کتابی در ظاهر کودکانه که به دل آدم بزرگ ها هم می نشیند 
من سریالش رو بیشتر دوست داشتم اما خواندن کتاب هم برایم خالی از لطف نبود کتابی روان و سرگرم کننده که شما رو برای مدتی دوباره کودک می کند
        

          کتاب زیبایی بود و حس خیلی جالب داشت.
ارزش خواندن داره.

        

          همچنان معتقدم شخصیت موردعلاقه‌م در جهان مونتگومری، امیلی در مجموعه‌ی «امیلی در نیومون»ه. ولی خب این کتاب هم همون عناصر آشنا و سحرآمیز آن‌شرلی و امیلی در نیومون رو داره. انگار همیشه در جزیره‌ی پرنس ادوارد همه چی آرومه. همه چی مرتبه. فصل‌ها سحرآمیزن و درختا جادویی. بوی کیک آلو و درختای سیب همه جا رو گرفته و آدما دارن در آرامش کنار هم زندگی می‌کنن و به کارای مزرعه می‌رسن. بهشت چیزی جز اینه؟ شخصیت سارا استنلی، دختر قصه‌‌گو، به نظرم خیلی شبیه آن‌شرلی می‌اومد. دختری که با هم‌سن‌وسال‌هایش متفاوته، خیال‌پردازه و تو سرش پر از قصه است. چنین داستان‌ها و کتاب‌هایی برای فرار از واقعیت‌های تلخ زندگی بهترین راه درمان‌اند.
        

          «شاید بتوانند آینده‌مان را دگرگون یا حالمان را تلخ کنند، ولی دستشان به گذشته‌مان نمی‌رسد. آن تابستان با همه خنده‌های و شادی‌ها و شگفتی‌هایش اکنون متعلق به ماست.»🤍🌱
می‌تونم صفحه‌ها درمورد حسم به این پاراگراف بنویسم. واقعیتی که به شدت بهش معتقدم: ما به خاطرات خوش کنار آدم‌های عزیز زندگی‌‌مان احتیاج داریم برای دوام آوردن ... 

تصور کن فیلیستی پای سیب درست کرده باشد. از پَس شاخه‌های سبز درختان میوه‌های تازه سرک بکشد. سبدمان را پر کرده باشیم. زیرانداز را زیر درختی در باغ پدربزرگ کینگ بیندازیم. رگه‌های نور از بین شاخ و برگ درختان بگذرد و تلالوهای آن روی موهای قهوه‌ای سیسیلی جلوه‌گر شود. پیتر کارش را در مزرعه تمام کرده باشد و به ما بپیوندد. با حال خوش به داستان‌های دختر قصه‌گو گوش بسپریم و چشم‌هایمان مهمان عالم خیال شود و جز رنگ‌ها، نور و نوای شادی نبینیم و نشنویم ...✨💛 

بورلی و برادرش فیلیکس برای مدتی نزد خانواده پدری‌شان می‌روند و آن‌جا در کنار فیلیستی، سیسیلی، دن، پیتر و دختر قصه‌گو  ساکن می‌شوند.
آن‌‌ها با شیطنت‌ها و ماجراجویی‌هایشان داستان‌هایی را رقم می‌زنند و سارا استنلی، دختر قصه‌گو، بچه‌ها را به دنیای داستان‌ها می‌برد ...

🔹داستان مناسب نوجوانان حدود ۱۲ ساله است؛ علت امتیازی که مشاهده می‌کنید هم همین است. کتاب برای مخاطب بزرگسال جذابیت کم‌تری دارد. توصیف‌ها و چالش‌های بچه‌ها شبیه مجموعه آنشرلی است ولی نتوانسته است آن‌قدر عمیق و قوی باشد. 

🔹یکی از جذابیت‌های کتاب مکالمات بچه‌هاست. کودکانه است ولی مونتگمری مفاهیم مهمی را در آن‌ها گنجانده است.
☁️دختر قصه‌گو گفت:« همیشه دلم برای علف‌های هرز بیچاره می‌سوزد. از ریشه کنده شدن حتما خیلی سخت است.»
فیلیستی با بی‌رحمی گفت:« باید جایی را که می‌خواهند رشد کنند درست انتخاب کنند.» 

☁️بالاخره یک روز به ستوه آمد و نومیدانه گفت:« می‌خواهم به درگاه خدا دعا کنم که برایم پول بفرستد.»
دن گفت:« فکر نکنم فایده‌ای داشته باشد. خدا چیزهای زیادی به بنده‌هایش می‌دهد، ولی پول نمی‌دهد؛ چون خودشان می‌توانند دربیاورند.» 

