همیشه وقتی چیزی را درباره ظلم می شنوم یا می خوانم خونم به جوش می آید فرقی نمی کند این ظلم کجای جهان دارد اتفاق می افتد اصلا چند سال از ماجرا می گذرد تنها چیزی که فکرم را مشغول می کند مردم هستند که دارند تحمل می کنند و بد تر از همه این که چیزی از دستشان بر نمی آید.
این کتاب درباره لهستانی هاییست که تبعید شدند و ایرانی هایی که دارند آنها را به کمپ می رساند و ماجرای عشقی لطیف و کمرنگ که در خلال داستان اتفاق می افتد. این کتاب خیلی برای من دوست داشتنی ست  و فکر می کنم به دو دلیل است.
اول اینکه نویسنده اش آقای مرزوقیست
دوم اینکه خیلی برای من جالب است که دو کشور جنگ زده با فرهنگ های متفاوت و زبان متفاوت در جایی از تاریخ به هم پیوند می خورند و کشوری که خودش درگیر قحطی است درگیر جنگ است و توسط همه چه روس چه انگلیس و چه سرباز های هندی دارد چپاول می شود(ایران) دارد کمک مردمی می کند که تبعید شده اند و مریض اند و شاهد کشتار و تجاوز و بردگی بوده اند. و این به نظرم اصل روح ایرانی بودن است . چون ایران هر جای تاریخ که ایستاده بلایی سرش نازل شده و در بین این بلاها همیشه یک نفر را زیر پر و بال خودش گرفته مثل کبوتری که جوجه هایش را.
همیشه برایم سوال بود که چرا لهستانی ها تبعید شدند اصلا چه بلایی سر کشورشان آمد که به این فلاکت افتادند و این کتاب جواب خوبی برای سوالم بود. خواندنش پیشنهاد می شود.
      

        یادداشت من بر این کتاب به دوقسمت تقسیم میشه

قسمت اول(چیز هایی که یاد گرفتم)
من هیچ وقت چیزی درباره کشتی رافائل نشنیده بودم و فکر می کنم به دو دلیل است یا کم کاری خودم در مطالعه یا اینکه چون این کشتی سر انجامش مثل انسان ها مرگ و بعد از چندین سال فراموشی بود دیگر کسی در نوشته هایش به آن اشاره نکرده. اما با خواندن این کتاب انگار که دریچه ای نو به روی چشم هایم باز شد و من درباره این کشتی فهمیدم و مثل شخصیت های داستان مشتاق دیدن درون آن بودم.
مسئله دیگر اینکه یاد گرفتم چقدر همدلی و همراهی خوب است اینکه انسان پشتش به دوستانش گرم باشد و حرف هایش را بزند نه فقط برای اینکه خالی شود بلکه بخاطر اینکه می داند آنها برای مشکلاتت یک کاری میکنند.
و من از اوضاع جنگ در بوشهر فهمیدم  از کارکنان اخراج شده رافائل .
قسمت دوم ( چیز هایی که به دلم نشست)
در واقع من قبل از این کتاب از آقای مرزوقی کتاب مشترک مورد نظر را خوانده بودم و وقتی دیدم شخصیت چقدر قابل لمس است و چقدر غرق در داستان می شوی (آن کتاب یکی از مورد علاقه های من است) اینبار که به کانون پرورش فکری رفتم تصمیم گرفتم کتاب های دیگر این نویسنده را هم بیاورم و بخوانم. و این شد که این کتاب را در دست گرفتم و خواندم  و به چیزی که خواستم رسیدم اینکه آقای مرزوقی واقعا در شخصیت پردازی بی نظیر است. من از بین همه شخصیت ها رضا را خیلی دوست داشتم بخاطر چند چیز:
۱-بخاطر جربزه و نترس بودنش و دل به دریا زدنش
۲-بخاطر دست و پا چلفتی نبودن و کاربلد بودنش
۳-بخاطر طرز حرف زدن و حال و هوایش(این را خیلی دوست داشتم)
شخصیت ها در این داستان با لحجه حرف می زنند از اصطلاحات جنوبی استفاده میکنند که البته من به بخاطر خوزستانی بودم با آنها آشنا بودم اما برای کسی که با آنها آشنا نبود هم در میان گفت و گو ها جواب پیدا می شد.
و در آخر چقدر دلم می خواست یکی از آنها بودم و دلخوشیم به دریا زدن بود.
      

