روایتی مختصر و مفید از سیر آغاز تا به حال مجموعه پژوهشگاه رویان با محوریت شهید سعید کاظمی آشتیانی پدیدآورنده و پیش راننده این مجموعه بسیار بزرگ و مهم و اثرگذار
این مجموعه باعث شد تا ایران در زمره 10 کشور صاحب دانش سلول های بنیادین قرار بگیرد.
دکتر کاظمی همراه با دوستان و همکارانش حقیقتا با تلاش بسیار بسیار ویژه و توکل که خود اعضای تیم از عناصر مهم کارشان یاد میکنند، این حرکت بزرگ را انجام دادند
تولد بره ها و بزهای تراریخته که در سال های گذشته همه و همه نتایج کارهای این بزرگواران است
مجموعه ای که همچنان با قدرت در حال کار در زمینه های مختلف علی الخصوص نازایی، دارویی و ... است
با خواندن این کتاب، امید به انجام کارهایی که شاید در حد آرزوست، بیشتر و بیشتر می شود
البته مانند بسیاری از کتاب های دیگر، موصوعی بسیار خوب، در فرمی نه چندان ارزنده چاپ شده و امیدوارم به زودی شاهد چاپ کتاب های بهتری در مورد شهید کاظمی و ماجرای رویانا باشیم
        

          شاید مهم ترین ویژگی یک کتاب خوب، ارتباط عمیقی است که افراد مختلف جامعه از  رده های متفاوت سنی و تحصیلی و سلیقه ای با آن برقرار می کنند و حس مثبتی است که به مخاطب انتقال می دهد.
کتاب "داستان رویانا" یکی از همین کتاب ها است.
برای همچو منی که شاید در تمام این سال ها، تنها چند کلید واژه مبهم از ژنتیک و شبیه سازی در ذهن داشتم، این کتاب در کمال شگفتی، بسیار جذاب و انگیزه ساز و امید بخش بود.
کتاب با وجودی که داستانی نبود و درباره یک مبحث علمی و های تکنولوژی صحبت می کرد، متن روانی داشت و لغات بعضا تخصصی در پاورقی توضیح مختصر و مفیدی داده شده بود.
کتاب به شیوه ای جذاب، جامع و مانع، مراحل تکامل فعالیت رویان را از آموزش و تلاش کادر متعهد جهاد دانشگاهی برای سازمان دهی و درمان تا خود پروسه درمان ناباروری و مشکلات ژنتیکی، سپس کار در عرصه بین المللی و معرفی فعالیت های درخشان مجموعه به جهان در قالب جشنواره و کنگره، و بعد هم پذیرش دانشجو و بیمار از سراسر جهان و گسترش فعالیت به صورت پژوهش و تغییر نام و کاربری مجموعه به پژوهشگاه را شرح داده بود.
سه مهره اصلی، در موفقیت رویان نقش آفرینی می کردند:
۱. مدیریت مجموعه : مرحوم کاظمی آشتیانی
۲. اعضای مجموعه : پژوهشگران کوشا و متعهد
۳. اعتماد و حمایت رهبر فرزانه انقلاب