☁️دختر قصه‌گو با دلخوری گفت:« هیچ تعجب ندارد که نمی‌توانیم از کار بزرگ‌ترها سر در بیاوریم؛ چون خودمان تا حالا بزرگ‌تر نبوده‌ایم، ولی آنها که بچه بوده‌اند. نمی‌فهمم چرا ما را درک نمی‌کنند!» 

☁️دختر قصه‌گو به تلخی گفت:« ولی به دردبخور بودن بهتر از این است که فقط سرگرم‌کننده باشی.»
درحالی که فیلیستی به دردبخور، در اعماق قلبش حاضر بود همه چیزش را بدهد تا سرگرم‌کننده باشد. این خصلت بشر است. 

🔹همیشه پرداخت مونتگمری به مسائل اعتقادی برام جالب بوده. 
«می‌فهمیدیم قدرت ناچیزمان مثل یک نی تو خالی در باد به لرزه می‌افتد و فروتنانه به خدا رو می‌کنیم؛ چرا که بی‌یاری او همه تلاش‌هایمان بی‌فایده است.»
ولی گاهی بعضی مسائل مورد بحث چندان درست نیست، مثل این مورد:
پیتر جواب داد:« اگر زیاد مزاحم خدا نشوم، احتمال اینکه به حرف‌هایم گوش بدهد بیشتر است.» 

چهارده تیر ۱۴۰۴/ هشتمین یادداشت تابستان
        

          نمی‌دونم چه چیزی تو نوشته‌های مونتگومری هست که انقدر به دل آدم می‌شینه. تصور کردن چنین زندگی‌های ساده و سالم و بی‌نهایت آرامش‌بخش بی نظیره! با خوندن آخرین صفحه یجور حس حسرت و حسادتی از داشتن چنین روابط دوستانه‌ی ساده و بی‌حاشیه‌ای بهم دست داد.
شخصیت‌های معصوم و دوست‌داشتنی با رفاقت های واقعی و دوست‌داشتنی تر.
خوندن ماجرای گرم تابستونی خانواده کینگ، تو سرما و برف غیرمنتظره‌ی پاییزی، خیلی خیلی دلچسب و لذت‌بخش بود.
        

          دختر قصه‌گو(قصه های جزیره جلد اول)|ال.ام. مونتگمری

مثل تک تک آثار مونتگمری ، با این کتاب هم زندگی کردم.
تابستون رویایی با خانواده کینگ ؛ در جمع دخترعمو پسرعموهای مهربون و شاداب!
این کتاب فرصت دوباره بچه بودن رو به من داد ، جوری که همیشه میخواستم ؛ جوری که همیشه میخواستم همراه با هم سن و سالام بچگی کنم ، شیطنت کنم ، دغدغه های کوچیک داشته باشم و فقط بچه باشم. 
تجربه متفاوت تری نسبت به کتاب های قبلی که از ماد خونده بودم بود و یک دنیای ساده و بچگونه رو عرضه میکرد و میتونستی به راحتی باهاش ارتباط بگیری و در پرینس ادوارد غرق بشی و برای چند روز هم که شده یک راه فرار کوچولو داشته باشی!
تک تک شخصیت های کتاب تا ابد تو ذهنم حک شدن و به شدت دوستشون دارم چون هر کدوم با استعداد ها و اخلاق های متفاوتشون از هم برای من یک دنیای رویایی رو تشکیل میداد که میتونستم سال ها در اون دنیا زندگی کنم و هیچوقت خسته نشم.
و کلام آخر هم دوست دارم خطاب به خانم مونتگمری بگم؛ هر چقدر که در این یک سال با قلمت غرق شدم و با قلمت تغییر کردم بازهم کمه و میدونم که قراره حالا حالاها ادامه داشته باشه ، ممنونم ازت.
پ.ن۱ : فقط یک نابغه میتونه شخصیتی مثل دختر قصه گو رو پدید بیاره که تو وقتی داری کتابو میخونی نه تنها با قلم خود نویسنده مجنون میشی بلکه با قصه های دختر قصه گو هم محسور میشی! (در واقع میشه خفن بودن به توان ۲)
پ.ن۲ : پسرهای این کتاب خیلی دوست داشتنی هستن!
        

