«این کتاب، درامی‌است که شخص اولش لایتناهی است.
انسان، شخص دوم آن است.»
صفحهٔ ۷۱۱
---------
این جملهٔ نویسنده، قطعا کامل‌ترین توصیف این کتاب‌است. این کتاب تا به این‌جای کار شاخص‌ترین اثری‌است که می‌توانم آن را در حیطهٔ ادبیات دینی جای بدهم.

پ.ن. ۵ صفحهٔ اول کتاب را که شروع کرده بودم دانستم که دارم کتابی را شروع می‌کنم که بالقوه می‌تواندیکی از ۵ کتاب برتری باشد که خوانده‌ام؛ ۲۰ صفحه که خواندم به صورت قطعی وارد آن فهرست ۵ کتابه شد؛ و از آغاز فصل دوم کتاب با یک سر و گردن اختلاف و با اقتدار کامل شد بهترین رمانی که در زندگی‌ام خوانده‌ام. بی‌صبرانه منتظر خواندن جلد دوم هستم.
        

          درسته چندماهی طول کشید تا تمومش کنم این جلدرو اونم به خاطر وقفه هایی که بین خوندم پیش میومد ولی بالاخره جلداول رو تموم کردم.
و میتونم بگم از یه جایی برام دوس داشتنی شد کتاب.
        

          چه وقت باید یک رمان را دوباره خواند؟

هوگو در نامه‌ای به ناشر ایتالیایی «بینوایان» می‌نویسد: «هر جا که مردها دچار یأس و فراموشی شوند، هر جا که زن‌ها خودشان را به خاطر یک تکه نان بفروشند، هر جا که بچه‌ها از یک کتاب ساده یا کانون گرم خانواده محروم باشند، “بینوایان” در می‌زند و می‌گوید: در را باز کنید، من در خدمتتان هستم».
و این روزها چه خوب می‌توان نامه‌ی هوگو را تا بی‌نهایت ادامه داد:
هر جا که خانه‌ای را بر سر یک زن بی‌پناه خراب کنند، هر جا که انسان‌ها کلیه و قرنیه‌ی چشم‌شان را به خاطر دو روز زندگی بیشتر حراج کنند، هر جا که پدران امروز را دست خالی به خانه بازگردند و فردا و پس‌فردا را و مادران هیچ نداشته باشند که به فرزندانشان بدهند، هر جا که فکر و ذکر مردمی بی‌نوا، از صبح تا شب، پول باشد و پول، هر جا که در نگاه بالاشهرنشین‌ها و بچه‌زرنگ‌ها هر که پول ندارد یا تنبل است یا احمق، هر جا که مردمی از بی‌پناهی به حال خودشان بگریند و هر جا که زیست روزمره، کل هستی انسان‌ها را در خود فرو بلعیده باشد، مطمئن باشید که «بینوایان» پشت در است و می‌خواهد که شما آن‌را دوباره و دوباره بخوانید.
آنچه کتاب‌های بازاری موفقیت و سخنرانی‌های انگیزشی، در هم‌دستی با یک ساختار خشن و ظالمانه از چشم ما پنهان می‌کنند «تبعیض» است. از هر کسی که فقر را نتیجه‌ی حماقت و تنبلی می‌داند بترسید و با او تنها در خانه نمانید. گوش‌هایتان را تیز کنید! در می‌زنند. «بینوایان»، قفسه‌ی کتاب‌های فراموش‌شده‌ی کلاسیک را ترک کرده و آمده تا به شما بگوید: «گول این آدم‌ها را نخورید! مرا بخوانید! دوباره مرا بخوانید! من به شما خواهم گفت که چگونه تبعیض و بی‌عدالتی می‌تواند یک تراژدی سرد و سیاه بسازد. من به شما خواهم گفت که بیرون آمدن از سیاهی تنها با تصمیم فردی و اراده‌ی آهنین و کار زیاد ممکن نیست. من به شما خواهم گفت که چگونه یک ساختار ظالمانه می‌تواند انسان‌هایی شریف را قربانی کند تا منافع بی‌لیاقت‌ها تأمین شود. مرا بخوانید! مرا دوباره بخوانید!»
شنیدید؟ خودتان را برای خواندن این تراژدی تیره با ترجمه‌ی درخشان محمدرضا پارسایار آماده کنید.
        

          تحول را به تصویر کشیدن کاری بس دشوار است که از دست مثل ویکتور هوگو بر می آید!
        

