عالیه این کتاب... به جز سه چهار روایت مابقی رو دوست داشتم، طوری که انتخاب روایت مورد علاقه‌م کار سختیه. اما در کل مدار بسته، سهم گهواره، به نیابت کربلایی محمدرحیم، یا الله و یا نصیب، فوگا، شب اعظم، کربلایی مامان، عاشوراش، عباس بخوانید، هیئت مادرها و خشکی رو دوست داشتم، و البته فوگا و هیئت مادرها رو بیشتر از بقیه.
        

          به معنای واقعی کلمه از خواندن ش لذت بردم. در مترو و دانشگاه و محل کار، زمانی که طول می کشید تاکسی پر شود و حرکت کند، آن قسمت های سخنرانی هیئت که نمی خواستم با تمام حواسم گوش دهم و ... هر لحظه و هرجا که می خواندم ش، آن جا می شد مجلس روضه.

خیلی بهتر از جلد قبلی کآشوب یعنی رست‌خیز بود ولی به خاطر چند تا روایتی که فکر می کردم فقط چون اسم امام حسین و هیئت و محرم را آورده، برای چاپ انتخاب شده اند، یک امتیاز کمتر می دهم.

آن قدر روایت های خوب زیاد بودند که نمی شود این جا اسم شان را برد ولی عاشورای شخصی افراد در عاشوراش و شب اعظم و خشکی می بینم! خشکی را دوست داشتم. ارتباط خاص شان با امام را دوست داشتم. جواب آخرعباس بخوانید و هیئت مادر ها نزدیک است را دوست داشتم. غربت دو تا روایت بوسنی را دوست داشتم و شیرینی نخل چیذر و ناظم ها را.
ولی بیشتر از همه معنای حرمت روایت منبرخانه را دوست داشتم که 
حرمت چیزی است که اگر کسی آن را بشکند باید جلویش را بگیری و نگذاری. حتی به قیمت جانت.
        

          بیشتر روایت های کتاب عالی بودن.با هر روایت یک جور به محرم می رسیدم.

از کتاب‌هایی بود که دوست نداشتم زود تموم بشه. انگار با هر روایت یک هیئت و یک مجلس برای روضه داشتم. روضه هایی که دلم نمی خواست تموم بشن.
احسنت به نشر اطراف و خانم مرشدزاده
        

          سومین کتاب از مجموعه ی "کاشوب" هست که خوندم. دو تا را محرم سال 1399 و این هم سهم محرم سال 1400 . تجربه ای زیبا و خوش خوان و متفاوت از حال و هوای روزهای محرم. کتابی که به زیبایی خواننده را با تجربیات آدم های اطرافمان در مورد محرم و روضه هم راه میکند. نمیدونم باز هم از این مجموعه چاپ شده یا نه ولی من که از خواندن داستان و تجربه های دیگران در مورد محرم، گاهی با نگاه عاشقانه نوشته شده بود و گاهی با نگاه منتقدانه، لذت بردم
کارهای خانم مرشده زاده رو دوست دارم و به نظرم کتابهایی که به نحوی اسم ایشون روی جلدشونه ارزشمند هستند و خواندنی
        

          می‌توانید از هر روایتی که بخواهید شروع یه خواندن کنید اما به نظر من روایت اول، دوم، هفده، بیست و سه لطیف و صمیمی بود. روایت سوم یک جستار تازه با جملاتی ناب بود. روایت‌های چهارم، هفتم، پانزدهم خیلی خوب بود اما روایت‌های نهم و دهم فوق‌العاده بودند. روایت بیست و چهارم هم ماجرای تازه‌ای را برایم تعریف کرد از اتفاقی که شاید خیلی تا الان چیزی درباره‌اش نشنیده بودم.
        