نقطه قوت مجموعه هم پیمان شدن اعضا پس از سالهای جنگ، در خودباوری و خواستن و توانستن با وجود تمام مشکلات و زخم زبان ها و سنگ اندازی ها بود.
جو صمیمانه و پر از اخلاصی که دکتر کاظمی و تیم ایشان در رویان ایجاد کرده بودند، با اعتقاد  قوی به خدا و عشق و قدردانی از اعتمادی که رهبر انقلاب به آن ها کرده بود، آن ها را پله پله جلو برد.
ماجرای کتاب آنقدر جذاب و گیرا بود که مخاطب حس می کرد پا به پای دکتر بهاروند در آزمایشگاه، نگین انگشتری سلول های بنیادی را زیر میکروسکوپ‌ می بیند و تکثیر می دهد و تمایز می بخشد. و بعد، تپیدن شیرین سلول های قلبی و رفتار سلول های عصبی را در کمال شگفتی به تماشا می نشیند.
نقطه قوت دیگر کار و پژوهش این تیم، سقف قرارندادن بر دانش و فعالیتشان بود. مضاف اینکه با وجود تمام مشکلات و موانع و تحریم ها، گوش به فرمان رهبرشان، علمشان را برای مردم کشورشان ملموس کردند و همچنان پر امید جلو می روند و شبیه سازی های حیوانی و تولید مثل اعضا و بانک سلول های بنیادی و سلول درمانی از جمله آن هاست.
مدیریت شایسته مرحوم کاظمی آشتیانی نقش مهمی در توفیق این مجموعه داشت.
پیگیری های مادی و معنوی او در تهیه و گسترش ساختمان و هزینه ها و فعالیت های پژوهشکده و اعضای آن، و تلاش بی شائبه خود او، فارغ از حس برتربینی مدیرانه، و از همه مهم تر عشق و تعهد او به خدا و رهبرش کارها را لحظه به لحظه جلوتر می برد.
برجستگی دیگر کتاب وجود ضمائم‌ ارزشمند آن بود که در آن توضیحات خوبی در خصوص جایگاه جهانی رویان و فعالیت ها و دستاوردهای آن و شخصیت مرحوم کاظمی و شبیه سازی ذکر شده است.
گاه،
علم حجاب می شود، گاه نوری می شود تا بندگی انسان را بیشتر و بیشتر ثابت کند.
"اینکه انسان توفیق پیدا بکند یک کار خوبی را بکند و بعد به سجده بیفتد، این خیلی باارزش است. اینها چیزهاییست که می ماند. بدانید که اینها در تاریخ خواهد ماند. این کارهای اصیل ، نقطه های اصیل، اینها همان سلول های بنیادی است ها! اینها همان سلول های بنیادی رفتار بشری است؛ همین توجه به خدا، شکر خدا، افتادن به سجده. آن وقت از این، همه جور سلولی را می شود ساخت. از این می شود همه جور کاری را استحصال کرد. اصل قضیه این است. الحمدله شما سلول های بنیادی را در هر دو ناحیه به دست آوردید. خدا را شکر."
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با دست اندرکاران رویان. ۱۱/۶/۱۳۸۲
        

          دم بچه‌های انتشارات راه‌یار گرم.... به خاطر تک تک کتاباشون
        

          کتاب روایت پیشرفت هست، پشتکار و تلاش خیلی خاص دکتر کاظمی و دوستانش  که با چه سختی هایی حرکت کردند. به نظرم قوی تر و جذاب تر و داستان‌طورتر هم میشد کتاب رو نوشت. مثل ماجرای سفر استرالیای دکتر  بهاروند  که مطمئنا اینجور سیری بر کشش کتاب می افزود
        

          جز، کتابهایی که خوندشون واجبه
رشد و پیشرفت با همه محدودیت ها
        

          آنقدر متنش ساده و صمیمی و راحت بود که نصفش را در مسیر رفت و نصفش را در مسیر برگشت خواندم.
کتاب داستان رویان، تاریخ شفاهی دکتر سعید کاظمی آشتیانی است. از سال‌های پس از انقلاب و خصوصا پس از انقلاب فرهنگی تا آخرین لحظه زندگی ایشان با تمرکز بر فعالیت‌های پزشکی و زیست‌پزشکی ایران در موسسه رویان.
کتاب کم‌حجمی است و خواسته روایتی کامل_نه لزوما جامع_ از زندگی و فعالیت علمی مرحوم دکتر کاظمی به مخاطب نشان بدهد و از این منظر موفق بوده است.
کتاب را آدم‌های گوناگونی روایت کرده‌اند و نویسنده با کلمات و جملات خودش  بین آنها وحدتی شکل داده است تا هم فضایی حقیقی خلق کند و هم روایتی یک دست و کامل داشته باشد. در این زمینه هم موفقیت نسبی را به دست آورده است.
کتاب البته نکته مهم دیگری دارد. تبلور غرور ملی و حس مفید بودن و نقش داشتن در جامعه و سهیم بودن در پیشرفت کشور که توام با دین‌داری و مردم‌داری باشد. صحنه‌هایی که احساسات مخاطب را به غلیان دربیاورد کم نیستند و صد البته کتاب شعارزده‌ای نیست و مخاطب احساس همزادپنداری می‌کند.
تنها مشکل اساسی فصول انتهای کتاب است. آنجا که تمرکز از دکتر آشتیانی برداشته می‌شود و به سمت دیگری می‌رود و این چیزی نیست که حتی از چشم مخاطب عادی پنهان بماند.
در کل که این کتاب برای مخاطب عموم خصوصا دانشجویان پزشکی و علوم پایه خواندنی است و حتی می‌تواند در سیر شخصیتی آنها اثرگذار باشد. مخاطب نوجوان هم به‌خاطر برخی پیچیدگی علمی شاید لذت کافی را نبرند. 
قسمت ضمائم هم به نظر من می‌توانست کوتاه‌تر باشد اما آنجا که به صورت ساده مفاهیم مورد نظر را برای مخاطب ساده‌سازی و همه‌فهم کرده است ارزشمند است.
ان‌شاءالله که دکتر کاظمی آشتیانی بر سر سفره امام حسین علیه‌السلام متنعم و بهره‌مند شود.
        

