هرکسی گفت کتابای ایرانی بدن
نویسنده های ایرانی خوب نمینویسن
داستان های ایرانی قشنگ نیستن
این کتاب و کلی کتاب ایرانی محشر دیگه رو بکوبونید توی صورتش و برید یه بلیت مترو بخرید و بشینید پیش شاهزاده خانوم



حتما بخونیدش حتما😭
        

          اگه توی یک کلمه بخوام این کتاب رو توصیف کنم قطعا میگم گوگولییی.🤏🏼 واقعا سریع باهاش ارتباط گرفتم و داستانش خیلی ناز بود. به خاطر ایرانی بودن کتاب یسری از صحنه هارو با چیزهای قدیمی میتونستم تصور کنم. شخصیت اصلی هم یه دختربچه بود که برای هرچیزی خیالبافی و کنجکاوی میکرد و خیلی هم پرحرف بود برای همین وقتی کتاب رو میخوندم یاد بچگی های خودم میوفتادم. واقعا دوستش داشتم با اینکه کوتاه بود و داستان هیجانی و خاصی نداشت اما ارزش خوندن رو داره. ✨

        

          توی کلمه بخوام خلاصش کنم کتاب خیلی گوگولی و نازی بود و وایب خوبی داشت به عنوان یک کتاب کوتاه و البته ایرانی به نظرم خیلی قشنگ بود و نسبت به داستانی که داره و همچنین قیمتی که داره ارزش خرید و خوندن رو داره و قیمتش هم کلاً خیلی که خیلی مناسبه و میشه تو اوقات فراغت این کتابو خوند و ازش لذت برد از خوبی‌ها و بدیاش بخوام بگم اینکه فضاسازی قشنگی داشت شخصیت پردازیش نسبتا خوب بود متنش روون و خوب بود و اینکه در کل قشنگ بود و یه جورایی میشه گفت داشت زندگی یک دختر خیال باف که که توی دنیای خیال خودش غرق بود و یه جورایی این دنیای خیاله باعث شده بودش که سختی‌های دنیای واقعیش یکم کمتر بشه و اون سختی‌هایی که به دلیل‌هایی که حالا نمیگم که اسپویل نشه داشت توی روزمره‌اش می‌گذروند اون خیالاتش که باعث می‌شد که یه مکان امنی باشه براش و سختی‌ها رو کمتر کنه و مشکلاتی که داشت و کمتر کنه و در کل کتاب قشنگی بود به نظرم ارزش خوندن داره.
        

          باید بهش چهار بدهم به خاطر این که خانم گودرزنیا داستان تمیزی نوشته که خیال و واقعیت را به طور موفقیت‌آمیزی در هم آمیخته. ولی هم «ستاره» را بیشتر دوست داشتم و هم یکی- دو جا داستان دچار «عقب‌افتادگی از زمانه» است (حتی با در نظر گرفتن سال انتشار اثر که هزاروسیصدونودوچهار است)
علاوه بر این‌، تحوّل رابطهٔ هانیه و مادرش جای پرداخت بیشتری داشت و به نظرم الان کمی باورناپذیر است (یا لااقل دارای جاهای خالی و مسکوت گذاردهٔ بسیار)
با همهٔ این‌ها از خانم گودرزنیا ممنونم. که یک محلّهٔ معمولی، یک مادر سرپرست خانوار معمولی، یک مادربزرگ معمولی و یک دختر کلاس پنجمی معمولی آفریده است.
به انضمام یک شاهزاده‌خانوم غیرمعمولی که در این داستان معمولی خوش نشسته است!
و هم‌چنین ممنونم از خانم نویسنده به خاطر نثر پاکیزهٔ کتاب و گفتگوهایی که برای باورپذیر درآمدن، غیرعادی و شبیه گفتگوهای «هیچ‌کسان در ناکجاآباد» نوشته نشده‌اند!
        

          این کتاب یک کتاب با داستان فانتزی هست که خیلی جالب و جذابه و بنظرم جزو معدود کتاب های فوق العاده فانتزی ای هست
        

          جمله ای که من باهاش حس کردم باید تا اخر این کتاب و بخونم...((مرگ آدم هارا به همدیگر نزدیک میکند)) بود و من این رو به چشم تو زندگی دیده بودم 
کتابش هم کتاب خوبی بود ولی میتونست پایان با مفهموم تری داشته باشه:) 
        

          این یکی رو مرکز آفرینش‌های ادبی همراه جواب نامه‌م برام فرستاده بود. اون وقت‌ها خیلی دوستش داشتم و برام عزیز بود. و دقیقاً چون عزیز بود هدیه‌ش دادم به یک آدمی که دوستش داشتم. خیلی وقته از اون دوست خبر ندارم. نمی‌دونم این رو نگه داشته یا چی اما هنوز هم بعد از کلی سال خاطرم مونده. 
        

