▪︎درباره کتاب:
کلکسیونر داستان مرد تنهایی که کارمند شهرداریه و کلکسیون پروانه داره.
تنها دل‌خوشی این مرد دختریه که هر روز از اتاق کارش اون رو می‌بینه و عاشقش می‌شه و تو خیالاتش باهاشه به امید روزی که به دختر دست پیدا کنه.
اما اشتباه نکنید!
این کتاب یه داستان عاشقانه نیست،
بلکه یکی از کریپی‌ترین تریلرهای روانشناختیه.

▪︎چیزی که تجربه کردم:
این کتاب یه تریلر جذابه که توش دیوانگی موج می‌زنه.
من عاشق داستان‌هایی‌م که فضای تیره‌ای داره و شخصیت اصلی سلامت روانی نداره :))
اتفاقا کلکسیونر هم داستانِ یه مرد مجنون اما بسیاااار مودب و مقرراتیه که تو خیالش با عشقش زندگی می‌کنه و بعد از برنده شدن در شرط‌بندی، اون‌قدر پول داره که تصمیم می‌گیره شغلش رو رها کنه و زمانش رو وقف ساختن خونه آرزوهاش کنه، اون تمام تلاش‌ش رو می‌کنه تا همه چیز مثل خیالاتش باشه،
و این تلاش در ابتدا شاید جالب به نظر بیاد اما ترسناک می‌شه،
چون این بازی و خیالات کم‌کم رنگ و بوی واقعیت می‌گیره...
تا جایی که تصمیم می‌گیره دختر رو مهمان خانه‌ش کنه، خانه‌ای که برای میراندای عزیز حاضر شده.

دیوانگی توی کتاب مشهوده، تقلایی که دختر می‌کنه قابل لمسه. نکته جالب اینه‌که مرد داستان به‌نحوی ناتوانی جنسی داره.
یعنی مسائل جنسی اصلا مطرح نیست، اون هم دیوانه‌س هم عاشقه واسه همین می‌گن داستان کریپیه.
از این دید جنسی به قضیه نگاه کنیم، رابطه فردیناند و میراندا یه‌جورایی واسم یاداور فیلم
Leon the professional
بود، البته که خیلی تفاوتم داشتن.
(نمی‌دونم اصلا، اگه خوندید کتابو لطفا تو کامنت بگید موافقید یا نه)

از اون‌جایی که نمی‌خوام اسپویل کنم یکم ممکنه ریویو مبهم به نظر بیاد ولی بپذیرید از من :))

ولی این شاید یکم اسپویله، نخونید:
به نظرم این‌که اسم کتاب "کلکسیونر" شده، فقط به‌خاطر این نیست که طرف پروانه جمع می‌کرده.
با توجه به آخر کتاب، شاید بشه گفت قاتل‌های سریالی یا دزدهای روانی هم یه جورایی کلکسیونرن :))
شایدم دارم خیلی پیچیده‌ش می‌کنم!
‌
▪︎ترجمه و نحوه نگارش:
سیر داستان رو دوست داشتم،
شروعش یکم کُند بود اما تقریبا به صفحه ۵۰ که رسیدم دیگه سخت می‌شد کنار بذارمش و تقریبا یک‌نفس خوندم تا رسیدم به بخش دوم.

کتاب چهار بخش و دو راوی داره:
بخش اول: شخصیت اصلی مرد داستان
بخش دوم: شخصیت اصلی زن داستان
در واقع بخش اول و دوم تمام حوادث یکیه اما زاویه‌های دید متفاوته و همین باعث شد حوصله‌م نشه کامل بخش دو رو بخونم و اعتراف می‌کنم یه جاهایی از روش پریدم.
برای همین هم سه ستاره دادم چون احساس می‌کردم اون وسط ۱۵۰ صفحه اضافه‌س.
درسته روایت داستان از دید قربانی می‌تونه جالب باشه و حتی باعث شه کتاب جذاب‌تر به نظر بیاد اما برای من خسته‌کننده بود.
بخش سوم و چهارم هم ادامه داستان بخش اول از زاویه دید شخصیت مَرده.