          موضوع کتاب، خیلی جذابه اما خوب بهش پرداخته نشده و بیشتر از اینکه مربوط به نحوه مدیریت دکتر کاظمی باشه، در مورد پیشرفت تحقیقاتی رویانه.
در مورد زندگی ایشون خیلی کنجکاو بودم اما با این کتاب به چیزی که میخواستم نرسیدم.
        

          با این کتاب میشه فهمید دکتر کاظمی و همکارانشون چقدر برای رویان زحمت کشیدن تا توی کشور این علم جا بگیره و رشد کنه
        

          🖇 | منتشر شده در شماره یازدهم نشریه احیا «ایران جوان بمان» | پاییز 1403 
«باش تا صبح دولتت بدمد» 
«علت اینکه من به مرحوم سعید کاظمی اینقدر علاقه داشتم و الان هم در دلم و در ذهنم برای آن جوان عزیز، ارزش و جایگاه قائلم، همین است. حرکت او، نحوه‌ی کار او، مدیریت او، پیگیری او، یک مجموعه‌ی کاملی بود از آن چیزی که آدم دوست میدارد و آرزو دارد. اگر بخواهم این الگوی مطلوب را در یک جمله معرفی کنم، عبارت است از: ترکیب علم، ایمان، تلاش. هم علم را جدی گرفتند، هم ایمان و پایبندی و تقوا را؛ نه به صورت یک سربار، بلکه به شکل یک عنصر اصلی در بافت مجموعه و در بافت کار. و هم خستگی را فراموش کردند، که به گمان من مرحوم کاظمی جان و سلامت خودش را هم سر همین کار گذاشت؛ یعنی این دنبالگیری و این اهتمامها و خسته نشدنها. » 
رهبر معظم انقلاب در دیدار با دانشمندان و پژوهشگران رویان ۱۳۸۶ 
زمانی می‌گفتند ایرانی بدون کمک غرب لوله هنگ (آفتابهٔ گلی) هم نمی‌تواند بسازد، اما روزهای سخت و غرور آفرینِ تاریخ جمهوری اسلامی را که ورق می‎زنیم، جوانانی می‌یابیم که چون آرش مرزهای علم را به روی ایران گشودند. همان جوانان از جنگ برگشته‌ای که با همت بلند، ایمان و پشتکار یک به یک به سراغ مشکلات کشور آمدند و نگذاشتند ایران از دنیا عقب بماند.  
شاید بارها نام دکتر سعید کاظمی آشتیانی را در سخنرانی‌های رهبر معظم انقلاب شنیده باشید. کتاب «داستان رویان»، روایت تاریخ شفاهی از جهاد مؤمنانه‌ی ایشان و همکارانش در پژوهشگاه رویان از تأسیس تا تثبیت و پیشرفت به قلم محمدعلی زمانیان است. این کتاب اولین کتاب از دسته‌ی تاریخ شفاهی پیشرفت در انتشارات راه‌یار است که در سال ۱۳۹۸ چاپ و اینک به چاپ هشتم رسیده است.  
روایتِ رویان به شما دلیل افتخار برای ایرانی بودنتان می‌دهد. در این کتاب با پستی بلندی‌های راه رویان همراه شده و سربلندی ایران را در اوج ناباوری خواهید دید، آنگاه با روایت‌ها و آدم‌هایی واقعی امیدی برای ادامه دادن خواهید داشت.  
 کتاب به طور کامل به شرح وقایع شکل‌گیری رویان پرداخته و خواننده را نسبت به تاریخ شفاهی رویان قانع می‌کند، اما پس از اتمام کتاب شما هنوز قدری راجع به زندگی و زمانه‌ی دکتر کاظمی کنجکاوید و هنوز جای پرداخت بیشتری به زندگی ایشان در کتاب وجود داشت. 
شهید دکتر سعید کاظمی آشتیانی بنیان‌گذار پژوهشکده رویان و پدر علم سلول‌های بنیادی ایران، متولد اول فروردین ۱۳۴۰ است. 
در دهه شصت «ناباروری» رتبه دوم مراجعه به خارج از کشور برای درمان را به خود اختصاص داده بود. این مسئله هزینه‌های زیادی را به دولت تحمیل کرده بود و مسائل فرهنگی‌ای نیز در پی داشت. در آن زمان بود که جرقه‌ی ابتدایی رویان در ذهن کاظمی جوان شکل گرفت.  