        اگه فکر کردید می تونید پایان داستان های آقای شاه آبادی رو حدس بزنید سخت در اشتباهید.
از همون اول داستان با خودم می گفتم که این دفعه شیش دنگ حواسم جمعه تا بتونیم پایان و حدس بزنم اما انگار نویسنده افکار من و پیش بینی کرده بود و حتی تو یه صفحه هشدار داد که اگر فکر کردید این هم مثل الباقی داستان ها تموم میشه سخت در اشتباهید.
آقای شاه آبادی نویسنده مورد علاقه منه و من از پارسال در تلاشم که کل کتاب هاشونو بخونم و همیشه کتاب هاشون  به دل و جونم می چسبه  کافیه اسم شخصیت هارو یاد بگیری و از اون به بعد تو هم یکی از شخصیت های کتابی و پا به پای اونها ماجرا هارو طی می کنی.


      

        کتاب "بوراندخت" نوشته وحید محمدی بر اساس «داراب‌نامه» طرسوسی نوشته شده است،  این کتاب، یک اثر اقتباسی از این منبع است و به زبان ساده برای نوجوانان بازآفرینی شده است. 
داستان درباره بوراندخت شاهدخت ایران هست که پدرش کشته شده از سویی مرگ در همان زمانی اتفاق افتاده که پدر به استقبال اسکندر مقدونی رفته چرا که فکر می کرده می تونه با وصلت اسکندر و دخترش جنگ بین دو کشور رو به پایان برسونه در این حال تنها کسی که سالم برگشته مهیار سردار و شاهد ماجراست.
حالا سوال اینجاست که اگر اسکندر به قصد وصلت اومده پس این کشتار چیه ؟ حالا بوراندخت برای جواب این سوال و دفاع از میهنش باید به جنگ رومی ها بره.
من کتاب رو دوست داشتم  خوندش برام لذت بخش بود چون اساسا از داستان های قدیمی خوشم میاد فقط کاش داستان یکجور دیگه به پایان می رسید(بخاطر همین چهار ستاره دادم)

      

        به معنای واقعی کلمه از خوندن این کتاب لذت بردم. گاهی باهاش شوکه شدم گاهی رنجیدم و گاهی ذوق کردم و خندیدم این کتاب کتابی بود که من و از دنیای واقعی دور کرد و باعث شد دوساعت تمام بشینم و بدون وقفه تا تهش پیش برم .
و توی ادبیات ایران تا حالا یه کتاب فانتزی به این زیبایی نخونده بودم.
خلاصه که خوندن این کتاب پیشنهاد میشه و اگر تا حالا کتاب و از طاقچه دانلود نکردید بدون هیچ تعللی این کار و انجام بدید.
یه خسته نباشید هم باید به نویسندش بگم و اینکه داستانت به جونم نشست و مطمئنا برای کسای دیگه هم اینطور خواهد بود.
      

        این کتاب شامل چهار داستان کوتاهه که هر کدوم چاشنی از عشق داره اما گاهی کمرنگ گاهی پررنگ . اون یه ستاره هم که کم دادم بخاطر داستان آخر بود که من هدف از داستان یا پیام پشتش رو متوجه نشدم ولی الباقی داستان ها پیام پشتشون درک می شد.
لا به لای این همه کتاب بزرگ و کوچیک معروف و هجوم تبلیغاتی که میاد طرفمون خیلی خوبه گاهی بگردیم دنبال کتابایی که هیچکس دربارشون حرفی نمی زنه یا هیچکس اسماشون و نمی شناسه چه بهتر اگه اون کتاب ایرانی باشه.
این کتاب و می تونید به صورت رایگان از سایت ایران صدا دانلود کنید.
      

        این کتاب بصورت یادداشت های نویسنده درباره اولین تجربه عاشق شدنش هست در زمانی که هر دو هفده ساله بودن. در کل این کتاب شبیه تعریف یک سال از زندگی با احساساتی مثل حسرت،عشق،ناامیدی و... است.
من زیاد این کتاب رو دوست نداشتم صرفا احساس سردرگمی می کردم.نه بخاطر متن بد نه بخاطر اینکه نویسنده حس سردرگمی رو به صورت متن درآورده بود و باید بگم در این کار موفق هم بود
      

