در یکی از دوران های سخت زندگی، آن را خواندم و خوب بود
      

        به توصیه ی یکی از دوستان خواندم. اما فضای کلی کتاب تاریک بود و امید بیشتری با توجه به نام نویسنده ، انتظار داشتم
      

        بعضی از شرح حالهای پزشکی را برایم جا انداخت
      

        در جایی می گوید رزمنده ای با یک سوراخ کوچک در مچ دست،  ناشی از ترکش آمد که از آن دود بیرون می آمد و هرچقدر آب می ریختیم خاموش نمی‌شد. 
فردا صبح رزمنده فوت کرد و کل بدن سوخته بود. 
یاد کلیپ اخیر  از مرگ یک فلسطینی ناشی از استفاده اسرائیل از سلاحهای غیر متعارف فسفری افتادم. 
      

        بسیار زیبا و پراحساس و عمیق
      

        زندگینامه ی قدرتمندترین  زن  خاندان رومانوف .‌
بعضی جاها اغراق داشت اما در کل سودمند است
      

        چقدر در معماری ایرانیان ، آب را احترام می کردند و هرگز  آن را اسراف نمی کردند. 
      

        عالی بود. زیبا در قالب نمایشنامه داستان آدم و حوا را بیان می کند. 
      

        در مورد علت پیدایش ۱۲ ساعت در ۲۴ ساعت و بقیه ی گاهشمارها توضیح می دهد.‌

      

        قدیمی ترین راهها ، طبیعی ترین آنها هستند چون به مدد تکنولوژی ایجاد نشده اند ، بلکه وجود داشته اند. 
راههای باستانی  امپراطوری ایران عزیز  به کل دنیا  را بشناسید از جمله راه ابریشم.‌
شهید رئیسی در جهت احیای آن تلاش زیادی کرد. 
      

        خیلی خوب نوشته شده . سیر پیدایش و گسترش دانش استنت گذاری در رگ را توصیح می دهد
      

        در ایام شهادت  و ولادت حضرت زهرا (س) این کتاب را به صورت صوتی شنیدم و واقعا عالی بود. بعید می دانم که حوصله ام به نسخه ی چاپی می کشید. پایان کتاب مرا به غروب عاشورای خرداد ۱۳۷۳ در دوران نوجوانی ، برد که وفتی از عزاداری روستای اجدادی برگشته بودم، تلویزیون را که روشن کردم ، خبر بمب گذاری حرم امام رضا (ع )را پخش کرد و من بهت زده شدم. 
در این کتاب فهمیدم ، نبی به دو معناست: خبر داده شده و خبردهنده.  یک مقام معنوی است که برای زن و مرد مساوی است و حضرت زهرا دارای اين منزلت بوده اند که جبرئیل با ایشان حرف می زده و خبر می داده. 
رسول ، یک شغل  است که به بعضی انبیاء از طرف خدا داده می شود و به سبب قدرت جسمی مردان و امکان مخالطه ی آنها با مردم، فقط به جنس مذکر داده می‌شود. 
 مقام نبی و رسول می تواند برابر باشد. 
حجاب ، لباس جسم و حیا، لباس روحه
حجاب امری جمعی و حیا امری فردی هست. 
پس حجاب برای حفط یک اجتماع لازم هست و نمی توان به حیای درونی هر فرد ، اکتفا کرد چون میزان آن در افراد، متغیر است. 
استاد بانکی مباحث کتاب بخصوص حیا را در دوران دانشجویی ام در دانشگاه اصفهان صحبت کردند . به نظرم خوش فکرانه آمد که آن سلسله سخنرانی ها به آقای دانشگر و رضایتمند داده شده تا به شکل یک رمان در بیاورند. قطعا کمتر جوانی سراغ کتابی که عنوانش " سخنرانی " باشد ، می رود اما وقتی احساس کند رمان است، آن را راحت تر شروع خواهد کرد. 
اشاره ی کتاب به یک واقعه ی تاریخی که در آن شهدا ، بیشتر  زن بودند نیز ، به جا  بود. 
یکی از نکات جالب کتاب، اهمیت جایگاه زن به عنوان  تدارکات پشت صحنه هست. 
کسی که فرزندان و اطرافیانش از او انرژی می گیرند و به خاطر او ، هر کاری می کنند و با مشکلات ، دست و پنجه نرم می کنند. 
درست مثل نقشه پرداز و فرمانده در جنگ که خودش نباید مستقیم ، در خط اول ، بجنگد ، چرا که اگر بمیرد ، کسی نمی تواند جایگاه او را پر کند. 
 

      