پژوهشگاه رویان، فعالیتش را از سال ۱۳۷۰ آغاز کرد، این پژوهشگاه به همت دانشمندان تراز اول و خوش‌فکر ایران‌زمین، توانست در دنیا، انقلابی علمی به پا کند. آغاز فعالیت رویان به همین سادگی نبود و رویان کنونی حاصل روحیه جهادی و خستگی‌ناپذیر چند جوان دانشجو با کمک رهبر انقلاب و بدون هیچ پشتوانه‌ی قبلی بود که با هر مشکل و سختی که وجود داشت، ساختمان رویان را مجهز و کارشان را آغاز می‌کنند. 
پژوهشگاه رویان هم‌اکنون فعالیت‌های پژوهشی خود را در قالب سه پژوهشکده علوم تولیدمثل، زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی و زیست‌فناوری دنبال کرده است. 
دانشمندان و پژوهشگران رویان، این حرکت و تلاش جهادی را نوعی ادای تکلیف دینی می‌دانستند و اثر این نوع نگاه اعتقادی در پیشرفت علمی‌شان کاملاً قابل مشاهده بود. این ایمان و اعتقاد عمیق و درکنار آن باور عمیقی که به توانمندی‌های خودی داشتند، بنای اصلی جهش عظیم علمی و تولید، تکثیر و انجماد سلول‌های بنیادی جنینی بودکه ایران را در جمع ده کشور برتر جهان در زمینه‌ی سلول‌های بنیادی قرار می‌داد. 
نیت پاک دکتر کاظمی و اخلاصی که در این کار داشت، خیلی از مشکلات رویان را حل می‌کرد. همیشه دلش می‌خواست رویان در قله باشد، هیچ‌وقت نمی‌گذاشت قد و قواره‌ی مجموعه کوتاه بماند. 
پس از درگذشت مشکوک دکتر کاظمی آشتیانی بر اثر سکته قلبی در ۱۴ دی ۱۳۸۴، رهبر معظم انقلاب در پیام تسلیتی، ایشان را «دانشمند مؤمن و جهادگر»، «شخصیت ارزشمند»، «کانون امید و ابتکار و نوآوری»، «از فرزندان صالح انقلاب» و «از رویش‌های مبارکی که آینده درخشان علمی در کشور را نوید می‌دهند»، توصیف کردند و «فقدان این عنصر خدوم و باارزش» را «ضایعه‌ای دردناک» خواندند.
فعالیت‌های رویان پس از درگذشت پایان نیافت بلکه باقدرت پیش‌رفت. به پاس خدمات و گرامیداشت او جایزه‌ای در کنگره‌ی هر ساله‌ی رویان به نام جایزه‌ی دکتر کاظمی قرار داده‌شد که پژوهشگران برتر علوم زیستی دنیا آن را دریافت می‌کنند.  دکتر کاظمی دغدغه‌ی گسترش علم را داشت و می‌گفت:«ما باید جمهوری اسلامی را برسانیم به مرتبه‌ای که در یک تکنولوژی پیشرفته بتواند به جای نفت علم بفروشد.»
گرچه اکنون صدای تپش قلبِ او برای همیشه خاموش شده‌است اما صدای تپشِ قلب‌های بسیاری‌است که از دل رویان شنیده می‌شود، فرزندِ او رویان حالا مادرِ نسل‌های آینده خواهد بود.
بخش‌هایی از کتاب داستان رویان :  
… ایشان علاقه‌مند بود واقعا کشورمان را در سطح جهانی مطرح بکند. به ‌این ترتیب که همیشه در زمینه علمی حرف نو برای گفتن داشته باشیم، نه اینکه کارهای تکراری انجام بشود. همیشه اصطلاحی را به‌کار می‌برد. چون اصلیت ایشان آشتیانی بود، به‌ قول خودشان می‌گفتند: «عسلک‌بازی نکنید.» دیدید بچه‌ها می‌آیند گِل‌بازی می‌کنند؟ می‌گفت از این کارها نکنید. به کارهای بزرگ فکر بکنید و جلو بروید؛ من حمایت می‌کنم…  
… اگر داستان آرش کمانگیر واقعیت دارد، این آدم، آرش بود. آرش، جان خودش را توی تیر کرد که تیر کوتاه ننشیند تا مرزهای ایران کوچک نشود. این آدم هم جان خودش را در مجموعه‌هایی کرد که داشت آن‌ها را بزرگ می‌کرد.
        

