وقتی این کتاب رو می‌خوندم ، همش با خودم میگفتم برای چه اتفاقی بالای صفحات روزشماری میشه؟! 
یعنی قراره چی بشه خدایا؟!

اینکه جواب سوالام و نمی‌دونستم ، هم کنجکاو بودم و هم داشت حوصله ام سر می‌رفت .
اما اینکه به موقع اون اتفاق خاص (جهت اسپویل نشدن) افتاد خیلی خوب بود و نذاشت ریدینگ اسلامپ بشم .
ترکیبی از ژانر های جذاب بود ؛ترکیبی از طنز ، عشق ، غم و شاید جملاتی بسیار زیبا و تامل برانگیز
در کل زیادی این کتاب و دوست داشتم و خوشحالم از اینکه این کتاب رو خوندم ، 
اگه میخوای بخونیش بدون  قراره نیست ریدینگ اسلامپ بشی  ،بلکه قراره کم یا زیاد ازش خوشت بیاد ✨♥️
      

        فکر میکردم جور دیگه ای باشه .
اما باز هم خوب بود ، به این کتاب ۲ ستاره کمتر دادم چون همون مطالب رو قبل از انتشار کتاب جاهایی دیده بودم 
اما یه سوال بزرگ برام پیش اومد که چرا این کتاب فقط ۲۰۰ روز داره . البته خیلی از دوستان میگن که نویسنده بعد از ۲۰۰ روز خودکشی کرده ؛ پس چه کسی این کتاب رو به مرحله ی چاپ رسونده ؟!
      

        داستان شروعش جای خوبی بود ، اما انتظار نداشتم چه اتفاقاتی توی خونی خان براش بیوفته در کل داستان قشنگی داشت و من تا حدودی دوست داشتم 
      

        دومین کتاب با ژانر جنایی بود که خوندم .
رازالود بودنش من رو مجبور به خواندن میکرد ، البته یه سری اشتباهات هم داشت در قسمتی که ناتالی دستگیر شد اما حداقل من دوست داشتم . 
اوایل فکر میکردم که داون روانیه و به یه دوست خیالی ایمیل میزنه اما اینکه جواب می‌گرفت این فرضیه رو اشتباه میکرد .
آخرش هیچکس به قتل نرسید (به جز یه نفر که حضور خیلی کمرنگی در روند داستان داشت) و خب به خوشی همه چیز تموم شد .
      

        همش دوست داشتم یه معجزه ای بشه و زنده بمونن .
اما اصلا حواسم به اسم کتاب نبود . کتابی غمگین ولی سراسر امید و امیدواری بود