          چقدر متفاوت با فیلم‌ها!!! خواندش از واجبات است اگر به ادبیات علاقه دارید و فکر می‌کنید داستان سرراست آن را می‌دانید. قصه پر از جزییاتی است که بدون شک روی پرده یا سن قابل اجرا نیست. به طور مثال هوگو قبل از بردن داستان در زیرزمین پاریس، شرح حال تونل و ساخت و ساز آن را می‌دهد یا صفحات ابتدایی کتاب ما با شخصیتی آشنا می‌شویم که ژان والژان بعداً او را می‌بیند و این پیش زمینه به ما کمک می‌کند تا بهتر با تغییر ژان والژژان آشنا شویم. البته عنصر شانس گهگاه در کتاب است و البته در کتاب‌های آن زمان امری عادی است. قصه بسیار قوی است و واقعاً سلیقه شما را در کتاب خواندن بالا می‌برو از کتاب‌های کلاسیکی است که خیلی خوب نوشته شده و البته نباید از ترجمعه پارسایار غافل شد که متنی به این بزرگی را یک‌دست و  ساده به ما تحویل داده است. 
اگر به انقلاب پاریس هم علاقه‌مند باشید لذت خواندن این کتاب دوچندان است و البته شرح آنچه که در هر انقلابی اتفاق می‌افتد و غلیان‌های مردمی.
        

          بینوایان فقط رمان نیست، تاریخ و فلسفه و جامعه‌شناسی هم هست. انگار که ویکتور هوگو تلاش کرده به بهانه این رمان بخشی از تاریخ فرانسه و وضع مردمان در آن دوران رو با جزئیات روایت کنه. حتی می‌بینی که یک محله و کوچه‌های تو در تو رو با دقت تمام توصیف می‌کنه. شخصیت‌‌پردازی‌ها اینقدر دقیقه که می‌تونی تصویر خوبی از هر کدوم در ذهنت بسازی. 
با این حال این همه جزئیات و این همه اسم گاهی خسته‌کننده میشه و از تب و تاب داستان میفتی. یک جاهایی هیجان داستان به‌قدری بالا میره که نمی‌تونی کتاب رو زمین بذاری، و یک جاهایی به قدری حاشیه‌پردازی می‌کنه که دوست داری زودتر رد کنی و به اصل ماجرا برسی. 
فعلاً که جلد اول رو تموم کردم، برم سراغ جلد دوم.
        

          نه تنها به عنوان یک مسلمان، که به عنوان یک انسان، یکی از بهترین‌ها برایم "بینوایان" بود. پر از عمیق‌ترین مفاهیمی که هیچ‌وقت کهنه نمی‌شوند و همیشه انسان برای آدم بودن به آن‌ها محتاج است. پر از توحید، پر از خدا...

"بینوایان" را به همه‌ی انسان‌ها توصیه می‌کنم. به همه‌ی انسان‌ها
        

          به معنای واقعی کلمه 
بی نظیر بود 
        

          ژاوری که ذات انسان رو از بدو تولد بی تغییر می دونه و در تفکرش هیچ انسانی قابلیت تغییر کردن و نداره یا از اول خوب یا از اول بده و داستانی که حول محور تغییر منش ژان وال ژان و تغییر تفکر ژاور می چرخه مهم ترین پیام داستان برای شخص من همین ایده بود در کل بینوایان کتاب دوست داشتنیه. سریالی که سال ۲۰۱۸ ام براش ساختن جذاب بود می تونید بعد خواندن کتاب تماشا کنید
        

          تا الان بیش از ۸۰ درصد جلد اول را خوانده ام.  اولین چیزی که بعد از خواندن رمان به آن  پی می برید این است که هر چه فیلم و  پویا نمایی از این رمان دیده اید باید فراموش کنید . رمان زمین تا آسمان متفاوت از نسخه های نمایشی است. با خواندن رمان است که می فهمید هوگو چه شاهکاری خلق کرده است. البته منکر طولانی بودن برخی از فصل های کتاب نیستم که شاید برای خواننده ایرانی و یا غیرفرانسوی  قدری ملال آور  به نظر برسد  ولی در رمان مطالب مهمی هست که در فیلم ها و سریال ها آورده نشده یا اگر هم آمده برای بیننده فارسی زبان حذف شده.
        

          گیرایی و جذابیت داستان و شخصیت ها در کنار جهان شمولی اجتماعی در کلمات و جملات هوگو جوری بازتاب اجتماعی و اخلاقی و حتی سیاسی آن دوران بود و هست که فرانسه ۱۸۱۵ _ ۱۸۱۹ و جلوتر و قبل‌تر از آن سالها را بهتر و پیشتر و بیشتر از هر کتب تحلیلی تاریخ آن دوران با قلمی روان و عامه فهم و در قالب ادبیات داستانی جذاب و خاص خود که بدان مشهور است به تصویر کشیده است.
حتی به گونه ای هوگو فهم اجتماعی و انسانی را فریاد می زند که حتی در فهرست رمانش به جای اولویت زمانبندی وقایع شخصیت هایش ترتیب داستان هارا تعیین تکلیف می کنند!
همانگونه که «بینوایان» برای تاریخ اجتماعی جهان لازم بود
«ویکتور هوگو» برای خلق آن!
        