          تعریف کتاب رو خیلی شنیده بودم و هر سری میرفتم سراغش نمیشد ولی ب لطف این برنامه و برنامه ریزیش خوندمش✌🏻
البته قسمت بالا ربطی ب کتاب نداشت🤦🏻😅
خب کتاب جذاب و جالبی بود برام حتما بخونیدش ...
ای کاش خیلی از مدیرای مملکتمون یه دکتر کاظمی درونشون بود پیگیر اهدافشون میشدن و جونای با استعداد رو کمک و مدیریت میکردن مث دکتر کاظمی (روحشون شاد)
        

          زود تمام شد. گاهی انسان می دود که تمام شود و گاهی از تمام شدن حسرت می خورد و من حسرت خوردم از زود تمام شدن. هم از زود تمام شدن این کتاب و هم از زود تمام شدن عمر آقای کاظمی آشتیانی.

شاید تا کسی از نزدیک شخصیتی جهادی را ندیده باشد متوجه نمی شود وقتی می گویند او به سلامتی خودش اهمیت نمی داد یعنی چه؟! مگر می شود مثلا کسی حواسش نباشد که دارد زیادی فعالیت می کند مثلا و بعد یک دفعه ببیند همه چیزش را، از جمله سلامتش را این وسط گذاشته؟! و اینکه نشان دادنِ ملموس جهاد بود. مدیریت جهاد. جهاد علمی! جهاد از همه لحاظ.

مقدمه کتاب را دوست داشتم. اینکه جریانی متوجه باشد جهاد ادامه دارد و فقط در عرصه نظامی نیست و فقط در شخصیت های شاخص نیست، این برایم ارزشمند است. 

این کتاب هرچند که داستان رویان بود و یک مجموعه ولی مجموعه را از افراد چگونه می توان جدا کرد؟! این مجموعه با کاظمی آشتیانی بزرگ شده بود و قدم به قدم در کتاب یاد و نام او بود. البته از زحمات بقیه دانشمندان هم یاد شده است و آن قسمت که دانشمندی با همسرش و در سختی به خارج از کشور رفت تا آزمایشی را انجام بدهد واقعا برایم جذاب بود. 

کتاب چیزی بین کتاب های دفاع مقدس و کتب علمی بود! ترکیبی از هر دو. آن جا در کار گیر می کردند و صلوات نذر می کردند یا وقتی کاظمی آشتیانی هدیه اش را بین همه تقسیم کرد! عجیب است این کتاب واقعا.
خواندنش برای همه بنظرم لازم و جذاب باشد. صد و پنجاه صفحه اول مخصوصا که در مورد خود موسسه و مرحوم کاظمی آشتیانی است، برای همه لازم است. قسمت ضمائم هم البته خوب بود ولی صد و پنجاه صفحه اول، اصل کتاب است. 

