خیلی وقت پیش خواندم. 
نکات جالبی دارد مثل اینکه در قدیم خوردن خوراکی را در حین راه رفتن و در انظار عمومی ، بی ادبی می دانستند. 
از نظر من بی ادبی نیست ولی غلط است. 
هم خوردن و راه رفتن ، احتمال پریدن لقمه در گلو و بی حوصلگی در جویدن را زیاد می کند ، هم خوردن در انظار عموم ، سبب تحریک اشتهای افراد ، حتی اگر گرسنه نباشند، می شود. 
چه بسا یکی از علتهای چاقی و پرخوری در  افراد، همین دیدن و استشمام بوی خوراکی در مترو و مغازه و... باشد. 
      

        هم خدیجه همسر محمد مصطفی ( ص) تاجر و فداکار بود و جهان به او بدهکار است و هم خدیجه همسر روح الله مصطفوی الخمینی (ره) و مادر مصطفی( ره)  ، پولدار و دلسوز بود و ایران مدیون وی است. 
بانویی که زبان فرانسوی بلد بود و با وجود ثروت و مکنت پدرش ، در خانه ی یک طلبه ، ایثار کرد و با کمبود مالی  ساخت. 
تبعیدها و تحقیرها و تهدیدها را تحمل کرد. جایی که دید ساواک همسرش ، امام خمینی را در اتاقی داغ ، آنقدر نگه داشته  که تمام پوست امام خمینی سوخته و کبود شده بوده طوریکه خودبخود کنده می شده، خیلی برایش ناگوار بود. 
داغ دو پسر و یک داماد کم نیست. 
آن هم پسرانی مثل مصطفی که فرزند دانشمند و ارشد او بوده  و  پسری مثل احمد که فرزند مهربان و تکیه گاه او بعد از رحلت پدر بوده. 

      

        در هر موقعیتی هستید ، وقتی صدای اذان بلند می شود ، بدانید پروردگارتان یک کار مهم با شما دارد. پس تعلل نکنید که قطعاً به ضررتان خواهد شد.
      

        اولین دست نوشته های شهید چمران در لبنان بر می گردد به سال ۱۹۶۷ که به شمسی می شود ۱۳۴۶.
نه انقلاب اسلامی شکل گرفته بود و نه جمهوری اسلامی ایران برپا شده بود. شهید دکتر مصطفی چمران، در اوج مدارج علمی و دانشگاهی در آمریکا وقتی خبر مبارزه لبنانی ها را با رژیم جعلی اسرائیل می شنود با آرزوی آزادی قدس شریف از هر آنچه از دار دنیا از تعلقات و خواسته ها بوده دست می کشد و به لبنان سفر می کند.
در واقع از هر سوی جهان آزادگانی برای این رهایی به این منطقه می شتابند. 
این خیلی مهم است که بدانیم و به دیگران هم منتقل کنیم که قدمت تجاوز و تعدی اسرائیل به سرزمین های فلسطین و قدمت تعدی و دست درازی اش به کشورهای همسایه که با حضور او به مخالفت برخاسته بودند بیش از تولد و عمر حکومت اسلامی ماست...
7
می ۱۹۶۷ ( ۱۳۴۶)
« عازم برج حمود شدم. ماه هاست که منطقه در محاصره است. کسی نمی تواند از منطقه خارج شود. هر روز عده ای از مسلمانان در گذار این منطقه کشته می شوند. فقر و گرسنگی بیداد می کند، شاید نود درصد مردم، از این منطقه طوفان زده گریخته اند. شهری بمباران شده، مصیبت زده، زجر دیده. شب و روز مورد تجاوز و بمباران!
به امر امام موسی صدر، مامور شدم که به منطقه بروم و مقداری آرد، برنج و شکر و احتیاجات دیگر را تقسیم کنم....