          کتاب سوم از مجموعه کاشوب را در احوال غریبانه محرم و صفر کرونایی خوندم
حقیقتش مجموعه کاشوب از بهترین کتاب های خوانده شده ام هست
ولی اگر بخوام بر اساس علاقه م سطح بندی کنم اول رست خیر بعد کاشوب و در آخر زان تشنگان...
زان تشنگان روایت وصل بود
قصه ی دست به دست شدن سرسپردگی ابدی
روایت ها به قوت رست خیز و کاشوب نبود اما از میانشان روایت های نابی را هم میشد پیدا کرد که قلم و توصیفاتش جذبت کند
مجموعه کآشوب را باید مزه مزه کرد
کتاب ۲۳۶ صفحه ای را در دوماه خواندم
انشاءالله که نشر اطراف برای سال بعدمان باز کاشوب داشته باشد...امسال که سعادت نداشتیم
        

          کتاب بسیار باارزشی است. خواندنش را توصیه می‌کنم. روضه‌ی مکتوب است.  چندتا از روایت‌ها بسیار عالی و درخشان هستند. تعداد زیادی‌شان متوسط و چند تا را هم می‌شود بهشان گفت روایت بد. با این همه کتابی خواندنیست. از نظر من سهم گهواره بهترین بود. موضوع فوگو برایم خیلی جالب و عجیب بود. به نیابت از ...، اشک‌دار ترین بود. شب اعظم، یاالله یا نصیب و عاشوراش را هم بسیار پسندیدم. ممنون از نشر وزین اطراف و سرکار خانم مرشدزاده بابت چاپ این مجموعه‌ی ارزنده.
        

          یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است...
        

          #زان_تشنگان رو هدیه گرفتم. یه درخواست دادم و چند نفر خواستن که اجابتش کنن. اولش برام شوخی بود. ولی جدی جدی صاحب کتاب شدم. نمیدونم چرا دلم میخواست این کتاب رو بخونم. منی که به نظرم #کآشوب اونقدر که باید قوی نبود و حتی دلم نخواسته بود #رستخیز رو بخونم. اگه مخاطب کتابهای عاشورایی باشید حتما با اسم این سه کتاب برخورد کردید. یک مجموعه از نشر اطراف با سردبیری خانم نفیسه مرشدزاده، که روایت آدمها از روضه رو جمع آوری کرده. نه فقط روضه بلکه نسبت آدمهاست با #امام_حسین. #کربلا هیئت های قدیمی و جدید. من بیشتر از این حرفی ندارم برای معرفی کتاب. کتابی که منو با خودش همراه کرد. روایت هایی که قوی تر از روایت های مجموعه اول بودن. اکثرا خوب شروع میشدن و خوب ادامه پیدا میکردن. اما فقط بعضی هاشون سر ضرب تموم شد. بعضی جمله ها اواخر بعضی روایت ها بود که به نظرم نویسنده بعد از اون دیگه نباید ادامه میداد.
این کتاب یه آش در هم جوشه که همه چیز داره. از معجزه و شفا گرفته تا تنبیه آدم ها. روضه های خونگی یا هیئت های نامی.
موقع خوندن این کتاب مدام به این فکر میکردم که من اگه قرار باشه روایت خودم رو بنویسم کدوم روایت رو مینویسم؟
روایت #تعزیه هایی که به دلم موند یا روایت حلیم های شب #تاسوعای خونه مامانی؟
امروز با خوندن این کتاب دچار کشف و شهود شدم. توی کتاب تقریبا درباره دسته های کوچیک تهران چیزی ننوشته. درباره محله هایی که هر کوچه تکیه خودش رو داره. بعضی از تهدانی همیشه حسرت اجتماع های بزرگ شهرهای دیگه رو میخورن و اینکه عزاداری #تهرانی ها بی نظمه. ولی یکهو این کتاب منو دچار کشف و شهود کرد که این بی نظمی خودش یه نظم خاصه که تهران رو متفاوت کرده با جاهای دیگه. 
پ.ن #روایت زیاد بخونید. داستان واقعی آدمها رو(البته من نمیدونم آیا واقعا همه آنچه که خوندم واقعی بود یا بخشیش حاصل تخیل نویسنده) 
مخصوصا اگه داستان نویس هستید روایت زیاد بخونید. مثلا من تو رمان تازه ای که دارم مینویسم یه خانواده بزاز هستن که خودشون یه هیئت درست و درمون دارن. ولی با خوندن این کتاب فهمیدم که #هیئت صنف بزازها تو بازاره و آداب و مناسک خاصی داره. حالا حتما باید برای این دسته #عزاداری هم یه جایی تو دل داستانم باز کنم.
        