این کتاب، عزم را در انسان تقویت می کند. همه باید بخوانند.
        

          روایت پیشرفت حس قدرت میده به آدم.
دانشنامه مون تکمیل میشه وقتی میخوایم خود تحقیری کنیم یا کم خودمون رو بشماریم یادمون میاد تو چه سختی هایی ستاره شدیم.
کار تیمی، انگیزه ، امید ،شکست همه اینا کنار هم میشه نتیجه دلچسب
چرا دلخواه نه ؟
نتیجه دلخواه از امید و آرزو میاد از آرمان ، اما دلچسب از کنار هم قرار گرفتن تیکه های پازل درست میشه، این تیکه های پازل بعضی اوقات جور نمیشده جاش درست حدس نزدیم پس کلی فسفر سوزوندیم که شده این.
روایت رویانا برای من از این جنس بود.
از جنس تلاش و امید.
برای معلما خیلی خوبه خوندش چون جلوی دانش آموز دستشون بازه.
رویانا دومین کتاب از مجموعه روایت پیشرفت بود که خوندم و ترغیب شدم به مطالعه آثار بیشتری از این مجموعه.
و توصیه میکنم؟ بله، به شدت.
        

          عالی، ماه! فقط دلم میسوزه که چرا این کتاب ارزشمند انقدر غریب افتاده اینجا!! همون زمانا که رویان و موفقیتهاش تو تلویزیون مطرح شد یه مقدار با کارشون آشنا شده بودم ولی این کتاب باعث شد با بنیانگذار رویان، شهید آشتیانی هم آشنا بشم اول از نویسنده‌ی توانا و دلسوز این کتاب تشکر میکنم که این کتابو نوشت فقط موندم چرا نزدن شهید دکتر سعید کاظمی آشتیانی، عالم اگر در بسترش به موت عادی هم از دنیا بره شهید محسوب میشه دیگه دکتر کاظمی آشتیانی که ترور بیولوژیک شدن که جای خود دارند! چرا شهدای ترور بیولوژیک رو شهید خطاب نمی‌کنند؟؟! عجب!!
تو کتاب به ترور بیولوژیک شدنشون هیچ اشاره‌ای نشده متاسفانه! ولی به هر حال جنبه‌هایی از زندگی این شهید عزیز تو این کتاب بیان می‌شوند که واقعا نمیدونستم و دونستنشون واقعا ضروری بود و اینکه امام خامنه‌ای چقدر دوستشون داشتن و جاها وزمانهایی که هیچکس دانشمندای رویان رو باور نمی‌کرد فقط آقا باورشون داشتن و حمایتشون می‌کردن. اواخر کتاب هم یاد این فرمایش آقا افتادم: روی قله ایستاده‌ایم خستگی ممنوع!
این قله‌ها را امثال شهید آشتیانی‌ها درست کردند...
ان شاءالله همین شهدای عزیز دست ماها رو هم بگیرند تا بلکه بتونیم هرچه زودتر به حول و قوه‌ی الهی شاهد ظهور امام زمانمون عج باشیم
گویندگی هم روان، درست و عالی بود.
با گویندگی محمد نظری پویا شنیدم.
        

          امثال دکتر «کاظمی آشتیانی» یک سبک زندگی منحصر به فرد دارند؛ گویی هر کاری که بخواهند می‌توانند انجام بدهند. هرچه بیشتر با این مرد بزرگ آشنا می‌شوم، بیشتر پی می‌برم به اینکه چه کار ناممکنی را ممکن کرده.

در روزهایی که هیچگونه حمایتی از حاکمیت دریافت نمی‌کرده، به فکر دستیابی به دانش لقاح مصنوعی بوده چراکه در آینده‌ای نزدیک، کشور به این دانش نیاز پیدا می‌کرده. از این انسان، اینگونه تعبیر می‌کنم: یک چریک در عرصه‌ی علوم پزشکی.

