من قلم حامد عسکری رو به شدت می‌پسندم و پریدخت یکی از کتاب‌های محبوبمه؛ اما این کتاب رو گرچه جملات زیبایی داشت اما کتاب خوبی نمی‌دونم.
محتوا و سوژه، یعنی حضرت زهرا (س) غنی از معناست و حتما که بی‌نظیره، روایت‌ها و به خصوص شعر پایانی فرصت خوبی برای مرور و شنیدن روضه می‌سازه اما در بعد علم و آگاه شدن نه.
کتاب ارزش افزوده‌ی روایی نداره گریه قلم حامد عسکری و استفاده از کلماتش کماکان جالبه.
خلاصه 
حانیه مرور ارادت و عاشقانه‌ای برای حضرت زهراست که برای مرور کتاب خوبیه اما برای شنیدن یک روایت حتما که انتخاب مناسبی نیست.
          

            این کتاب اولین اثری بود که من از حامد عسگری خوندم و راستش واقعا برام لذت‌بخش بود. قلم نویسنده انقدر گیرا بود که با وجود اینکه حجم کتاب خیلی کم بود، دلم نمیومد که سریع بخونم و تمومش کنم. کتاب مجموع چند نامه‌اس که برای حانیه نوشته شده و در ضمن نامه‌ها روایتی از سال‌های صدر اسلام میشه. غم سنگینی در تمام صفحات پنهان شده که نمیتونم توصیفش کنم. اشکال کتاب به نظر من کوتاه بودنش بود. شخصیت‌ها کامل شکل نگرفته بودن و  همه اتفاقات سریع رخ میدادن. ولی درکل کتاب زیبایی بود که از خوندنش لذت می‌برید.
          

            حیف و صد حیف که قد و اندازه فرم و نوع نگارش این کتاب از محتوای گرانش پایین تر بود. با تمام ارادتی که به جناب عسکری دارم اما این سیاهه‌شان ابدا در حد کتاب نبود، شاید اگر در ستون یک مجله یا روزنامه و یا کپشن اینستاگرام و یا در کانالی به صورت بخش‌های مجزا منتشر  می‌شد مقبولیت و تاثیر بیشتری داشت. اما اصلا قابلیت کتاب شدن نداشت. مخصوصا با آن سیر داستانی خرابی که داشت.

درست است که توصیفات کتاب با روح آدم بازی می‌کنند و گاهی اشک به چشمانت می‌آورند و بعضی از جملات طلایی هستند و توی چشم می‌آیند اما اگر بخواهی در ساحت داستان به آن نگاهش کنی، سراسر ضعف است. شخصیت‌های کم عمق و بی تاثیر و بی سر و ته بودن داستان به شدت توی ذوق می‌زند. حتی شخصیت یحیی که کاراکتر اصلی است با خود حامدعسکری در «خال سیاه عربی» هیچ تفاوتی ندارد. همان است. حتی بعضی از عبارات را هم بدون هیچ تغییری از آن کتاب آورده. واقعا حیف از آن جملات توصیفی زیبا و شاعرانه در مدح اهل بیت که در چنین قالب بدی جای گرفتند. 

 انگار که نویسنده ابتدا با یک ایده شروع به نوشتن داستان کند و وسط کار پشیمان شود و ایده دیگری را دنبال کند و در آخرش هم همه چیز را سمبل کند و بدون اینکه حتی زحمت بازبینی یا بازنویسی را بکشد آن را بدهد به ناشر. ناشر محترم هم که بدش نمی‌آید از شهرت نام یک نویسنده و شاعر به نفع خودش استفاده کند، بدون هیچ ایرادی آن را چاپ می‌کند.

و حیف از حامد عسکری که چنین اثر ضعیفی را منتشر کرده.


          

            مگه میشه کتاب های آقای حامد عسکری قشنگ نباشه؟ 
قند و نباته
رمان عاشقانه با محوریت خطبه فدکیه😍
          

            کتاب خوبی بود؛ ازمنظر موضوع و شیوه‌ی بیانش. 
در خلال نامه‌نگاری‌ها به حانیه، از حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها سخن گفته بود. 
اما هنوز جا داشت کتاب منسجم‌تر باشه. مثل قورمه‌سبزی‌ای بود که درست و حسابی جا نیفتاده!!
          

