روایتی است از شجاعت ؛
ایستادگی دختران پاکستانی را به نمایش میکشد  که خود ، نمادیست از صبر تمام زنان رنج کشیده جهان
        

          کسی نمی‌تواند ادعا کند که «دختر انار» رمان فوق‌العاده‌ای برای نوجوانان است. اما می‌توان ادعا کرد که در روزگار اشباع رمان‌های نوجوان آمریکایی قسمت دیگری از جهان را به ما نشان می‌دهد. بازار کلی رمان‌های نوجوان این طور القا می‌کند باقی دنیا در مدرسه‌های پرجمعیت آمریکایی درس می‌خوانند، جشن و پارتی و تفریح‌های مخصوص به خودشان را دارند و ما غیرعادی هستیم که در قسمتی دیگر از جهان به شیوه‌ی دیگری زندگی می‌کنیم. اما «دختر انار» تا حدی این تصویر را می‌شکند و ما را به پاکستان می‌برد و زندگی یک دخترِ نوجوان کشور همسایه را روایت می‌کند. داستانی که ما کمتر به آن فکر می‌کنیم.

امل دختر نوجوان پاکستانی است که درس خواندن را بیش از هر چیز دیگری دوست دارد و می‌خواهد معلم شود. و در محدوده‌ی زندگی روستایی کوچکشان خوش‌بخت است. خانواده مهربان و شادی دارد و با مشکلات کوچکی دست و پنجه نرم می‌کند. همه چیز وقتی بهم می‌ریزد که به خاطر یک موضوع کوچک مقابل پسر خانِ روستا می‌ایستد. و ناچار می‌شود برای تأمین قرض پدرش خدمتکار خانه خان شود. تصور وضعیت امل عجیب است. دختری که در یک شب همه‌ی آینده‌اش را نابود شده می‌بیند. امکان ندارد دیگر بتواند به مدرسه برود یا راهی دانشگاه بشود. یا حتی شاید ازدواج کند. و ناچار است تا آخر عمر در همین خانه بماند و همه‌ی این حوادث در یک لحظه رقم می‌خورد. اما نکته مثبت «دختر انار» این است که این تلخی را به تصویر در می‌آورد اما در آن افراط نمی‌کند. کاری نمی‌کند که درد و رنج ناامیدی تا عمق جانِ خواننده برود. علی‌الخصوص که مخاطب کتاب نوجوان است.
در عین حال تصویر جدیدی که از جهان اطراف نشان ما می‌دهد وسوسه برانگیز است. پاکستان چه شکلی است؟ روستاها و شهرهایش چه شرایطی دارند؟ چه غذاهایی دارند؟ و چطور زندگی می‌کنند. البته شاید این تصویر، تصویر چندان متفاوتی با آنچه پیش از آن می‌دانستیم نباشد. اما وسوسه برانگیز است چون ما را به نقطه‌ای از جهان می‌برد که گرچه نزدیک است اما کمتر در فیلم‌ها و داستان‌ها در آن سرک کشیده ایم.

با همه‌ی این تعاریف همچنان نمی‌توانم گفت که دختر انار کتاب فوق‌العاده‌ای است. روند داستان کند و شاید بعضاً خسته‌کننده است. حوادث فرعی کتاب  خیلی زود حل می‌شوند. و شاید همین سبب می‌شود که خواننده بعد از مدتی از خودش بپرسد «خب باید منتظر چی باشم؟» اما شخصیت‌ها نزدیک و لمس شدنی هستند. ما امل را می‌بینیم، خانواده‌اش را لمس می‌کنیم و با تک‌تک خدمتکارهای خانه‌ اربابی ارتباط برقرار می‌کنیم. چیزی که در دویست صفحه کتاب و بدون هیچ توضیح اضافه‌ای اتفاق می‌افتد و تا حدی مهارت نویسنده در شخصیت‌پردازی را به نمایش می‌گذارد. جالب‌تر اینجاست که امل کتاب‌ها و شعرهای هنرمندان ایرانی را می‌خواند و از حافظ و مولوی نام می‌برد و همین نکته شاید برای ما جذاب باشد.

