زندگی خیلی چیزها را در دل انسان نابود میکند،خیلی باورها را به باد میدهد. دیدار دوباره..ای کاش واقعیت داشته باشد.

وبالاخره سرگذشت بودنبروک ها از سال ۱۸۳۵ تا ۱۸۷۷ به پایان رسید. داستان با یوهان بودنبروک بزرگ 
،مالک تجارتخانه ی بودنبروک شروع شد و با یوهان بودنبروک کوچک نتیجه ی یونان بودنبروک بزرگ به پایان رسید.سرگذشت چهار نسل.چهار نسل متفاوت با اندیشه های متفاوت که تنها اندیشه ی مشترک دربین آنهاحفظ اصالت و نام بودنبروک ها بود.کنار گذاشتن این کتاب بعد از نزدیک سه ماه به شدت سخت است . بودنبروکها در قلب من جاودانه شده اند. چه ها که نکشیدند. از عرش رو به زوال مسیری چهار نسلی را سپری کردند.از چه چیزها که برای خدشه دار نکردن نام بودنبروک نگذشتند .توماس از عشق به دخترک مغازه ی گل فروشی که ۱۸ ماه درگیر آن بود و درقلبش خانه کرده بود گذشت.آنتونی از عشقی که در تابستان با مورتن جوان تجربه کرد گذشته و وارد زندگی سراسر سختی و شکست در ازدواج هایش شد.
خیلی غریب است که به دنیا آمدن ، تفکر،احساسات،بزرگ شدن کسی را ببینید و در عین حال شرح جان دادنش را با جزئیات بخوانی واقعا دردناک است .توماس مان هر دفعه و هر فصل از شخصیت های کتابش میکاهد و با مرگ هر کدام «مرگ دردناک» قلبت فشرده میشود کسی که آرزوهایش را و احساساتش را حفظی، جلوی چشمانت جان میدهد.
بودنبروکها یک اثر فاخر و شاهکار است که با خواندنش بعد از مدتی حس می‌کنی تو نیز از بودنبروکهایی! 

      

        صبح فقط یک چیز را زمزمه کرد..خورشید.صبح و بعدازظهر زنده بود و شب با رفتن خورشید او نیز رفت..
نوشتن همچین کتابی کار هر کسی نیست .این حجم از جزئیات دردناک کار هر کسی نیست.
نوشتن از زبان مردی اجتماع گریز دارای بیمار روانی و در مقابل نوشتن از زبان دختری که اسیر اوست.دختری که سراسر شور زندگیست .نقاشی میکشد ، به باخ گوش می سپارد و درقلبش عشق استادش(جی.پی) را می‌پروراند.استادی که نظرات متفاوت و عجیبی دارد و او شیفته ی آن است.
هرچه بیشتر فکر میکنم به روزی که میراندا اسیر شد،به روزی که قرار بود فردایش آزاد شود؛بهترین لباسهایش راپوشید ،موهایش را آراست و با کالیبان نوشیدنی خورد و رقصید و رقصید اما وقتی فهمید آزادی در کار نیست نابود شد. به ژرف ترین نقطه ی ناامید وارد شد.دخترک بینوا برای زنده ماندن چه ها که نکرد.
همه ی ما انسانها حتی در وحشتناک ترین زمانهای زندگی نیز می‌خواهیم زنده بمانیم و برای بقا میجنگیم. چرا وقتی میتوانیم در موقعیت های زجر آور بمیریم باز هم تلاش برای بقا میکنیم وقتی که مصیبت و زجر آن میتواند برایمان زودتر به پایان برسد؟ جواب واضح است زیرا همیشه فکر میکنیم میتوانیم همه چیز را درست کنیم و امید است که مارا میکشد و در این حال زنده نگه میدارد مانند میراندا
      

