پری آهسته گفت: « من از خشکی میترسم لیانا، سال‌ها پیش پی مروارید به خشکی رفتم همان‌جا در خشکی گیر افتادم، نقشی شدم رو صندوق، تو که مرا به دریا رساندی دوباره جان گرفتم... همه پری‌ها از خشکی می‌ترسن.» 

پریانه‌ها را که تمام می‌کنی، پری‌های دریایی، مرواریدهای سیاه، سندباد منقوش بر صندوق زیرزمین خانه ننه دی‌صبرا، همه و همه میشن باورهای تو از بس که جان دارد این قصه. به نظر من طاهره ایبد نمی‌نویسه جان و روح میده به کلمات.
        

          یک رمان نوجوان خواندنی 
در بوم جنوب ایران
با اتفاقات جذاب و پرکشش
و حال و هوای دریا و دریانوردی و صدف و مروارید 
        

          خیلی زیبا بود خیلی قشنگ بود. برای کسایی که کتاب های فانتزی خیلی دوست دارند این کتاب رو پیشنهاد میکنم.
نظراتونو حتما بگید.
        

          این کتاب اولین رمانی هست که من تو نوجوانی خوندمش و از اون موقع به بعد بفهمیدم داستان های بلند و تخیلی موردعلاقه های منه.
خاطره ای که کتاب برام ساخت باعث شده تا الانشم به کتابای تخیلی و بلند پایبند باشم.
        

          این یکی از بهترین کتاب هایی بود که در تمام عمرم خواندم
        

          رمانی تخیلی و فانتزی با سوژه‌ای خلاقانه که در جنوب می‌گذرد. 
در صفحات اول توصیفاتش من را خسته کرد. پر بود از نگو نشان بده. آنقدر که با خودم گفتم نگو نشان بده هم حدی دارد. اما در ادامه داستان جذابیت و کشش خودش را پیدا می‌کند و مخاطب را با خودش برای پیدا کردن معما و راز داستان همراه می‌کند. پرداخت داستان خوب و غیرقابل حدس هست. ( اما باز هم از نظر من یک جاهایی  در اواسط داستان، روایت روی تکرار می‌افتد و توصیفات خسته کننده می‌شودو و ماجرا زیادی طولانی می‌شود)
نویسنده هیچ چیزی را بیهوده توی داستانش نیاورده و حتی کوچک‌ترین نشانه‌هایی که ما راحت از آن گذشته بودیم را تا آخر داستان استفاده کرده و برایش ماجرایی دارد. 
 نوجوان هایی که  عاشق رمان‌های فانتزی و ماجراجویی هستند، حتما از این کتاب هم لذت خواهند برد. 
        

          یکی از زیباترین کتاب هایی بود که تا به الان خوندم
یک افسانه ایرانی که در جنوب اتفاق افتاد
نویسنده واقعا خوب نوشت