عالیه این کتاب... به جز سه چهار روایت مابقی رو دوست داشتم، طوری که انتخاب روایت مورد علاقه‌م کار سختیه. اما در کل مدار بسته، سهم گهواره، به نیابت کربلایی محمدرحیم، یا الله و یا نصیب، فوگا، شب اعظم، کربلایی مامان، عاشوراش، عباس بخوانید، هیئت مادرها و خشکی رو دوست داشتم، و البته فوگا و هیئت مادرها رو بیشتر از بقیه.
        

          به معنای واقعی کلمه از خواندن ش لذت بردم. در مترو و دانشگاه و محل کار، زمانی که طول می کشید تاکسی پر شود و حرکت کند، آن قسمت های سخنرانی هیئت که نمی خواستم با تمام حواسم گوش دهم و ... هر لحظه و هرجا که می خواندم ش، آن جا می شد مجلس روضه.

خیلی بهتر از جلد قبلی کآشوب یعنی رست‌خیز بود ولی به خاطر چند تا روایتی که فکر می کردم فقط چون اسم امام حسین و هیئت و محرم را آورده، برای چاپ انتخاب شده اند، یک امتیاز کمتر می دهم.

آن قدر روایت های خوب زیاد بودند که نمی شود این جا اسم شان را برد ولی عاشورای شخصی افراد در عاشوراش و شب اعظم و خشکی می بینم! خشکی را دوست داشتم. ارتباط خاص شان با امام را دوست داشتم. جواب آخرعباس بخوانید و هیئت مادر ها نزدیک است را دوست داشتم. غربت دو تا روایت بوسنی را دوست داشتم و شیرینی نخل چیذر و ناظم ها را.
ولی بیشتر از همه معنای حرمت روایت منبرخانه را دوست داشتم که 
حرمت چیزی است که اگر کسی آن را بشکند باید جلویش را بگیری و نگذاری. حتی به قیمت جانت.
        

          بیشتر روایت های کتاب عالی بودن.با هر روایت یک جور به محرم می رسیدم.

از کتاب‌هایی بود که دوست نداشتم زود تموم بشه. انگار با هر روایت یک هیئت و یک مجلس برای روضه داشتم. روضه هایی که دلم نمی خواست تموم بشن.
احسنت به نشر اطراف و خانم مرشدزاده
        

          سومین کتاب از مجموعه ی "کاشوب" هست که خوندم. دو تا را محرم سال 1399 و این هم سهم محرم سال 1400 . تجربه ای زیبا و خوش خوان و متفاوت از حال و هوای روزهای محرم. کتابی که به زیبایی خواننده را با تجربیات آدم های اطرافمان در مورد محرم و روضه هم راه میکند. نمیدونم باز هم از این مجموعه چاپ شده یا نه ولی من که از خواندن داستان و تجربه های دیگران در مورد محرم، گاهی با نگاه عاشقانه نوشته شده بود و گاهی با نگاه منتقدانه، لذت بردم
کارهای خانم مرشده زاده رو دوست دارم و به نظرم کتابهایی که به نحوی اسم ایشون روی جلدشونه ارزشمند هستند و خواندنی
        

          مثل پارسال که منتظر رستخیز بودم، امسالم چشمم انتظار این مجموعه را می‌کشید. جزء سری اول بودم که پستی دستم رسید و خواندمش. روایت هایی از زندگی های عادی که با حسین و متعلقاتش مثل هیئت و روضه و... گره خورده. اصلا زندگی همه ما گرهی با حسین دارد. و بین این روایت ها یک جا که با راهی هم گره میشویم، چه حس نابی در ما سرازیر میشود. در زان تشنگان مسئله جالب تنوع مکان ها و شهرهایی بود که رخدادها در آن ها اتفاق افتاده بودند. از افغانستان و بوسنی و چین تا یزد و خراسان و خرم آباد و شاهرود و تهران. با روایت های هیئت مادرها نزدیک است، سوسوزلارین، کربلایی مامان و در گران گم کرده ام ارتباط بیشتری گرفتم و فوگا هم شگفت زده ام کرد.
و روایت مهدی شادمانی عزیز که دیگر نیست... 
دست مریزاد نشر اطراف. مانا باشید.
        

          این دومین جلدیه که از این مجموعه میخونم؛
درحالی کتاب رو به پایان میرسونم که راهی سفر اربعینم.

سالی که محرم تهران بودیم و من در یک هیئت شاهد گردهمایی آدم‌های خیلی خیلی متفاوت از هم بودم، به این فکر کردم که حسین(ع) عجب نقطه‌ی وحدت و اشتراکیه!
دوست داشتم داستان گره‌خوردن مسیر زندگی هر آدم به امام رو بشنوم.
اینکه چندسال بعد تو یک کتاب بخونمشون خیلی جذاب بود.
یه جاهایی روایت‌ها رو اینقدر نزدیک حس میکردم که منقلب میشدم، یه جاهایی هم به نظرم قابل فاکتورگرفتن بود و شاید اگه به جای مولف بودم، برای این کتاب انتخابشون نمیکردم.
به هررو فکر میکنم این داستان‌هایی که شاید حواشی به نظر بیان، گاهی خود اصل مطلبن.
ایده‌ی این حرکت خیلی قابل ستایشه و چه خوب که ادامه یافته.
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ 1398/11/15 به پایان رسیده است.
        