          این یکی اصلا به پای آن شرلی و امیلی نمی رسید. نه شخصیت هاش و نه داستان هاش. 
یه خاطره نویسی بود از دوران بچگی 7-6 تا بچه و شیطونی های گاهی جذاب و گاهی ساده ی اونها تو یه محیط لبریز از آرامش و طبیعت

تا حدی جذاب بود اگه خصوصا تو نوجوونی یا یه وقتایی که آدم از دنیا خسته میشه و نیاز به یه آرامش کودکانه و بی دغدغه داره خونده بشه
بیشتر 3.5 عه ولی به خاطر تعصب رو نویسنده بش 4 دادم
        

          استادی می‌گفت آدم‌هایی که ادعایی در مسائل سیاسی و جامعه شناسی و غیره ندارند؛ اگر کنارشون بنشینی و چند سوال بپرسی، می‌فهمی چقدر درک عمیقی از اتفاقات دارند.
صحبت‌های پیتر که یک کارگرزاده است من را به یاد این حرف می‌انداخت، او تنها کسی بود که دغدغه داشت پروتستان باشد یا کاتولیک و کتاب‌های مذهبی را می‌خواند و بهترین موعظه را کرد، کسی که دلش نمی‌خواست خودش را شبیه نجیب زاده ها کند. 
شخصیت دن رو خیلی دوست داشتم ؛ همه‌چیز را به چالش می‌کشید،مسائلی را که دیگران صرفا پذیرفته بودند و بدیهی می‌پنداشتند.
این دونفر برایم بیشتر از بقیه جذاب بود وگرنه حرف راجب رمان‌های کلاسیک زیاد است ولی خلاصه کتاب رو دوست داشتم چون فضاسازی جالبی داشت و کل داستان شخصیت پردازی بود؛ انقدر که توی صد صفحه آخر کاملا می‌شد چشمات رو ببندی و بگی هر جمله رو چه‌کسی گفته. باهاشون زندگی کردم :)
        

          『هو النور』
هر چند وقت یک بار که راه سرزمین رویاها را گم می‌کنم به سراغ مونتگمری می‌آیم و شخصیت‌های مونتگمری همیشه و همیشه با یک بغل دسته گل "فراموشم نکن" ازم استقبال می‌کنند. 

این چند روز "دختر قصه‌گو" افسانه‌ها و قصه‌های پریان زیبایی را با صدای گواش‌نوازش برایم نقل کرد.

"سیسیلی" عزیزم که روح پاک و فداکارش به شدت من را به یاد "بث" در زنان کوچک می‌انداخت و باعث می‌شد هر لحظه نگران باشم که به سوی آسمان پرواز کند. آخر این‌جور انسان‌ها انگار برای پرواز آفریده‌ شده‌اند.

"فیلیسیتی" عزیز دست‌پخت خوبی داشت و با آن چهره‌ی فرشته‌گونه انگار از دل افسانه‌های پریان بیرون آمده‌ بود اما دهان که باز می‌کرد تمام این تصورات دود می‌شد و می‌رفت هوا...

"پیتر" عزیزم کسی که زندگی با او بد تا کرده بود اما کاش می‌توانستم به او بگویم این تو نیستی که لیاقت فیلیسیتی را نداری، بلکه اوست که لیاقت تو را ندارد. تو برای چیزی که داری زحمت کشیده‌ای. سرت را بالا بگیر چون کاملا لایق احترامی.

"فیلیکس" عزیز که من چقدر در سریال دوستش داشتم اما اینجا نقش چندانی نداشت. کاش فیلیسیتی دست از طعنه زدن به این طفل معصوم برمی‌داشت...

"دن" عزیز فرصت نشد که زیاد همدیگر را بشناسیم اما کاش می‌توانستم بهت بگویم با خودت لج نکن و خودت را آزار نده.

و در آخر "بورلی" عزیز که با آن قلم زیبا و رسا داستان را برایم روایت کرد. به طبیعت جان داد و به تک تک اجزای خانه روح داد، برایم خواب‌ها و رویاهای کودکی‌شان را تعریف کرد و گذاشت همراه آن‌ها به شیطنت و جست و خیز بپردازم. (حرفی در گوشی با بورلی: "الکی مثلا قلم تحسین برانگیز تو بوده نه مونتگمری")
_پنج‌شنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۲
        

          با شخصیت‌ها ارتباط نگرفتم، هر چند که ذهن رو پرواز می‌داد.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 
.
یه کتاب شدیدا حال خوب کن و مناسب تابستون و مونتگمری‌وارانه😂😂
خوندنش واقعا لذت بخشه و همراه شدن با بچه‌های خانواده‌ی کینگ و سارا استنلی معروف به دختر قصه‌گو واقعا لحظات شیرینی رو رقم زد.

