جسیکا دخترکی دونده است که طی حادثه‌ای پای راستش را از دست داده. حالا زندگی بدون پایِ راست، برای کسی که دویدن اصلی‌ترین دلیل زندگی‌اش است احتمالا مصداق خوبی برای این جمله آغازین کتاب باشید «زندگی‌ام به آخر خط رسیده!». اگر با بدبینی نگاه کنیم باید تا پایان کتاب با داستانی دردناک رو‌به‌رو باشیم، اما ورود دوستان و هم‌تیمی‌های جسیکا فضا را تغییر می‌دهد. حالا قرار است دنیا برای جسیکا تبدیل به جای بهتری شود. آن هم با تلاش‌های بی‌وقفه‌ی بهترین دوستانش.
«رویای دویدن» یکی از رمان‌هایی بود که در انفجار انتشاراتی این سال‌ها منتشر شد. در انتهای نوجوانی تقریبا تمامی کتاب‌های منتشر شده در حوزه¬ی نوجوان را خوانده‌بودم؛ اما در آستانه‌ی 22 سالگی متوجه شدم آنچه از کتاب نوجوان خوانده‌ام دیگر فقط قسمت کوچکی از این بازار نشر عظیم است. این کتاب هم یکی از همان مواردی بود که نوجوان‌های اطرافم خوانده بودند و زیاد در موردش صحبت می¬کردند. از آن کتاب‌هایی که در مورد نوجوانی دچار مشکل است که یاد می‌گیرد چطور با این موضوع کنار بیاید. «ته کلاس ردیف آخر صندلی آخر» و «35 کیلو امیدواری» تنها کتاب‌هایی با این موضوع بودند که در نوجوانی¬ام خوانده بودم.
درست نیست اگر بگویم این کتاب یکی از بهترین کتاب‌های این موضوع است، چون همین الان می‌توانم چند مورد بهتر از آن را نام ببرم، اگر بزرگسال هستید یا نه اگر می‌خواهید برای اولین بار چنین دست کتاب‌هایی را تجربه کنید «رویای دویدن» شاید شروع خوبی نباشد. اما اگر بعد از خواندن چند کتاب در همین موضوع به این ژانر علاقه‌مند شده‌اید خب رویای دویدن پیشنهاد خوبی است. فضای شاد و مهربانی دارد و شما را در ماجرایی درگیر می‌کند که مثل خیلی دیگر از مسائل زندگی به نظر لاینحل می‌آید و مثل خیلی دیگر از کتاب‌های نوجوان این ویژگی را دارد که شما را نهایتا با حسی خوب و امیدوارکننده تنها می‌گذارد.
        

          داستانی که میتواند به راحتی احساسات شما را درگیر کند.
اگر نیاز به امیدواری و انگیزه دارید خواندن این کتاب را به شما پیشنهاد میکنم
        

          این کتاب یک کتاب فوق العاده قشنگ هستش . یک کتاب رمان به سبک رئال که یه نثر روان و قشنگ داره .این داستان روایت زندگی جسیکا ۱۶ ساله است که یک اتفاق بزرگ زندگی اش رو از این رو به این رو میکنه و حالا موضوع  اینکه آیا جسیکا میتونه زندگی اش رو از سر بگیره آیا میتونه با زندگی اش کنار بیاد و قطار از ریل خارج شده زندگی اش رو به زندگی برگردونه؟
من با خواندن این کتاب در کنار جسیکا درد کشیدم خندیدم و دویدم .
این کتاب نوشته وندلین ون درانن میتونه نگاه حتی یک نفر رو به انسان ها تغییر بده که شاید حتی یک نفر راهم که شده از ظاهر قضاوت نکنیم و سعی کنیم هر کس با هر شرایط ظاهری رو بشناسیم و قدری حتی کم دنیا رو برای خودمون و بقیه شیرین و زیبا کنیم 💛
        

          درمورد زندگی دختری به نام جسیکا است و آدم وقتی میاد خودشو می زاره جای اون و اتفاق هایی که برای اون میوفته 
مثلا برای خود ما اگه دیگه نتونیم کتاب بخونیم چه حسی داره؟
برای اون دویدن بود ...
کتاب احساسی و انگیزشی خوبی است
        

          جسیکا علاقه ی زیادی به دویدن دارد اما در اثر تصادف یک پایش را از دست میدهد...
        

          کتاب داستان خوب برای من کتابیه که با کلمات و جملاتش، دست نوازشش رو روی من و تجربیات زیسته و نزیسته ام بکشه و افکارم رو جاری کنه و احساسات مختلفی رو در من به جریان بندازه و این کتاب در این امر موفق بود و من دوست داشتم؛ قلم نویسنده، ترجمه مترجم، شخصیت ها، داستان، نحوه تقسیم بندی فصل ها و در دست گرفتن این نسخه از کتاب رو.
        

          همیشه یک نفر هست که فقط و فقط تورا برای روح سبز درونت بخواهد :)
        

          همیشه وقتی اسم این کتاب می آمد،  عناوینی مثل معلولیت،  امید و تلاش هم همراهش بود و تقریبا به عنوان کتاب همه پسندی می شناختمش.