نویسنده در انتهای کتاب توضیح می‌دهد که داستان «امل» را از زندگی ملاله یوسف‌زی الهام گرفته‌است. من از ملاله چیزی به جز اسم و چند خط اطلاعات کوتاه چیزی نمی‌دانم. اما کمتر پیش آمده که به جایزه صلح نوبل خوشبین باشم. نویسنده در ادامه توضیح می‌دهد که «امل، یک شخصیت خیالی است اما نماینده دختران بی‌شمار در پاکستان و سایر نقاط دنیاست که در برابر بی‌عدالتی قدعلم می‌کنند و برای عدالت از راه‌های ناشناخته، اما با اهمیت می‌جنگند». فارغ از امل، فارغ از ملاله به نظرم این مفهوم کوچک چیزی است که ما (و نوجوان‌ها) به آن احتیاج داریم. جنگیدن برای رسیدن به موفقیت. هر چند گمنام باشیم و مقابلمان عظیم‌ترین قدرت‌ها ایستاده باشند.

در نهایت «دختر انار» را اثری مفید تلقی می‌کنم. حتی اگر نویسنده، نجات‌دهنده‌ی امل را یک درس‌خوانده آمریکایی تصویر کند که اردو را با لهجه‌ آمریکایی صحبت می‌کند. (و در نهایت باز هم آمریکایی‌ها دنیا را نجات بدهند) اما هر چه که هست ما به روایات جدیدی از دنیای و آدم‌های اطراف احتیاج داریم. آدم‌هایی که در هر کجای جهان در مقابل وضع موجود می‌ایستند و برای روزگار مطلوب تلاش می‌کنند و پیشنهادم این است که «دختر انار» را همراه نوجوان‌ها بخوانیم و برای آن‌ها تصویر دختران قهرمان دیگری را برجسته کنیم. دخترانی که لانه جاسوسی را گرفتند یا مقابل صدام ایستادند و بدون نیاز به یک منجیِ آمریکا درس‌خوانده پیروز شدند.
        

          یکی از بهترین رمان های نوجوانی بود که خوانده بودم.
به آدم درس امید وار بودن و شجاع بودن را می دهد.
فقط ای کاش داستانش بیشتر ادامه پیدا می کرد .
درنهایت کتاب خوبی بود
این کتاب از انتشارات پرتقال هست و نویسنده این کتاب ایشا سعید و مترجم آن فاطمه پارسا هست .
آرزو می کنم که از خواندن این کتاب لذت ببرید.
        

           داستان قشنگی داره و اگه رمان رئال دوست دارین احتمالا براتون جذاب باشه . قلم نویسنده قشنگه . حس و حال کشورشونم تا حدودی بهتون نشون داده می‌شه✨
        

          یه قصه از پاکستان، اما متفاوت از داستان ملاله.
عااااالی نبود، اما خواندنی بود.
نزدیک بودن زندگیشون به زندگی ایرانی‌ها برام جالبه خیلی.
        

          وای از دختر انار که آتش به جانم زد.
دخترم گریه کرد، جنگید، از دست داد و ... در نهایت شد آنچه باید می شد.
می اندیشم این قصه با چاشتی شانس  قابل تحمل شد اما وای بر دخترهای اناری که آرزوهایشان  سوخت و حسرت تا ابد در چشمانشان خانه کرد.
        

          نادر ابراهیمی را با آتش  بدون دود خواندم. آنچنان دلنشین بود که دلم قدم زدن در دشت های ترکمن صحرا را و گم شدن در دشت هایش را خواست. 
روایت عشق بود و جهل، خرافات و باور ، مبارزه و شکست ، درست در دل سنت.
برای من اوج داستان جایی بود که یکی از دل خود جامعه برای نبرد با جهل بلند شد و آرام آرام با تحمل و صبر برای تغییر تلاش کرد. 
نمیدانم توان حمل این همه رنج در کداممان برای تغییر   وجود دارد؟؟؟
        