        علاقه ی آقای ضابطیان‌ به آشپزی در این کتاب هویداست.‌دیدار با انواع رستوران‌ها و غذاها و آشپزها.
نگاه فراجنسیتی  کانادا به شهروندان با گذاشتن گزینه های x ,f, m در کارت شناسایی ها مرا باد یکی از آرزوهام‌ انداخت .‌
روزی که پسرم می خواست به اردوی‌ پدر پسری برود و پدرش نمی توانست همراهش باشد، آرزو کردم ای کاش دکمه ی تغییر جنسیت‌ داشتم‌  و  می توانستم در این مواقع از آن استفاده کنم. 
البته که از دگرباشان جنسی متنفرم. 
خیلی خنده دار است که کانادا هنوز هم‌مستعمره ی انگلیس است و ارتش ندارد.
ایده ی پخت ته دیگ به شکل کیک و همبرگر و پیتزا و گل و بستنی، برایم جذاب بود.‌ 
مشخص است که موزه های زیبا و درس آموز در کشورهای با تاریخ چندهزارساله موجودند مثل ایران نه کانادا. 
نویسنده بازدید خود از موزه های مزخرف کانادا را هدر رفت پولش دانسته که قطعا همین است.
تکنولوژی صفحه ی نمایشگر ۳۶۰‌درجه ای  موزائیکی که  دنیا را از چشم‌ حشرات نشان می دهد مرا یاد ساخت اتوموبیل توسط انسان انداخت که‌چون خودش دو تا چشم در جلوی سر دارد ، برای ماشین هم دو تا چراغ در جلو تعبیه کرده. احتمالا اگر چشم‌ شبیه حشرات داشتیم دایره ای از چراغهای لانه زنبوری برای ماشین می گذاشتیم.
آموزنده ترین قسمت کتاب مربوط به رستوران نابینایان در تورنتو بود. قطعا باید مشابه آن در ایران ایجاد شود. تجربه ی نویسنده به ما می فهماند که منشا بسیاری از غمها،  حسادتها ، چاپلوسی ها نعمت بینایی است. اینکه می بینیم دیگران زیباتر یا پولدارتر هستند اما وقتی نمی بینیم ، همه ی آدمها را مثل هم می دانیم و دوست داریم و براساس اخلاقشان قضاوت می کنیم. 
نبودن بینایی سبب پیشرفت ۴ حس دیگر در کورها می شود و علاوه بر آن قدرت تجسم فضایی و حافظه در آنها بالا می رود طوری که فقط با استفاده از این قدرت می توانند جای هر فرد در رستوران را بدانند. 
همچنین ما در ارتباط با دیگران با چشمان و حرکات صورتمان به آنها ، مقصودمان را می فهمانیم‌ درحالی که نابینایان  فقط می توانند حرف بزنند.
کانادایی ها nice هستند، به تو لبخند می زنند و احترام می گذارند اما حتی ذره ای بخشش ندارند برعکس ایرانی ها که kind هستند و ممکن است جواب لبخند تو را با نگاه آزارنده بدهند اما سر موقع به کمکت بیایند. 
نویسنده می گوید نمی دانم کدام بهتر است؟ 
از نظر من داشتن هردو عالی است اما اگر قرار باشد فقط یکی را انتخاب کنیم من ترجیح می دهم طرف مقابلم kind باشد و در بزنگاه ها کمکم کند. لبخند خشک و خالی به چه درد می خورد؟ 
وحشیانه ترین اقدام دولت کانادا، جدا کردن اجباری کودکان بی گناه بومیان کانادا از مادرانشان و فرستادن آنها به کلیسا ها تحت عنوان رستگار کردن آنها بود. به طوریکه کودکان بی گناه زیادی در اثر شکنجه و گرسنگی در این کلیساها جان باختند و در گورهای دسته جمعی دفن شدند و نسل بومیان هم رو به انقراض رفت پاپ هرگز عذرخواهی نکرد. 
درحال حاضر دولت کانادا روز نارنجی را به بزرگداشت این کودکان اختصاص داده‌ . 
این جریان مرا یاد غزه می اندازد. احتمالا در صورت پایدار ماندن اسرائیل و کشتار تمام مردم غزه، چندسال بعد اسرائیل هم روزی را به یادبود غزه ای ها اختصاص می‌دهد انگار که بیگانگانی از خارج ، در این فاجعه دست داشته اند!! 
فرهنگ چیزی هست که غربت هم نمی تواند از آدم اصیل آن را بگیرد. 
      

        مثل  بقیه ی آب نبات ها خوشمزه و خنده دار‌. 
یاد گرفتم اگر کسی به عمه ام فحش داد، بهش بگویم اختیاردار هستید دختر یا پسر عمه جان! 
فهمیدم هوای تهران یا خوزستان از هوای نفس  من پاک تر است. 
قطعا ادامه ی داستان محسن و زنش و حرص خوردنهای همسر از هرزه چنگی های محسن، جذاب تر خواهد بود اگر آقای مهرداد صدقی بنویسند. 
همچنین داستان شیطنت‌های بچه های محسن که از پدرشان این خصوصیت را به ارث برده اند ، می تواند برای والدین کنونی درس آموز و تسکین دهنده باشد. 
این کتاب را می خواندم و می خندیدم اما در دلم غمی عمیق و  در ذهنم عذاب وجدان دارم از این که در حال حاضر مردم غزه در محاصره ی وحشتناکی هستند.
کاش می توانستم دست بیندازم و آنها را نجات دهم.‌
      

        خیلی وقت پیش خواندم. 
نکات جالبی دارد مثل اینکه در قدیم خوردن خوراکی را در حین راه رفتن و در انظار عمومی ، بی ادبی می دانستند. 
از نظر من بی ادبی نیست ولی غلط است.  خوردن همراه با  راه رفتن ، احتمال پریدن لقمه در گلو و بی حوصلگی در جویدن را زیاد می کند ، همچنین خوردن در انظار عموم ، سبب تحریک اشتهای افراد ، حتی اگر گرسنه نباشند، می شود. 
چه بسا یکی از علتهای چاقی و پرخوری در  افراد، همین دیدن و استشمام بوی خوراکی در مترو و مغازه و... باشد.