وقتی نوشته پشت  کتاب و  مقداری از وسط های کتاب خوندم حدس زدم از آن کتاب هایی ست که با سبک نوشتاریش ارتباط نمی‌گیرم اما جالب بود که وقتی شروع به خوندن کردم خیلی خوب ارتباط گرفتم و شبیه تصورم نبود.
موضوع و متنش رو واقعا دوست داشتم و پیشنهادش می‌کنم.
+ اگر کمی توصیفات بیشتر از حال و هوای خراسان می‌کرد تصاویر دقیق‌تری برای خواننده ایجاد می‌شد.
      

        سبک روایت کتاب سبک جدیدی است که عده ای ارتباط میگیرند و عده‌ای نه. من از دسته ارتباط گیرنده ها بودم و دوست نداشتم کتاب تموم بشود.
      

        روایت هایی که هرکس با مدل خاص خودش به روضه های اباعبداللّٰه پیوند خورده...خواندنش قشنگ و آدم با یه طیف گسترده ای از این پیوند مواجه میشه...
نوع روایت نویسی ها جوری است که مخاطب انگار وسط زندگی افراد مذکور است و با تموم شدن شان انگار آدم از خانه آن افراد بیرون می‌آید.
خوندنش در محرم و صفر خیلی توصیه میشه!
با روایت آخر خیلی نتونستم ارتباط بگیرم و به نظرم جنس نگارش و مدلش با بقیه روایت ها متفاوت بود.
      

        از آن دسته کتاب هایی بود که میگم کاش زودتر خونده بودم.چون چندبار قصد کرده بودم و نشده بود.
در بعضی قسمت ها آدم باورش نمی‌شود که ماجرا کاملا واقعی است و  تخیلی نیست! مفهوم های مقاومت،ایمان،نترس،محکم،مبارزه و... در کتاب برایم خیلی پررنگ بود.
      

        دلیل انتخاب خوندن این کتاب نویسنده ش بود اما طبق تصورم نبود!
پی‌رنگ کتاب نه پیچیدگی داشت،نه اوجی و  نه پایان خوب و جذابی 
شخصیت پردازی و فضا سازی خوب و قابل تصور بود اما غلط نوشتن کلمات و حرفای بد اصلا برای ارتباط برقرار کردن با شخصیت متقاعدم نکرد.
      

        متن کتاب روان است و آدم و باخودش جلو میبره،اینکه هر فصلی به یک وجه شهید پرداخته شده خیلی اتفاق خوبی ست و باعث میشه خواننده به یک شناخت جامعی برسد و روایت از زبان دختر شهید هم که جذابیت خودش رو داشت.
آدم تعجب می‌کند که بعضی آدم‌ها چطور به جنبه های مختلف زندگی‌شان به این خوبی رسیدگی می‌کنند،هم بعد معنوی‌شان در  محیط کشور های بالا می‌رود هم به خوبی از عهده شغل‌شان برمی‌آیند و هم به زندگی و خانواده‌شان رسیدگی می‌کنند.... و البته فکر می‌کنم به همین دلایل هم عاقبت شان ختم به خیر و شهادت می‌شود.

      

        انگار خواندن زندگینامه خودنوشت یک جورایی جذاب تر است چون حوادث و شرایط دقیقاً از زبان خود فردی که سپری کرده گفته شده نه فردی که از ذهن خودش و اطلاعاتش می‌نویسد.
حیف که این زندگینامه خودنوشت کوتاه بود و ادامه نداشت...
آدم متحیر می‌شود که چطور فردی با این وضعیت زندگی توانست به اینجا برسد،در حساب و کتاب های ما فردی در این شرایط حتماً باید زندگی ناموفقی را تجربه کند اما وجود این افراد که اتفاقا کم هم نیستند نشان می‌دهد که این حساب و کتاب ها خیلی هم درست نیست و نه امکانات موفقیت و زندگی خوب را فراهم می‌کند و نه کم امکاناتی
      

        اینکه کتاب به صورت خاطره خاطره نوشته شده بود و یکسره نبود سبک جدیدی بود! متن کتاب روان و کاملا قابل تصور بود. و چه خوب که راوی ها آخر کتاب معرفی شده بودند فقط کاش اول کتاب به این نکته اشاره می‌شد تا خواننده زودتر به سراغ آشنایی با راوی ها می‌رفت.
با خوندن این کتاب می‌تونید مدتی رو با شهید صدرزاده زندگی کنید!
      

        چیزی که همیشه برای ما از استعداد گفتن خیلی متفاوت با محتوای کتاب! در طول کتاب با توانمندی هایی آشنا می‌شوید که مطمئنم فکرش رو نمی‌کنید که این ها توانمندی به حساب بیایند! 
جز کتاب هایی که باید آروم آروم خونده بشه، فکر بشه نه اینکه توی یه روز صد صفحه خونده بشه
      

        از بهترین کتاب هاست واقعا!
زندگی نامه شهید محمدبروجردی از کودکی تا شهادتش،که آدم با خوندن این روند متوجه میشه که یه آدم معمولی چطور تبدیل به آدم بزرگ و مسیح کردستان شد،کتاب رو با دقت بخونید تا از هر فصلش بتونید مطالبی یاد بگیرید و نگاه به حجمش نکنید انقدر روون و جذاب که سریع جلو میره و دیگه آخرش نمیخواید تموم شه!
مطالعه اش به همه پیشنهاد میشه!
      

        موضوع و توصیف ها عالی بود طوری که تصویر یونس،دریا،آرزو و... کامل برای آدم ساخته شده بود،جمله های عمیق زیادی داشت و ریتم یکسان و خسته کننده ای نداشت و وسطش اتفاق هایی می افتاد که آدم رو ترغیب به خوندن ادامه کتاب میکرد،فقط پایانش شبیه تصورم نبود🙃
جز کتاب هایی که افراد باید بخوانند!
      

        از قشنگ و لطیف ترین کتاب هاست و چقدر برای نوجوانان مناسبه
      

        فضا سازی کتاب چه برای فاضل تو آبادان و چه برای خانواده ش عالی بود طوری که آدم حس می کرد پیش شونه! کاش خانواده ی فاضل بیشتر توصیف می شدن مثلاً وقتی عادل شهید شد منِ خواننده خیلیییی ناراحت نشدم چون عادل که چقدر میتونین به عنوان پاداش بزرگه ازش توصیف بشه رو خیلی نمیشناختم به جز چند تا خاطره! خانواده ی فاضل هم جز مکالمات توصیف شدیدی نشدن و من همراه با فضا سازی عالی کتاب توقع توصیف خیلی خوب از خانواده شونو داشتم!
پایان کتاب گرچه قابل بیش بینی اما جذاب بود🤩 و در کل کتابی که ارزش خوندن داره
      

        از بهترین هاست
      

        همه موقع خواندنش خوبه ولی توی محرم یه لطف دیگه ای داره این روایت هایی که پشتش هیچ چیز به جز عشق خالص وجود نداره