البته شیوه‌ی نگارش کتاب، بسیار دریغ‌آفرین است؛ پراکندگی مطالب، چاله‌های تاریخی، تغییر روایت از سوم شخص به اول شخص و... کتاب را از نظر فنّی ضایع می‌کند. به غیر از بخش خاطرات دکتر بهاروند، هیچ جذّابیت روایی در کتاب مشاهده نمی‌شود (که البته متن این بخش نیز ظاهرا از یک کتاب دیگر برداشته شده است). البته نباید از نمایه‌ها غافل شد که توضیحات علمی خوبی در این بخش گنجانده شده.

به هر حال اگرچه این کتاب به عنوان یک کتاب اصلا به دلم ننشست، ولی از آن جهت که مرا یک قدم به آشنایی بیشتر با شخصیت دکتر کاظمی نزدیک کرد، تجربه شیرینی بود...
        

          این کتاب حسن مطلع سال ۱۴۰۳ من، مصادف با فرارسیدن بهار زمین، بهارِ سالِ من شد، و همزمان با بهار معنویت؛ ماهِ رمضان🩷
و مثل همه کسانی که این کتاب رو خوندن، پس از خوندنش و همچنان با یادآوری‌ش وجودم مملو از انگیزه، غرور، عزت و پر از حس حرکت و توانایی می‌شه...
درسته کتاب توصیف زیادی از شخص آقا آشتیانی نداشت، اما ارادت قلبی من به ایشون لحظه لحظه زیاد میشد و طبیعی بود که وقتی ایشون آسمونی شدن، مثل ابرِ بهار گریه کردم...
یکی از کتاب‌هایی که در هویت بخشی به ایرانی بسیار موثره
و یکی از مهم ترین درس‌هایی که از کتاب گرفتم: معنویت یکی از الزامی‌ترین چاشنی‌های تلاش‌های ماست.
شادی روح ایشون، یه تکونی به خودمون بدیم، در راستای ساختن کشورمون:)
        

          شیوه نگارش شخص سوم همراه با روایت های اشخاص و بیان دلنشین نویسنده  بسیار کتاب را روان و شیوا کرده است.
اصطلاحات علمی  و مراحل پژوهش با بیانی ساده  و عامیانه نوشته شده است، که عموم مردم علاوه بر مراحل تاریخی شکل گیری پژوهشگاه با روند علمی اقدامات پژوهشگاه و  دلایل اهمیت اقدامات پژوهشگاه در عرصه های درمان ناباروری یا سلول های بنیادین  یا شبیه سازی و... آشنا شوند.

مهم تر از سیر تحول و شکل گیری پژوهشکده رویان آشنایی با
شخصیت والا و بزرگ دکتر کاظمی، که پیوند بارز  علم و عمل و تقوا  هستند و صاحب سبک  خاص مدیریت جهادی در عرصه پژوهش و علم  و عظیمت از تاریکی های جهل به روشنای علم  به معنای حقیقی و از منظر اسلامی هستند می باشند.

کتاب فوق علاوه بر بیان مسیر پر پیچ و خم پژوهشکده رویان  از زمانی که دغدغه ای بیش در ذهن دردمند و دغدغه مدار دکتر کاظمی و همراهان وی نبود تا زمانی که بر فراز قله های علم  دنیا پرچم ایران اسلامی را به اهتزاز درآورد، به تببین  سبک اسلامی (جهادی) از مدیریت مراکز علمی پژوهشی و پژوهش با مبانی و دغدغه های دینی پرداخته است.
نگاه و دیدگاهی که ما در ایران و جهان اسلام در تمامی سطوح مدیرتی و علمی به آن نیاز داریم 

کتاب داستان رویان آموزشی برای  مدیران علمی و پژوهشی و محققان و پژوهش گران متدین و دغدغه مندی است که قدم در راه جهاد علمی گزارده 
تا پرچم اسلام و انقلاب را به اهتزاز دربیاورند.


        

          باعث میشه نسبت به ملیتم احساس غرور کنم. واقعا حیفه بزرگمردانی اینچنینی ناشناخته بمونند. شناخت امثال دکتر آشتیانی‌ها  برای نسل جوانی که احساس گم کردن رگ و ریشه دارند خیلی لازم و ضروریه.
از جمله کتاب‌هایی که به یه جایی که می‌رسی و میوفتی روی غلتک ماجرا دیگه نمی‌تونی زمین بذاریش...
        

