کتابی در ظاهر کودکانه که به دل آدم بزرگ ها هم می نشیند 
من سریالش رو بیشتر دوست داشتم اما خواندن کتاب هم برایم خالی از لطف نبود کتابی روان و سرگرم کننده که شما رو برای مدتی دوباره کودک می کند
        

          کتاب زیبایی بود و حس خیلی جالب داشت.
ارزش خواندن داره.

        

          همچنان معتقدم شخصیت موردعلاقه‌م در جهان مونتگومری، امیلی در مجموعه‌ی «امیلی در نیومون»ه. ولی خب این کتاب هم همون عناصر آشنا و سحرآمیز آن‌شرلی و امیلی در نیومون رو داره. انگار همیشه در جزیره‌ی پرنس ادوارد همه چی آرومه. همه چی مرتبه. فصل‌ها سحرآمیزن و درختا جادویی. بوی کیک آلو و درختای سیب همه جا رو گرفته و آدما دارن در آرامش کنار هم زندگی می‌کنن و به کارای مزرعه می‌رسن. بهشت چیزی جز اینه؟ شخصیت سارا استنلی، دختر قصه‌‌گو، به نظرم خیلی شبیه آن‌شرلی می‌اومد. دختری که با هم‌سن‌وسال‌هایش متفاوته، خیال‌پردازه و تو سرش پر از قصه است. چنین داستان‌ها و کتاب‌هایی برای فرار از واقعیت‌های تلخ زندگی بهترین راه درمان‌اند.
        

          نمی‌دونم چه چیزی تو نوشته‌های مونتگومری هست که انقدر به دل آدم می‌شینه. تصور کردن چنین زندگی‌های ساده و سالم و بی‌نهایت آرامش‌بخش بی نظیره! با خوندن آخرین صفحه یجور حس حسرت و حسادتی از داشتن چنین روابط دوستانه‌ی ساده و بی‌حاشیه‌ای بهم دست داد.
شخصیت‌های معصوم و دوست‌داشتنی با رفاقت های واقعی و دوست‌داشتنی تر.
خوندن ماجرای گرم تابستونی خانواده کینگ، تو سرما و برف غیرمنتظره‌ی پاییزی، خیلی خیلی دلچسب و لذت‌بخش بود.
        

          ازمعدود کتاب‌هاییه که فیلمش رو بیشتر دوست داشتم.
اون حس خوب جاری تو  سریال قصه‌های جزیره یه چیز دیگه بود.
        

          قشنگ بود مثل همه‌ ی کتاب های لوسی مونتگمری عزیزم
باز هم آرزو کردم کاش میتونستم تو دنیای داستان‌هاش زندگی کنم ولی حیف که در حد آرزو باقی میمونه تاابد 🥺
 واقعا هیچی و هیچکس  به اندازه این نویسنده نمیتونه بهم حال خوش و انرژی مثبت منتقل کنه 🥰
        

          عااااالی بود کتابیه که حس و حال خوبی داره وقتی میخونی احساس آرامش میکنی و توصیف هایی که از طبیعت میکنه خیلی زیبا و شاعرانست. عاالی
        

          『هو النور』
هر چند وقت یک بار که راه سرزمین رویاها را گم می‌کنم به سراغ مونتگمری می‌آیم و شخصیت‌های مونتگمری همیشه و همیشه با یک بغل دسته گل "فراموشم نکن" ازم استقبال می‌کنند. 

این چند روز "دختر قصه‌گو" افسانه‌ها و قصه‌های پریان زیبایی را با صدای گواش‌نوازش برایم نقل کرد.

"سیسیلی" عزیزم که روح پاک و فداکارش به شدت من را به یاد "بث" در زنان کوچک می‌انداخت و باعث می‌شد هر لحظه نگران باشم که به سوی آسمان پرواز کند. آخر این‌جور انسان‌ها انگار برای پرواز آفریده‌ شده‌اند.

"فیلیسیتی" عزیز دست‌پخت خوبی داشت و با آن چهره‌ی فرشته‌گونه انگار از دل افسانه‌های پریان بیرون آمده‌ بود اما دهان که باز می‌کرد تمام این تصورات دود می‌شد و می‌رفت هوا...

"پیتر" عزیزم کسی که زندگی با او بد تا کرده بود اما کاش می‌توانستم به او بگویم این تو نیستی که لیاقت فیلیسیتی را نداری، بلکه اوست که لیاقت تو را ندارد. تو برای چیزی که داری زحمت کشیده‌ای. سرت را بالا بگیر چون کاملا لایق احترامی.

"فیلیکس" عزیز که من چقدر در سریال دوستش داشتم اما اینجا نقش چندانی نداشت. کاش فیلیسیتی دست از طعنه زدن به این طفل معصوم برمی‌داشت...

"دن" عزیز فرصت نشد که زیاد همدیگر را بشناسیم اما کاش می‌توانستم بهت بگویم با خودت لج نکن و خودت را آزار نده.