         این کتاب اولین تجربه ی من از کتابهای خانم مونتگمری بود که البته تجربه به شدت شیرین و لذت بخشی بود . این کتاب برای من سراسر نوستالژیک بود و وقتی کتاب را میخواندم برای ساعاتی از دنیای مرده ی بیرون به دنیای سراسر زندگی کتاب پرواز میکردم.
شخصیت های کتاب نوجوانانی هستند بی پروا ، پرآرزو و پر از شور زیستن و تورا به زندگی کردن وا می‌دارند. مونتگمری شخصیت پردازی بی نظیری در این کتاب دارد و البته داستان هایی که سارا در طول کتاب تعریف می‌کند به خودی خود خواننده را شیفته ی کتاب میکند. 
این کتاب به نسبت اقتباس سریالی که ازش ساخته شده خیلی متفاوت است ولی واقعا هم کتاب و هم سریال به خودی خود دلنشین و لذت بخش هستند.
در این روزهای سرد زمستانی این جمع دوستانه و گرم خانواده ی کینگ را از خودتان دریغ نکنید و با فنجان قهوه ی داغ به نظاره و گفت و گو با آنها بنشینید برایتان ساعات خوشی را در کنار آنها ، همانند خودم آرزو میکنم☕
      

        گتسبی بزرگ کتابی است که شاید در نگاه اول از او و داستانش سر سری بگذرید و آن را یک داستان عاشقانه و ساده ببینید ولی در همین داستان سراسر معنا و درس است .
 اسکات فیتزجرالد نویسنده ی این کتاب در واقع کمی از زندگی خود و عشقی که به جینورا کینگ داشت  که موقعیت اجتماعی بالاتری از اسکات داشته و  جینورا او را «در حد خود» نمی‌دید الهام گرفته است.
در گتسبی بزرگ این را نشان میدهد که اگر یک انسان از طبقه ی پایین جامعه باشی حتی اگه به مال و دارایی برسی ولی اصل و نسب نداشته باشی آدم حسابت نمی‌کنند و زیر پایشان خردت میکنند و در نهایت با خوردن یک جوجه ی سرخ کرده سرد و آبجو سعی می‌کنند خود را از ناراحتی خارج کنند ، اگر خطایی کنند حتی کسی را بکشند «بابایی پولدارشان» با مقامات صحبت میکند و کسی را که از لحاظ طبقاتی پایین تر از خودشان است به کشت میدهند!
تام بیوکنن بر گتسبی برتری داشت زیرا ثروت و مقام خانوادگی اش بالاتر از گتسبی بود و به همین دلیل دیزی بار دیگر اورا انتخاب کرد و بیچاره گتسبی که آن همه تلاش برای رسیدن با جایی که بود کرده بود ولی در نهایت آدم هایی با «بابایی پولدار» هستند که برنده میشوند!
      

        حالا چیکار کنم؟
چگونه از غم نوشافرین بیرون بروم؟ چگونه فراموشش کنم؟ چگونه درد کشیدنش را فراموش کنم؟
چگونه لبخندها و رقصیدنش را فراموش کنم؟ چگونه وقتی پیرهن صورتی زیبایش را پوشیده بود و میرقصید و دکتر معصوم را عاشق خود کرد که ای کاش نمی‌کرد را، فراموش کنم؟
حسینا..وای حسینا.. عجیب درد هجران سخت است!
چقدر حسینا و نوشا درد کشیدند..از عشق هم درد کشیدند از فراق هم درد کشیدند ..
سال بلوا با من چه کرد !؟بلوایی به جانم انداخت فراموش نشدنی..
نوشا و حسینای بیچاره ام که در زرگری می‌نشستند و رویاها می‌بافتند و افسانه ها میگفتند.
حسینا با چشمان اشکی از نوشا میخواست تکلیفش را روشن کند ولی نوشا تکلیفش دست خودش نبود.دلش برای حسینا پر میکشید ولی مگر مادر میگذاشت؟
هر ظهر از مدرسه به زرگری می آمد و به آغوش حسینا آن مجسمه ی زیبا پر میکشید.
چه عاقب تلخی داشتند هر دو..تلخ تر از زهر.

مادر گفت:« از هر انگشتش یک هنر میریزد، گلدوزی ،خیاطی و...»
گفتم:«مادر عاشقی هنر نیست؟»
      

        فقط چخوف می‌تواند طوری اندوه را توصیف کند که قلبت به درد آید و بغض گلویت را در دستانش بفشارد.
ای کاش یک نفر به این مرد می‌گفت که طولانی تر بنویس ، بیشتر بنویس بگذار بیشتر در دنیای نابت غرق شویم..
      