... ۲۲ اکتبر ۱۹۷۱ (۱۳۵۰)
امروز،‌ حوالی ظهر، دو هواپیمایی میراژ اسرائیلی از ارتفاع کم، در حالی که دیوار صوتی را می شکست، از روی مدرسه گذشت. تمام شیشه های ساختمان به لرزه درآمد. گویا انفجاری رخ داده باشد، همه شاگردان به خارج ریختند.... البته این اولین باری نیست که هواپیماهای اسرائیلی در بالای سر ما حاضر می شوند. چه بسیار که دود سفید هواپیماهای اسرائيلی آسمان صور را منقوش می کند و یا صدای شکننده هواپیماها از ورای ابرها باعث اضطراب می شود...
...چند روزی است که در مرزهای جنوب خبری نیست... قبل از آن صدای انفجار همیشه به به گوش می رسید و معلوم بود که اسرائیلیان با توپ و هواپیما دهکده ها یا پایگاه های فداییان را می کوبند. صدای انفجار از چند کیلومتری به خوبی به گوش می رسید و در و دیوار مدرسه را می لرزاند و هر چند روزی یکی از شهدا را از مرز می آورند و با مراسم مخصوص به خاک می سپردند.
مراسم دفتن شهدا دیدنی است. زنان مرثیه می خوانند، مردان سرود یا قرآن می خوانند و فداییان به آسمان شلیک می کنند.  
      

        خیلی وقت پیش خواندم. در دورانی سخت از زندگی ام. خواندن سختی‌های قهرمان کتاب سبب شد تا آن دوران را راحت تر تحمل کنم. 
در بین بی خوابی ها و کابوس‌ها، درد پاهایم و بدنم،  مطالب را می خواندم. الآن هیچکدام را یادم نمی آید. 
      

        از میان طنزهایش فقط یکی برایم بامزه بود. اسیری که خودش را به دل درد زده بود تا حواس نگهبان عراقی را از نمایش پرت کند. نگهبان از بقیه پرسیده بود این اسیر چه اش هست؟ اسرا که عربی بلد نبودند می گویند " فی قلوبهم مرض" سرباز عراقی خنده اش می گیرد و جواب می دهد " فزادهم الله مرضا" 
      

        زندگی معمولی یک شهید مدافع حرم را نوشته. اساساً معنویات و روح نامرئی هستند ، معلوم است که اخلاص و عشق یک شهید قابل شهود نیست بخصوص که این آدمها بر پنهان بودن کارهای خداگونه شان اصرار دارند. 
      

        
کتاب کامبوزیا در مورد زندگی شهید کامبوزیا قبل از انقلاب  در سیستان است.  این شخص در دل کویر ،یک کلاته( سرزمین سبز) و یک کتابخانه بیست هزار جلدی بنا کرده و کتابهای عتیقه او و دست نویس های حاصل تحقیقاتش توسط یهودیان دزدیده میشود و خودش هم به وسیله سم ، توسط صهیونیستها شهید می شود.وی ۲۸ فرزند داشته.واقعا یک دانشمند حسابی بوده.به چند زبان روسی فرانسوی ترکی انگلیسی عربی آلمانی مسلط بوده و از تبار کرد زعفرانلو بوده.اغلب کتابهایش به زبان فرانسوی میباشد.کامبوزیا یعنی کمبوجیه که نام یکی از پسران کورش می باشد.
      