و در آخر "بورلی" عزیز که با آن قلم زیبا و رسا داستان را برایم روایت کرد. به طبیعت جان داد و به تک تک اجزای خانه روح داد، برایم خواب‌ها و رویاهای کودکی‌شان را تعریف کرد و گذاشت همراه آن‌ها به شیطنت و جست و خیز بپردازم. (حرفی در گوشی با بورلی: "الکی مثلا قلم تحسین برانگیز تو بوده نه مونتگمری")
_پنج‌شنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۲
        

          دختر قصه‌گو(قصه های جزیره جلد اول)|ال.ام. مونتگمری

مثل تک تک آثار مونتگمری ، با این کتاب هم زندگی کردم.
تابستون رویایی با خانواده کینگ ؛ در جمع دخترعمو پسرعموهای مهربون و شاداب!
این کتاب فرصت دوباره بچه بودن رو به من داد ، جوری که همیشه میخواستم ؛ جوری که همیشه میخواستم همراه با هم سن و سالام بچگی کنم ، شیطنت کنم ، دغدغه های کوچیک داشته باشم و فقط بچه باشم. 
تجربه متفاوت تری نسبت به کتاب های قبلی که از ماد خونده بودم بود و یک دنیای ساده و بچگونه رو عرضه میکرد و میتونستی به راحتی باهاش ارتباط بگیری و در پرینس ادوارد غرق بشی و برای چند روز هم که شده یک راه فرار کوچولو داشته باشی!
تک تک شخصیت های کتاب تا ابد تو ذهنم حک شدن و به شدت دوستشون دارم چون هر کدوم با استعداد ها و اخلاق های متفاوتشون از هم برای من یک دنیای رویایی رو تشکیل میداد که میتونستم سال ها در اون دنیا زندگی کنم و هیچوقت خسته نشم.
و کلام آخر هم دوست دارم خطاب به خانم مونتگمری بگم؛ هر چقدر که در این یک سال با قلمت غرق شدم و با قلمت تغییر کردم بازهم کمه و میدونم که قراره حالا حالاها ادامه داشته باشه ، ممنونم ازت.
پ.ن۱ : فقط یک نابغه میتونه شخصیتی مثل دختر قصه گو رو پدید بیاره که تو وقتی داری کتابو میخونی نه تنها با قلم خود نویسنده مجنون میشی بلکه با قصه های دختر قصه گو هم محسور میشی! (در واقع میشه خفن بودن به توان ۲)
پ.ن۲ : پسرهای این کتاب خیلی دوست داشتنی هستن!
        

          این یکی اصلا به پای آن شرلی و امیلی نمی رسید. نه شخصیت هاش و نه داستان هاش. 
یه خاطره نویسی بود از دوران بچگی 7-6 تا بچه و شیطونی های گاهی جذاب و گاهی ساده ی اونها تو یه محیط لبریز از آرامش و طبیعت

تا حدی جذاب بود اگه خصوصا تو نوجوونی یا یه وقتایی که آدم از دنیا خسته میشه و نیاز به یه آرامش کودکانه و بی دغدغه داره خونده بشه
بیشتر 3.5 عه ولی به خاطر تعصب رو نویسنده بش 4 دادم
        

          من زیاد دوست نداشتم و در مقایسه با بقیه نوشته های مونتگمری که واقعا زیبا و تاثیرگذار بودن دو جلد قصه های جزیره پایین تر قرار داشت..
و اگه بخوام مقایسه کنم سریالش رو خیلی بیشتر دوست داشتم و کتاب رو که بعد از اون خوندم می‌شه گفت.. خورد تو ذوقم:(
        

          کتاب موضوع پیوسته نداره .
هر فصل دختر قصه گو، دوستانش ماجراجویی جدیدی را دنبال می‌کنند 
        

          قلم بانو مونتگمری همواره شگفتی آفرین است، بخوانید و به دنیای کودکی سفر کنید. 
        

           این کتاب اولین تجربه ی من از کتابهای خانم مونتگمری بود که البته تجربه به شدت شیرین و لذت بخشی بود . این کتاب برای من سراسر نوستالژیک بود و وقتی کتاب را میخواندم برای ساعاتی از دنیای مرده ی بیرون به دنیای سراسر زندگی کتاب پرواز میکردم.
شخصیت های کتاب نوجوانانی هستند بی پروا ، پرآرزو و پر از شور زیستن و تورا به زندگی کردن وا می‌دارند. مونتگمری شخصیت پردازی بی نظیری در این کتاب دارد و البته داستان هایی که سارا در طول کتاب تعریف می‌کند به خودی خود خواننده را شیفته ی کتاب میکند. 
این کتاب به نسبت اقتباس سریالی که ازش ساخته شده خیلی متفاوت است ولی واقعا هم کتاب و هم سریال به خودی خود دلنشین و لذت بخش هستند.
در این روزهای سرد زمستانی این جمع دوستانه و گرم خانواده ی کینگ را از خودتان دریغ نکنید و با فنجان قهوه ی داغ به نظاره و گفت و گو با آنها بنشینید برایتان ساعات خوشی را در کنار آنها ، همانند خودم آرزو میکنم☕
        

          بسیار دوست داشتنی«:🌈✨