        جین ایر..
نمیدانم در وصف جین ایر چه بگویم .زبانم قاصر است .روزهاست که با خود فکر میکنم چه باید در باب این کتاب دلچسب بگویم...
از کجا شروع کنم و کجا یادداشت را به اتمام برسانم..؟
از منزل خانم رید شروع کنم یا از مدرسه ی لوود..یا شاید باید از زمانی که به عمارت آقای راچستر وارد شد شروع کنم؟ شاید بهترین شروع همان نقطه باشد..کسی چه می‌دانست که ارباب سختگیر و جدی که به دنبال گرفتن ایرادی در جین بود بعد از مدتی در طلب رفاقت با او شد و او را صمیمی ترین دوست و همدم خود قرار داد..ساعتها درکنار یکدیگر می‌نشستند و ادوارد از سرگذشت خود و چیزهایی که دیده بود و شنیده بود سخن می‌گفت . از پاریس و زنان آن و از جای جای مکانهایی که به آنها سفر کرده بود. تباهی هایش ، اشتباهاتش و شکستن قلبش.
حتی در آن لحظه هم هیچکس فکر نمی‌کرد که ادوارد و جین اینگونه در دام عشق یکدیگر بیفتند. عشق آتشین و خواستنی و عجب دلداده و معشوقی بودند برای یکدیگر . میتوانی ساعتها بنشینی و توصیفاتی که ادوارد از جین میکند را بخوانی و بغض کنی و قطره های اشکت همچون رودی خروشان بر گونه هایت جاری شوند.اما دنیا جای بی وفاییست و چرخ زندگی جوری میچرخد که در ذهن نمی‌گنجد...
جین ایر سراسر عشق، غم، از دست دادن و به دست آوردن است و توصیفات شارلوت بسیار بسیار زیبا از همه چیز و همه کس بود و در قلب من مکانی بسیار عمیق را کسب کرده است . شارلوت عزیز ممنونم بابت نوشتن چنین شاهکاری.
      

        به شدت حیرت زده ام..
چگونه انسان های عارف و عاشق آفریدگار دنیا را بیهوده و بی ارزش میپندارند ؟ مگر نه اینکه آفریدگار دنیا و جسم آنها را برای این آفریده است که از آن لذت ببرند و بیاموزند..؟

« مجازات اعدام و حبس ابد به یک نسبت غیر اخلاقی اند، اما اگر ناچار بودم میاد این دو یکی را انتخاب کنم ، قطعا حبس ابد را برمی‌گزیدم . زندگی کردن به هر نحوی بهتر از مرگ است.»
      

        ایستاده ام،
بربلندای از خودگذشتگی میلیون ها زن
و می اندیشم ،
چه میتوانم انجام دهم
برای مرتفع تر کردن این کوه 
تا زن های بعد از من
افق های دور تری را ببینند.
      

        گل غنچه های سرخ را کنون که میتوانی ، برچین
اما باز زمان سالخورده در گذر است
وهمین گلی که امروز لبخند میزند،
فردا خواهد مرد..

..Carpe Diem 
      

        و اما اولین کتاب شارلوت برونته..واقعا خیلی این کتاب برای من دلنشین و لذت بخش بود و من شخصیت اصلی کتاب رو واقعا دوست داشتم. ویلیام کریمزورث برخلاف خیلی از مردهای آن دوره ی انگلستان که فقط به زیبایی ظاهری زنان توجه داشتن به دنبال علم و تفکر بود و دوست داشت وقتی به چهره ی کسی که دوستش داره نگاه می‌کنه یک چهره فکور رو ببینه و خب توصیفاتی که از معشوقش فرانسیس می‌کنه واقعا لمس کردنی و زیباست.
واقعا شخصیت هایی که شارلوت برونته در این کتاب خلق کرده بود خیلی به دلم نشستن و امان از توصیفاتی که از مناظر و مناطق شرح میداد شارلوت..طوری همه چیز رو توصیف میکرد که انگار واقعا همه ی آنها جلوی چشمانت بودند.
      