          بعضی روایت‌ها خیلی طولانی بودند و نویسنده می‌توانست در نصف این تعداد کلمات منظورش را برساند؛ اما بعضی‌ها بکر بودند و از زاویه جدیدی به روضه نگاه می‌کردند: عاشوراش، خشکی می‌بینم خشکی، شرح یک مرگ عادی و عباس بخوانید.
 از بین روایت‌ها روایت آقای شکیبانیا که درباره روضه‌های قزوین نوشته بودند برایم جالب‌تر بود؛ چون مکان‌ها و شخصیت‌ها را از نزدیک دیده بودم. با هیئت مادرها نزدیک است اشک ریختم.
        

          ۲۴ روایت از روضه هایی که زندگی میکنیم...
کتابش رو واقعا دوست داشتم. به این فکر کردم که هرکدوم از ما در این مورد خاص، حرفی برای گفتن داریم هرچند کم، خاطره ای واسه تعریف کردن داریم هرچند معمولی! هر کدوممون یجوری با این روضه ها زندگی میکنیم، هرکدوممون یجوری به این داستان وصل میشیم، مرتبطیم... انگار خیلی از ماها در عین تفاوت های زیادی که داریم، یکجایی بالاخره به هم متصل میشیم و یچیز مشترک داریم! و این خیلی جالب و دوست داشتنیه.
        

          مثل پارسال که منتظر رستخیز بودم، امسالم چشمم انتظار این مجموعه را می‌کشید. جزء سری اول بودم که پستی دستم رسید و خواندمش. روایت هایی از زندگی های عادی که با حسین و متعلقاتش مثل هیئت و روضه و... گره خورده. اصلا زندگی همه ما گرهی با حسین دارد. و بین این روایت ها یک جا که با راهی هم گره میشویم، چه حس نابی در ما سرازیر میشود. در زان تشنگان مسئله جالب تنوع مکان ها و شهرهایی بود که رخدادها در آن ها اتفاق افتاده بودند. از افغانستان و بوسنی و چین تا یزد و خراسان و خرم آباد و شاهرود و تهران. با روایت های هیئت مادرها نزدیک است، سوسوزلارین، کربلایی مامان و در گران گم کرده ام ارتباط بیشتری گرفتم و فوگا هم شگفت زده ام کرد.
و روایت مهدی شادمانی عزیز که دیگر نیست... 
دست مریزاد نشر اطراف. مانا باشید.
        

          این دومین جلدیه که از این مجموعه میخونم؛
درحالی کتاب رو به پایان میرسونم که راهی سفر اربعینم.

سالی که محرم تهران بودیم و من در یک هیئت شاهد گردهمایی آدم‌های خیلی خیلی متفاوت از هم بودم، به این فکر کردم که حسین(ع) عجب نقطه‌ی وحدت و اشتراکیه!
دوست داشتم داستان گره‌خوردن مسیر زندگی هر آدم به امام رو بشنوم.
اینکه چندسال بعد تو یک کتاب بخونمشون خیلی جذاب بود.
یه جاهایی روایت‌ها رو اینقدر نزدیک حس میکردم که منقلب میشدم، یه جاهایی هم به نظرم قابل فاکتورگرفتن بود و شاید اگه به جای مولف بودم، برای این کتاب انتخابشون نمیکردم.
به هررو فکر میکنم این داستان‌هایی که شاید حواشی به نظر بیان، گاهی خود اصل مطلبن.
ایده‌ی این حرکت خیلی قابل ستایشه و چه خوب که ادامه یافته.
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ 1398/11/15 به پایان رسیده است.
        