          کتاب «داستان رویان»، تاریخ شفاهی از اقدامات پژوهشگر بزرگ، شهید دکتر سعید کاظمی آشتیانی، در پژوهشگاه رویان را روایت می‌کند. این کتاب برای علاقه‌مندان به زمینه‌های علم و نوآوری مفید است و مخاطب را با شهید کاظمی آشتیانی و نقش او در پیشرفت علم و فناوری ایران آشنا می‌کند. دکتر کاظمی آشتیانی در سال 1383 به‌عنوان چهرۀ ماندگار کشور در زمینۀ زیست‌فناوری انتخاب شد. ایشان در سال ۱۳۸۴ بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت. این کتاب حاصل مصاحبه‌های بهنام باقری و تحقیق و تدوین محمدعلی زمانیان است که توسط انتشارات «راه‌یار» وابسته به دفتر مطالعات جبهۀ فرهنگی انقلاب اسلامی روانه بازار شده است. کتاب در 11 فصل به‌علاوه 5 بخش که دربرگیرندۀ ضمایم است، تدوین شده است.
        

          رویان یک موفقیت چشم‌گیر و دل‌گرم کننده است. جوان‌هایی که این دانش درخشان را بدست آوردند، مثل رزمندگان دوران جنگ تحمیلی، تلاش کردند. با کاستی‌ها ساختند و حمایت‌های حاکمیتی را به خوبی جذب کردند و به نتیجه هم رسیدند. سعید کاظمی آشتیانی پیشتاز این حرکت بود و توانست همه را با خود همراه کند. شنیدن قصه زندگی این مرد بزرگ می‌تواند برای آنها که هدف‌های او را ستایش می‌کنند، چراغ راه باشد.

متاسفانه این کتاب روایت بسیار مختصری از این سفر و این راه دشوار ارائه می‌کند. کتاب، سختی‌هایی که این جهادگران با آنها مواجه بودند را بیان نمی‌کند و آرزوهای آنها را در دل مخاطب نمی‌پروارند و در نتیجه شیرینی موفقیت‌هایشان در کام مخاطب نمی‌نشیند.
        

          کتاب خوبی بود برای آشنایی با دکتر سعید کاظمی آشـــتیانی و پژوهشگاه رویان و دستاورد های بزرگ این پژوهشگاه. در پایان کتاب هم پیوست هایی از دستاورد های پژوهشگاه آمده. در این کتاب از آغاز کار تا درگذشت دکتر بررسی شده. بخشی از این دستاورد ها:
*تولد رویانا، اولین گوسفند شبیه سازی شدۀ خاورمیانه، سال 1385
*تولد حنا، اولین بزغالۀ شبیه سازی شدۀ خاورمیانه، سال1388
*تولد بنیانا، اولین گوسالۀ شبیه سازی شدۀ خاورمیانه، سال1388
* و خیلی از دستاورد های دیگر که در کتاب آمده است.
پژوهشگاه رویان هم در کار آموزش، هم در درمان و هم در پژوهش فعال هست.
متأسفانه در کتاب درسی چندان به معرفی دقیق این دانشمند بزرگ و پژوهشگاه رویان پرداخته نشده است. 
در کتاب یه تعبیر خیلی خوب به فرموده ی مقام معظم رهبری  برای دکتر کاظمی آشـــتیانی آمده : او ترکیبی از علم، ایمان و تلاش بود. 
روحش شاد و یادش گرامی.
سخن جالب رهبری در مورد دکتر کاظمی آشـــتیانی:
شما بین بچّه‌های مدارستان نظرخواهی کنید ببینید چند درصد کاظمی‌آشتیانی را با آن همه خدمات، با آن ارزش وجودی‌ای که این مرد و این جوان داشت ــ جوان هم بود ــ می‌شناسند و مثلاً فرض کنید رونالدو را چند درصد می‌شناسند! گاهی اوقات بچّه‌های کوچک خانواده‌ی ما اسم‌هایی را هم می‌آورند که من حتّی نمی‌توانم یاد بگیرم آن اسم‌ها را! قشنگ اینها را می‌شناسند، [می‌دانند] این چه‌کاره است. ما چرا افتخارات ملّی خودمان را نمی‌شناسیم؟ این خیلی مهم است.


X