         سوفیادختر یوهانا شاهزاده آلمانی و پدرش یک کشیش و برادر پادشاه اتریش بود. ملکه الیزابت روسیه چون وارثی نداشت سوفیا  را برای ازدواج با پطر سوم پسر خواهرش فرامی خواند و وی را کاترین مینامد  پطر سوم زشت و آبله رو و سفیه و دچار ناتوانی جنسی بوده به همین دلیل به شدت از کاترین زیبا و باهوش متنفر بوده.ده سال میگذرد و بچه دار نمی شوند تا به دستور الیزابت ، کاترین با مرد دیگری رابطه پنهانی برقرار میکند و وقتی بچه دار میشود آن را پل اول و پسر پطر سوم‌ جا میزنند. بعد از فوت الیزابت ،  کاترین که در طی ۱۵ سال تمام آثار نویسندگان فرانسوی مثل ولتر و روسو و ... را خوانده بود و به خاطر زیبایی و سیاست بالایش شبکه سازی نظامی انجام داده بود در طی یک کودتا پیشدستی کرد و قبل از اینکه توسط پطر تبعید یا کشته شود پطر را از سلطنت خلع کرده و پسر ۶ ساله اش را جانشین او و خودش را ملکه روسیه عنوان کرد. جدای از سادیسم جنسی و مشکلات اخلاقی این زن باید گفت در امور مملکت داری رویای خوشبختی ملت روسیه را داشت. وی به تقلید از نظرات ولتر اومانیسم و اصالت لذت انسانی را قبول داشت پس تقوا و نصایح پدر کاتولیکیش را کنار گذاشت و بنا را بر لذت هرچه بیشتر از خوراک. تجملات و جواهرات و پوشاک و روابط عاشقانه با پسرهای نوجوان و در اواخر عمرش با حیوانات گذاشت.سرزمینهای کریمه را از دولت عثمانی گرفت و ارتباط عثمانی را با ترک های قزاقستان قطع کرد .قانون برده داری و رعیت اربابی را در روسیه لغو کرد اما به دلیل مخالفت زیاد اشراف و علاقه زیادش به تجملات نتوانست آن را اجرا کند. پس از انقلاب فرانسه وی دچار سرخوردگی شد چون فکر میکرد با آزادی همه مردم و عقاید و آرا بهترین حکومت دموکراسی پیش می آید ولی با دیدن آنارشیسم و هرج و مرج پس از انقلاب در فرانسه احساس کرد حکومت دموکراسی واقعی مبنی بر اصالت لذات انسانی پایدار نخواهد ماند زیرا لذات افراد با یکدیگر تداخل و تنازع دارد و باید قانونی وجود داشته باشد که مرز مشخص کند. اما بر کدام مبنا قانون وضع شود؟ قانون اشراف؟ قانون ضعفا؟ قانون کلیسا؟ این سردرگمی سبب شد وی به سمت دیکتاتوری متمایل شود و بگوید قانون آن است که من میگویم و پسرش پل را از امور حکومتی دور نگه دارد تا مخالف نداشته باشد.
      

        علت اینکه چرا گُل یا حشیش در میان دانشجویان و قشر تحصیل کرده در حال رواج هست ، را در این کتاب متوجه شدم . آنها این ماده را جزو مواد مخدر نمی دانند. حتی گاهی با برگ شاهدانه به عنوان سبزی  کوکو درست می کنند. 
چون این ماده سبب خوش صحبتی و قوی تر شدن حواس پنجگانه می شود و فرد فکر می کند باهوش تر و تواناتر شده ، پس ادامه می دهد تا وقتی که دیگر به اون ماده تحمل پیدا می کند و مجبور به مصرف مواد قوی تر و خطرناک تری می شود
      

        همراه با پسرم آن را خواندم . کتاب ظاهرا کودکانه است اما هدف عمیقی‌  پشت آن هست‌ . این که کتاب فقط نباید خوانده بشه وگرنه نفخ میاره ، تهوع و استفراغ و بی اشتهایی  نسبت به کتاب میاره. کتاب باید  همراه با خواندن، رویش فکر هم بشود .
      