        من جلد یک رو بخاطر پایانش دوست نداشتم و همینطور در دل داستان بعضی عناصر وارد شد که بلااستفاده مونده بود .بخاطر همین به نظرم کتاب به جلد دوم نیاز داشت. و این هم شد به محض اینکه جلد یک و تموم کردم رفتم سراغ جلد دوم که به خوبی از عناصری که قبلا جا مونده بود استفاده کرد و به سوال هایی که برامون تو جلد دوم مونده بود پاسخ داد. اینکه ما توی این جلد یه دشمن جدید داشتیم و اینکه این دشمن چه کسی می تونه باشه کاملا مشخص بود البته برای من چون ما توی جلد اول رفتار های عجیب و غریبی از اون شخصیت می دیدیم.
من عاشق پایان کتاب شدم و وقتی کتاب تموم شد قلبم هنوز داشت تند می زد .و من یه مدت هرچند کوتاه ولی با این کتاب زندگی کردم و این کتاب جزو یکی از مورد علاقه هام شد(جلد دوم)
      

        داستان آنقدر لطیف و مهربان بود که ذهن مرا از میان دنیای فانتزی و شلوغ و پلوغ کتاب های دیگر دور کند و نشان بدهد برای نوشتن داستان نیاز نیست پانصد صفحه ماجرا داشته باشیم توی صد و اندی صفحه هم می توانیم داستان عاشقانه ی پرستیدنی بنویسیم.
مرگ پیش چشم های یونس فقط از دهان ماهی بیرون پریدن بود اینطور که وقتی توی شکم ماهی(زندگی)هستیم دنیایمان تاریک است و تازه وقتی از دهان ماهی بیرون می پریم(مرگ) وارد روشنایی واقعی شده ایم.
از اول تا آخر داستان انگار داشت از پنجره نسیم ملایمی می ورزید و در عین حال که دست های سارا داشت روی کلاویه های پیانو می لغزید داستان روایت می شد.
برای من آرامش خالص بود هر چند می گویم کاش طور دیگری به پایان می رسید(و آین نیم ستاره بخاطر آن است)
و در پایان«پاییز امسال،شهر من عجب برگ ریزانی دارد»
      

        خوندن این کتاب دریچه ای به یه دنیای دیگه بود.متن آنقدر زیبا و روان بود که کتاب را می شد خیلی زود تر از یک روز تمام کرد. خوندنش پیشنهاد می شه!

      

        حالا چند دقیقه ایست که کتاب را تمام کرده ام و آنقدر بغض خفه ام کرد که دیگر تحمل نکردم احساس کردم آنقدر این بغض بزرگ هست که گلویم درد گرفته و نمی‌توانم نفس بکشم ولی فکر نکنم هیچوقت هیچوقت بتوانم بار غم این داستان را از روی دوشم بردارم فکر می کنم تا همیشه برایش گریه دارم فکر می کنم که هر وقت اسم این کتاب را بشنوم باز هم غصه دار بشوم.
اواخر داستان بغض کرده بودم اما منتظر بودم تا جمله آخر کتاب را هم بخوانم اما گریه ام از آنجایی بیشتر شد که کسانی بودند که در زمان آتش سوزی پلاسکو واقعا داغدار شدند واقعا این ماجرا ها را احساس کردند و واقعی واقعی تا آخر عمرشان بخشی از زندگیشان زیر آوار پلاسکو ماند‌.
نویسنده خیلی خوب به این ماجرا پرداخته بود خیلی داستان جذابی را نوشته بود گاهی به دوستی پنام و رضا خیلی خیلی حسادت می کردم آقای مرزوقی خواننده را با شخصیت همسو و هم مسیر می کند به شکلی که غصه شخصیت غصه توست و شادی و موفقیتش بخشی از شادی توست.
از توصیفاتش معلوم بود که خیلی درباره این حادثه تحقیق کرده و یا حتی خودش چند باری آنجا را با دقت دیده و بررسی کرده و خیلی زیبا نوشته شده بود و پس هر جمله ای که نوشته شده بود می شد تامل کرد می شد غرق شد می شد ساعت ها در سکوت بود.
تجربه بزرگ و عجیبی بود و اسم کتاب ...
بهتر است بگویم امان از اسم کتاب که خودش یک عالم حرف دارد‌...
      

