یه قصه از پاکستان، اما متفاوت از داستان ملاله.
عااااالی نبود، اما خواندنی بود.
نزدیک بودن زندگیشون به زندگی ایرانی‌ها برام جالبه خیلی.
        

          ایده ی اصلی داستان از شخصیت واقعی ملاله گرفته شده. دختر بزرگ و تاثیر گذاری که زندگی خودش و خیلی از دخترای دیگه رو تغییر داد.
هزچمد که اَمَل (شخصیت اصلی داستان) کاملا تخیلیه اما دقیقا یادآور ملاله و زندگی دلیرانه ی اونه...
کتاب مسئله ی برده داری و فئودالیسم رو با زبانی ساده و روان بیان می کنه. مسئله ای که شاید در بسیاری از کشور های همسایه یا حتی کشورهای غربی همچنان وجود داره، مسئله ای که آزادی روحی و جسمی انسان رو سلب می کنه.
برای من داستان کشش لازم رو برای ادامه دادن داشت و اونقدر جذاب بهش پرداخت شده بود که دوست داشته باشم ببینم در ادامه چی می شه.
اما از داستان نمی شه انتظار گره یا فراز خاصی داشت حتی پایان داستان هم در عین حال که تقریبا یهویی اتفاق می افته اما سوپرایزی نداره و اتفاق خارق العاده ای نمی افته. شاید می شد به نوعی خلاقانه تر داستان رو به پایان رسوند. گاهی اوقات در بین داستان ممکنه حس کنیم چقدر داره شعاری می شه. شعارهایی در جعبه های کادوپیچ شده ی زیبا که در نهایت به جایی نمی رسه.اما حقیقت اینه که تاریخ برده داری ثابت کرده همواره این شجاعت ها و اقدامات انجام می شده که بسیاری از آنها مثل امل و ملاله سرنوشت خوبی نداشتند اما همان جنبش های کوچک به نتیجه نرسیده گاهی تلنگری برای انقلاب های موفق بوده.
شخصیت اصلی داستان عاشق کتاب بود و تحصیل!
ارزشی که این روزها داره جاشو با مد و فشن و ظواهر عوض می کنه. و از این منظر بنظرم می تونست کتاب تامل برانگیزی باشه. 
و نکته ی جالب توجه دیگه اس که داشت این بود که در کتابی که در ابتدای آن پدر و مادر خانواده در آرزوی داشتن فرزند پسر بودن و از جنسیت فرزند کوچکشان که دختر بود نا امید شده بودند 
قهرمانِ شجاع، با غیرت، متفکر، کتابخوان
و امیدوارِ کتاب یک دختر بود.


        

          واقعا باورم نمیشه . بعد از کلی ریدینگ اسلامپ تموم شد ))))))
ولی واقعا میتونم بگم : جواد صاحب بدترین شخصیتی بود که توی یک کتاب میتونستم ببینم ..
اخرای کتاب خیلی سعی کردم گریه نکنم ولی نشد ، این کتاب باورنکردنی بود .
میشه گفت حدودا ۱۰ دفعه توی خوندن این کتاب ریدینگ اسلامپ شدم ، اما ارزششو داشت .
خلاصه که خیلیییی ارزش خوندن داره ، نویسنده این کتابو از دور میبوسم😭😂
        

           داستان قشنگی داره و اگه رمان رئال دوست دارین احتمالا براتون جذاب باشه . قلم نویسنده قشنگه . حس و حال کشورشونم تا حدودی بهتون نشون داده می‌شه✨
        

          داستان به دوره ی جاهلیت بر میگرده
        

          داستان  صبر و بلندهمتی دختری از پاکستان که به من یادآوری کرد، زندگی مملو‌ از اتفاقات ناخواسته است و اغلب ناگزیر به انتخاب میان بد و بدتر هستیم و با‌این‌حال ممکن است انتخاب بد به آزادی منجر شود.
به قول معروف خدا را چه دیدی؟ شاید...:)
        

          وای از دختر انار که آتش به جانم زد.
دخترم گریه کرد، جنگید، از دست داد و ... در نهایت شد آنچه باید می شد.
می اندیشم این قصه با چاشتی شانس  قابل تحمل شد اما وای بر دخترهای اناری که آرزوهایشان  سوخت و حسرت تا ابد در چشمانشان خانه کرد.
        

          یکی از بهترین رمان های نوجوانی بود که خوانده بودم.
به آدم درس امید وار بودن و شجاع بودن را می دهد.
فقط ای کاش داستانش بیشتر ادامه پیدا می کرد .
درنهایت کتاب خوبی بود
این کتاب از انتشارات پرتقال هست و نویسنده این کتاب ایشا سعید و مترجم آن فاطمه پارسا هست .
آرزو می کنم که از خواندن این کتاب لذت ببرید.
        