          «زان تشنگان» قسمت سوم از مجموعه «کاشوب» است که انتشار روایت‌های شخصی مرتبط با واقعه عاشورا را دنبال می‌کند.

این کتاب شامل 24 روایت از 24 نفر است. معیار انتخاب نویسندگان یا روایت‌ها برای درج در این مجموعه مشخص نیست.

برخی روایت‌ها به تاثیر واقعه عاشورا و مراسم مرتبط با آن بر زندگی خود راوی یا اطرافیان وی می‌پردازند  ولی بعضی از آنها ارتباط حداقلی با این واقعه دارند که توصیف مستقیم این ارتباط در معدودی از روایت‌ها از چند جمله فراتر نمی‌رود.

تعدادی از راویان، به‌ویژه راوی روایت «عاشوراش»، بیشتر از این که به هدف ادعایی روایت بپردازند، درگیر ارائه توصیفات مفصل و -به نظر مرورنویس- بی‌فایده از مکان‌ها یا حالت‌های فرعی شده‌اند. در یکی از روایت‌ها (قتلینگ گینه) نیز راوی برخی مکالمات شخصیت‌ها را به زبان محلی در کنار ترجمه آن آورده است که کمکی به پیشبرد داستان نمی‌کند.

به نظر می‌رسد که فقط چند روایت به هدفی که در مقدمه کتاب به آن اشاره شده است، نزدیک شده‌اند.

این مرور مبتنی بر برداشت و دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.
        

          اصلا حسین جنس غمش فرق می‌کند.
این کتاب به روایت‌هایی در فرامتن کربلا پرداخته است.
روضه‌های خانگی، نذر و تبرعات، شفا و ابتلائات، حزن و شادی در سرزمین شاه کربلا!
حسن این کتاب این است که ما را به کربلا پیوند می‌دهد و نسبت ما را به آن دست‌کم در مرثیه و محبت و منقبت تقویت می‌کند.
این کتاب را اگر خواندید خصوصا به کسانی معرفی کنید که شاید با شهد شراب روضه‌های سیدالشهداء مست نشده باشند و یا شاید گذرشان به این می‌کده نیفتاده باشد!
وصف عیش عاشقان، می‌کشاند‌شان
        

          روایت هایی که هرکس با مدل خاص خودش به روضه های اباعبداللّٰه پیوند خورده...خواندنش قشنگ و آدم با یه طیف گسترده ای از این پیوند مواجه میشه...
نوع روایت نویسی ها جوری است که مخاطب انگار وسط زندگی افراد مذکور است و با تموم شدن شان انگار آدم از خانه آن افراد بیرون می‌آید.
خوندنش در محرم و صفر خیلی توصیه میشه!
با روایت آخر خیلی نتونستم ارتباط بگیرم و به نظرم جنس نگارش و مدلش با بقیه روایت ها متفاوت بود.
        

          روایت های جذاب از تجربه افراد در دستگاه امام حسین
این جلد بیشتر به مناسک و مراسم هیئت ها در دهه شصت میپردازه
هر روایت با یک حال خوب و دلی نوشته شده که این حس خوب به تو هم منتقل میشه
        

          روایت‌های دلنشین و پر اشک، از عشق 
به حسین(ع)؛ 
شیرین‌ترین حقیقتِ عالم...
        

          چند سالی هست که به خاطر بچه‌ها نمیتوانم در جلسات عزاداری شرکت کنم و اگر هم بروم تمامش به بازی و سرگرم کردن بچه‌ها و دویدن دنبالشان میگذرد. امسال محرم را با روضه‌های مکتوب گذراندم و در گوشه گوشه ایران در حسینیه‌ها و مسجدها و مجلس‌های خانگی نشستم و اشک ریختم. بعضی روایت‌ها را بیشتر دوست داشتم و بعضی با نوع نگاه من به محرم و عزاداری کاملا متفاوت بود و بعضی روایت‌ها خیلی گیرا نبودند ولی مجموعا کتاب دوست‌داشتنی بود.