          داستان جذاب و پرکشش هست اما بعضی توضیحات به نظرم زیادی هست برعکس اون توضیحاتش که درمورد توصیف شخصیت ها و تغییراتشون از گذشته تا به حال و برخوردشون با همدیگه اونها ها عالی بودن
البته شاید برای من که درکی از پوشش و سبک زندگی و رفتار مردم در اون دوره و جنگ ها و تحولاتشون ندارم جذاب نبود
احتمالا اون بخش ها برای بقیه ای که در این زمینه ها مطالعه و تحقیق داشتن و آشنا هستن خیلی هم جذاب باشه 
        

          جلد یک بینوایان امروز، ۲۱ فروردین ۴۰۴، ساعت ۴ و ۳۰ دقیقه، تموم شد. در یک کلام؟ شکوهمند بود. 
بیش از همه، از عظمت فهم ویکتور هوگو در «چیستی انسان» متحیر بودم.
واژه ای که به ذهنم می‌رسه از توصیفش، احتمالا چیزی باشه شبیه به «اقیانوس».
        

          فوق العاده ست این کتاب.بعضی جاها خب توضیحات خیلی کشدار میشه متل نبرد واترلو  اما اما چیزی از ارزش کتاب کم نمیکنه.ترجمه ی مستعان عالی بود و واسم جالب بود که توی دورانی که اینترنت وجود نداشته اینهمه اطلاعات راجب تمام چزییات کتاب که توی پانویس ذکر شده .پانویس های کتاب به جذابت کتاب اضافه کرده و باعث میشه که درباره ی خیلی چیزها که اطلاع نداری ،اطلاع پیدا کنی.
        

          یکی از معروفترین رمان ها همین بینوایان هستش...
که خیلی قشنگ نوشته شده،جوری که آدم دوست داره همش بخونَتِش
مخصوصا اینکه، بخشی از داستان زندگی بعضی از شخصیت های داستان رو گفته
و در کل کتاب خیلی خوبی بود
        

          زیبا و دوست داشتنی بود
        

           فوق‌العاده ست این رمان، بعد از خوندن هر صفحه اش کاملاً احساس میکنید چیزی به شما اضافه شده.

واقعاً با یک اثر فاخر روبرو هستیم اینقدر که متن و داستان گیرا و پر از مفاهیم انسانی هست..

بهتون پیشنهاد میکنم کتاب صوتی این رمان که ترجمه مهرنام سپهری و با صدای آقای مهیار ستاری هست رو تهیه کنید. چون تقریباً کامل و بدون حذفیات و خیلی حرفه ای تدوین شده..
        

          ترجمه‌ی حسین‌قلی مستعان:
خانه‌ای که خدا نخواهد حفظش کند، کوشش  آدمی برای حفاظتش بیهوده است.

ترجمه‌ی محمد مجلسی:
خانه‌ای که خداوند نخواهد حفظش کند، سعی آدمی برای محافظتش بی‌فایده است.

ترجمه‌ی نسرین تولایی-ناهید ملکوتی:
خانه‌ای که خداوند حافظش نباشد، تلاش آدمی برای حفاظتش کاری لغو است.
        

          جلد اول کتاب را دوست دارم اما جلد دوم را نه اون قسمت های کتاب که در مورد انقلاب فرانسه هست را اصلا دوست ندارم 
        

          'به طور کلی قلم خیلی قشنگی داره و داستان هم زیباست اما هر کسی "بینوایان" رو فقط "جریان کوزت و ژان‌والژان" در نظر بگیره یه احمق به تمام معناست و حقشه یک تو دهنی بخوره‌. داستان اصصصلا به ژان‌والژان و کوزت خلاصه نمی‌شه و همونطور که از اسمش مشخصه در مورد تمام بینوایانِ پاریسه‌. هوگو خیلییییی مفصل در مورد تمام نقاط قابل توجهِ بینوایی توی پاریس حرف زده. و کلا خوندن این کتاب حوصله می‌خواد واقعا. یک چیز فوق العاده‌ی دیگه‌ای که توی کتاب وجود داره اینه که ویکتور خیلی خیلی زیرکانه و قشنگ اتفاقات واقعی پاریس و فرانسه رو به داستان خودش گره‌ زده طوری که به غیر واقعی بودن شخصیت‌ها شک می‌کنی. انگار این مرد تک به تک به دیدن عوامل موثر توی انقلاب فلان تاریخ فرانسه رفته و باهاشون مصاحبه کرده و بعد حرف‌هاشون رو کتاب کرده. 
به طور کلی "بینوایان" رو نباید صرفا یک داستان کلاسیک در نظر گرفت. پر واضحه که این یک اثر سیاسی و تاریخیه و من چون به این دو معقوله آنچنان علاقه‌ای ندارم، خوندن این کتاب خیلی فرسایشی و سرسام‌آور شد. اما پایانش اینقدر قشنگ و تاثیرگذار بود که خوشحالم صفحات سیاسی-تاریخیشو تحمل کردم و دراپش نکردم:)
اما بینوایان کتابی نیست که به هر کسی پیشنهاد کنم. 
جملات و دیالوگهای سنگینش به درد هر کسی نمی‌خوره و ممکنه خیلی کسل‌کننده باشه ولی داستان ژان‌والژان اینقدر قشنگ و غم‌انگیزه که ارزش خوندن داره:)'