          کسی نمی‌تواند ادعا کند که «دختر انار» رمان فوق‌العاده‌ای برای نوجوانان است. اما می‌توان ادعا کرد که در روزگار اشباع رمان‌های نوجوان آمریکایی قسمت دیگری از جهان را به ما نشان می‌دهد. بازار کلی رمان‌های نوجوان این طور القا می‌کند باقی دنیا در مدرسه‌های پرجمعیت آمریکایی درس می‌خوانند، جشن و پارتی و تفریح‌های مخصوص به خودشان را دارند و ما غیرعادی هستیم که در قسمتی دیگر از جهان به شیوه‌ی دیگری زندگی می‌کنیم. اما «دختر انار» تا حدی این تصویر را می‌شکند و ما را به پاکستان می‌برد و زندگی یک دخترِ نوجوان کشور همسایه را روایت می‌کند. داستانی که ما کمتر به آن فکر می‌کنیم.

امل دختر نوجوان پاکستانی است که درس خواندن را بیش از هر چیز دیگری دوست دارد و می‌خواهد معلم شود. و در محدوده‌ی زندگی روستایی کوچکشان خوش‌بخت است. خانواده مهربان و شادی دارد و با مشکلات کوچکی دست و پنجه نرم می‌کند. همه چیز وقتی بهم می‌ریزد که به خاطر یک موضوع کوچک مقابل پسر خانِ روستا می‌ایستد. و ناچار می‌شود برای تأمین قرض پدرش خدمتکار خانه خان شود. تصور وضعیت امل عجیب است. دختری که در یک شب همه‌ی آینده‌اش را نابود شده می‌بیند. امکان ندارد دیگر بتواند به مدرسه برود یا راهی دانشگاه بشود. یا حتی شاید ازدواج کند. و ناچار است تا آخر عمر در همین خانه بماند و همه‌ی این حوادث در یک لحظه رقم می‌خورد. اما نکته مثبت «دختر انار» این است که این تلخی را به تصویر در می‌آورد اما در آن افراط نمی‌کند. کاری نمی‌کند که درد و رنج ناامیدی تا عمق جانِ خواننده برود. علی‌الخصوص که مخاطب کتاب نوجوان است.
در عین حال تصویر جدیدی که از جهان اطراف نشان ما می‌دهد وسوسه برانگیز است. پاکستان چه شکلی است؟ روستاها و شهرهایش چه شرایطی دارند؟ چه غذاهایی دارند؟ و چطور زندگی می‌کنند. البته شاید این تصویر، تصویر چندان متفاوتی با آنچه پیش از آن می‌دانستیم نباشد. اما وسوسه برانگیز است چون ما را به نقطه‌ای از جهان می‌برد که گرچه نزدیک است اما کمتر در فیلم‌ها و داستان‌ها در آن سرک کشیده ایم.

با همه‌ی این تعاریف همچنان نمی‌توانم گفت که دختر انار کتاب فوق‌العاده‌ای است. روند داستان کند و شاید بعضاً خسته‌کننده است. حوادث فرعی کتاب  خیلی زود حل می‌شوند. و شاید همین سبب می‌شود که خواننده بعد از مدتی از خودش بپرسد «خب باید منتظر چی باشم؟» اما شخصیت‌ها نزدیک و لمس شدنی هستند. ما امل را می‌بینیم، خانواده‌اش را لمس می‌کنیم و با تک‌تک خدمتکارهای خانه‌ اربابی ارتباط برقرار می‌کنیم. چیزی که در دویست صفحه کتاب و بدون هیچ توضیح اضافه‌ای اتفاق می‌افتد و تا حدی مهارت نویسنده در شخصیت‌پردازی را به نمایش می‌گذارد. جالب‌تر اینجاست که امل کتاب‌ها و شعرهای هنرمندان ایرانی را می‌خواند و از حافظ و مولوی نام می‌برد و همین نکته شاید برای ما جذاب باشد.

نویسنده در انتهای کتاب توضیح می‌دهد که داستان «امل» را از زندگی ملاله یوسف‌زی الهام گرفته‌است. من از ملاله چیزی به جز اسم و چند خط اطلاعات کوتاه چیزی نمی‌دانم. اما کمتر پیش آمده که به جایزه صلح نوبل خوشبین باشم. نویسنده در ادامه توضیح می‌دهد که «امل، یک شخصیت خیالی است اما نماینده دختران بی‌شمار در پاکستان و سایر نقاط دنیاست که در برابر بی‌عدالتی قدعلم می‌کنند و برای عدالت از راه‌های ناشناخته، اما با اهمیت می‌جنگند». فارغ از امل، فارغ از ملاله به نظرم این مفهوم کوچک چیزی است که ما (و نوجوان‌ها) به آن احتیاج داریم. جنگیدن برای رسیدن به موفقیت. هر چند گمنام باشیم و مقابلمان عظیم‌ترین قدرت‌ها ایستاده باشند.