          میخواستم اینو بگم که کتاب برای ایجاد یه فضای معنوی خیلی خوبه. خواستم اینو بدونید که با بعضی از روایت هاش بغض کردم و اشک ریختم . چند تا از روایت ها از جمله اخرین روایت کتاب رو نیمه کاره رها کردم چون اطلاعات جدید روایت زیاد بود و توضیحی نداشت . شاید یه روز با اطلاعات بیشتر برگردم و روایت اخر رو بخونم . 
مواجهه ادم ها با امام حسین برای هر کسی یه جوریه و  اصلا قرار نیست حرفای تکراری بشنوید توی روایت ها . خوبی متن ها اینه که مقدمه ندارن و شروع متن ها قلاب میندازن . 
خلاصه کتاب رو دوست داشتم و از لحاظ محتوایی باید بگم که 
اون دسته از روایت هایی که باعث میشد امام حسین برام تبدیل به یه الگو بشه و نشون میداد امام حسین هنوزم زنده است جذاب تر بود .
مثلا اون روایت که مربوط به راهپیمایی مردم بوسنی بود ...
        

          «زان تشنگان» قسمت سوم از مجموعه «کاشوب» است که انتشار روایت‌های شخصی مرتبط با واقعه عاشورا را دنبال می‌کند.

این کتاب شامل 24 روایت از 24 نفر است. معیار انتخاب نویسندگان یا روایت‌ها برای درج در این مجموعه مشخص نیست.

برخی روایت‌ها به تاثیر واقعه عاشورا و مراسم مرتبط با آن بر زندگی خود راوی یا اطرافیان وی می‌پردازند  ولی بعضی از آنها ارتباط حداقلی با این واقعه دارند که توصیف مستقیم این ارتباط در معدودی از روایت‌ها از چند جمله فراتر نمی‌رود.

تعدادی از راویان، به‌ویژه راوی روایت «عاشوراش»، بیشتر از این که به هدف ادعایی روایت بپردازند، درگیر ارائه توصیفات مفصل و -به نظر مرورنویس- بی‌فایده از مکان‌ها یا حالت‌های فرعی شده‌اند. در یکی از روایت‌ها (قتلینگ گینه) نیز راوی برخی مکالمات شخصیت‌ها را به زبان محلی در کنار ترجمه آن آورده است که کمکی به پیشبرد داستان نمی‌کند.

به نظر می‌رسد که فقط چند روایت به هدفی که در مقدمه کتاب به آن اشاره شده است، نزدیک شده‌اند.

این مرور مبتنی بر برداشت و دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.
        

          "روایت‌های کوچک از محرم، برای نسل‌ زدِ شهری"
در زان‌تشنگان ماجرا با نیت خوبی شروع می‌شود، بازخوانی تجربه‌های شخصی درباره‌ محرم، از دل زیست‌های متنوع، در قالب جستارهای کوتاه؛ ۲۴ روایت ناداستانی از مواجهه‌های فردی با عاشورا، از بوشهر گرفته تا بوسنی. اما همین‌که شروع  به خواندن می‌کنی، کم‌کم بوی بسته‌بندی فرهنگی، بوی سفارشی سازی و بوی برندسازی به مشامت می‌رسد.
مشکل «زان تشنگان» فقط این نیست که سطحی‌ست یا احساساتی. مسئله‌ اصلی این است که این کتاب تجربه‌ دینی را تبدیل می‌کند به کالایی فرهنگی برای مصرف مخاطبی خاص. چیزی که باید صیقل‌نخورده، بی‌قرار، و تا حدی چالش برانگیز باشد، یعنی رابطه‌ انسان با امر مقدس، در این کتاب «تلطیف» شده، «تزیین» شده و «قابل عرضه» شده.
شاید کتاب به نیت وصل کردن نسل جدید به محرم نوشته شده باشد، اما نتیجه‌اش چیزی‌ست شبیه 
محرم برای کسانی که دیگر اتصال ندارند، اما دلتنگش‌اند.
در این بسته‌بندی، محرم دیگر نه یک آیین و شور مذهبی است و نه یک بحران تاریخی؛ بلکه صرفاً یک حس نوستالژیک است.
و آیا این، کم‌ترین شکل مواجهه با عاشورا نیست؟
        

          یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است...
        

