همچنان معتقدم شخصیت موردعلاقه‌م در جهان مونتگومری، امیلی در مجموعه‌ی «امیلی در نیومون»ه. ولی خب این کتاب هم همون عناصر آشنا و سحرآمیز آن‌شرلی و امیلی در نیومون رو داره. انگار همیشه در جزیره‌ی پرنس ادوارد همه چی آرومه. همه چی مرتبه. فصل‌ها سحرآمیزن و درختا جادویی. بوی کیک آلو و درختای سیب همه جا رو گرفته و آدما دارن در آرامش کنار هم زندگی می‌کنن و به کارای مزرعه می‌رسن. بهشت چیزی جز اینه؟ شخصیت سارا استنلی، دختر قصه‌‌گو، به نظرم خیلی شبیه آن‌شرلی می‌اومد. دختری که با هم‌سن‌وسال‌هایش متفاوته، خیال‌پردازه و تو سرش پر از قصه است. چنین داستان‌ها و کتاب‌هایی برای فرار از واقعیت‌های تلخ زندگی بهترین راه درمان‌اند.
        

          این یکی اصلا به پای آن شرلی و امیلی نمی رسید. نه شخصیت هاش و نه داستان هاش. 
یه خاطره نویسی بود از دوران بچگی 7-6 تا بچه و شیطونی های گاهی جذاب و گاهی ساده ی اونها تو یه محیط لبریز از آرامش و طبیعت

تا حدی جذاب بود اگه خصوصا تو نوجوونی یا یه وقتایی که آدم از دنیا خسته میشه و نیاز به یه آرامش کودکانه و بی دغدغه داره خونده بشه
بیشتر 3.5 عه ولی به خاطر تعصب رو نویسنده بش 4 دادم
        

          کتابی در ظاهر کودکانه که به دل آدم بزرگ ها هم می نشیند 
من سریالش رو بیشتر دوست داشتم اما خواندن کتاب هم برایم خالی از لطف نبود کتابی روان و سرگرم کننده که شما رو برای مدتی دوباره کودک می کند
        

          نمی‌دونم چه چیزی تو نوشته‌های مونتگومری هست که انقدر به دل آدم می‌شینه. تصور کردن چنین زندگی‌های ساده و سالم و بی‌نهایت آرامش‌بخش بی نظیره! با خوندن آخرین صفحه یجور حس حسرت و حسادتی از داشتن چنین روابط دوستانه‌ی ساده و بی‌حاشیه‌ای بهم دست داد.
شخصیت‌های معصوم و دوست‌داشتنی با رفاقت های واقعی و دوست‌داشتنی تر.
خوندن ماجرای گرم تابستونی خانواده کینگ، تو سرما و برف غیرمنتظره‌ی پاییزی، خیلی خیلی دلچسب و لذت‌بخش بود.
        

          دختر قصه‌گو(قصه های جزیره جلد اول)|ال.ام. مونتگمری

مثل تک تک آثار مونتگمری ، با این کتاب هم زندگی کردم.
تابستون رویایی با خانواده کینگ ؛ در جمع دخترعمو پسرعموهای مهربون و شاداب!
این کتاب فرصت دوباره بچه بودن رو به من داد ، جوری که همیشه میخواستم ؛ جوری که همیشه میخواستم همراه با هم سن و سالام بچگی کنم ، شیطنت کنم ، دغدغه های کوچیک داشته باشم و فقط بچه باشم. 
تجربه متفاوت تری نسبت به کتاب های قبلی که از ماد خونده بودم بود و یک دنیای ساده و بچگونه رو عرضه میکرد و میتونستی به راحتی باهاش ارتباط بگیری و در پرینس ادوارد غرق بشی و برای چند روز هم که شده یک راه فرار کوچولو داشته باشی!
تک تک شخصیت های کتاب تا ابد تو ذهنم حک شدن و به شدت دوستشون دارم چون هر کدوم با استعداد ها و اخلاق های متفاوتشون از هم برای من یک دنیای رویایی رو تشکیل میداد که میتونستم سال ها در اون دنیا زندگی کنم و هیچوقت خسته نشم.
و کلام آخر هم دوست دارم خطاب به خانم مونتگمری بگم؛ هر چقدر که در این یک سال با قلمت غرق شدم و با قلمت تغییر کردم بازهم کمه و میدونم که قراره حالا حالاها ادامه داشته باشه ، ممنونم ازت.
پ.ن۱ : فقط یک نابغه میتونه شخصیتی مثل دختر قصه گو رو پدید بیاره که تو وقتی داری کتابو میخونی نه تنها با قلم خود نویسنده مجنون میشی بلکه با قصه های دختر قصه گو هم محسور میشی! (در واقع میشه خفن بودن به توان ۲)
پ.ن۲ : پسرهای این کتاب خیلی دوست داشتنی هستن!
        

          کتاب زیبایی بود و حس خیلی جالب داشت.
ارزش خواندن داره.

        

          قشنگ بود مثل همه‌ ی کتاب های لوسی مونتگمری عزیزم
باز هم آرزو کردم کاش میتونستم تو دنیای داستان‌هاش زندگی کنم ولی حیف که در حد آرزو باقی میمونه تاابد 🥺
 واقعا هیچی و هیچکس  به اندازه این نویسنده نمیتونه بهم حال خوش و انرژی مثبت منتقل کنه 🥰
        

          عااااالی بود کتابیه که حس و حال خوبی داره وقتی میخونی احساس آرامش میکنی و توصیف هایی که از طبیعت میکنه خیلی زیبا و شاعرانست. عاالی
        

          کتاب موضوع پیوسته نداره .
هر فصل دختر قصه گو، دوستانش ماجراجویی جدیدی را دنبال می‌کنند 
        

          بسیار دوست داشتنی«:🌈✨
        

          قلم بانو مونتگمری همواره شگفتی آفرین است، بخوانید و به دنیای کودکی سفر کنید. 
        

          نمی تونم بگم بهتر از آنی شرلی!
اما آیا خانواده ی کینگ مرا سلول به سلول بدنم تسخیر نکردند؟
آیا خاطرساز تر از این می توانستند باشند؟
خانم مونتگمری با هدیه دادن خاطرات باغ کینگ ها و قصه های سارا استنلی مرا در خود غرق کرد..
تا ابد تک تک این جملات کتاب در قلبم می مونه🙂🫂

سارا استنلی بهترین شخصیت
فیلیسیتی تنفرم بهش رو نمی تونم بیان کنم حالم ازش بهم می خوره کوته فکری ازش می بارید🚮
        

          من زیاد دوست نداشتم و در مقایسه با بقیه نوشته های مونتگمری که واقعا زیبا و تاثیرگذار بودن دو جلد قصه های جزیره پایین تر قرار داشت..
و اگه بخوام مقایسه کنم سریالش رو خیلی بیشتر دوست داشتم و کتاب رو که بعد از اون خوندم می‌شه گفت.. خورد تو ذوقم:(