و پایانش: خیلی دوست‌داشتنی بود!
دقیقا از همون پایان‌های کریپی و دلخواهِ من ♡♡♡♡

ترجمه خوب بود ولی یه جاهایی‌ش یه حالی بود،
نمی‌دونم به خاطر نحوه نگارش کتابه یا ویراستاری‌ش خوب نبود.

▪︎ چیزی که یاد گرفتم:
نحوه استفاده از کلروفورم برای بی‌هوش کردن افراد.
‌
▪︎ دیگه چی:
این کتاب رو بعد از نجواگر خوندم،
اون‌جا هم یه قاتل روانی بود که بچه‌ها رو میدزدید البته نه به قصد تجاوز، این‌جا هم یه روانی دختر می‌دزده.
یه چندتا کتاب دیگه این مدلی بخونم احساس می‌کنم دچار سندروم استکهلم می‌شم. :|||||
‌
بعد تو هر دو هم پروانه داریم :))

▪︎به کیا پیشنهاد می‌کنم:
اگه دوست دارید یک کتاب روانشناختی تر و تمیز بخونید و البته آدم باحوصله‌ای هستید (به خاطر بخش دومش) حتما این کتابو بخونید.
چون تاکید می‌کنم ایده عالیه!
‌
▪︎سخن آخر از زبان میراندای کتاب:
می‌دانم برایش چه هستم. پروانه‌ای که همیشه دوست داشته به دام بیندازد. یادم است اولین‌باری که جی‌.پی. را دیدم گفت کلکسیونرها بدترین حیوانات‌اند.
البته کلکسیونرهای آثار هنری را می‌گفت‌. راستش منظورش را درست نفهمیدم، فکر کردم فقط می‌خواهد کارولین را شوکه کند، و مرا. ولی البته حق با اوست.
کلکسیونرها ضد زندگی‌اند، ضد هنر، ضد همه‌چیز.
        

          زیاد قوی نبود. اونطور که تصور میکنید اصلا پیش نمیره 
من دوست نداشتم پایانش رو 
ولی اینطورم نیست که ارزش خوندن نداشته باشه
        

           این کتاب رو تا یه جایی با هیجان بالایی خوندم و انتظار خشن بودن بیشتری داشتم. اما از یه جایی از داستان واقعا گیج شدم که دارم یه داستان عاشقانه میخونم یا جنایی یا روانشناسی یا جامعه شناسی...
وسطاش یکم کسل کننده میشه و بخش دوم کتاب که از نظر دختره هست با گفتن اصطلاحات نقاشی زیاد و اضافی واقعا حوصلتون رو سر می‌بره.
 نویسنده توی این کتاب انگار سعی کرده همه نظریات خودش رو راجع به سیاست فلسفه هنر عشق و غیره رو بنویسه و برای منی که بیشتر کتاب داستان میخونم همچین موضوعاتی برام کسل کننده بود..
و این که به نظرم دختره هم یکم دیوونه بود چون واقعا از یک آدم عاقل انتظار می‌ره وقتی یکی اونو دزدیده طبیعتاً بترسه ولی اون مدام راجع به هنر و گذشتش و این چیزا صحبت میکرد که برای من واقعا تعجب آور بود
در کل من از این کتاب خوشم نیومد اما امیدوارم شما اگه این کتاب رو خوندین بیشتر از من دوستش داشته باشین
        

          جدا وحشتناک بود. نمی‌دانم در طبقه‌بندی رایج این کتاب را در چه ژانری قرار می‌دهند، ولی من می‌گویم وحشتناک بود.
داتسنا پردازی خوبی داشت. هر چند به نظرم فصل دو دقیق نبود و می‌توانست بهتر باشد. وارد جزئیاتش نمی‌شود. اما در کل، جالب بود. نسخه صوتی هم گویندگان خیلی خوبی داشت.
        

