فقط چخوف می‌تواند طوری اندوه را توصیف کند که قلبت به درد آید و بغض گلویت را در دستانش بفشارد.
ای کاش یک نفر به این مرد می‌گفت که طولانی تر بنویس ، بیشتر بنویس بگذار بیشتر در دنیای نابت غرق شویم..
        

          تنها چیزی که میتونم بگم اینه که یوآن عزیزم بیا بغلم و برام بگو!
        

          چه قدر خوبه این چخوف!
چه قدر اندوه رو خوب میفهمه، و خوب توصیف میکنه. 
        

          کوتاه بود اما چقدر عمیق اندوه و درد را بیان کرده بود چنین چیزی فقط از چخوف بر می آید ....
داستان درشکه چی پیری که یک روز از مرگ پسرش می گذرد ولی درد او دوتاست او جز اینکه که غم از دست دادن پسرش را دارد خلاء وجود یک نفر که حرف هایش رابشنود بیشتر اذیتش می کند .....
اینکه در یک داستان کوتاه اینگونه عمق اندوه و تنهایی که یک بعد گریز ناپذیر از انسان است را بشود به تحریر درآورد تحسین برانگیز است ...
        

          غمناک و واقعی بود. داستان مرد درشکه‌چی که دنبال یک نفر میگرده تا اندوه و دردش رو باهاش در میون بذاره و ...
«نمایش صوتی داستان «اندوه»» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/63551
        

          “غم او بزرگ و بی حد و حصر است.اگر دلش میترکید و غصه اش بیرون می ریخت،شاید همه دنیا را با خود می برد.و با این همه هیچ کس آن را نمیبیند. “
چخوف تو داستانهاش چقدر خوب و ساده حالات درونی انسان و نیازهای روحیش رو نشون میده
آدم وقتی غمی توی دلش داره و یا وقتی دچار سوگ شده شدیدا دوست داره بار اون غم رو با مطرح کردنش با دیگری برطرف کنه ولی متاسفانه چنین مواقعی آدمهایی که بشه با اونها حرف زد کم هستن و اساسا آدمها از چنین موقعیتهایی فرارین!
و من به عینه آدمهای زیادی رو دیدم که در ازدحام آدمهای اطرافشون به حیوانات رو آوردن! دقیقا کاری که شخصیت داستان انجام میده.
        

          "درد این‌جاست که آدمیزاد روی زمین تنهاست. پهلوانی روسی بود که عربده زد: روی این خاک یک آدم زنده پیدا می‌شود؟! من پهلوان نیستم، اما همین را می‌پرسم و هیچ جوابی نمی‌آید. می‌گویند خورشید همه چیز را جان دوباره می‌دهد. حالا ببینید خورشید را، انگار خودش هم مُرده، مگر نه؟ همه چیز مُرده، هرجا را نگاه کنی جز نعش نمی‌بینی. فقط یک مشت آدم مانده‌اند و دورشان جز خاموشی هیچ نیست؛"

از کتابِ نازنین، فئودور داستایوفسکی
        

          با معرفی قلاب‌دار یکی از بهخوانی‌های عزیز مشتاق خواندنش شدم.
کتاب رو از طاقچه دانلود کردم و شروع کردم به خوندنش
کتابی کوتاه برای مطالعه در وقت اضافه
اندوه، چند ساعتی از زندگی یک پیرمرد درشکه‌چی رو نشون میده.
روسیه رو با سرماش میشناسم، اما فکر می‌کنم اون برفی که روی لباسهای پیرمرد و اسبش میشینه، سرمای رابطه است.
رابطه‌های سرد
و به قول دوستمون «حواسمون به یوآن‌های دور و برمون باشه»
بخونیدش
        

          اندوه‌‌...
        

          کتاب را که بخوانید ؛
دیگر بی تفاوت از کنار همدیگر نخواهید گذشت.
کتاب را که بفهمید ؛
پای قصه ی همدیگر می‌نشینید و بدون قضاوت فقط گوش می‌دهید.
کتاب را که درک کنید ؛
مثل یوان ، دنبال شنونده می‌گردید تا شاید آن بیرون ، میان برف و بوران خیالی و سوز سرمای واقعی خیابان ها ، کسی پیدا شود تا محرم داستان شما شود... تا عقده دلتان را پیش او بگشایید.

پس اگر کسی را دیدید ، روی نیکمتی ، با سری کج کرده و نگاهی دوخته به کبوتر ، یا گربه ای ، نشسته و دهانش به حرف می‌جنبد.
لطفا دیوانه خطابش نکنید.
فقط بدانید ، او بر در هر گوشی که فکر میکرد شنوای حرفهایش است ، زده و جواب رد شنیده...
با مخلوقات دیگر خلوت گزیده ، تا شاید دردش آرام گیرد.
مواظب یوآن های اطرافتان باشید ، چه بسا خودتان نیز یکی از آنها به حساب بیایید...
مراقب خودتان نیز باشید.
به امید دیدار دوباره بین صفحات کتاب♡