ارزش خوندن داشت ولی ارزش ادبی چندانی نداشت
 نکته چندانی هم نداشت
از حامد عسکری متن پرمحتوا تری رو انتظار داشتم 
      

        کتاب پرمحتوا و جالبی بود. اطلاعات زیادی راجع به سرزمین های اشغالی و نحوه زندگی و تعامل فلسطینی ها با شهرک نشینان بهم داد. حتی اطلاعات تاریخی خوبی داشت که به طور خلاصه به فراخور ماجرا ارائه‌ شده بود. 
هرچند در مقابل بعضی ظلم و ستم ها نویسنده حالت گزارشگر به خودش گرفته بود ولی در کل به اثنوگرافی ای که ارائه شده بود می ارزید
فقط از طرز نقاشی کشیدنش خوشم نیومد، به نظرم خیلی بهتر و قشنگ تر هم میتونست بکشه 
      

        خیلی جالب نبود، نکته ای نداشت ، به درد نوجوون میخوره 
      

        کتاب نکته مهمی نداشت، تکرار مکررات به صورت خلاصه بود، متن هم کمی شبیه محاوره بود که انگار سخنرانی بنده خدا رو پیاده کردن
توی کل کتاب من ۴-۵ تا نکته دلچسب دیدم
به نوجوانان بیشتر باید پیشنهادش داد
      

        خوشم نیومد از این کتاب، مصاحبه ها رو همینجوری پشت سر هم آورده بود
اونجوری که پشت جلدش نوشته بود انگیزشی هست و فلان، اصلا نبود
فقط در حدی که ایلان ماسک رو بشناسیم که چجوری به این مرحله رسیده شاید در حد کمی کافی باشه 
در کل ارزش وقت گذاشتن نداره
      

        خیلی عالی بود، آدم خط به خط آه می‌کشه و غبطه میخوره به حال آیت الله قاضی
نویسنده خیلی خوب نویسندگی کرده و متن گیرا و جذابی نوشته که نمیشه کتاب رو زمین گذاشت، گرچه باید جرعه جرعه نوشید کتاب رو تا کامل مستفیض شد اما پیوستگی داستان هم وسوسه کننده‌ست برای خوندنِ هرچه بیشتر
در بعضی فصول متن ثقیل بود ولی فکر میکنم اگه قرار بود توضیحات بیشتر داده بشه متن از حالت داستانی خارج می‌شد
اما من اگه جای نویسنده بودم به جای ذکر برخی کمالات خارق العاده، سعی می‌کردم زندگی روزمره آقای قاضی و نحوه مراوده با مردم رو به تصویر بکشم تا الگو های بیشتر و متنوع تری از سبک زندگی عاشقانه و عارفانه ارائه بشه، مثل ماجرای برخورد تند پسر ایشون که توی سطل زباله پول رو دید و نحوه برخورد پدر با ایشان 
      

        ارایه های ادبی به تناسب به کار رفته و بر جذابیت متن افزوده بودند، نویسنده به طور حرفه ای داستان رو با ماجرای عاشقیِ نقاش علیل درهم آمیخته که باعث کشش داستان شده بود؛ منتها  کتاب چند اشکال داشت:
اول اینکه مرتب و تند تند زمان داستان و روایت ها تغییر می‌کردند که گاها باعث گیج‌ شدن خواننده میشه
دوم به کار بردن کلمات رکیک و زننده که هیییچ لزومی نداشت ذکر شوند
و سوم فصل آخر بود که ناگهان خواننده پرت شد در زمان گذشته و سر و ته داستان به ناگاه بهم اومد!!!
      

        خاطرات مهندس ارتشی، که همون شب اول حضور در عملیات به همراه نیروهای سپاه اسیر دموکرات ها میشه
 سال ۶۰ آغاز اتفاقات بوده، مقایسه نظم و ساختار ارتش و سپاه خیلی جالبه که مهندس خیلی هم تعجب میکنه
خاطرات تلخی نقل میشه، اعدام های بی دلیل و زیاد
اینکه مهندس در شرایطی قرار می‌گرفته که باید منافع شخصی یا جمع رو در نظر میگرفته خیلی چالشیه
جذابیت و کشش کافی رو داشت
      

        کتاب جذابی بود، خوشم اومد ولی حیف که کوتاه بود، چند ساعته تمومش کردم
میتونست جزییاتی خیلی خیلی بیشتری از فرهنگ و اجتماع غزه و فلسطین بنویسه ولی خب کم بود به هر حال
کشش و جذابیت کافی رو داشت و ساختار داستان هم در حدودی رعایت شده بود
      

        میتونست پر محتواتر و پر پیمون تر نوشته بشه. تاریخ بود ولی خیلی متخصر. سعی شده بود نقش زنان رو برجسته تر بیان کنه ولی چندان موفق نبود. ذلت و خاری چاقار بیشتر به چشمم اومد و توی ذهنم موند تا نقش زنان.
خوندنش مفیده به خصوص برای دبیرستانی ها
      

        کتاب جذابیت خودش رو داشت، شخصیت ها به خوبی به تصویر کشیده شده بودن و نقش خوبی داشتن اما یه جاهایی داستان غیر واقعی بودن خودش رو نشون میداد
من سریالش رو بیشتر از داستان دوست دارم
آخرش بهتر هم میشد تموم بشه
      

        سرگذشت دو خواهر سرخ پوست و دایی‌شون ویل بود.
از نظر داستانی به قدر کافی کشش داشت و جذاب بود ولی به شخصه از اینکه جزییات زد و خورد و  حتی مرگ حیوانات شکار شده رو توضیح میداد، رو دوست نداشتم
توقع داشتم زندگی سرخ پوست ها بیشتر از سفید های آمریکا دارای عاطفه و محبت باشه ولی بازم به نسبت کم بود
      

        واقعاً انگیزه نویسنده از نوشتن این ماجراها چی بود؟
یه مشت جملات رو بدون رعایت دستور زبان بچینی کنار هم که خدا پیغمبر رو به مسخره بگیری؟
درسته داستانِ خودش رو داشت و خواننده وادار میشد ماجراها رو دنبال کنه اما از نظر محتوایی غنی نبود و به من حس پوچی دست داد
      

        از سری کتب مقاومت فلسطین بود، در مقدمه هم در خصوص تاریخچه این ادبیات توضیحات خوبی داده شده بود

 آینده فلسطین و سقوط دولت اسراییل به صورت کمی اغراق آمیز  با کشش خوب نوشته شده
دو تا قسمتش برام جالب بود: هفت کچلون که تو کتاب منِ اوی امیرخانی آورده شده بود
یکی هم
      

        داستان های کلاسیک تقریبا محتوای شبیه به هم دارن
خوبی کردن و خوب بودن و بعد از سختی ها آخر داستان همه چی به خوبی و خوشی تموم میشه
 توجه به ظاهر و زیبایی، مال و منال دنیا و مهمانی و خوشی ، فکر غالب بود