          کتاب سوم از مجموعه کاشوب را در احوال غریبانه محرم و صفر کرونایی خوندم
حقیقتش مجموعه کاشوب از بهترین کتاب های خوانده شده ام هست
ولی اگر بخوام بر اساس علاقه م سطح بندی کنم اول رست خیر بعد کاشوب و در آخر زان تشنگان...
زان تشنگان روایت وصل بود
قصه ی دست به دست شدن سرسپردگی ابدی
روایت ها به قوت رست خیز و کاشوب نبود اما از میانشان روایت های نابی را هم میشد پیدا کرد که قلم و توصیفاتش جذبت کند
مجموعه کآشوب را باید مزه مزه کرد
کتاب ۲۳۶ صفحه ای را در دوماه خواندم
انشاءالله که نشر اطراف برای سال بعدمان باز کاشوب داشته باشد...امسال که سعادت نداشتیم
        

          اصلا حسین جنس غمش فرق می‌کند.
این کتاب به روایت‌هایی در فرامتن کربلا پرداخته است.
روضه‌های خانگی، نذر و تبرعات، شفا و ابتلائات، حزن و شادی در سرزمین شاه کربلا!
حسن این کتاب این است که ما را به کربلا پیوند می‌دهد و نسبت ما را به آن دست‌کم در مرثیه و محبت و منقبت تقویت می‌کند.
این کتاب را اگر خواندید خصوصا به کسانی معرفی کنید که شاید با شهد شراب روضه‌های سیدالشهداء مست نشده باشند و یا شاید گذرشان به این می‌کده نیفتاده باشد!
وصف عیش عاشقان، می‌کشاند‌شان
        

          روایت هایی که هرکس با مدل خاص خودش به روضه های اباعبداللّٰه پیوند خورده...خواندنش قشنگ و آدم با یه طیف گسترده ای از این پیوند مواجه میشه...
نوع روایت نویسی ها جوری است که مخاطب انگار وسط زندگی افراد مذکور است و با تموم شدن شان انگار آدم از خانه آن افراد بیرون می‌آید.
خوندنش در محرم و صفر خیلی توصیه میشه!
با روایت آخر خیلی نتونستم ارتباط بگیرم و به نظرم جنس نگارش و مدلش با بقیه روایت ها متفاوت بود.
        

          روایت های متفاوت از یک تجربه مشترک. همه ما طعم چای روضه را چشیده ایم و با مداحی های هیئت یا روضه خانگی مان اشک ریختیم‌. حالا اما دونه دونه آمده اند و روایت کردند از نکاه خودشان. و مانند نوری در شیشه، به هزاران رنگ تبدیل شده.
.
«زان تشنگان» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/63101
        

          سومین سال بود که جلدی از این مجموعه رو تو محرم می‌خوندم. نمی‌دونم مشکل از من بود یا از کتاب، به اندازه‌ی جلدهای قبل به دلم ننشست.
داستان‌های «سهم گهواره»، «دُرّ گران گم کرده‌ام»، «صدا همیشه از اتاق دیگر می‌آید»، «عاشوراش» و «خشکی می‌بینم! خشکی» رو بیشتر دوست داشتم.
        

          روایت های جذاب از تجربه افراد در دستگاه امام حسین
این جلد بیشتر به مناسک و مراسم هیئت ها در دهه شصت میپردازه
هر روایت با یک حال خوب و دلی نوشته شده که این حس خوب به تو هم منتقل میشه
        

          روایت‌های دلنشین و پر اشک، از عشق 
به حسین(ع)؛ 
شیرین‌ترین حقیقتِ عالم...
        

          کتاب بسیار باارزشی است. خواندنش را توصیه می‌کنم. روضه‌ی مکتوب است.  چندتا از روایت‌ها بسیار عالی و درخشان هستند. تعداد زیادی‌شان متوسط و چند تا را هم می‌شود بهشان گفت روایت بد. با این همه کتابی خواندنیست. از نظر من سهم گهواره بهترین بود. موضوع فوگو برایم خیلی جالب و عجیب بود. به نیابت از ...، اشک‌دار ترین بود. شب اعظم، یاالله یا نصیب و عاشوراش را هم بسیار پسندیدم. ممنون از نشر وزین اطراف و سرکار خانم مرشدزاده بابت چاپ این مجموعه‌ی ارزنده.
        

          چند سالی هست که به خاطر بچه‌ها نمیتوانم در جلسات عزاداری شرکت کنم و اگر هم بروم تمامش به بازی و سرگرم کردن بچه‌ها و دویدن دنبالشان میگذرد. امسال محرم را با روضه‌های مکتوب گذراندم و در گوشه گوشه ایران در حسینیه‌ها و مسجدها و مجلس‌های خانگی نشستم و اشک ریختم. بعضی روایت‌ها را بیشتر دوست داشتم و بعضی با نوع نگاه من به محرم و عزاداری کاملا متفاوت بود و بعضی روایت‌ها خیلی گیرا نبودند ولی مجموعا کتاب دوست‌داشتنی بود.