یادداشت زینب ایمان طلب

        قصه پرغصه‌ی شیرینی است. 
در غصه است چون از مشکلات و دردهای دختران می‌گوید
و شیرین است چون روزنه‌ای از امید و تغییر باز میکند.
این کتاب برای دختران و پسران بالای یازده سال خواندنی خواهد بود.
چند دلیل دارم‌برای  اینکه به نوجوانان توصیه‌ش کنم:
۱. آشنا شدن مخاطب با مسائل دختران سایر جوامع
در این کتاب با فرهنگ قسمتی از پاکستان آشتا میشه. دختر هنوز جنس دومه. حق تحصیلش جدی گرفته نمیشه. فرهنگ ارباب رعیتی که وجود داره. فرهنگ قومیتی که هنوز هست و...
۲. واکنش عاقلانه و دخترانه شخصیت اصلی در برابر مشکلات
 این دختر باهوش و درسخوان در مقابل این همه فشار ( وظیفه نگهداری از خواهر کوچیکه بعدش محروم شدن از حق تخصیل، خدمتکار خانواده زورگوی خان. دور شدن از خانواده، سر و کله زدن با خدمتکاران خان و...) با اون سرنوشت شوم چه میکنه؟ 
این دخترانگی و در عین حال مبارزه و سرسختیِ ظریف شخصیت اصلی رو دوست داشتم. خیلی شرقی بود
۳. دختر شخصیت اصلی کتابخوانه:) و این خیلی ارزشمنده
۴. علاقه به دانستن در شخصیت اصلی قویه
۵. تنهاست اما قویه