کتاب در مورد دختر جوان ۱۶ ساله ای به نام جسیکاست که دویدن برایش مثل نفس کشیدن است، همان قدر حیاتی و لازم. هر روز و هر قدر که بتواند می دود و از بچگی این گونه بوده.
در مسیر رسیدن به یکی از مسابقات دو، اتوبوسشان به خاطر سهل انگاری راننده کامیونی دچار سانحه می شود و این دختر، پای راستش را از زانو به پایین از دست می دهد.
شاید تصور این فقدان هم در ابتدا برایش سخت بوده اما او باید بتواند هرچند سخت و غیرقابل تحمل، این نقص عضو را به عنوان یکی از واقعیت های زندگی جدیدش بپذیرد  و با ان کنار بیاید.
 همراه شدن با این معلولیت و کشمکش های ذهنی جسیکا، حس درماندگی و تقلای او و روند شکل گیری تغییرات در او و اطرافیانی مثل پدر و مادر، خواهر کوچکتر، دوستان صمیمی و دور، معلم ها و ...به خوبی و کاملا قابل درک بیان شده بودند.
در این روند، جسیکا با افراد مختلفی همراه می شود، هم اشنایان قدیمی و هم افراد جدید. دوست صمیمی اش فیونا، دکتر هنکشتاین! و منشی مهربانش، مربی کایرو، ونسا رقیب قبلی، گوین پسر خوشنام مدرسه، رزا دختر معلول و ... هر کدام  تفکرات و اتفاقات مختلفی را برای جسیکا رقم می زنند، تا انجا که در اخر کتاب جسیکا یکی از دونده های شرکت کننده در مسابقات دوی ۱۵ کیلومتر می شود ان هم با وجود معلولیت و نداشتن یک پا! اما چه طور ممکن است؟

نکته مهم در مورد ترجمه آنکه،  من در چند قسمت و حتی در عناوین سر فصل ها دو ترجمه نشر پرتقال و نشر پیدایش را مقایسه کردم، و ترجمه نشر پیدایش را درست تر و منطبق تر یافتم. (که این برتری را پیش از ان از جانب دوستان کاردرستم شنیده بودم)
        

          این کتاب در مورد جسیکا دختریست که تمام زندگی اش دویدن است اما دیگر نمی تواند بدود!
کتاب را بخوانید تا ببینید جسیکا چگونه با این مشکل رو به رو می شود
        

          کتابی بود که خط به خطش تو رو وادار میکرد تا کتاب رو ادامه بدی... ممکن بود یه فصل باهاش کلی گریه کنی مثلا من خودم با همون اولین جمله کتاب گریه م گرفت و از طرفی هم ممکن بود از شدت شادی بخوای گریه کنی... بشدت کتاب خوبی بود و من خیلی پیشنهادش میکنم و امیدی که این کتاب بهم داد هیچ کتاب دیگه ای بهم نداد فوق العاده بود.‌‌...
        

          به نظر من این کتاب واقعا قشنگه و به هر کسی امید میده، پیشنها  میدم بخونینش.
        

          روایتی از زندگی دختری است که قهرمان مسابقات است و در یک تصادف در اتوبوس مدرسه پای خود را از دست می دهد اما رویایش را نه!!! 
قصه به خوبی پردازش شده است و روابط نوجوانی ، دوست داشتن ، تلاش برای رسیدن ، شدن و پذیرش را دلچسب به تصویر می کشد.
        

          اولین کتاب سال
تمام شد در ۱۴۰۴/۱/۳
از اسم کتاب هم پیداست که در مورد دویدنه و دختری که پاش رو از دست میده توی تصادف و بعد چالش‌های مختلفی رو از سر میگذرونه.
وقتی میخونید این حس هایی مثل ناامیدی،امیدواری،تلاش،خستگی ناپذیری،صبر،همکاری،
ارزشمند بودن نعمت ها، داشتن دوست خوب،حمایت کردن، ازش درک میکنید.
کتاب متوسطی بود،جملات انگیزشی کمی داشت نسبت به کتاب شهر خرس که قبلا خونده بودم اما موضوعش بهتر و قابل لمس تر بود.شخصیت های زیادی داره که باید حین خوندن به خاطر بسپارید. ایده داستان جدیده،حس از دست دادن رو خیلی خوب توصیف کرده.
حدود ۳۴۰ صفحه اس،پایان خوب و متن روان داشت،ترجمه خوب بود، ارزش یه بار خوندن داره.
اگر علاقه به ورزش دارید، ناامید هستید،یا قدر نعمت ها رو نمیدونید خیلی پیشنهاد میکنم بخونید.
        

          بعد خوندن کتاب کلییی انگیزه گرفتم:))
        

          من تو 12 سالگی این کتاب را خواندم و برای آن موقع یکی از موثر ترین کتاب هایی بود که خوانده بودم و سبب علاقه ی بیشتر من نسبت به کتاب بود و هنوز هم که هنوز است در لیست 10 کتاب مورد علاقه ام هست
        

          این داستان راجب به دختری است که تمام سرنوشت و هدفش را در دویدن میبیند 
اما اتفاقی وحشتناک باعث قطع یکی از پاهایش میشود و حالا او باید با این دریای خروشان و بهم ریخته ی سرنوشتش با قایق چوبی کوچکی پارو بزند و عبور کند 
اما هیچ وقت نباید امید را فراموش کرد قطعا ستاره های شب همیشه در اسمان نخواهند بود و خورشید و ابر به زودی جایشان را خواهند گرفت 
و جرقه ای تمام قصه را تغییر خواهد داد
        

          داستان، دیالوگ های معرکه ای دارد وپشت هر گفت و گویش تدابیر روانشناختی نهفته است.
شخصیت اصلی اش دختر نوجوانی است که در حادثه ای تلخ یک عضو مهم از بدنش را از دست میدهد و دچار ناامیدی و افسردگی می‌شود.
در پس کشمکش های درونی و بیرونی که دارد مسیر خودش را می یابد.
این داستان را به کسانی که دچار رنج اند و روزنه های امیدشان بسته شده پیشنهاد میکنم.
+13سال
        

          کتاب قشنگی بود و حس امید می داد. 
        

          چقددد من با این کتاب گریه کردمممم