار خوندن هم داره.
      

        واقعا حیف هست که نمره‌ای جز پنج به این کتاب‌ها داد اما من این بار میخوام بگم که چون ۴جلد قبلی بدون شک برای من ۵بودن این‌بار ۴.۵ کافیه.
حالا بیشتر مشتاق علی شدم. حالا دوست دارم تندتر بخونم و در عین حال غمگینم از نزدیک شدن به پایان. پس می‌خوام  نرم نرم بخونم اما نمیتونم دل بکنم. سخته.
      

        به تازگی چندان از این نمونه کتاب‌ها نخوندم. در واقع چون در دراز مدت این سبک کتاب‌ها در سنین کم برام مامن و پناهگاه امنی نبودن انگار به صورت کلی زده بودم.
اما این کتاب برام سراسر لذت بود. انگار که نویسنده همینطور که از نوشتن می‌گفت حرف دل من رو می‌زد.
و البته که نثر روان و عزیزی داشت. و واقعا مغز رو درگیر می‌کرد اما تنشی نداشت.
      

        از این کتاب در ابتدا به اندازه سایر مجموعه‌های جی‌ماس تعریف نمی‌شنوید. چون به نظر میاد خیلی دیده نشده.
اما بعد از صد صفحه این ترکیب خلاقانه دنیای مدرن با پر‌ی‌ها و موجودات افسانه‌ای بسیار بسیار شما رو فرا می‌گیره. پس فقط اندکی صبر احتیاج داره‌.
تمام شخصیت‌ها برام ملموس بود و خیلی قشنگ داستان پیش‌رفت با یه پایان واقعا جالب. انقدر که حتی شخصیت‌ها هم شوکه شدن چه برسه به من.
      

        برام عجیبه. فکر می‌کردم به راحتی با این مجموعه خداحافظی کنم اما واقعا سخت بود. 
این جلد سرشار از داستان جدید بود.ماجراهای جنگ اول و دنیای بریتانیا و همه‌چیز.
شخصیتهایی که ازشون خداحافظی کردیم و بهشون سلام کردیم. بزرگ شدن تک تک بچه‌های خانواده بلایت و کشیش رو دیدیم و همه‌چیز.
فصل آخر برام همه‌چیز بود. واقعا دوست داشتنی.
      

        من واقعا ارتباط خیلی قویی با بچه‌های آنی برقرار کردم.
خیلی جالبه که  آنی بچه‌هایی شبیه‌خودش داره. هرکدوم به نحوی رویاپردازن و خیلی به بچگی آنی‌شبیه‌ن.
دوسش داشتم خیلی‌زیاد.
      

        شخصیت‌ های جدید این جلد خیلی برام دوست‌داشتنی بودن، خیلی خیلی بیشتر از سایر جلد‌ها و خب فضای کتاب هم واقعا قابل تحسین بود.
کاش می‌شد خیلی از ماها همینطور یه خونه دنج ساحلی داشتیم که توی باغچه خونه‌ش گلای‌مورد علاقمون رو می‌کاشتیم.