پیرنگ داستان، از جایی میانه‌ی کش آمدن خستگی‌ها و کلافگی‌ها شروع شده‌بود. جایی که شخصیت‌ها هیچ میلی به تغییردادن آن‌چه سال‌ها اتفاق می‌افتاد و آزارشان می‌داد، یعنی استبداد یک مادر خودشیفته، نداشتند.
شخصیت‌ها خیلی خوب از آب درآمده‌اند.همه باورپذیرند و به تک‌تکشان می‌شود حق داد و از تک‌تکشان می‌شود عصبانی شد.
این شب‌ها، ترجیح دادم در مراسمی برای محرم شرکت نکنم. هرشب بخشی از《کتاب آه》عزیزم را می‌خوانم و به سخنرانی آقای پناهیان در دانشگاه امام صادق (ع)، جایی که محرم‌هایش را بسیار دوست دارم، گوش می‌کنم. صحبت از《تحجر》است؛ انحطاط متحجرانه و انعطاف‌پذیری متفکرانه. می‌گفتند کبر و غرور برای آدمی از زیادی علم و دانستن بسیار درمورد دین می‌آید و اصلا تحجر، آفت دین و علم است. کم‌کم دل سنگ می‌شود، فکرکردن یخ می‌زند و انحطاط پدید می‌آید. وحشتناک است و چقدر آشنا!
این کتاب را که خواندم، شخصیت مادربزرگ مستبد متحجر و تک‌تک شخصیت‌های دیگر را با شنیده‌های این شب‌هایم بالا و پایین می‌کردم. دیدم جهان داستان بسیار نزدیک به جهان واقعی است و چند گزاره‌ که حاصل سال‌ها مطالعه‌ی جامعه‌شناسی است، به شکل جالبی مطابق رفتارهای این شخصیت‌هاست.
این داستان و شکل داستان‌گویی به نظرم امتیاز ویژه ای ندارد اما نویسنده، خوب از پس گفتن حرفش برآمده‌است و لکنتی ندارد.
        

          بسم الله 

احساس می‌کنم نویسنده با بیان این داستان سعی در نمادسازی و نمادپردازی داشته است...

پیرزن مستبد همان جریان کمونیستی است که در ظاهر به نفع مردم و قشر ضعیف جامعه است اما در درون هیچ‌گونه رحمی نسبت به آنان ندارد.
و همان‌طور که جریان کمونیسم به واسطه ماهیت ریاکارانه اش از بین رفت، پیرزن نیز به واسطه افشای این حقیقت از آن‌ها که تخدیرشان کرده بود سیلی محکمی خورد...
        

          از اونجایی که آثار دیگر نویسنده را پسندیده بودم به سراغ این کتاب رفتم 
کتابی کم حجم که طاهر کم آن داستان تودرتویی دارد
        

          قسمت پایانی کتاب  ، سکانس معروف فیلم  برادران لیلا رو برام  تداعی کرد ؛ بی بی پیک داستان  سه نسل از زنان یه خانواده  هست که زیر سلطه یه پیرزن خودخواه و زورگو  زندگی میکنن و این وضعیت ادامه داره تا اینکه بالاخره یه نفر اولین سیلی رو به صورت زن مستبد میزنه .
        

          زنان علیه زنان در کتاب "بی بی پیک"
داستان مواجهه‌ی زنان یک خانواده در سنین مختلف از پیری تا جوانی (مادربزرگ، دختر و نوه ها) است که در خانه‌ای قدیمی زیر سیطره‌ی تمام‌نشدنی پیرزنی به نام "مور" زندگی می‌کنند که لحظه‌لحظه‌ی بودنش می‌تواند هر زنی را در بدترین عذاب‌ها غوطه‌ور کند. مور، زنی مغرور که سال‌های طولانی از زندگی‌اش را با مردان زیادی رابطه داشته و تنها دخترش، آنا فیودورونا، ماحصل یکی از این رابطه هاست؛ دختری که بیش از همه از دست این زن، در عذاب است. با ورود مردی به خانه (شوهر سابق آنا) و تلنگری که به آن ها زده می شود، اوضاع تغییر کرده و زنان فرصتی پیدا می کنند که سنت های قدیمی را تغییر داده و خود را از زیر سیطره ی مور نجات دهند.
کتاب دیگری با همین عنوان مشابه نوشته ی پوشکین هم هست که این دو بی ربط به هم نیستند. از آنجایی که در این کتاب اشاره شده، شوهر سابق آنا می گوید: "مادر تو یک بی بی پیک واقعیه. پوشکین شخصیت بی بی پیک رو از روی مادر تو نوشته".
ترجمه بجز چند اصطلاحی که متوجه معنی آنها نشدم مشکلی نداشت. برای من بعنوان یک زنگ تفریح بود و جزو کتاب های خاص و جذاب برای من نشد.
        

          بی‌بی پیک تمام چیزی که از یک داستان بلند انتظار می‌رود داشت. روایت یک زن مستبد که بر سه نسل از زنان خانواده‌اش حکم‌فرمایی می‌کند، زنانی که قدرتِ جدا شدن از او را ندارند. زندانیانی که نمی‌توانند از زندانشان خلاص شوند و در حسرت سیلی زدن به زندان‌بان مستبد خود می‌سوزند.
        

          
داستان سه نسل از زنان روس که همگی در یک خانه زیر نظر پیرزنی هوسران، مغرور و دیکتاتور زندگی می‌کنند. پیرزنی نود ساله به نام《مور》که با وجود بیماری سرطان، گویی نامیر است و فعلا قرار نیست این دنیا را ترک کند . زندگی، موقعیت‌های اجتماعی‌ و حتی ازدواج زن‌های داستان، که دختر و نوه‌های او هستند، تحت تأثیر خودخواهی‌های او قرار گرفته.
شاید بتوان مور را نماد نگاه لذت‌جو و اغواگرانه به زن دانست که زن‌های داستان با رهایی و مقابله با او تازه می‌توانند جنبه‌های دیگر زیست اجتماعی را تجربه کنند.
با اینکه حجم کتاب کم است، نویسنده توانسته شخصیت‌ها را به خوبی و عمیق پردازش کند و تفاوت ها و تعاملات سه نسل را برای مخاطب به تصویر  بکشد.