احتمالا سریال قصه‌های جزیره رو دیده باشید که هر از گاهی‌هم شبکه تماشا فیلم کم میاره بازپخششو میزاره😂 ، این کتاب داستان اصلیه هست و سریال اقتباسی آزاده ، در حدی آزاده که من سره یسری از قضایا رکب خوردم چون توی سریال یجور دیگه بود شرایط ، هی از ذهنم میپرید😅.

نحوه‌ی نوشتار و روایت خاطره ماننده و راوی هم بورلی کینگ هست برادر فیلیکس که اومدن به جزیره‌ی پرینس ادوارد تا کناره خانواده‌ی عموشون الک کینگ زندگی کنن و با سارا استنلی و سارا ری و پیتر گریک ، سیسیلی و فیلیسیتی و دانلد کینگ تابستون رو بگذرونند. 

با این حال نفهمیدم با اینکه تابستون بود چرا مدرسه میرفتن

*راستش غمم گین شد وقتی خبری از خاله هتی نبود😭😭
        

          ازمعدود کتاب‌هاییه که فیلمش رو بیشتر دوست داشتم.
اون حس خوب جاری تو  سریال قصه‌های جزیره یه چیز دیگه بود.
        

          قشنگ بود مثل همه‌ ی کتاب های لوسی مونتگمری عزیزم
باز هم آرزو کردم کاش میتونستم تو دنیای داستان‌هاش زندگی کنم ولی حیف که در حد آرزو باقی میمونه تاابد 🥺
 واقعا هیچی و هیچکس  به اندازه این نویسنده نمیتونه بهم حال خوش و انرژی مثبت منتقل کنه 🥰
        

          عااااالی بود کتابیه که حس و حال خوبی داره وقتی میخونی احساس آرامش میکنی و توصیف هایی که از طبیعت میکنه خیلی زیبا و شاعرانست. عاالی
        

          من زیاد دوست نداشتم و در مقایسه با بقیه نوشته های مونتگمری که واقعا زیبا و تاثیرگذار بودن دو جلد قصه های جزیره پایین تر قرار داشت..
و اگه بخوام مقایسه کنم سریالش رو خیلی بیشتر دوست داشتم و کتاب رو که بعد از اون خوندم می‌شه گفت.. خورد تو ذوقم:(
        

          کتاب موضوع پیوسته نداره .
هر فصل دختر قصه گو، دوستانش ماجراجویی جدیدی را دنبال می‌کنند 
        

          دلم کتابی سهل‌الهضم می‌خواست و این کتاب دقیقا همان بود. روان، ساده، راحت و پرقصه.
کتاب نوجوان دوست دارم. مرا می‌برد به نوجوانی خودم.
گاه هم‌ذات پنداری می‌کنم و گاه هشداری می‌شود برای فراموش نکردن.. برای فهمیدن و درک بهتر نوجوانی.. برای پسرانم.. که از آدم بزرگ‌های سخت و سفت قصه نشوم
        

          قلم بانو مونتگمری همواره شگفتی آفرین است، بخوانید و به دنیای کودکی سفر کنید. 
        

           این کتاب اولین تجربه ی من از کتابهای خانم مونتگمری بود که البته تجربه به شدت شیرین و لذت بخشی بود . این کتاب برای من سراسر نوستالژیک بود و وقتی کتاب را میخواندم برای ساعاتی از دنیای مرده ی بیرون به دنیای سراسر زندگی کتاب پرواز میکردم.
شخصیت های کتاب نوجوانانی هستند بی پروا ، پرآرزو و پر از شور زیستن و تورا به زندگی کردن وا می‌دارند. مونتگمری شخصیت پردازی بی نظیری در این کتاب دارد و البته داستان هایی که سارا در طول کتاب تعریف می‌کند به خودی خود خواننده را شیفته ی کتاب میکند. 
این کتاب به نسبت اقتباس سریالی که ازش ساخته شده خیلی متفاوت است ولی واقعا هم کتاب و هم سریال به خودی خود دلنشین و لذت بخش هستند.
در این روزهای سرد زمستانی این جمع دوستانه و گرم خانواده ی کینگ را از خودتان دریغ نکنید و با فنجان قهوه ی داغ به نظاره و گفت و گو با آنها بنشینید برایتان ساعات خوشی را در کنار آنها ، همانند خودم آرزو میکنم☕
        

          بسیار دوست داشتنی«:🌈✨