        کتاب ۲۰۰ سال قبل از گالیله نوشته شده و اصل کتاب ظاهرا  موجود نیست اما ترجمه آن به آلمانی هست که از روی آن ترجمه فارسی نوشته شده.سه فصل مهم از اطلس کتاب حتی در نسخه آلمانی ظاهرا ناپدید شده بوده که در فهم فصول دیگر کتاب کمک میکرده.در این کتاب عجائبی را مطرح میکند که چون به زبان عامی گفته گاهی غیر قابل باور مینماید اما هر از چند ماهی بعضی از آن ناگهان توی مطالب کتابهای دیگر  جا می افتد مثلا در کتاب از سنگی نام‌برده که وقتی در آتش می اندازند از حبابهای تولید شده آن نخ میسازند و از آن نخها پارچه درست میکنند و هر موقع پارچه کثیف شود با داغ کردن تمیز میشود. . من آن موقع هرچی در اینترنت سرچ کردم متوجه نشدم که چه سنگی است اما  بعدها در کتاب زندگی پزشکی من ترجمه ذبیح الله منصوری آن را بیان کرده بود که این همان سنگ آزبست می باشد یا همان سنگ پنبه نسوز که اغلب به رنگ زرد کهربایی هست و با تراشیدن یا سوزاندن ریشه ریشه میشود و شاهان قدیم از آن استفاده تجملاتی میکردند مثلا خسرو پرویز  با پوشیدن لباسی از الیاف این سنگ از آتش رد میشده و ادعای تقدس میکرده که آتش مرا نمیسوزاند.تاریخ تحول و استفاده این سنگ بسیار جذاب است.اینکه در صنایع لاستیک سازی اتوموبیل و لنت و ترمز به دلیل تحمل گرما و اصطکاک این سنگ و عایق سازی ساختمان و غیره از آن استفاده شد و بعد که متوجه خاصیت سرطانزایی آزبست شدند استفاده از آن محدود شد. در همین کتاب یک جا میگوید وقتی به اقلیم ۷ میرسی در بعضی نقاط نوری میبینی که از هیچ آتشی بلند نشده و هیچ چراغدان یا فانوس یا چیزی که بسوزد نیست که آن نور را ایجاد کرده باشد ولی آن نور به طرز عجیبی می درخشد.اقلیم ۷ سرزمینهای نزدیک به قطبین هست. منظور نویسنده را از این نور در عصر کنونی ما متوجه میشویم که شفق های قطبی را می گفته.
همچنین در کتاب می‌گوید قطعا زمین گرد است و به دور خود می چرخد. حتما باید خشکی بزرگ دیگری آن سر کره زمین وجود داشته باشد تا تعادل خشکی و آب برهم نخورد.  
      

        بخش‌هایی از زندگی شهید حسین علم الهدی فرمانده سپاه هویزه را از زبان سه نفر از کسانی که در برهه هایی از زندگی با او سرو کار داشتند می‌خوانیم.  
اخلاص شهید سبب شده خدا با زبان و بدن او اراده کند و به همین دلیل تمام کارهایش به مقصد می‌رسد. 

      

        کتاب سفرنامه جذابی بود. مرا به شکرگزاری از نعمت وجود رهبرم واداشت. درکشور ما سالی نیست که زلزله و سیل و حوادث شهادت دولتمردانی مثل سردار سلیمانی و شهید رئیسی و امیر عبداللهیان .  رخ ندهد. اما روال کشور به هم نمیخورد چون یک پدر بالای سرمان است‌ که حواسش به همه چیز هست. درحالی‌که در لبنان یک  انفجار نیترات آمونیوم در بندر سبب سقوط پول به میزان پانزده برابر می‌شود ، ترور رفیق حریری که صورت می‌گیرد فرودگاه‌ها بسته میشود، میشل عون که کشته می‌شود، کشتار صبرا و شتیلا صورت میگیرد، رئیس بانک مرکزی که با پس انداز مردم فرار میکند، تمام بانک‌ها برای مدت نامعلوم بسته می‌شود. برق و آب گران و جیره بندی می‌شود. این برای کشوری که عروس دریای مدیترانه است فاجعه است.
      

        ولایت پذیری، اخلاص و عزم شهید محسن وزوایی مثال زدنی است. 
اینکه خلوصت آنقدر زیاد باشد که بقیه را هم خالص کند بیشتر شبیه کار خورشید است که هم روشن است و هم روشن کننده. 
از محتوای کتاب فهمیدم دو دسته دانشجو لانه جاسوسی را تسخیر کردند. هردو دسته به قصد مبارزه با امپریالیسم جهانی این کار راکردند. 
دسته اول دانشجویان پیرو خط امام که تابع ولی فقیه بودند و اغلبشان بعدهادر جنگ شهید شدند. 
دسته دوم دانشجویان مجاهد خلق با عقاید التقاطی بودند که بعدها باز خودشان دو دسته شدند. 
عده ای از سازمان گسستند و بعدها حتی در مناصب حکومتی ایران جایگاه گرفتند و همین عده سال‌ها بعد تسخیر لانه جاسوسی را زیر سوال بردند. عده ای هم زیر نظر سازمان مجاهدین باقی ماندند و منافقین را تشکیل دادند که عملیات‌های ترور را انجام می‌دادند یا در عراق به صدام کمک می کردند.