          کتاب کلکسیونر کتابی هست که به راحتی می‌تونه خواننده رو با خودش همراه کنه. بهتون قول میدم تا پایان کتاب به هیچ وجه دلتون نمیخواد بذاریدش زمین.
این کتاب، اولین کتابی هست که به سبک رمان تریلر روانشناختی نوشته شده و تمام کتاب‌های تریلر  روانشناختی تاثیر گرفته از این اثر جان فاولز هستند.
کلکسیونر یک داستان دلهره‌آور از زندگی شخصی منزوی، تنها و روانی  و سرشار از عقده هست که قاتل زیبایی هاست.
از این کتاب در سال ۱۹۶۵ فیلمی به نام the collector ساخته شده که می‌تونم بگم فیلم خوبیه اما به پای کتابش نمی‌رسه در هر صورت دیدنش خالی از لطف نیست.
        

          کتاب رو خیلی دوست نداشتم 
دلم میخواست اول اش شخصیت مرد داستان یکم برای داشتن میراندا تلاش می‌کرد بعد این داستان ترسناک شروع می‌شد 
البته داستان اونقدر که فکر میکردم ترسناک باشه نبود چون فعلا فقط یه داستان بود 
اما اگه به دید یه حقیقت نگاهش کنیم زجر آور و ترسناک میشه 
مجموعا برای من چیز جذابی نبود که بخوام به کسی معرفیش کنم
بیشتر انگار آدم برای زجر دادن و مجازات کردن خودش داره کتاب رو میخونه
        

          توصیه می‌کنم بدون اینکه هیچی بدونید بشینید و کتاب رو بخونید. این یک تجربه‌ی بدیع و خاصه‌. اثری عمیقه و ارزش فکر کردن‌های بسیار رو داره. کتاب لزوما درباره‌‌ی یک جنایت نیست، به مثالی عمیق‌تر دامن می‌زنه‌. مسائلی که گاهی در کتاب مستقیم بهشون اشاره میشه و گاهی تو باید خودت برداشت شخصی خودت رو ازشون ارائه بدی. مفاهیم کتاب ساده نوشته شدن اما اصلا ساده نیستن. رفتار کرکتر‌ها خیلی عادیه و انگار نرماله و همین، دنیای مارو بی‌رحمانه نشونمون می‌ده و ترسناک‌تر جلوه‌ش میده. کتاب اصلا برای این نیست که شما منتظر یه اتفاق یا یک معجزه باشید، در تجربه‌ی خوندن من این کتاب مطالعه‌ی روان و رفتار آدم‌هاست. به طور کلی در یک طرف فردی جانی و طرفِ دیگه قربانی. این کتاب می‌تونه کیس استادی بسیار خوبی برای آشنایی با روانشناسی جنایی باشه‌.

متوجه شدم که خیلی‌ها بخش دوم کتاب رو نخوندن. با جرعت میشه گفت که این کار توهین به کتابه. توهین به تمام افرادی که در اون شرایط بودن و شما به خاطر اینکه حوصله‌ی خوندن وقایع از دید اونهارو ندارید ازشون می‌گذرید و عبور می‌کنید. ماهیت این کتاب انتقال یک تجربه‌ست. هرچند سخت، هرچند غمگین و حتی حوصله‌سر بر. باید خوندش، باید لمسش کرد و باید بررسیش کرد.

جایی از کتاب به این برداشت خنده‌دار رسیدم که این کتاب می‌تونه یک تلنگر برای یاد گرفتن یک ورزش رزمی باشه‌.

ترجمه‌ی خاکسار بد نیست. نسخه انگلیسی رو دیدم، چندتا جا یک تلاش‌های مذبوحانه‌ای برای سانسور نکردن داشت که متن رو گنگ می‌کرد. از طرفی، برندگی و نوع نوشتن فاولز کمی تفاوت داره با شکل ترجمه خاکسار‌.

