اولا که خداقوت به این انتشارات و افراد دغدغه‌مندش بابت دست گذاشتن روی همچین سوژه‌هایی که امثال ما تشنه‌ی شنیدن در موردشونیم و اون‌ها هم برای ما کلی حرف دارن.
شخصیت دانشمند عزیزمون، مرحوم سعید کاظمی آشتیانی، جالبِ توجه بود و در سخنانی که از ایشون نقل می‌شد و سابقه فعالیتشون، توانمند بودن ایشون در عرصه‌ی مدیریت علمی دیده می‌شد اما خب به‌عنوان یک الگو جای پرداخت بیشتری داره و هنوز تصویر مبهمی از ایشون وجود داره.
ویژگی‌هایی مثل تفکر توحیدی، مایهی دلگرمی همه بودن، ولایتمداری، دین‌‌و دانش‌‌بنیان توامان، پیونددهنده حوزه و دانشگاه، بلندنظر و اهل کارهای بزرگ بودنشون تا حدی گفته شده بود ولی در بُعد زندگی شخصی و خانوادگی‌شون حرف خاصی زده نشد و حتی همچنان در جنبه‌ی علمی و تشکیلاتی ایشون هم جای کار وجود داره.
بخش دستیابی به سلولهای بنیادی انسانی دکتر بهاروند خیلی خوب روایت شده بود؛ و به‌لحاظ علمی هم دانش شبیه‌سازی خیلی جذاب بود واقعا.
از بچگی‌ام رویان مایهی افتخار خودم می‌دونستم، و الان هم خیلی بیشتر!