          من این رو نزدیک به سه چهار سال پیش تو کانون خوندم و چیز زیادی یادم نیست اما یادمه اون موقع ازش لذت بردم و دوستش داشتم.
        

          راستش من زیاد کتابهای این مدلی و  رمانهای نسبتا کوتاه ایرانی رو که برای نوجوانان هستن نمیخونم چون معمولا زیاد ازشون تعریف نمیشنوم و ... اما این کتاب رو خوندم ، و  واقعا جذاب بود .داستان پرکششی داشت و قشنگ بود . از رابطه هانیه و مادربزرگش خیلی خوشم میومد و سر بعضی قسمتها واقعا ناراحت میشدم .اگر کتابهای این مدلی نخوندین یا کلا میخواین کتابخون شین برای شروع بد نیست .
        

          اگر بخوام یک کتاب از نشر کانون فرهنگی هنری کودکان و نوجوانان معرفی کنم قطعا و بدون شک همینه داستان خیلی قشنگی بود با پایان خیلی خوش و لذت بخش 
        

          اینو یادمه خیلی سال قبل خوندم
چقدر سلیقم قبلا متفاوت بود
اون موقع دوستش داشتم چون بچه بودم ولی کتاب قشنگی بود
داستان ملویی داشت
چقدر تغییر
و وقتی پیداش کردم که داشتم دنبال کتاب مترو ۲۰۳۳ تو گودریدز می‌گشتم!
شاید ۱۰ سال دیگه به اینکه الان داشتم دنبال مترو۲۰۳۳ می‌گشتم هم خندم بگیره
        

          شاهزاده خانمی در مترو نوشته محدثه گودرزنیا از انتشارات کانون پرورش فکری و در ۱۴۸ صفحه است.
این رمان ماجرای دختری است که با قصه‌های مادربزرگش زندگی می‌کند و آنقدر قدرت تخیلش بالاست که شخصیت‌های قصه را واقعی می‌پندارد و حتی آنها را می‌بیند.
او کمبود پدرش را حس می‌کند چون پدرش سالها پیش او و مادرش را ترک کرده (به خاطر اعتیاد) که البته در آخر داستان برمی‌گردد.
هانیه شخصیت قهرمان داستان به مادربزرگش علاقه زیادی دارد. این رمان توصیفات زیبایی دارد. داستان کشش دارد اما هرچه به انتهای داستان نزدیک می‌شویم با شتاب زدگی رو‌به‌رو می‌شویم. پایان داستان کمی شتابزدگی دارد.
اما در نهایت داستان قابل تقدیری بود و روزهای کودکی را برایمان زنده کرد
        

          از خواندن این کتاب واقعا لذت بردم. این‌قدر که متوجه نشدم ساعت ۲ نیمه‌شب شده و هنوز بیدارم.

داستان از زبان دختری دبستانی روایت می‌شود. مادر خیاط است و به سختی با خیاطی روزگارشان را می‌گذراند. تنهاست و خسته و زبانش برای دخترش نیش‌دار. از پدر دختر _که دیگر نیست_ و روزگار کینه دارد و خوشحال نیست.
اما عزیزترین فرد زندگی دختر عزیز است یعنی مادربزرگ مادری‌اش. عزیز برای او داستان شاهزاده خانمی را می‌گوید که در چنگال دیو اسیر است و دختر دل به قصه می‌سپارد.
تا اینکه در طی یک اتفاق با شاهزاده خانم روبرو می‌شود...

کتاب ایراداتی هم دارد. مهم‌ترینش برای من تحول سریع رابطه‌ی مادر و دختر بود. ولی نثر روان، زندگی معمولی، مادر بزرگ، مادر و دختر معمولی و واقعی، رابطه‌ی دوستی واقعی در مدرسه، شوهر خاله‌ی فرصت طلب! و بقیه‌ی آدم‌های قصه تقریبا آشنا بودند و باورپذیر و من دوستشان داشتم.

یک رمان نوجوان تمیز و جذاب با مخلوطی از فانتزی. 


        

          آخر کتاب،  نویسنده گفته بود که هرکسی یه شاهزاده خانمی در زنگی داره و باید اون رو پیداش کنه.

        

          زیاد نپسندیدم 😒