        (کتاب سوم از چالش کتابخوانی متفاوت)
«کتابی با جلد آبی رنگ»
این کتاب درباره خانواده بهنام در دوران جنگ است و اثرات جنگ بر زندگی را تحلیل می کند و خیلی هم از نظر من موفق بوده چرا که گاهی اوقات هنگام خواندن به این فکر می کردم که جنگ واقعا چه چیز وحشتناکیست و این همان چیزیست که نویسنده به دنبال آن بوده.
بهنام در زمان جنگ به دنیا می آید در صورتی که هیچوقت پدرش را ندیده رشد می کند تا اینکه پدرش وقتی بهنام ۱۳سالش است با گروه آخر اسیران آزاد می شود. بهنام همیشه عکس پدر را روی دیوار دیده و فکر می کند الان یک مرد ترگل ورگل در خانه را باز می کند اما با چیزی مواجه می شود که تمام ذهنیتش را درباره واژه بابا زیر و رو می کند
در سوی دیگر داستان ما آرمن دوست مسیحی بهنام را داریم که الان بیست و اندی سالش است و نابیناست ولی عاشق دختری به نام ملینا شده ملینا با مخالفت خانه در برابر آرمن مواجه است و بین عقل و قلبش مانده است.
و همچنین ما در سوی دیگر داستان یاسمین کوچولو را داریم که کمی عقب ماندگی ذهنی دارد و پدرش اصلا با او خوب نیست و یاسمین قصه ما خیلی دوست دارد که با بهنام بازی کند اما بهنام از او خوشش نمی آید و داستان هایی دارند برای بهبود وضعیت یاسمین.
در واقع نویسنده در یک کتاب داستان سه شخص مرطبت با یکدیگر را نوشته که هرکدام در مواجه با جنگ آسیب هایی دیده اند(یکی نابینا شده و دیگری عقب ماندگی گرفته) و باید با این آسیب ها خود را وفق داده و تصمیمات سختی بگیرند و خودشان را جمع و جور کنند.
من خیلی داستان را دوست داشتم اما به کتاب نیم ستاره کم دادم به خاطر اینکه دوست داشتم تصمیم ملینا را به صورت واضح تر بفهمم و همچنین سرنوشت آرمن را.
      

        وقتی جلد سه را شروع کردم با خودم گفتم نکند مثل بیشتر رمان های چند جلدی امروزی نویسنده پایان داستان را باز بگذارد اما خبر خوش این بود که اصلا باز تمام نشد.
خیلی خوشحالم که این سه جلدی را خواندم.
بین خواندن این سه جلدی کتاب های دیگر حمیدرضا شاه آبادی را هم خواندم اما راستش را بخواهید این مجموعه جای خیلی ویژه تری نسبت به بقیه آثار در قلبم دارد‌
نثرش خیلی روان است و آدم به خودش می آید می بیند یک ساعت است دارد می خواند.
داستانش آنقدر پرکشش و زیبا هست که آدم بخواهد بنشیند تا آخرش را بخواند.
و بنظرم این اثر یک شاهکار ایرانی است که همه باید بخوانیم چه نوجوان و چه جوان.

      

        این کتاب درباره خانواده دوستی و محبته.
داستان درباره پسریه به اسم اسماعیل که از وقتی باباش رفته کویت کار کنه براشون پول نمی فرسته.
و در ادامه آن چنان براشون اتفاقات عجیب می افته که آدم با شخصیت ها همزادپنداری میکنه.
همون بازی با کلماتی که توی کتاب هستی بود خیلی خیلی کمتر اما توی این کتاب هم دیده می شد مثل«نون،انیر و پنگور»
با شخصیت اول داستان خیلی ارتباط کردم درست درک می کردم که الان چه احساسی داره ممکنه چه تصمیماتی بگیره.
و در کل کتاب و توی یک یا دو ساعت خوندم .
این کتاب رو هم مثل بقیه کتاب های آقای حسن زاده خیلی دوست داشتم .
      

        بیشتر اتفاقات این کتاب توی شب اتفاق می افتند و همین جذابیتش را برای من خیلی زیاد کرده بود چون من دقیقا شب به فکرم رسید که این کتاب را بخوانم و وقتی همه خوب بودند خیلی آرام کتاب را از توی قفسه در آوردم و صفحه گوشی را روشن می کردم تا بتوانم کلمات را ببینم و بخوانم.
انگار من هم یکی از آدم های تور بودم و گاهی آنقدر کل کل پدر و مادر توی کتاب برایم آشنا بود که می گفتن دست مریزاد.
به نظرم نویسنده از ظرفیت های طنز نویسی به خوبی استفاده کرده بود.
و یکی از شخصیت ها بود اسمش را خانم داروپخش گذاشته بودند چقدر شبیه آدم های روشن فکر این دوره و زمانه بود که خوشان هم  حرف های خودشان را باور ندارند.
و در آخر این کتاب برای من اولین تجربه کتاب خوانی در شب آن هم در تاریکی بود و اصلا از کارم پشیمان نیستم،پیشنهاد می کنم اگر برایتان مقدور است شما هم همین کار را بکنید چون 
واقعا به جذابیت کتاب می افزاید‌
این کتاب را خیلی خیلی دوست داشتم و پیشنهادش می کنم امیدوارم امسال بیشتر بتوانم از نویسنده اش کتاب بخوانم.