در حد رمان کودک به نظرم خوب بود
عالی نبود
اما خوب بود.
داستانی درباره خرافات و اعتقاد و اعتماد اشتباه.
        

          لالو رو من خیلی وقت پیش خوندم و خیلی به دلم نشست با حجم کمی که داشت. داستان یه پسر لال توی یه روستای خرافاتی. متن خیلی روان و قشنگی داشت. 
این کتاب به کسایی پیشنهاد میشه با داستان های با تم آروم با یکم چاشنی غم انگیز دوست دارن.
        

          داستان در یک روستا کوچیک که مشخص نیست دقیقا کجاست، میگذره
اعتقاد به خرافه بین مردم روستا خیلی رایجه و تو تاروپود زندگیشون، رخنه کرده! از درمان دردها و رفع مشکلات تا ربط دادن هرچیز بیربطی به جادو و جنبل
        

          زیاد جالب نبود. اگر داستان می‌خواست  خرافات و آسیب‌های خرافه پرستی را مطرح کند خیلی سطحی و کشدار به آن پرداخته بود.
        

          مراد، پسربچه‌ای روستایی است که از بدو تولد با اتفاقات مختلفی مواجه بوده که دخالتی در هیچکدام نداشته اما همه را به پای او و بدشگونی اش نوشته اند. از قضا مراد، توانایی حرف زدن هم ندارن و لال است و اسم کتاب هم به همین دلیل لالو گذاشته شده. 
اما قصه مراد قرار نیست در همین حد بماند. او برای کار بزرگی آماده می‌شود که به نواختن کمانچه مرتبط است، کاری که همه مردم روستا آن را بد می‌دانند!
کل داستان نهایت 80 صفحه است اما نویسنده به خوبی توانسته بحث خرافات و باورهای نادرست مردم مخصوصا قدیمی‌تر ها را در داستان به تصویر بکشد که ‌می‌تواند منجر به چه اتفاقاتی شود و از طرف دیگر، آدم اگر بخواهد با همه این حرف‌ها، می‌تواند نه تنها برای خودش، که در جامعه خودا ولو یک روستای کوچک هم باشد، اثر گذار بشد.
جا داره بگم الله الله به این مجموعه رمان نوجوان امروز کانون پرورش فکری. چه رمان های خوبی برای نوجوانان در این مجموعه نوشته شده.