در نهایت «دختر انار» را اثری مفید تلقی می‌کنم. حتی اگر نویسنده، نجات‌دهنده‌ی امل را یک درس‌خوانده آمریکایی تصویر کند که اردو را با لهجه‌ آمریکایی صحبت می‌کند. (و در نهایت باز هم آمریکایی‌ها دنیا را نجات بدهند) اما هر چه که هست ما به روایات جدیدی از دنیای و آدم‌های اطراف احتیاج داریم. آدم‌هایی که در هر کجای جهان در مقابل وضع موجود می‌ایستند و برای روزگار مطلوب تلاش می‌کنند و پیشنهادم این است که «دختر انار» را همراه نوجوان‌ها بخوانیم و برای آن‌ها تصویر دختران قهرمان دیگری را برجسته کنیم. دخترانی که لانه جاسوسی را گرفتند یا مقابل صدام ایستادند و بدون نیاز به یک منجیِ آمریکا درس‌خوانده پیروز شدند.
        

          داستان دختری پاکستانی بود که به درس خواندن و کتاب علاقه‌ی زیادی دارد و قصد دارد در آینده معلم شود ولی فقر خانواده‌ش باعث می‌شود که اودر منزل خان روستایشان مشغول به کار شود و از ادامه‌ی تحصیل بازماند. 
امیدوارم در هیچ‌جای دنیا شاهد از تحصیل بازماندن دختران نباشیم ولی با اتفاقاتی که اخیرا در افغانستان افتاده راه زیادی مانده تا این محقق شود، افسوس!
        

          کل آخر هفته باید وقتمو سر زیست و زمین شناسی تلف میکردم ولی یکار خیلی مفید کردم!!! 
بعد از اینکه با مامانم در مورد این صحبت کردیم که زیست مفید تره یا کارای دیگه به این نتیجه رسیدیم که برم زیست بخونم ولی خب دختر انار جالب تر بود😂😃
اولش یجوری بود که اگه بهتر شروع میشد آدم بیشتر سمتش میرفت اما خب چون مجبور بودم زیست بخونم و منم دختر لجباز و لجوج..... 
اره دیگه حتی با اینکه بنظرم دختر انار قشنگ نبود، شروع کردم به خوندنش چون وقت مناسبی نبود( لجبازی چیه اصنننننن)
اولش فقط خواستم کتاب بخونم یکم که از دست درس در برم ولی بعدش انقدر قشنگ شد که دیگه حتی وقتی میخواستم برم درس بخونم نمیشد!! 
ولی خب وقتی رفتم سراغ زیست و درس که دیگه کتابو تموم کرده بودم😂😊😊
خداروشکر که امتحان راحت بود 
اخراش خیلی جذاب شد فقط کاش یکم رسیدن به خونه و ایناشو هم نشون میداد

        

          دوستش داشتم چون با داستان‌هایی که تاحالا خونده بودم متفاوت بود. :)))
        

          داستان شروعش جای خوبی بود ، اما انتظار نداشتم چه اتفاقاتی توی خونی خان براش بیوفته در کل داستان قشنگی داشت و من تا حدودی دوست داشتم 
        

          روایتی است از شجاعت ؛
ایستادگی دختران پاکستانی را به نمایش میکشد  که خود ، نمادیست از صبر تمام زنان رنج کشیده جهان
        

          قصه پرغصه‌ی شیرینی است. 
در غصه است چون از مشکلات و دردهای دختران می‌گوید
و شیرین است چون روزنه‌ای از امید و تغییر باز میکند.
این کتاب برای دختران و پسران بالای یازده سال خواندنی خواهد بود.
چند دلیل دارم‌برای  اینکه به نوجوانان توصیه‌ش کنم:
۱. آشنا شدن مخاطب با مسائل دختران سایر جوامع
در این کتاب با فرهنگ قسمتی از پاکستان آشتا میشه. دختر هنوز جنس دومه. حق تحصیلش جدی گرفته نمیشه. فرهنگ ارباب رعیتی که وجود داره. فرهنگ قومیتی که هنوز هست و...
۲. واکنش عاقلانه و دخترانه شخصیت اصلی در برابر مشکلات
 این دختر باهوش و درسخوان در مقابل این همه فشار ( وظیفه نگهداری از خواهر کوچیکه بعدش محروم شدن از حق تخصیل، خدمتکار خانواده زورگوی خان. دور شدن از خانواده، سر و کله زدن با خدمتکاران خان و...) با اون سرنوشت شوم چه میکنه؟ 
این دخترانگی و در عین حال مبارزه و سرسختیِ ظریف شخصیت اصلی رو دوست داشتم. خیلی شرقی بود
۳. دختر شخصیت اصلی کتابخوانه:) و این خیلی ارزشمنده
۴. علاقه به دانستن در شخصیت اصلی قویه
۵. تنهاست اما قویه