        عجب کتابی بود تا صفحات آخر به تمام کاراکترهای کتاب مشکوک میشوید ولی در نهایت کسی قاتل است که نباید.
همیشه با خودم فکر میکنم نویسنده های ژانر جنایی آیا روانشناس نیز هستن؟ اینکه بتوانی مغز کسی را  سیصد  صفحه به بازی بگیری و مانند هزارتویی به دنبال قاتل بدوانی و در آخر کسی قاتل است که جلوی چشمانت بود و تو حتی یک بار هم به آن نگاه نکردی.همیشه وقتی بدانی دنبال چه چیزی میگردی راحتتر پیدایش میکنی، برای همین است که الان که میدانم قاتل کیست تکه های پازل در کنار هم قرار میگیرند و حقیقت را عریان میکنند.
همیشه یک نفر دروغ می‌گوید کتابی ست پر از بی اعتمادی ، سواستفاده ، ترس ، غم و معما..معمای بسیار.
لذت خواندن این کتاب را از خودتان دریغ نکنید مطمعن باشید به شدت لذت میبرید.

هر داستان دو طرف دارد:
طرف شما و طرف من،
طرف ما و طرف آنها ،
طرف مرد و طرف زن
من همیشه طرف خودم را ترجیح میدهم!
      

        کالین هور  نویسنده ایست که خالق شخصیت های زن قوی در زندگی هایی سراسر چالشه.
این چهارمین کتاب  و متفاوت ترین کتاب از کالین هوور بود که خوندم و خب ژانرش کاملا متفاوت بود ولی در دو نشست تمومش کردم از اون دست کتابهایی بود که اینقدر شوک و دلهره به آدم القا می‌کنه که هر چه سریعتر میخوای بفهمی چه اتفاقی می افته و امان از زندگینامه ی وریتی که هر لحظه وحشتناک‌تر میشد و باعث میشد نخوای کتاب رو زمین بزاری.
 اما پایان به شدت شوکه کننده و دردناک واقعا انتظار این پایان رو نداشتم ولی خب کالین هوور است دیگر.
امان و صد امان از ذهن نویسنده ها که حتی به خودشونم رحم نمیکنن . شاید حالا بعد از اتمام داستان دلم برای وریتی بسوزه اما وریتی کدوم حقیقت رو پنهان کرد..؟

      

        غم کلمه ایست به ظاهر ساده اما در پشت پرده ی سادگی آن پر است از درد ، دوری،فراق و اشک..
خیابان کاتالین برای من سراسر غم و اشک بود .پر از حسرت .
جوری که جنگ انسان ها را تغییر داد و از چیزی که بودند به چیزی مبدل شدند که حتی شناختشان برای خودشان هم سخت بود.
و امان از عشق..امان از عشق که جان و قلب انسان را می‌سوزاند و جایش تا ابد بر روح آدم باقی میماند.
خیابان کاتالین زیبا بود اما دردناک داستانی که احساسات آدمی را جوری به به تصویر میکشد که گویا سالهای سال با آنها زندگی کردی...

پ.ن: اینقدر که این کتاب من رو درگیر خودش کرد حتی همچنان با فکر کردن به کاراکترهای کتاب و اتفاقاتی که براشون افتاد ،میتونم گریه کنم . واقعا این کتاب،کتاب قوی ای بود و خیلی خوشحالم که با ماگدا سابو آشنا شدم و حتما تمام کتابهاشو میخونم. یک جوری ماگدا انسان رو غرق در کاراکترهایی که ساخته می‌کنه که حتی بعد از تموم شدن کتاب هم انگار همچنان زندگی با اونها ادامه داره..
      

        قطعا عاشقانه ترین و لمس کننده ترین کتابها اون هایی هستند که نویسنده از عشق خودش نوشته.
واقعا کتابی بود که با بیشتر جمله هاش بغض میکردم و قلبم رو لمس میکرد. عشق در عین زیبایی و آرامشی که به انسان میده ،تلاطم و درد هم با خودش داره.

«چگونه آدمی را فراموش کنم که احساس کاملی درمن ایجاد کرد اما همزمان من را در هم شکست.»

«وقتی که بار اول با تو دیدار کردم فهمیدم تو یا کاملم می‌کنی یا کاملا نابودم میسازی‌.»