          مدتی بود که به واسطه‌ی معرفی یکی از بوک‌بلاگرها مشتاق بودم تا این رمان را بخوانم و قسمت این بود که در کتابفروشی‌ای در قزوین به چشمم بیاید و با اینکه فروشنده با برچسبْ قیمت اصلی کتاب را تغییر داده بود، نهایتاً خودم را راضی کردم تا برش دارم.
مثل آب برای شکلات زندگی عاشقانه‌ی پرفراز و نشیب تیتا، کوچک‌ترین دختر خانواده‌ای مکزیکی، است که از خلال دستورالعمل‌های آشپزی طی دوازده فصل موسوم به ماه‌های سال روایت می‌شود.
توصیف‌های کتاب گویا است و مخاطب را درگیر می‌کند. درگیر بوها و مزه‌ها.
مثل آب برای شکلات نمونه‌ای عالی برای رئالیسم جادویی است. هرچه‌قدر ممکن است خواندن صدسال تنهایی برای بعضی از کتاب‌خوان‌ها سخت باشد اما مثل آب برای شکلات از دشواری‌های صدسال‌ تنهایی خالی است و از محاسن آن برخوردار است.
ترجمه‌ی کتاب روان و خواندنی است اما حروف‌چینی و ویراستاری کتاب واقعاً بد است. علائم نگارشی بی‌توجه به محتوا در متن پراکنده شده‌اند و گاهی روند خواندن را مختل می‌کنند. 
طبق رسوم خانواده‌ی دلاگرازا، آخرین دختر خانواده بایستی تا آخر عمر مادرش پرستار او باشد و حق ازدواج ندارد. تیتا اما عاشق پدرو شده‌است و نمی‌تواند بپذیرد که پیش از به دنیا آمدنش تکلیف سرنوشت او تعیین شده‌است. ماما النا که گستاخی‌های تیتا را برنمی‌تابد در مراسم خواستگاری پدرو از تیتا رسماً اعلام می‌کند که تیتا حق ازدواج ندارد و در عوض خواهر بزرگ‌ترش آماده‌ی پیوند زناشویی‌ است.
رمان در دوازده فصل ماجراهای خانواده‌ی دلاگرازا را با تمرکز بر روایت تیتا دنبال می‌کند و با پایان‌بندی عجیبش شما را غافل‌گیر خواهد کرد.
        

          کتابی که میشود در او غرق شد .به بعضی  شخصیت های کتاب نفرت و به بعضی ها عشق  می ورزید ،حتما یکبار از دست هر شخصیت این کتاب عصبانی میشوید .. بسیار داستان پر کششی دارد و بسیار زیباست ، اگر تا به حال آن را نخواندید  خود را به یک اثر فاخر از امیلی برونته دعوت کنید ،چقدر غم انگیز است که عمر کوتاهش این اجازه را نداد که آثار بیشماری را خلق کند.
        

          اینگونه بی پروا و جسور بودن در نوشتن، آن هم از خصوصی ترین مسائل زندگی یک زوج ( که شناخته شده هم هستند!) شاید یکی از دلایلی باشد که جلال آل احمد را متمایز و خاص میکند. آل احمد در این کتاب خاطراتی را بیان میکند که شاید ما از مرور اینگونه خاطرات در ذهن خودمان هم فرار کنیم چه برسد به نوشتن آنها برای عموم...
        

          ملاقاتی کوتاه با شاعران ایرانی از رودکی تا مصفا و عبید رجب! 
لمس آنچه بر شعر فارسی در گذر زمان گذشته است.
این کتاب را میتوان یک بررسی علمی دانست پس خواندن آن را به همه توصیه نمیکنم !  
ممکن است تا حدی حوصله سر بر باشد...
        

          دومین اثر کلاسیک که بعد از تاریخ بیهقی مطالعه کردم. اگر به نثرهای قدیمی علاقه داشته باشید واقعا لذت بخش است 
یک بخش بسیار معروف این کتاب : بدان ای پسر، که مردم بی‌هنر دایم بی سود بود چون مغیلان! که تن دارد و سایه ندارد، نه خود را سود کند و نه غیر را....
        

          خیلی زود تمومش کردم و خیلی دلم گرفت ...
چقدر حقیقت داشت و تلخ بود 
شعری که برای من  شبیه رمان بود 
        

          موفق شدم یک کتاب دیگر از شاعر معاصر مورد علاقه ام بخوانم 
و بخشی که بسیار دوست داشتم:
به نام تو حتی، شک کرده ام. به درختان و شاخه های شان که شاید ریشه ها باشند و شاید سال هاست که زیر زمین زندگی می کنیم. چه کسی جای جهان را عوض کرده است؟ و چرا پرندگان در معده های ما پرواز می کنند؟ و چرا قرص ها تولدم را به تاخیر می اندازند؟ سال هاست که زیر زمین زندگی می کنیم و شاید روزی از هفتاد سالگی ام به دنیا بیایم و احساس کنم که مرگ پیراهنی ست که به تن می کنیم. می توانی دکمه هایش را ببندی یا باز بگذاری، می توانی آستین هایش را بالا بزنی، می توانی... من حدس های مردی زندانی ام از فصل های پشت دیوار