یادداشت طیبه

        وای از دختر انار که آتش به جانم زد.
دخترم گریه کرد، جنگید، از دست داد و ... در نهایت شد آنچه باید می شد.
می اندیشم این قصه با چاشتی شانس  قابل تحمل شد اما وای بر دخترهای اناری که آرزوهایشان  سوخت و حسرت تا ابد در چشمانشان خانه کرد.