            بسم الله الرحمن الرحیم
قلم حامد عسکری دیگر آشناست! جدیدا هم که علاقه مند به نوشتن بر حسب دل و حال و وظیفه است. خیلی خودش را مقید به قالب ها نمی داند، بنابراین کتاب های جدیدش بین نثر و دلنوشته و‌جستار و نامه و ... شناورند.  داستان سیستان آقای امیرخانی  به خاطرم می آید و جمله پر تکرار و معروف را ، "مومن در هیچ چارچوبی نمی گنجد"

 تازه! گاهی سجع قاطی جملاتش به چشم میخورد و آهنگ. بالاخره نثر یک‌آدم شاعر ، چیزی از غزل ها به ارث می برند...

پ،ن : کتاب جملات لطیفی داشت ، از پس توصیف وقایع خوب برآمده بود ، اما ضعف داشت در بیان گفتارها. مخصوصا در ترجمه خودمانی خطبه فدکیه ... آن طور که باید و شاید از کار در نیامده بود و بسیار جای بازنویسی داشت. بازگردان نوحه عربی حضرت زهرا (س) به شعر فارسی هم ، حتی اگر لازم باشد به نثر نوشته  شود ، باید حق مطلب بهتر ادا شود. یک بازنگری ویراستاری هم می خواهد[دو سه مورد غلط های تایپی داشت] 

در نهایت نوشتن مستقیم از ائمه ، کاری ست بی باکانه! حداقل برای آن هایی که عمرشان با حساب و کتاب شیعه بودن و هیئت و ... گره خورده است. حضرت زهرا (س) هم که گل سرسبد اهل بیت و نوشتن از ایشان از هر خط قرمزی پررنگ تر است و ملاحظه دارد و جای تامل و صبر . برای همین تحسین می کنم گام بلندی را که نویسنده برداشته  ...
          

            کتاب‌هایی که در مورد حضرت زهرا سلام الله علیها هستن، همیشه یه جور عجیبی به هم می‌ریزن حالم رو؛ حالا فرق چندانی هم نمیکنه که کتاب ضعیف باشه یا قوی...! 🙂
دیشب هم که این کتاب رو تموم کردم، ساعتی بدون دلیل گریه کردم و اعصابم خورد بود. 👩🏻‍🦯
اگه این مردم، غدیر رو یادشون می‌موند، اینجوری میشد...؟! 💔
          

            کتاب قشنگی هست.درمورد جوانی به اسم یحیی هست که برای درس و دانشگاه به نیویورک رفته است.یحیی نامه هایی به همسرش حانیه مینویسد و اتفاقاتی که برایش افتاده را تعریف میکند.
در دانشگاه استادشان پرفسور مکفیلد از او درباره ی زن در اسلام میپرسد و یحیی هم از حضرت فاطمه«س» میگوید.
تنها بدی کتاب این است که ادبیات ضعیفی دارد.
ما در کتاب جواب نامه ها را نمی بینیم و اصلا لازم هم نیست که ببینیم.
دلیلی که ۵ ستاره ندادم این هست که ادبیات کتاب ضعیف هست و اگر نه بقیه یه کتاب عالی هست.
          

            بسم الله

نوشته‌های حامد عسکری حس قدم زدن در کوچه پس کوچه‌های جنوب دارد. همان‌قدر گرم، همان‌قدر پر انرژی و سرشار از توصیفاتی که تا به حال نشنیده‌ای و انگار فقط اوست که می‌تواند این‌گونه همه چیز را به هم وصل کند و تصاویری بوجود بیاورد و برایت تعریف کند.

شوهر حانیه برای تحصیل به آمریکا رفته و استادی دارد که از دانشجویان می‌خواهد پیرامون مرگ در غرب و شرق مطالعه کنند. صحبت پیش می‌رود تا می‌رسد به یگانه دختر پیامبر آخرالزمان، استاد هیجان شنیدن از او را دارد. و حالا این شوهر حانیه است که روایت زندگی دختر پیامبر را در قالب نامه نگاری هایی که با همسرش دارد به دست استاد می‌رساند.