و اینکه به تفاوت‌های میان بخش اول و دوم خیلی نگاه کنید. نوع نوشتن، نگارش، زاویه‌های دید و... بینشون خیلی فرق داره. چون دوتا آدم متفاوت این‌هارو نوشتن. دوتا آدم که هیچ رقمه به هم کوچک‌ترین نزدیکی یا شباهتی ندارن.

به شدت پیشنهادش می‌کنم.
        

          و در آخر این کتاب، تنها احساس تعفن و غم باقی ماند .
 غمی بی پایان و ژرف ، که تمام وجود میراندا را با بی رحمی در خود خفه کرد و تهی ساخت .
میراندا / کالیبان 
        

          اول از همه برخلاف بقیه من اصلا از فردیناند بدم نمیومد و برعکس زیاد از میراندا خوشم نمیومد. فردیناند خیلی باهوش بود و تمام کارهایی که کرد، از صفحه اول تا آخر خیلی خوب درک میکردم و مطمئنم اگه منم جای فردیناند بودم همین کارو میکردم(به قول خودش، پول، امکانات، موقعیت، چرا که نه؟) 
*وقتی کتاب به نامه های میراندا رسید ریدینگ اسلامپ شدم_از جی پی متنفرم
        

          _داستان در مورد چیه؟
یه آقای کلکسیونرِ پروانه‌ست، که عاشق میشه.
به تدریج میفهمید واقعا چطور آدمیه. به‌قول میراندا: اون فقط یه کلکسیونره، یک پوچی در کالبد انسان. 
این آقای فردریک یک شبه پولدار میشه و در تب عشقش میسوزه. با اینکه اونو فقط از شیشه محل کارش دیده و یک‌بار صداشو شنیده، میدونه هیچ وقت اون قدری خوب نیست که اونو به دست بیاره. پس چیکار کنه؟
_کلا چطوره؟
شخصیت پردازی داستان(با اونکه شخصیت های زیادی رو شرح نداده بود) بد نبود. اما سیرش خیلی کند بود. پایان داستان هم زیادی قابل حدس بود.
*** خطر افشا!!!!***
از عدالت هیییچ خبری نبود. هدف از این همه پوچ‌گرایی و سیاه‌نمایی چیه؟مردک منزوی وسواسی! امیدوارم گیر بیوفتی و تا آخر عمرت در زندان بپوسی. هر چند بعید میدونم. چون هرچند احمق، به‌شدت محتاط و حواس جمع هم بود.
به‌طور کلی دارک ملایمی داشت. اما جالب هم نبود.
        

          داستان درباره‌ی یه مرد به اسم فردریکه که یه جورایی از لحاظ اجتماعی و روحی وصله‌ی ناجور حساب می‌شه، اما یه روز تصمیم می‌گیره یه دختر هنرمند و آزاد به اسم میراندا رو بدزده و توی یه زیرزمین زندانی کنه، صرفاً چون عاشقشه و فکر می‌کنه این‌جوری می‌تونه قلبش رو به دست بیاره.
یه داستان درباره‌ی وسواس، قدرت و درک غلط از عشق
چیزی که توی این داستان خیلی برجسته‌ست، تفاوت دیدگاه‌های فردریک و میراندا درباره‌ی دنیا، عشق و آزادیه. فردریک یه آدم منزویه که همیشه از دور تماشا کرده و هیچ‌وقت جرأت نداشته توی جامعه جایی برای خودش پیدا کنه. وقتی پولدار می‌شه، حس می‌کنه دیگه می‌تونه هرچی می‌خواد رو به دست بیاره، حتی یه آدم دیگه رو!
میراندا اما یه دختر مستقله، پر از زندگی و هنر. نگاهش به دنیا پر از زیباییه و نمی‌تونه درک کنه چطور کسی می‌تونه فکر کنه که زندانی کردن یه نفر نشونه‌ی عشقه. اینجاست که تضاد اصلی داستان شکل می‌گیره: کسی که فکر می‌کنه می‌تونه با تملک، عشق رو به دست بیاره، و کسی که عشق رو در آزادی می‌بینه.
چرا این داستان ترسناک‌تر از یه داستان جنایی ساده‌ست؟
ترسناکیش اینه که فردریک مثل یه هیولای کلاسیک نیست، آدمیه که می‌تونه توی دنیای واقعی وجود داشته باشه. یه کسی که به جای تلاش برای تغییر خودش، تصمیم می‌گیره چیزی که نمی‌تونه بهش برسه رو تصاحب کنه. این نشون می‌ده که چقدر بعضی آدم‌ها عشق رو با مالکیت اشتباه می‌گیرن.
از یه زاویه‌ی دیگه، داستان یه جورایی نقد اجتماعیه. فردریک انگار یه نماینده‌ی آدماییه که نمی‌خوان تلاش کنن دنیا رو بفهمن، فقط می‌خوان چیزی که تو ذهن خودشونه به بقیه تحمیل کنن. میراندا اما برعکسشه، نمادی از روشنفکری و آزادی. همین باعث می‌شه این داستان بیشتر از یه درام ساده، یه جور جدال بین افکار باشه.

کلکسیونر یه داستان درباره‌ی قدرت، وسواس و تفاوت بین عشق واقعی و میل به تصاحبه. ترس اصلی داستان اینه که چقدر راحت می‌شه یه آدم معمولی رو تبدیل به یه شکارچی کرد، فقط کافیه هیچ‌وقت بهش یاد ندن که عشق یه چیزیه که باید دوطرفه باشه، نه یه چیزی که یکی بگیره و یکی مجبور بشه تحمل کنه. 
البته در اینجا بنطر من ی اختلال دوقطبی هم ت ورفتار میراندا مشاهده میشد.. 
کتاب دارک و جذابی بود ارزش مطالعه رو داره


        

          کتاب کلکسیونر از نظر من، برای کسی که در این ژانر زیاد مطالعه کرده، داستانی قابل پیش‌بینی و کم‌عمق به نظر می‌رسد. روایت اثر پیچیدگی یا لایه‌های خاصی ندارد و به راحتی می‌توان پیش‌بینی کرد که داستان به کجا خواهد رسید. پایان داستان هم همانطور که انتظار می‌رود، به شکلی کاملاً قابل پیش‌بینی رقم می‌خورد.

از نظر زبان و ترجمه، اثر قابل قبول است و مشکلی از لحاظ نثر و سبک نوشتاری وجود ندارد. با این حال، برای من لذتی خاص در داستان و شیوه روایت آن وجود نداشت. شاید اگر در نظر داشته باشیم که به کسانی که تازه وارد این ژانر شده‌اند یا حتی کسانی که به تازگی علاقه به خواندن رمان پیدا کرده‌اند، این کتاب می‌تواند پیشنهاد خوبی باشد. به‌طور کلی، اگر دنبال داستانی پیچیده و چند لایه هستید، ممکن است این کتاب شما را چندان راضی نکند.

        

          کلکسیونر یکی از رمان‌های روان‌شناختی و دلهره‌آور برجسته‌ی قرن بیستم است که با شروعی آرام و فضایی سرد، به‌تدریج به کابوسی بی‌رحمانه تبدیل می‌شود. جان فاولز در این رمان، داستان مردی منزوی و درون‌گرا را روایت می‌کند که علاقه‌ی وسواسی‌اش به دختری جوان، او را به عملی هولناک سوق می‌دهد: ربودن و حبس او در یک زیرزمین مخفی.

روایت در دو بخش ارائه می‌شود؛ ابتدا از زبان فردریک که منطق بیمارگونه‌اش را با لحنی سرد و کنترل‌شده بیان می‌کند، و سپس از زبان میراندا که در یادداشت‌های روزانه‌اش تلاش می‌کند معنای این اسارت، روان فردریک و امیدهای خودش را تحلیل کند.

فاولز در این رمان به‌جای هیاهوی کلیشه‌ای، از سکوت، تنهایی و ذهن‌آزاری بهره می‌برد تا خواننده را در تنگنای روانی قرار دهد. کلکسیونر درباره قدرت، تسلط، میل به کنترل و ناتوانی در برقراری ارتباط انسانی‌ است؛ داستانی که ترس را نه از بیرون، بلکه از عمق روان انسان بیرون می‌کشد.

اگر به رمان‌های روان‌شناختی و تیره با لایه‌های فلسفی علاقه دارید، کلکسیونر تجربه‌ای فراموش‌نشدنی و تکان‌دهنده برایتان خواهد بود.
        

          دوسش نداشتم اصلا نتونستم تمومش کنم
ولی من خوشم نیومد 
        

          یه کتاب مالیخولیایی!!!
        

          رمان به شدت فضای تاریکی داشت ولی نویسنده خیلی با جزییات توضیح میده طوری که قسمتی از داستان میشید اولش فکر کردم قراره مثل رمان اتاق بشه ولی رفته رفته فضای تاریک داستان مشخص شد طوری که در صفحات انتهایی احساس می کردم تنفسم چقدر سنگین شده
        

          رمان کلکسیونر یه داستان وحشتناک بود. نه این که دارای صحنه‌های وحشتناک باشه، اصل عمل مرد قصه ترسناک بود. مردی که فکر می‌کرد عاشقه و کاراش از روی عشق بوده اما نهایتاً اون یک کلکسیونر بود نه عاشق!
قصه‌ای به شدت پرکشش و در نوع خودش جذاب، اما وقتی خودت رو جای زن قصه می‌ذاشتی واقعا ترسناک بود تحمل همچین فردی و همچین شرایطی.
اگه رمان دوست هستین و خیلی روحیه لطیفی ندارین خوندنش رو بهتون توصیه می‌کنم. من خودم آخراش رو که می‌خوندم واقعا احساساتم درگیر شده بود و اذیت کننده شد برام. خیلی غصه‌ی دختره رو خوردم و عصبی شدم. 
        

          دقایقی پیش خواندن «کلکسیونر» را به پایان رساندم و باید اعتراف کنم، این کتاب از شگفت‌انگیزترین و در عین حال هولناک‌ترین آثاری‌ست که تاکنون تجربه‌اش کرده‌ام.
نمی‌دانم دلیل این حس، بی‌خبری مطلقم از محتوای آن پیش از مطالعه بود، یا شاید هم نویسنده در ذات خود، ذهنی به‌غایت تاریک و در عین حال خیره‌کننده دارد. هرچه بود، هرچه صفحه‌ها پیش می‌رفتند، بیشتر در هزارتوی نادانسته‌ها گم می‌شدم.

از لحظه‌ای که کتاب را بستم، ذهنم بی‌وقفه درگیر نویسنده است؛ مردی که توانسته در قالب راوی‌ای بیمار و منزوی، جهان‌بینی دختری آزاده و پرتضاد را نیز با چنان مهارتی بیافریند که مرز میان واقعیت و خیال، نویسنده و شخصیت، در ذهنم رنگ باخته است.
چگونه ممکن است کسی، بی آنکه قلبش با درد و پیچیدگی لمس شده باشد، چنین نوشتاری خلق کند؟ این هم‌زیستی ترس و تأثیر، همزمان مرا می‌ترساند و مسخ خود می‌سازد. اینگونه فکرمیکنم که نمی‌شود بی‌هیچ تجربه، تفکر یا جدای درک کردن، حس کردن آن، توان نوشتن چنین جملاتی را داشت، جملاتی که در بستر بیش از سیصد صفحه، هم به طرز ترسناکی مرا مغلوب کردند و هم ناخودآگاه، متاثر از خود ساختند.
کلکسیونر کتابی‌ست خاص، بیمارگونه و پرکشش، تلخ و آموزنده. نمی‌دانم آن را باید توصیه کرد یا نه، اما آن‌چه برایم قطعی‌ست این است که ورای واژه‌هایش، چیزی از جنس زیستن در من به‌جا گذاشت.