همان‌قدر که نوشته‌های حامد عسکری را دوست دارم، این نوشته برایم غریب بود. بعضی قسمت‌ها گریه کردم و گاهی لذت بردم و گاهی خسته شدم. از سبک و سیاق ش بدم نیامد اما آن‌چنان هم برایم خارق‌العاده و جذاب به تمام معنا نبود. کتابی بود معمولی اما با ایده‌ای نو که می‌شد بیشتر روی این ایده کار کرد و بیشتر قوامش داد اما...

آن‌چنان که در توضیحات کتاب خوانده بودم، صرفاً بازنویسی خطبه فدکیه نبود بلکه بیشتر داشت اما خطبه فدکیه را به زبان امروزیِ زیبا نوشته بود. هرچه که بود، به قول حامد عسکری برای نویسنده، به درد توی قبر گذاشتن می‌خورد.
قرار نیست ما دنیایی را به اهل‌بیت بدهیم تا نگاهمان کنند چرا که دنیا و مافیها به دست آنهاست و کار ما هرچه بزرگ هم باشد زیره به کرمان بردن است. ما باید کوچکی کنیم و قائل باشیم که کمیم و کوچک، تا بزرگمان کنند. کاه آوردن از ماست و کوهی از این کاه ساختن کار آن‌ها...
          

            تنها علتی که در وهله اول وسوسه م کرد که این کتاب رو بخرم این بود که یه کتاب به اسم من وجود داره؛ ولی خب در ادامه هم با خوندن کتاب چیزی به انگیزه هام اضافه نشد...
وقتی کتابی نوشته میشه تحت عنوان" نثر و داستان" انتظار میره که اون کتاب حداقل  یه"انسجام کلی" و تا حدودی" پردازش شخصیت" داشته باشه، اما من توی این داستان نه انسجام کلی ای حس کردم و نه  پردازش شخصیتی...
نه شخصیت خود یحیی ، نه حانیه و نه حضرت زهرا که نهایت داستان به ایشون میرسید، مورد توجه و پردازش قرار نگرفته بود؛ ولی خب از حق نگذریم توی داستان هم لحظه و هم جملات قشنگی بود که آدم رو با احساساتش روبرو میکرد...
و نهایتا میتونم بگم کاش حامد عسکری بپذیره که شاعره و تمرکزش رو روی شعر بگذاره که با تخیل و هنرش میتونه توی این زمینه خیلی مفید تر باشه.
          

            «به وقت شب شهادت امیرالمومنین»
آقای حامد عسکری عزیز ، 
نمیدانم چطور نظرم را در مورد "حانیه" بگویم ،
عالی بود یا چون من حال خوبی داشتم عالی دیدمش ؟
به طرز شگفت آوری حال خوبی را با آن تجربه کردم ،مرا می برد به فضای غربت آن روزها ، و من _ همراه نگارنده نامه ها _ میدیدم ، می‌شنیدم و زندگی میکردمشان. 
دیدم علی را ؛ تنها بود ‌. و به رنج فاطمه می اندیشید . و در چاه با سکوت دلتنگی اش را فریاد میکرد . و فاطمه را میخواند . و بغض امانش نمی‌داد .کاش کسی فریاد بی صدایش را می‌شنید ..
و جان دادنش را میدید ، همان روز و همان لحظه که خیره بود به در  ، و به میخ در ، و به فاطمه ای که میان آتش می‌سوخت ، و به محسنش .. کاش کسی به داد دلش می‌رسید ..
و در آخر ، سلیقه تان در انتخاب شعر پایانی را بسیار ستایش میکنم ..
          

            روایتی برای روایت..
روایتی از حانیه ی رسول الله ؛ حانیه ی حیدر.
از بلاغت و صراحت کلام ؛ محبت و ولایت مداریِ حانیه :)
روایتی برای حانیه ی قصه ی ما و تمام کسی که نمی دانند فاطمه کیست و چه قدر عزیز است!
به قلمِ گیرای آقا حامد عسکری که با شعرِ زیباشون "گزارش یک قتل"به پایان رسید و قلبامون رو رقیق کرد(: